Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Διαγραφή χρέους και ανατροπή της λιτότητας



του Γιάννη Τόλιου
Ημερομηνία: 29/11/2012
Από τη συνάντηση των κινημάτων ΕΛΕ στις Βρυξέλλες.
Mε πρωτοβουλία της διεθνούς οργάνωσης CADTΜ για τη διαγραφή του χρέους των χωρών του τρίτου κόσμου, πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, 20-22 Νοέμβρη ’12, συνάντηση των «Πρωτοβουλιών» και «κινημάτων» για τον έλεγχο και τη διαγραφή του χρέους, με εκπροσώπους από χώρες της ΕΕ κυρίως του ευρωπαϊκού νότου, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η ανταλλαγή εμπειριών τόσο στο επίπεδο της νομικής θεμελίωσης άρνησης πληρωμής του χρέους με βάση το διεθνές δίκαιο, όσο και στο πεδίο των κινηματικών δράσεων για έλεγχο του με συγκρότηση «επιτροπών λογιστικού ελέγχου» (ΕΛΕ) και διαγραφής του.
Αθέτηση πληρωμών χρέους με επίκληση του διεθνούς δικαίου
Από πλευράς νομικής θεμελίωσης στη σύσκεψη τονίστηκε ότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, εκτός από την επίκληση της «κατάστασης ανάγκης» για αναστολή πληρωμών του χρέους που υιοθετεί η νομική επιτροπή του ΟΗΕ, υπάρχει και η έννοια του «απεχθούς χρέους» (βαρύ, επονείδιστο, αθέμιτο, μη νόμιμο και παράνομο). Στο τελευταίο εντάσσονται όλα γενικά τα χρέη που είναι σε βάρος ενός λαού, για τα οποία δεν υπήρξε συναίνεσή του, γεγονός που το γνώριζαν οι πιστωτές. Ειδικότερα στην ευρεία έννοια του όρου κατατάσσονται όλα τα δάνεια ή μορφές δανεισμού που παραβιάζουν βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου (όπως η τοκογλυφία, άδικος πλουτισμός, δόλος, υπερβολικό κόστος δανεισμού, κατάχρηση δικαιώματος, κά), που απορρέουν από τη «Χάρτα του ΟΗΕ», την «Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», τη «Διεθνή Σύμβαση για τα Πολιτικά Δικαιώματα», τη «Σύμβαση για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα», τη «Διακήρυξη για το Δικαίωμα στην Ανάπτυξη», τη «Συνθήκη της Βιέννης που διέπει το δίκαιο των διεθνών συμβάσεων», κ.ά.
Τα δάνεια της «τρόϊκας» απεχθές χρέος
Στην περίπτωση της Ελλάδα παρ’ ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι κυβερνήσεις ήταν εκλεγμένες, σε πολλές περιπτώσεις παραχάραξαν τη λαϊκή εντολή και κατέφυγαν σε μη νόμιμες ενέργειες κατά το δανεισμό ή χρήση δανείων (φαινόμενα διαφθοράς, προσωπικού πλουτισμού, δόλιες πράξεις, υπερτιμολογήσεις κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων, αγορά οπλικών συστημάτων με αδιαφανείς διαδικασίες, δανεισμός κρατικών τραπεζών με σκανδαλώδης όρους ή ιδιωτικών τραπεζών με κρατική εγγύηση, κά). Εκτός από τις αντιλαϊκές πολιτικές δημοσιονομικές διαχείρισης των ελληνικών κυβερνήσεων, η αύξηση του χρέους τα τελευταία χρόνια, συνδέεται και με τις δανειακές συμβάσεις της «τρόϊκα» (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ). Οι όροι δανεισμού ήταν επαχθείς (επιτόκια γύρω στο 4% όταν η ΕΚΤ δανείζει τις τράπεζες με 1% και μικρός ορίζοντας αποπληρωμής), ενώ τα Μνημόνια αντί για βελτίωση επιδείνωσαν την κρίση και επέφεραν πτώση του ΑΕΠ (στο 2009-12 έφθασε 20% ή 50 δις €, ενώ η ανεργία 25%), με αποτέλεσμα επιδείνωση της σχέσης χρέους προς ΑΕΠ (από 261 δις € το 2008 ή 110% του ΑΕΠ, ανέβηκε σε 355 δις το 2011 ή 170%, ενώ μετά από το μικρό «κούρεμα» του PSI μειώθηκε το 2012 στα 340 δις ή 175% του ΑΕΠ. Το 2013 προβλέπεται να ανέβει σε 359 δις € (ή 186,5%) και το 2016 στα 411 δις (ή 220% του ΑΕΠ).! 
Εκτός των παραπάνω οι δεσμεύσεις που επιβάλλουν τα δάνεια της «τρόϊκας» τα κατατάσσουν στην κατηγορία του «απεχθούς» χρέους, διότι παραβιάζουν το Ελληνικό Σύνταγμα, Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας, το «Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ» και πολλές άλλες διεθνείς συμβάσεις, ενώ καταργούν ουσιαστικά την εθνική και λαϊκή κυριαρχία (εφαρμογή αγγλικού δικαίου, παραίτηση «από κάθε ασυλία» στη δημόσια περιουσία, επιβολή ξένων επιτρόπων στα υπουργεία, κά).
Επίσης με το νέο «Μνημόνιο» προωθείται η ιδιωτικοποίηση με αδιαφανείς όρους όλων των δημοσίων επιχειρήσεων μεταξύ αυτών και «κοινής ωφέλειας» σε αντίθεση με ρυθμίσεις του Συντάγματος (άρθρο 106), καθώς και πρωτοφανείς περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών και επιδομάτων σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες (άρθρο 21), τα οποία οδηγούν σε χρεοκοπία και φτωχοποίηση ευρύτερες κατηγορίες του ελληνικού λαού. Κατά συνέπεια έχοντας ως αφετηρία τη βασική αρχή του δικαίου ότι «η σωτηρία του λαού υπεράνω όλων», η διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, είτε με επίκληση της «κατάστασης ανάγκης» είτε του «απεχθούς χρέους», είναι όχι μόνο θεμιτή αλλά και αναγκαία προϋπόθεση επιβίωσης του ελληνικού λαού.

Πατριωτισμός ειδικού σκοπού


Ημερομηνία: 29/11/2012
Του Θανάση Καρτερού
Και μια και δυο και τρεις φορές απευθύνθηκε ο Γιάννης Στουρνάρας στον πατριωτισμό των Ελλήνων, για να επιτύχει η επαναγορά των ομολόγων, όπως είπε. Πράγμα που αμέσως φέρνει στο μυαλό ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα τα πράγματα είναι επιεικώς ύποπτα. Διότι τα τελευταία χρόνια ο πατριωτισμός επιστρατεύεται όταν παραβιάζονται όλα τα άλλα - η δικαιοσύνη, τα δικαιώματα, η δημοκρατία, ακόμα και η κοινή λογική. Ο πατριωτισμός ήταν και είναι το μεγάλο επιχείρημα για τα Μνημόνια, για τις περικοπές, για τη φτώχεια, για την ανεργία. Ένας πατριωτισμός ειδικού σκοπού τελικώς, που έχει την ιδιότητα να αυξάνεται όσο μειώνεται το ψωμί στο τραπέζι.
Αυτή η νέα επίκληση του πατριωτισμού λοιπόν οδηγεί και τον πιο καλόβολο να αναρωτιέται: Τι μαγειρεύουν πάλι; Αν, όπως εξήγησε στη συνέντευξη Τύπου συνεργάτης του κυρίου Στουρνάρα, η τιμή των ομολόγων σήμερα είναι τόσο ψηλή, ώστε θα έχουν κέρδος όσοι τα πουλήσουν, τότε τι χρειάζεται ο πατριωτισμός; Δείξε το χρήμα και θα τρέξουν όλοι - πατριώτες και μη. Κι αν όντως μυρίστηκαν κέρδος, τότε γιατί τρέχουν οι τραπεζίτες να δουν τον υπουργό για να διατυπώσουν τις αντιρρήσεις και τις απαιτήσεις τους; Και αν η δουλειά είναι τόσο απλή και κερδοφόρα, γιατί, όπως είπε ο Στουρνάρας, υπάρχει και κρυφό plan b για την περίπτωση που θα αποτύχει;

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Ο εκβιασμός δεν είναι πατριωτισμός


Σταύρος Χριστακόπουλος
Αυτό το ρημάδι το «πατριωτικό καθήκον», το οποίο ανέσυρε χθες ο Γιάννης Στουρνάρας για να δικαιολογήσει τον εκβιασμό προς τα ασφαλιστικά ταμεία και όλους τους υπόλοιπους κατόχους ομολόγων στο εσωτερικό, δεν είναι δικό του εφεύρημα.
Από τον Γ. Α. Παπανδρέου, την εποχή που μας έσερνε στην άβυσσο των μνημονίων, μέχρι την υπό τον Σαμαρά συγκυβέρνηση των τριών, με κορώνες περί πατριωτισμού δικαιολογούν όλα τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και της χώρας οι ολίγιστες ηγεσίες της.
Μόνο που το έργο, το οποίο αναγγέλλει ο Στουρνάρας, το έχουμε ξαναδεί: με το PSI επί Παπαδήμου, που άφησε πίσω του συντρίμμια. Όχι μόνο στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία είδαν διά της βίας να κουρεύονται τα αποθεματικά τους, αλλά και στους ταλαίπωρους μεμονωμένους αποταμιευτές, εκ των οποίων κάποιοι πριν από λίγες μέρες «στόλιζαν» με γιαούρτια και μουσταλευριές το πορτρέτο του προέδρου της Ν.Δ. στα γραφεία της στη Συγγρού.
Όποιος έχει τη στοιχειώδη μνήμη βεβαίως μπορεί να θυμηθεί μερικές... λεπτομέρειες. Και να θέσει μερικά απλά ερωτήματα:
● Το κούρεμα, μέσω PSI, των ομολόγων που κατείχαν οι τράπεζες δεν έφερε την ανάγκη της ανακεφαλαίωσής τους;
● Αυτή η ανακεφαλαίωση δεν έφερε την ανάγκη της «δόσης - μαμούθ», για την οποία μας πιλατεύουν τώρα οι «εταίροι»;
● Αυτή η δόση – δηλαδή η «διαπραγμάτευση» που υποτίθεται πως γίνεται στο όνομά της – δεν έφερε μέχρι τώρα ένα επιπλέον μνημόνιο, ένα θηριώδες μεσοπρόθεσμο, τη θεσμική κατεδάφιση της Βουλής με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τις ρήτρες αυτόματης λήψης νέων μέτρων (πάλι με παράκαμψη της Βουλής) και τον δεσμευμένο από τους δανειστές ειδικό λογαριασμό, ο οποίος θα καταπίνει σαν μαύρη τρύπα κάθε ευρώ που κινείται ή παράγεται στην Ελλάδα;
● Γι’ αυτήν τη δόση δεν τίθεται τώρα ως προϋπόθεση το νέο αναγκαστικό κούρεμα των ήδη κουρεμένων ομολόγων;
● Ένας άθλιος φαύλος κύκλος δεν είναι όλη αυτή η φαρσοκωμωδία με τα αλλεπάλληλα κουρέματα, που το ένα προκαλεί το άλλο;
● Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν είναι αυτοί που συγκυβερνούσαν στο πρώτο κούρεμα και συγκυβερνούν επίσης στο δεύτερο; 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ «ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ» ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ


Η πρώτη αποστροφή των δηλώσεων του κ. Στουρνάρα στη συνέντευξη τύπου της 28/11/2012 για τα αποτελέσματα των αποφάσεων του Eurogroup για το «πατριωτικό καθήκον» που αποτελεί  η επαναγορά ομολόγων, καθώς και η δεύτερη «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα» δημιουργούν εύλογα έντονους προβληματισμούς και φόβους. Σε ποιους απευθύνεται άραγε ο κ. Στουρνάρας να επιτελέσουν το πατριωτικό τους καθήκον; Στους διεθνείς κερδοσκόπους που κατέχουν ελληνικά ομόλογα που προέκυψαν μετά το P.S.I., τα οποία αγόρασαν στη δευτερογενή αγορά; Θα ήταν πολύ οξύμωρο και αποτελεί αντίφαση στους όρους να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μήπως απευθύνεται στους έλληνες, ελέω κρατικών ενισχύσεων, τραπεζίτες; Όταν μέχρι σήμερα έχουν μια απόλυτα ιδιοτελή, όπως είναι φυσικό από τη θέση τους, συμπεριφορά, χρησιμοποιώντας τα χρήματα του ελληνικού λαού, για να διατηρήσουν τον έλεγχο των επιχειρήσεων που συνεχίζουν να διευθύνουν χωρίς δικά τους κεφάλαια, πώς είναι δυνατόν να θεωρεί κάποιος σώφρονας ότι θα κάνουν τώρα μια ολοκληρωτική στροφή; Ακόμα και με την κατεστημένη οικονομική σκέψη, την οποία υπηρετεί ο υπουργός, αυτή η έκκληση αν απευθύνεται στους παραπάνω παράγοντες, στερείται σοβαρότητας. Τι απομένει άραγε; Να απευθύνεται στον εαυτό του ότι θα κάνει το παν για την επιτυχία του εγχειρήματος. Πώς όμως μπορεί να το πραγματοποιήσει; Έχει ο ίδιος ομόλογα, ή απευθύνεται  στους ιδιώτες ομολογιούχους οι οποίοι έχουν ήδη απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος των αρχικών αξιών που κατείχαν; Και γιατί αυτοί θα δεχθούν να απωλέσουν και το μεγαλύτερο μέρος των υπολειμμάτων των αξιών τους, όταν οι άλλοι “πατριώτες” κάτοχοι δεν είναι διατεθειμένοι να το πράξουν σε μια διαδικασία εθελοντικής ανταλλαγής; Ποιος άλλος απομένει; Ο  μεγάλος χαμένος του P.S.I., τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων. Μήπως  ο καθηγητής  κ. Στουρνάρας σε μια φυγή προς τα εμπρός από την οικονομική θεωρία του στον εξωοικονομικό καταναγκασμό του «πατριωτισμού της εξουσίας», εγκαλεί τους εργαζόμενους να θυσιαστούν κάνοντας το «πατριωτικό τους καθήκον» απέναντι στους τοκογλύφους δανειστές, αποφασίζοντας για λογαριασμό τους, ένα νέο «κούρεμα» των εγγυημένων, υποτίθεται, ομολόγων που έλαβαν σε αντάλλαγμα του προηγούμενου πρόσφατου -επιβληθέντος από την προηγούμενη «πατριωτική κυβέρνηση» του κ. Παπαδήμου- «υποχρεωτικού κουρέματος» του P.S.I., διαλύοντας πλήρως το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης; Μήπως προετοιμάζει τις αποφάσεις των διορισμένων διοικήσεων των ταμείων; Άλλωστε υπαινίχθηκε ήδη την ύπαρξη Plan B, εφόσον δεν φαίνεται να ευοδώνεται η εθελοντική ανταλλαγή. Αν οι φόβοι μας γίνουν πραγματικότητα, οι περικοπές των  συντάξεων που αποφασίστηκαν πρόσφατα θα ωχριούν μπροστά στις επικείμενες, εκεί παραπέμπει μάλλον η αποστροφή «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα». Οι συντάξεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα μετατραπούν σε φιλοδωρήματα, ενώ εφεξής κανείς δεν πρόκειται να αποτολμήσει να τερματίσει τον εργασιακό του βίο βγαίνοντας στη σύνταξη. Επιπλέον οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα φορτωθούν με το νέο βάρος των 10 δις ευρώ που θα χρησιμοποιηθεί για τη σφαγή τους. Αυτό είναι το σατανικό σχέδιο των ξένων τοκογλύφων δανειστών, για το οποίο ο κ. Σαμαράς πανηγυρίζει ξεδιάντροπα, για την καινούργια μέρα που ανατέλλει. Προβλέπεται σε λίγο ο ήλιος να ανατέλλει μόνο για τα φωτοβολταϊκά. Πρέπει να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, κοινωνικό, συνδικαλιστικό, νομικό, ώστε να σταματήσει η σχεδιαζόμενη γενοκτονία, πριν οι πατριδοκάπηλοι εξαπολύσουν τη νέα ανοικτή τους επίθεση ενάντια στον ελληνικό λαό. Η «δόση» για την οποία πανηγυρίζουν είναι όντως θανατηφόρο ναρκωτικό, για την ακρίβεια σκέτο δηλητήριο.   

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ


Toυ Θ. ΚΑΤΣΑΝΕΒΑ*
Η τραγωδία της Αργεντινής, διαστρεβλώνεται συστηματικά από το διεθνές και το δικό μας πολιτικοδημοσιογραφικό κατεστημένο, για να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για αποτυχημένες συνταγές που εφαρμόζονται εδώ. Η χώρα αυτή, αποτελεί επιτυχές παράδειγμα απεξάρτησης από από ένα σκληρό νόμισμα όπως το δολάριο και απεγκλωβισμού από το διεθνή χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό. Μια περίπτωση δηλ. που μας αφορά, αφού με το σκληρό ευρώ και τον επελαύνοντα Μερκελισμό εξοντώνεται η Ελλάδα και οι άλλες περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες. Γι΄αυτό και το διεθνές κατεστημένο των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης, διαστρεβλώνει κατάφωρα την πραγματικότητα που την αφορά.
Τα ψέματα του διεθνούς κατεστημένου
Εμφανίζονται στα ΜΜΕ και αναπαράγονται πληθωρικά, κάποιες υποκινούμενες «πορτοκαλί» κινητοποιήσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται  ως δήθεν μαζική λαϊκή αντίθεση στην ανεξάρτητη πορεία της Αργεντινής. Αλλά ακόμα και αυτές οι ίδιες φωτογραφίες που δείχνουν τις επίμαχες πρόσφατες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, φανερώνουν καθαρά λίγες εκατοντάδες ή  χιλιάδες συγκεντρωθέντες που είναι αναμενόμενο, υποκινούμενοι ή μη, να συνευρίσκονται  σε διαδηλώσεις σε μια δημοκρατική χώρα 40 εκ. κατοίκων. Γίνονται αναφορές  στην αμφιλεγόμενη παρακράτηση ενός Αργεντίνικου σκάφους σε κάποιο λιμάνι της Αφρικής, ύστερα από απόφαση διεθνούς δικαστηρίου που οφείλεται σε  χρέη του ιδιοκτήτη του, ή πιθανώς σε  απαιτήσεις  κατόχων  Αργεντίνικων ομολόγων που δε δέχτηκαν τη συμψηφιστική πρόταση για τα παλαιότερα χρέη της χώρας. Και αυτό,  σε αντίθεση με όσους την αποδέχτηκαν και εξοφλήθηκαν στο ακέραιο  εφέτος το καλοκαίρι.

ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΗΚΚΙ - ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ


Τετάρτη, 28 Νοέμβριος 2012 12:08
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εκτινάχτηκε επάξια από το 4,6% στο 27% και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, διότι υπήρξε ο μόνος συνεπής και σταθερός αντιμνημονιακός πολιτικός φορέας απ΄ την πρώτη ημέρα της εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου «δόγματος του σοκ» και της ιμπεριαλιστικής ξένης κατοχής στη χώρα.
Δεν έκοψε το νήμα της πρωτιάς και δεν πέτυχε μεγαλύτερης τάξης ποσοστό ώστε να ανακόψει - κατά την κρίσιμη στιγμή των εκλογών του Ιουνίου - την αντιδραστική πορεία της χώρας διότι δεν πείσθηκε ο λαός απ΄ το κυβερνητικό του πρόγραμμα λόγω της αδυναμίας αποσαφήνισης των θέσεών του στα μείζονα θέματα της διαγραφής του «χρέους» και της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και κατ΄ επέκταση της αντιμετώπισης του εγκλωβισμού μας στη ζώνη της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ.
Σήμερα παραμένουν οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους, παρότι έχουμε την ηγεμονία στο αντιμνημονιακό μπλοκ και στην Αριστερά, δεν καταφέραμε ακόμη να δημιουργήσουμε το μεγάλο - ισχυρό πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα που επιτρέπει η συγκυρία της αποσύνθεσης των δύο κύριων αστικών κομμάτων και απαιτεί η ανάγκη όρθωσης ενός «αντίπαλου δέους» απέναντι στην ιμπεριαλιστική εισβολή και κατοχή και στο ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο το οποίο από μια 20ετία την προετοίμαζε και συνεταιρίσθηκε μαζί της και από το 2009 την προσκάλεσε και την υπηρετεί.
Εισαγωγικά θέλουμε να σημειώσουμε πως πρέπει να φαίνεται παντού στα κείμενα και στις θέσεις μας ότι το ταξικό και το πατριωτικό-δημοκρατικό αίτημα, στις συνθήκες της ωμής ιμπεριαλιστικής επέμβασης και της οικονομικής λεηλασίας τις οποίες βιώνουμε, δεν διαχωρίζονται αλλά αντίθετα αλληλοεξαρτώνται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Θεωρούμε ότι τα μέτρα της οικονομικής γενοκτονίας και της κατεδάφισης της εγχώριας παραγωγής που αποτολμήθηκαν την τελευταία τριετία στη χώρα θα είχαν στο μεγαλύτερο μέρους τους απόκρουσθεί εάν η ελληνική ολιγαρχία και το πολιτικό κατεστημένο του τόπου δεν είχαν πίσω τους τον οδοστρωτήρα του Γερμανικού και Βορειο-ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και των προτύπων του Μάαστριχτ.
Επομένως στις θέσεις μας πρέπει να τίθεται η καίρια αντίθεσή μας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και στην ακολουθούμενη από την Ε. Ένωση πολιτική καθώς και στην γενικότερη διαδικασία Ευρωπαϊκής ενοποίησης και ομοσπονδιοποίησης που προϋποθέτει την κυριαρχία των «υπερεθνικών οργάνων» και τη κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας - άρα και της δυνατότητας λαϊκής κυριαρχίας - που υπάρχει στην σημερινή μορφή οργάνωσής της Ευρώπης η οποία βασίζεται σε κυρίαρχα «έθνη - κράτη».

Αυτον τον ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε


Ημερομηνία: 28/11/2012

Κεί­με­νο συμ­βο­λής των δυνάμεων της ΑΝΑΣΑ
Λί­γα 24ω­ρα πριν την πα­νελ­λα­δι­κή συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΕΚ­Μ, η συζήτη­ση για την πο­ρεία του εγ­χει­ρή­μα­τος, τα φυ­σιο­γνω­μι­κά του χαρακτη­ρι­στι­κά, τις συμ­μα­χίες και τις προ­τά­σεις του για τη διέ­ξο­δο α­πό την κρί­ση, κο­ρυ­φώ­νε­ται. Στις ε­κα­το­ντά­δες συ­νε­λεύ­σεις που έ­γι­ναν σε ό­λη την Ελλά­δα κα­τα­γρά­φη­κε έ­νας πλού­τος ι­δεών και προ­τά­σεων α­πό τα μέ­λη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στην πο­ρεία προς τη συν­διά­σκε­ψη έ­χουν ή­δη κα­τα­τε­θεί τροπο­λο­γίες και κεί­με­να, α­πό ρεύ­μα­τα και συ­νι­στώ­σες: α­πό τους Ενερ­γούς Πο­λί­τες, το Αρι­στε­ρό Ρεύ­μα, την Μαρ­ξι­στι­κή Φω­νή κ.λπ. Οι δυ­νά­μεις της Α­ΝΑ­ΣΑ, που περι­λαμ­βά­νουν έ­να ση­μα­ντι­κό μέ­ρος α­νέ­ντα­χτων, αλ­λά και συλ­λο­γι­κο­τή­των του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κα­τέ­θε­σαν κεί­με­νο συμ­βο­λής, το ο­ποίο και δη­μο­σιεύτηκε στην Εποχή.

ΘΑ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ Η «ΕΠΑΝΑΓΟΡΑ»;


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Πανικό προκάλεσε στα ασφαλιστικά ταμεία ο συνδυασμός των ειδήσεων αφενός ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα προβεί σε επαναγορά ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών στο 35% της ονομαστικής αξίας τους και αφετέρου ότι το ΔΝΤ αρνήθηκε να δώσει το τμήμα της δόσης προς την Ελλάδα που του αναλογεί αν προηγουμένως δεν εκτιμήσει μετά τις 13 Δεκεμβρίου πώς πήγε η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων. Ο πανικός οφείλεται στο ότι ενδέχεται η κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ να δώσει εντολή στις διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να προσέλθουν και να δώσουν τα ομόλογα που κατέχουν χάνοντας το... 65% της αξίας τους!!! Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πραγματικό όλεθρο για τα ασφαλιστικά ταμεία και τη δυνατότητά τους να δίνουν συντάξεις που να διασφαλίζουν υποτυπωδώς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των συνταξιούχων.
Η κυβέρνηση έχει ήδη λεηλατήσει με το «κούρεμα» το 53% της αξίας των ομολόγων που κατείχαν τα ασφαλιστικά ταμεία. Αν τα ξαναληστέψει εκ νέου με την «επαναγορά», δεν θα τους μείνει τίποτα σχεδόν για να δίνουν συντάξεις.
Η υπόθεση δεν είναι καθόλου αστεία και δεν προσφέρεται για δημαγωγία. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, υποθέτοντας ότι ένα ασφαλιστικό ταμείο είχε ένα ομόλογο αξίας 100 ευρώ. Με το «κούρεμα» του PSI η κυβέρνηση του έφαγε τα 53 ευρώ. Δεν του έδωσε όμως τουλάχιστον τα υπόλοιπα 47 ευρώ στο χέρι. Οχι. Του έδωσε 15 ευρώ σε διετή ομόλογα με την εγγύηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, τα οποία είναι όντως σίγουρα λεφτά. Τα μόνα σίγουρα, γιατί τα υπόλοιπα 32 που λείπουν του τα έδωσε υποχρεωτικά σε νέα ελληνικά ομόλογα ανύπαρκτης αξιοπιστίας και μάλιστα με μια «μικρή λεπτομέρεια»: Τα πρώτα από αυτά τα ομόλογα συνολικής αξίας 32 ευρώ λήγουν το 2023 και τα τελευταία το 2042!!!
Ζήσε δηλαδή Μάη μου να φας τριφύλλι. Τώρα έρχεται η κυβέρνηση και τι λέει; Να της δώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία τα ομόλογα ονομαστικής αξίας των 32 ευρώ έναντι... 11 ευρώ!
Με άλλα λόγια, από ένα ομόλογο αξίας 100 ευρώ πέρυσι τον Φεβρουάριο, να έχουν μείνει φέτος τον Δεκέμβριο στα χέρια των Ταμείων 15 συν 11 ίσον... 26 ευρώ!!! Θα τους έχει φάει δηλαδή η κυβέρνηση το... 74% της αξίας του ομολόγου! Πρόκειται αναμφίβολα για τη ληστεία του αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα πρόκειται για απίστευτο οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα, αν δεν εξαιρεθούν τα ασφαλιστικά ταμεία από την υπαγωγή τους στην επαναγορά των ελληνικών ομολόγων.

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΠΑΤΕΡΑ;


Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Νενικήκαμεν! Η Ελλάδα σώθηκε! Το μαύρο σύννεφο της χρεοκοπίας έφυγε οριστικά από τον γαλανό ουρανό. Είναι να απορεί κανείς που η υπερβολική σεμνότητα εμποδίζει την τρικομματική κυβέρνηση να γκρεμίσει τα τείχη της πόλης και να υποδεχτεί με τιμές Μαραθωνομάχων τον κ. Στουρνάρα και τους συνεργάτες του, που επέστρεψαν θριαμβευτές και τροπαιούχοι από τη μάχη των Βρυξελλών.
Μάχη; Ποια μάχη έδωσαν, αλήθεια; Με ποιους, εναντίον ποίων; Επί ένα μήνα, Γερμανία και ΔΝΤ τσακώνονταν λυσσαλέα για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους κι ο αμέσως ενδιαφερόμενος, η Ελλάδα, δεν τολμούσε να ψελλίσει οποιαδήποτε θέση για το δικό του πρόβλημα. “Δώστε μας τη δόση μας και κάντε ό,τι νομίζετε” ήταν η υπερήφανη στάση αυτής της κυβέρνησης που μετέτρεψε την Ελλάδα σε άφωνο, τρομαγμένο ζητιάνο. “Όταν τσακώνονται στο βάλτο τα βουβάλια, λειώνουν τα βατράχια”, ήταν η δικαιολογία που πρόβαλαν ανωνύμως εκπρόσωποι του Μαξίμου. Όντως. Αλλά ποιοι έφεραν τα βουβάλια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ στην αυλή μας και ποιοι μετέτρεψαν 11 εκατομμύρια Έλληνες σε απροστάτευτα βατράχια; Απορία, ψάλτου βηξ...
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία των Μπανανιών, όπου μια κυβέρνηση να πανηγυρίζει απλά και μόνο γιατί της έδωσαν τη δόση που της καθυστερούσαν οι πιστωτές της, παραβιάζοντας τη δανειακή σύμβαση που είχαν υπογράψει, παρά το τεράστιο τίμημα που είχε για τον ελληνικό λαό και τα τεράστια κέρδη για τα δικά τους θησαυροφυλάκια. Ουδέποτε τέθηκε πραγματικά ζήτημα μη καταβολής της δόσης, αφού το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν η αυτόματη κατάρρευση της τρικομματικής κυβέρνησης. Όλα τα άλλα ήταν παραμύθια της Χαλιμάς, μοχλός εκβιασμού των βουλευτών που κατάπιαν γογγύζοντας τον εξευτελισμό τους, ψηφίζοντας μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα 700 σελίδες σκληρότατων μνημονιακών μέτρων, χωρίς καν να προλάβουν να τις διαβάσουν.

Η ΤΡΑΤΑ ΜΑΣ ΚΟΥΡΕΛΟΥ…


Toυ Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Το Eurogroup έδωσε επιτέλους στην Ελλάδα τη δόση –σε τέσσερις δόσεις αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Φόρτωσε στον επιμελή Στουρνάρα και κάποια ακόμα καθήκοντα πριν την εκταμίευση της πρώτης δόσης, όπως να έχει ολοκληρωθεί η επαναγορά ομολόγων, για να μειωθεί υποτίθεται κάπως το χρέος. Φόρτωσε και στον Σαμαρά μερικά προαπαιτούμενα, όπως να ψηφιστεί το νέο φορολογικό, που όπως όλα δείχνουν θα βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη μας –άλλο τι θα βρει. Τακτοποίησε και τον ειδικό λογαριασμό, από τον οποίο τα λεφτά μας θα πηγαίνουν κατευθείαν στις τσέπες των δανειστών. Θεσμοποίησε και την αστυνομία των δανειστών που θα μας επιτηρεί.
Όλα καλά κι όλα ωραία λοιπόν. Αν και η υπόθεση θυμίζει την τράτα μας την κουρελού τη χιλιομπαλωμένη. Κάτι αλχημείες παραλογιστικού τύπου με το 120% του ΑΕΠ που γίνεται 124% και παλαιοημερολογίτικου τύπου με το 2020 που γίνεται 2022. Κάτι μαγικά με τα επιτόκια και τη μείωση των κερδών της ΕΚΤ και των εταίρων από τα δάνεια –για κοίτα που έχουν κέρδη οι αθεόφοβοι από το χάλι μας! Οι απαραίτητες ζόρικες δηλώσεις του Κεδίκογλου, για τα αντεθνικά σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ που απέτυχαν. Και το τελικό συμπέρασμα όλων τους: Αν δεν μας μαστίγωναν αυτοί εγκαίρως θα μας παλούκωνε τώρα η Ευρώπη.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ .. ΘΑΥΜΑ


Του ΠΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ*
Μία διακρατική 'συμφωνία ή σύμβαση' είναι, σύμφωνα με τον ορισμό της, 'μια γραπτή ή προφορική σύμπτωση βουλήσεων (συμφωνία - agreement) μεταξύ περισσοτέρων κρατών με στόχο τη δημιουργία νομικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, δεσμευτικών για τα μέρη που υπογράφουν».
Από την άλλη πλευρά ως 'θαύμα' χαρακτηρίζεται κάθε συμβάν που με τα καθιερωμένα, επιστημονικά αποδεκτά, κριτήρια θεωρείται "ανεξήγητο" και που αποτελεί ένα στατιστικά απίθανο αλλά θετικό γεγονός.
Ο λόγος που δημιουργήθηκε η ανάγκη για τη 'συμφωνία' της 27ης Νοεμβρίου για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης είναι ότι όλες οι προηγούμενες 'συμφωνίες' απέτυχαν γιατί επεδίωκαν το στατιστικά απίθανο και επιστημονικά ανεξήγητο. Έτσι έθεταν ως προϋπόθεση για την ευόδωση τους την επίτευξη από την Ελλάδα παγκόσμιων δημοσιονομικών και οικονομικών ρεκόρ που, προφανώς, μόνο με θαύμα θα μπορούσαν να επιτευχθούν (το θέμα έθιξα πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2010 σε συνέντευξη στο Mega και στη συνέχεια σε εκτενή αρθρογραφία, βλ. «το ελληνικό κυνήγι παγκόσμιου δημοσιονομικού ρεκόρ» 4 Μαΐου, 2010, συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Υπόθεση Ελληνική Κρίση» Εκδόσεις Λιβάνη).

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ EUROGROUP ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΣΗ


Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ*
Όταν οι σώφρονες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους συμφωνίες κρίνουν αλλαγές σε αυτές τις συμφωνίες στην βάση του αν μακροπρόθεσμα, με αυτές τις αλλαγές, το χρέος τους γίνεται λιγότερο ή περισσότερο δυσβάστακτο. Οι άφρονες θριαμβολογούν όταν καταφέρνουν να αποσπάσουν από τους δανειστές τους κι άλλα μεσοπρόθεσμα δάνεια, ανεξάρτητα από το εάν η βιωσιμότητα του χρέους τους παραμένει στο Ναδίρ.
Πριν κρίνουμε την τελευταία συμφωνία του Eurogroup, και το εάν η ανακούφιση που κι αυτή η δόση κατακτήθηκε, είναι δικαιολογημένη ή όχι, ας δούμε τι ακριβώς συμφωνήθηκε.
1. Μείωση των επιτοκίων του Μνημονίου 1 κατά 1%.
2. Αναβολή των αποπληρωμών του κεφαλαίου των δανείων από το Μνημόνιο 2 για 15 χρόνια και των τόκων που προκύπτουν από αυτά τα δάνεια για 10 χρόνια.
3. Απόδοση στο ελληνικό δημόσιο μέρους από τα κέρδη που βγάζει η ΕΚΤ από το γεγονός ότι αγόρασε (την περίοδο 2010-1) ελληνικά ομόλογα κοψοτιμής ενώ τώρα το ελληνικό δημόσιο τα αποπληρώνει στο ακέραιο. Τα κέρδη αυτά η ΕΚΤ τα αποδίδει, έως τώρα, στους εταίρους μας (ανάλογα με την συμμετοχή τους στο κεφάλαιο της ΕΚΤ). Αυτό που τώρα συμφωνήθηκε είναι ότι μεγάλο μέρος των κερδών αυτών θα επιστρέψουν στο ελληνικό δημόσιο.
4. Ανακοίνωση της πρόθεσης (όχι όμως κάτι πιο συγκεκριμένο) για επαναγορά χρέους του ελληνικού δημοσίου, χρέους το οποίο εκδόθηκε (υπό την μορφή ομολόγων του αγγλικού δικαίου) μετά το PSI σε υποχρεωτική/εθελοντική αντικατάσταση των παλαιότερων ομολόγων που κουρεύτηκαν.

Η εξαπάτηση ως τμήμα μελέτης και διδασκαλίας του corpus των πολιτικών και οικονομικών επιστημών


Ημερομηνία: 27/11/2012
του Γ. Δαράτου από Βρυξέλλες
Ύστερα από τρεις συνεδριάσεις του Γιούρογκρουπ , εκ των οποίων οι δύο τελευταίες μαραθώνειες( κάπου 30 ώρες διάρκεια) οι 17 ΥΠΟΙΚ των χωρών της ευρωζώνης κατέληξαν σε μια απόφαση-πακέτο νέας διάσωσης της Ελλάδας (2013-2016) με μέτρα που θυμίζουν περισσότερα μαγική εικόνα παρά πραγματικότητα.
Το μόνο ουσιαστικό και χειροπιαστό που συμφωνήθηκε χθες νωρίς το πρωί στις Βρυξέλλες, ήταν η απόδοση στην Ελλάδα των περασμένων δόσεων του Μνημονίου που οι εταίροι μας είχαν, με διάφορα προσχήματα, παρακρατήσει από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού μέχρι σήμερα. Μιλάμε για 43.7 δισ. ευρώ από τα οποία τα 34.4 δισ. που αφορούν κυρίως στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα δοθούν αμέσως μετά τη λήψη της τυπικής απόφασης  του Γιούρογκρουπ, στις 13 Δεκεμβρίου. Τα υπόλοιπα 9,3 δις. θα δοθούν σε τρεις  δόσεις, το πρώτο τρίμηνο του 2013 ύστερα από σχετικές αξιολογήσεις της τρόικας ότι η ελληνική δημοσιονομική πολιτική ακολουθεί τους άξονες που της έχει υπαγορεύσει.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ



ΓΙΑ ΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ
15 ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΧΕΔΙΟ, ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ,
ΤΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ, ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΙΑΙΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Η διπλή εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μάη και της 17ης Ιούνη συνιστά ένα πολιτικό ορόσημο όχι μόνο για την Αριστερά, αλλά και για το κίνημα αντίστασης στα μνημόνια: Το πολιτικό στοιχείο, που κατακτήθηκε από το κίνημα ήδη από την εποχή του «κινήματος των πλατειών» («να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο», «να φύγουν»), στις εκλογές μετασχηματίστηκε από άρνηση σε θέση: κυβέρνηση της Αριστεράς! Στη βαθιά πολιτική ζύμωση που συνόδευσε τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, το πολιτικό και δημοσιογραφικό προσωπικό του συστήματος πίεσε ασφυκτικά τον ΣΥΡΙΖΑ πάνω στα κεντρικά ερωτήματα για το χρέος, τις τράπεζες, το ευρώ κ.λπ., ελπίζοντας να «αποκαλύψει» την έλλειψη θέσεων ή την έλλειψη συνοχής στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας α κόμη να δημιουργήσει ρωγμές στις γραμμές του εκμαιεύοντας διαφορετικές ή και αντιφατικές απαντήσεις, ελπίζοντας -τέλος- να τρομοκρατήσει ένα τμήμα των ψηφοφόρων με την εικόνα ενός ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει θέσεις και αυτοσχεδιάζει σε κεντρικά ζητήματα. Ταυτόχρονα, το μεγάλο εργατικό-λαϊκό ρεύμα που προσανατολίστηκε στον ΣΥΡΙΖΑ έθετε τα δικά του «αμείλικτα» ερωτήματα: για τις προγραμματικές θέσεις, το πολιτικό σχέδιο, το «plan B» κ.λπ., ζητώντας να πεισθεί ότι υπάρχει στιβαρό πολιτικό σχέδιο αλλά και πολιτική βούληση και ανάληψη πολιτικής ευθύνης για τη διαφαινόμενη μετωπική σύγκρουση με το σύστημα.
Έκτοτε, το αυτονόητο αίτημα αλλά και η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποσαφηνίσει το πολιτικό του σχέδιο και να γίνει δεσμευτικά συγκεκριμένος, τόσο για το πώς θα φτάσει στην επίτευξη του πολιτικού στόχου («κυβέρνηση της Αριστεράς») όσο και για το ποιο πρόγραμμα και ποιο πολιτικό σχέδιο θα υλοποιήσει την «επόμενη μέρα».

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Ολιγαρχίες ελέω ψήφου


Περικλής Κοροβέσης
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αρχίσει μια γόνιμη συζήτηση κατά πόσο η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι δημοκρατία και όχι ολιγαρχία. Παράλληλα, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η Άμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σήμερα και κάτω από ποιες συνθήκες. Και πριν μπούμε στο κυρίως θέμα μας, ας απορρίψουμε ένα μύθο που σχεδόν έχει γίνει μια ιστορική βεβαιότητα. Οι δυτικές δημοκρατίες διεκδικούν τις ρίζες τους στην Αθηναϊκή Δημοκρατία. Το πολίτευμα της Αθήνας πέθανε με την έλευση των Μαδεδόνων και μέχρι στιγμής δεν έχει αναστηθεί. Ακόμα και το όνομα Δημοκρατία είχε ξεχαστεί. Οι Ρωμαίοι το αντικατέστησαν με το Res- Publica που δεν είχε ούτε το περιεχόμενο ούτε τη λειτουργία της αρχαίας Αθήνας.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία έχει ληξιαρχική πράξη γέννησης. Είναι μόνο τρεισήμισι αιώνων και γεννήθηκε στην Αγγλία του Κρόμγουελ. Και όταν μόνη της για ενάμισι περίπου αιώνα, μέχρι να έρθουν οι επαναστάσεις στην Αμερική και τη Γαλλία, που επεξεργάστηκαν η κάθε μια αυτό το μοντέλο με το δικό της τρόπο. Πάνω σε αυτά τα μοντέλα στηρίχθηκε το σύγχρονο μοντέλο του κοινοβουλευτισμού, που ήταν άγνωστο στην Αθήνα και αντίθετο με τις πολιτειακές αρχές της.
Η έννοια του κράτους στην άμεση δημοκρατία δεν υπήρχε και κυβερνούσε συλλογικά ο Δήμος, ενώ στον κοινοβουλευτισμό κυβερνάει το κράτος ερήμην των πολιτών. Και μπορεί τα πρώτα κοινοβούλια της ανθρωπότητας να ήταν μεγάλες επαναστάσεις, όσο και αν είχαν από τη γέννα τους το στοιχείο της εξουσίας μιας τάξης επάνω σε μια άλλη τάξη και το στοιχείο ανισότητας είχε διατηρηθεί ανέπαφο από την εποχή της φεουδαρχίας.

Πεθαίνοντας για την «ευρωζώνη»: η παλαιά γερμανική προσέγγιση


Από το RedNoteBook via Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών
του Δημήτρη Μπελαντή
Η ήττα του 1918 και οι Βερσαλλίες έβαλαν στην ηττημένη Γερμανία καθήκοντα απλής επιβίωσης. Όμως, το σχέδιο αυτό δεν έσβησε στους ιμπεριαλιστικούς γερμανικούς κύκλους, εξ ου και αναβίωσε με τον ναζισμό. Εδώ, το σχέδιο της «Μέσης Ευρώπης» και της «Οικονομικής Ευρωπαϊκής Ένωσης» έλαβε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις
«Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση, με κοινές συμφωνίες (άρσης) φόρων και δασμών, η οποία θα περιλαμβάνει την Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Δανία, την Αυστροουγγαρία, την Πολωνία και ίσως την Ιταλία, Σουηδία και Νορβηγία. Αυτή η Ένωση δεν θα έχει μόνο συντακτική ανώτατη εξουσία, κατά τρόπο που όλα τα μέλη της θα είναι ίσα, αλλά στην πραγματικότητα θα τεθεί υπό γερμανική ηγεσία και πρέπει να σταθεροποιήσει την γερμανική οικονομική κυριαρχία στην Μέση Ευρώπη (“ Mitteleuropa”)» [1].

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛ/ΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ


ΜΕΓΑΛΗ Η ΑΠΗΧΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΛΕΥΤΕΡΑΚΗ
Σε εξέλιξη βρίσκονται με μεγάλη έως εντυπωσιακή, συμμετοχή και εγγραφή νέων μελών οι Συνελεύσεις των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ που θα πραγματοποιηθεί στις 30/11-1,2/12 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Στο μεταξύ την Κυριακή(25/11), ως επί το πλείστον, πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα και οι εκλογικές διαδικασίες για την ανάδειξη των αντιπροσώπων που θα λάβουν μέρος στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.
Να υπογραμμίσουμε ότι στις Συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται έκδηλη αγωνιστικότητα, πλούσιος και γόνιμος προβληματισμός των μελών.
Εκφράζεται, ταυτόχρονα, η ισχυρότατη και αποφασιστική θέληση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ να διατηρηθεί και να ενισχυθεί ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία για το ενιαίο κόμμα,να ριζοσπαστικοποιηθεί περαιτέρω το πρόγραμμά του, να αναβαθμισθεί και να καταστεί πιο δυναμική, ουσιαστική και αποτελεσματική η αντιπολιτευτική του παρέμβαση και βεβαίως να ενισχυθεί ο κινηματικός και ταξικός του προσανατολισμός και η παρουσία του στα κινήματα και τους κοινωνικούς, ταξικούς αγώνες.
Κοινός παρανομαστής σε όλες τις Συνελεύσεις είναι η διάθεση για ένα κόμμα συλλογικό, αγωνιστικό, πολυτασικό και βαθιά δημοκρατικό, στο οποίο τα μέλη του θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην πορεία του, ενώ η αναγκαία μαζικότητά του δεν θα είναι συνώνυμο χαλαρότητας και ρευστότητας αλλά θα συνδυάζεται με την ενεργή συμμετοχή και την κινηματική δράση των μελών του.

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ


Των ΚΟΣΜΑ ΠΑΝΟΥ,  ΜΑΡΤΑΛΗ ΣΩΤΗΡΗ, ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΥ ΑΝΤΩΝΗ, ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ΒΑΣΙΛΗ, ΣΑΠΟΥΝΑ ΓΙΩΡΓΟΥ,  ΨΑΡΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥ*
Το Σχέδιο Διακήρυξης που η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε προς συζήτηση στις συνελεύσεις των οργανώσεων του ενωτικού εγχειρήματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, δίνει τα ερεθίσματα για μια σημαντική πολιτική συζήτηση, σε μια κρίσιμη περίοδο.
Κατανοώντας την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ενιαίο φορέα, ως πορεία οικοδόμησης κυρίως πολιτικής ενότητας ενός μεγάλου τμήματος της αριστεράς, θα επικεντρώσουμε τη συμβολή μας σε παρατηρήσεις επί του πολιτικού – προγραμματικού σκέλους του σχεδίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμούμε τις επιλογές ιδεολογικού – στρατηγικού προσανατολισμού. Αντίθετα, θεωρούμε, για πολλούς λόγους, πολύτιμη τη δεδηλωμένη ένταξη της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ στην αντικαπιταλιστική - σοσιαλιστική στρατηγική. Όμως θεωρούμε αυτονόητο ότι οι ιδεολογικές αποχρώσεις και διαφορές μεταξύ των ρευμάτων και τάσεων που συνυπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα συνεχίσουν να υπάρχουν για μεγάλο διάστημα σχετικά με ζητήματα της σοσιαλιστικής ανατροπής. Στο μέτρο που η πολιτική ενότητα παραμένει ισχυρή, θεωρούμε ότι αυτές οι διαφορές μπορούν να εξακολουθούν να αποτελούν πλούτο και όχι πηγή προβλημάτων και δυσλειτουργιών για τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΠΑΝΕΛ/ΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ


ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ*
1. Η εναγώνια αναζήτηση μιας ακόμη δόσης, χαμένης κάπου ανάμεσα σε «τεχνικές» αξιολογήσεις και «εκβιασμένα» σενάρια βιωσιμότητας, που ούτως ή άλλως προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες στρατηγικές και αντιθετικές ισορροπίες των διεθνικών ιμπεριαλιστικών κέντρων και θεσμών (ΕΕ, ΗΠΑ, BRIC, ΔΝΤ, ΕΚΤ, IIF κ.ο.κ.), αποτελεί αυτή τη στιγμή – μέχρι το επόμενο - το κρίσιμο ορόσημο της καταρρέουσας τριφασικής. Οι προχθεσινές τραγικές εκκλήσεις του – συνήθως ψυχρού τεχνοκράτη – κ. Στουρνάρα ενώπιον του ελληνικού κοινοβουλίου, με τις αναφορές του στο σενάριο Ιφιγένεια, που όλο αποτρέπεται και όλο αναβιώνει, είναι εξόχως χαρακτηριστικές. 
2. Οι εξελίξεις αυτές, που καθημερινά πλέον, με καταιγιστικό μάλιστα τρόπο, σημειώνονται, δημιουργούν μια εκρηκτική ποσοτική συσσώρευση, χωρίς ορατή προοπτική ανάταξης και αντιστροφής. Και δείχνουν πια ότι το «ελληνικό δράμα» βρίσκεται στην κορύφωσή του. Η έκβασή του, ανοιχτή στη μία (ύβρις) ή στην άλλη (κάθαρση), αντιδιαμετρικά πάντως αντίρροπη κατεύθυνση, είναι σήμερα κοντύτερα από ποτέ. Για όσους αξιοποιούσαν συστηματικά τα θεωρητικά και αναλυτικά μας εργαλεία, όλο το προηγούμενο διάστημα που, με νομοτελειακό σχεδόν τρόπο, διαδραματίζονταν τα επεισόδια της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής καπιταλιστικής κρίσης, τίποτε απ' αυτά δεν συνιστά έκπληξη. 

ΝA ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!


Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Η εσωτερική τρόικα δεν θα πέσει από μόνη της. Όσο το σύστημα καίει τις εφεδρείες του, η απειλή ενός απολυταρχικού κράτους εκτάκτου ανάγκης θα ενισχύεται. Μόνο μεγάλες αγωνιστικές πρωτοβουλίες με ευρεία πολιτική στήριξη μπορούν να ακυρώσουν τη μετατροπή της Ελλάδας σε νεοαποικία χρέους και να ανοίξουν μια νικηφόρα προοπτική.
Η κρίση που απειλούσε να διαρρήξει την ευρωζώνη μοιάζει να εκτονώθηκε. Η κυβέρνηση Σαμαρά και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων πέρασε, έστω και δύσκολα, τα μέτρα και πάει να σταθεροποιηθεί. Οι “επικίνδυνες” κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις πάλι σήκωσαν κεφάλι και πάλι ηττήθηκαν. Η βαθειά Ελλάδα υψώνει λευκή σημαία, παραδομένη στη μάχη της επιβίωσης μπροστά στον πιο βαρύ χειμώνα από την κατοχή και τον εμφύλιο. Έτσι σκέφτοναι οι πιο ανόητοι εκπρόσωποι των κυρίαρχων τάξεων, που πιστεύουν μόνο ό,τι θέλουν να πιστέψουν και οι πιο ασταθείς εκπρόσωποι των κυριαρχούμενων, που ταλαντεύονται διαρκώς ανάμεσα στην ανυπομονησία και την απελπισία.
Πλανώνται πλάνην μεγάλην! Η κρίση της ευρωζώνης όχι μόνο δεν ξεπεράστηκε, αλλά είναι καθαρά θέμα χρόνου πότε θα εκδηλωθεί με πιο βίαιο τρόπο. Ήδη, από την περασμένη εβδομάδα το σύνολο της ευρωζώνης βυθίστηκε στη δεύτερη ύφεση, ποιοτικά χειρότερη από εκείνη του 2008. Πρώτον, γιατί τότε ήταν κυρίως “εισαγόμενη” από τη Γουόλ Στριτ, ενώ τώρα είναι ενδογενής. Δεύτερον, γιατί μέχρι χθες εστιαζόταν στην περιφέρεια- Μεσογειακές χώρες, Ιρλανδία, Πορτογαλία- ενώ τώρα αγγίζει το σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, η οποία περιγράφεται από το Βερολίνο ως ο Μεγάλος Ασθενής της ευρωζώνης. Και τρίτον, γιατί αυτή τη φορά δεν φαίνεται να υπάρχει καμία ατμομηχανή, ικανή να ξεκολήσει την παγκόσμια οικονομία από το βάλτο. Η Ιαπωνία πάει ακόμη χειρότερα από την Ευρώπη, η Αμερική βρίσκεται στο μεταίχμιο ανάμεσα σε μια αναιμική ανάπτυξη και σε μια δεύτερη ύφεση- ιδίως αν ο Ομπάμα υποχωρήσει άτακτα στην πίεση που δέχεται ενόψει των σκληρών δημοσιονομικών αποφάσεων που καλείται να λάβει- ενώ η Κίνα και οι λοιπές υπερτιμημένες “αναδυόμενες οικονομίες” των BRICs χωλαίνουν.
Στο εσωτερικό, κάτω από τη λεπτή κρούστα της απογοήτευσης, συσσωρεύονται τεράστια αποθέματα λαϊκού μίσους, σαν μάγμα που όσο περισσότερο συμπιέζεται, τόσο πιο τρομερή προοιωνίζεται την αναπόφευκτη έκρηξη. Κι αυτό, ενώ ακόμη ο πολύς κόσμος δεν έχει ακόμη νοιώσει στο πετσί του τι εστί Μνημόνιο ΙΙΙ. Ακόμη δεν έχουν έρθει οι κουτσουρεμένες συντάξεις, ακόμη δεν έχουμε πληρώσει το πετρέλαιο- φωτιά, ακόμη δεν έχουν αρχίσει για τα καλά οι απολύσεις στο Δημόσιο- αλλά όλα αυτά θα γίνουν μέσα στις αμέσως προσεχείς εβδομάδες ή μήνες, πυρακτώνοντας την ήδη ηλεκτρισμένη κοινωνική ατμόσφαιρα.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


Της ΚΕΡΑΣΙΝΑΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες και μεγαλοστομίες το σχέδιο ρύθμισης δανείων της Κυβέρνησης, που υποτίθεται ότι θα ανακουφίσει τους εξαντλημένους δανειολήπτες.
Αν και δεν είναι οριστικό, επειδή τελεί υπό την αίρεση ότι θα εγκριθεί από την τρόικα (πως θα μπορούσαμε άλλωστε να παρακάμψουμε τον επόπτη μας!), από την πρώτη ανάγνωση, προκύπτει ότι «άνθρακες ο θησαυρός» και «πολύς θόρυβος για το τίποτα».
Οι ρυθμίσεις, που περιέχει δεν προσφέρουν καμία ουσιαστική βοήθεια στους δανειολήπτες, που έχουν δει να εξαφανίζεται το εισόδημά τους και κυρίως στους μικροεπιχειρηματίες, που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να κλείνουν και να πέφτουν στη μαύρη τρύπα της ανέχειας και της απελπισίας.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Μ. Γλέζος: Να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε


Ημερομηνία: 21/11/2012
Πηγή: www.tvxs.gr
Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Μανόλης Γλέζος, εξηγεί στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs, όλα τα ζητήματα γύρω από το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Και ένα μάρκο να ήταν…».
«Έχω πει επανειλημμένως ότι αυτή η υπόθεση του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρέπει να περάσει στα χέρια του ελληνικού λαού. Πρέπει να δημιουργηθούν οργανώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι οποίες θα διεκδικούν το δίκαιο. Αυτό που δικαιούμαστε. Δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω από το δίκαιό μας. Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε και αξιώνουμε να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε, και που τα έχουν δώσει σε όλα τα άλλα κράτη εκτός από την Ελλάδα!».

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ, ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ


Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*
Το φαινόμενο της «αθέτησης πληρωμών» δημόσιου χρέους, δηλ. της «πτώχευσης» ή «χρεοκοπίας» ή «παύσης πληρωμών» ενός κράτους, έχει μεγάλο βάθος χρόνου. Τους τελευταίους δύο αιώνες η υπερχρέωση κρατών συνδέεται κυρίως με τις οικονομικές κρίσεις, πολεμικές συγκρούσεις, ακραία φαινόμενα κερδοσκοπίας, κακοδιαχείρισης δημόσιων οικονομικών, ανισότιμες οικονομικές σχέσεις μεταξύ αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, κά. Ειδικότερα σε περιόδους κρίσεων «υπερπαραγωγής» (υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου), η ζήτηση δανειακού κεφαλαίου εντείνεται για την κάλυψη των αναγκών ρευστότητας, κρατών και επιχειρήσεων, λόγω μείωσης εσόδων και αύξησης ελλειμμάτων και πτώσης αντίστοιχα του κύκλου εργασιών, ενώ επιδεινώνονται οι όροι δανεισμού. Σοβαρές διαταραχές στη νομισματική σφαίρα με μορφή χρηματοπιστωτικών και τραπεζικών κρίσεων, μπορούν να εκδηλωθούν ανεξάρτητα από τις οικονομικές κρίσεις εντείνοντας τα φαινόμενα υπερχρέωσης και εκδήλωσης δημοσιονομικών κρίσεων με αντίστοιχους κινδύνους χρεοκοπίας. Γιαυτό η ιστορία των οικονομικών κρίσεων τους τελευταίους δύο αιώνες θα λέγαμε ότι αποτελεί «προοίμιο» της ιστορίας των κρατικών χρεοκοπιών. Κάθε δημοσιονομική κρίση (η κρίση δημόσιου χρέους), εκτός από τις γενικότερες αιτίες που συνδέονται με βαθύτερες αντιφάσεις της κεφαλαιοκρατικής (καπιταλιστικής) αναπαραγωγής έχουν και ειδικότερες αιτίες που συνδέονται με τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Αφήστε την κοροϊδία και κουρέψτε τα δάνεια του κόσμου!


Ενώ σχεδόν όλα τα χρήματα της επόμενης δόσης –που... κάποια στιγμή θα πάρουμε– θα πάνε στις τράπεζες, το υπουργείο Ανάπτυξης εμπαίζει τους Έλληνες με δήθεν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες

Η πολυαναμενόμενη ρύθμιση του υπουργείου Ανάπτυξης για τα δάνεια, που ακούγαμε τόσο καιρό ότι θα μας σώσει και θα ελαφρύνει τα ελληνικά νοικοκυριά από τα βάρη, διέρρευσε χθες το βράδυ και αποδείχτηκε μια τεράστια... φούσκα.
Διότι μπορεί ο υπουργός Ανάπτυξης, Κωστής Χατζηδάκης να τις προπαγανδίζει «ως ρυθμίσεις – ανάσα για τους δανειολήπτες», ωστόσο η σκληρή αλήθεια είναι διαφορετική.
Οι Έλληνες με τα Μνημόνια που έχουν υπογραφεί έχουν φτάσει στο σημείο μηδέν.
Πώς είναι ποτέ δυνατόν όταν μια οικογένεια δεν έχει χρήματα για να ταΐσει τα παιδιά της, να σκεφτεί το δάνειο στην τράπεζα;
Τι τον ενδιαφέρει τον Έλληνα που μετρά και το τελευταίο ευρώ για να βγάλει το μήνα και να καταφέρει να προσφέρει τα βασικά στην οικογένειά του η τετραετής περίοδος χάριτος;
Τι τον αφορά η βελτίωση του "Τειρεσία"; Μήπως θα πάρει κι άλλο δάνειο;
Ή ακόμα χειρότερα; Τι να το κάνει αυτός ο Έλληνας το «πρόγραμμα επιβράβευσης, από την κάθε τράπεζα, όσων αποπληρώνουν στην ώρα τους τα δάνειά τους»;
Εάν πραγματικά το υπουργείο Ανάπτυξης και ο λαλίστατος κ. Χατζηδάκης ήθελαν να βοηθήσουν τους Έλληνες να ανασάνουν θα προχωρούσαν σε κούρεμα των δανείων. Όπως, το έχουν υποσχεθεί άλλωστε. Όπως έχει γίνει και με τα χρωστούμενα της χώρας, μέσω του περίφημου PSI. Γιατί να μη γίνει και για τους πολίτες της; Αν πραγματικά ενδιαφέρονταν για τον κόσμο, θα πίεζαν την κατάσταση, θα έψαχναν τις λύσεις, θα διαπραγματεύονταν, θα έκαναν πραγματικά ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν τον ελληνικό λαό. Με έργα, όχι με λόγια.
Άλλωστε ο ίδιος ο Κ. Χατζηδάκης, παρά το θετικό κλίμα που καταβάλλεται προσπάθεια να δημιουργηθεί, παραδέχθηκε ότι δεν μπορούσαν να γίνουν διαγραφές μέρους των χρεών των δανειοληπτών, αφού σε αυτό διαφωνούν η τρόικα και οι τράπεζες. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά παραδέχεται ότι οι όποιες πρωτοβουλίες του υπουργείου Ανάπτυξης απλά εξυπηρετούν τις τράπεζες, που θέλουν να εμφανίσουν μειωμένες τις επισφάλειες τους, ειδικά τις προερχόμενες από τους μισθωτούς του δημοσίου τομέα και όχι τους δανειολήπτες. Κι όλα αυτά, την ώρα που είναι οι τράπεζες ο μεγάλος κερδισμένος και από την δόση –που περιμένουμε και δεν έρχεται- αφού στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα κατευθυνθεί σχεδόν το σύνολο των κεφαλαίων. Κι όμως, Χατζηδάκης και τράπεζες δε βρήκαν ούτε καν μερικά ψίχουλα να πετάξουν στους δανειολήπτες. Προτίμησαν να κοροϊδέψουν ξεδιάντροπα ολόκληρο τον ελληνικό λαό, με ανακοινώσεις περί «ρυθμίσεων-ανάσα»!..

«Σχέδιο Β»: H Ελλάδα προώρισται να ζήσει και θα ζήσει!


Από newsbomb.gr Δυστυχώς ή ευτυχώς οι πιθανότητες το Μνημόνιο ΙΙΙ να δώσει λύση στο δράμα που παίζεται τα τελευταία δυόμιση στη χώρα είναι μηδαμινές.  

Διδάκτωρος Γεωπολιτικής Παν/μιου Durham (UK),
Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας & Άμυνας (www.i-sda.eu)
Πριν από μερικές ημέρες πολλοί αντέδρασαν όταν ο καθηγητής κ. Γιάννης Βαρουφάκης εξέφρασε το φόβο πως κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Κοσσυφοπέδιο. Χαρακτηριστική ήταν η απάντηση που έδωσε στο “Newsbomb.gr ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κ. Οδυσσέας Βουδούρης ότι πιθανώς να αντιμετωπίσει η Ελλάδα το φάσμα της ανθρωπιστικής κρίσης.
Αυτά είναι τα δεδομένα λίγες ημέρες αφότου υπερψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το πολυνομοσχέδιο με το «Μνημόνιο 3» και τα μέτρα που το συνοδεύουν. Οι πιθανότητες διεξόδου από την κρίση κρίνονται μηδαμινές.
Αντιθέτως η κατάσταση είναι πολύ πιθανόν να μην είναι πλέον αναστρέψιμη με αποτέλεσμα η Ελλάδα με να οδηγηθεί με συνοπτικές διαδικασίες μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα στην πτώχευση, είτε από «λάθος» είτε και εσκεμμένα.
Είμαστε έτοιμοι ως χώρα να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες μίας χρεωκοπίας ή θα επιλέξουμε την στάση της «Στρουθοκαμήλου» και δηλώνοντας πως «αυτά δεν συμβαίνουν» ή «αυτά είναι υπερβολικά» θα πάμε σπίτι μας και θα πέσουμε για ύπνο πιστεύοντας πως λύσαμε το θέμα. Και εάν όμως συμβεί;
Εάν η χώρα οδηγηθεί στη χρεωκοπία τί θα πρέπει να κάνουμε, θα κάτσουμε απλά να παρατηρούμε τα φαινόμενα, περιμένοντας μοιρολατρικά το μοιραίο, ή την Δευτέρα Παρουσία κατά την οποία ο Θεός της Ελλάδας θα μας… σώσει;
Η πολυτάραχη ιστορία της πατρίδας μας έχει διδάξει πως σωζόμαστε από την… Αθηνά μόνο εάν κουνήσουμε και εμείς τα χέρια μας. Με βάση τη συγκεκριμένη παρατήρηση θεωρούμε χρήσιμο πως έχει έρθει η στιγμή να θέσουμε στη βάσανο της δημόσιας συζήτησης το «Σχέδιο Β’» το οποίο θα μπορούσε να ακολουθήσει η χώρα σε περίπτωση που βγαίναμε από το Ευρώ είτε εκούσια είτε ακούσια…

Σαμίρ Αμίν: «Ο σοσιαλισμός δεν είναι καπιταλισμός χωρίς καπιταλιστές»


Από aristeroblog Τρίτη 20 11 2012
Συνέντευξη με τον Ruben Ramboer

«Σε αυτούς τους καιρούς του γεροντικού καπιταλισμού, οι διαμαρτυρίες των κοινωνικών κινημάτων οδηγούν σε πολιτικές αλλαγές, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, φασιστικές ή προοδευτικές». Αυτό ήταν το συμπέρασμα του μαρξιστή οικονομολόγου Samir Amin στο πρώτο μέρος αυτής της συνέντευξης, η οποία δημοσιεύθηκε στο Solidaire (Αλληλέγγυος) αρ. 38. Σε αυτό το δεύτερο μέρος, αντιμετωπίζει το ζήτημα της υπέρβασης του καπιταλισμού που βρίσκεται σε κρίση. «Ήρθε η ώρα για την αριστερά να είναι τολμηρή! Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια.»
Για τον οικονομολόγο Samir Amin, Επίτιμο Καθηγητή, Διευθυντή του Τρίτου Παγκόσμιου Φόρουμ στο Ντακάρ και συγγραφέα πολλών βιβλίων μεταφρασμένων σε όλον τον κόσμο «το να είναι κάποιος μαρξιστής συνεπάγεται κατ' ανάγκην να είναι κομμουνιστής, γιατί ο Μαρξ δεν διαχώριζε τη θεωρία και την πρακτική - τη συμμετοχή στον αγώνα για την χειραφέτηση των εργαζομένων και των λαών.» Αυτό είναι που κάνει ο Samir Amin: στο πρώτο μέρος αυτής της συνέντευξης, ανέλυσε την κρίση. Εδώ, ασχολείται με την πάλη κατά των παντοδύναμων καπιταλιστικών μονοπώλιων και για μια άλλη κοινωνία.