ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Το εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.  Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο

Και η δεύτερη κυβέρνηση του Μνημονίου έφτασε στο τέλος της. Όσο και να ήθελαν να αποφύγουν τις εκλογές, η λαϊκή κατακραυγή τις επέβαλε. Στις 6 Μαΐου έχουμε τη δυνατότητα να πούμε ένα ηχηρό «Όχι!», να επαναλάβουμε με την ψήφο μας την κραυγή «Φύγετε!» που ακούστηκε στις πλατείες των πόλεων της Ελλάδας.

Οι συνέταιροι του δικομματισμού και οι ομοϊδεάτες τους στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσπαθούν να τρομοκρατήσουν και να εκβιάσουν τον ελληνικό λαό ενόψει των εκλογών. Το ίδιο κάνουν παντού, σε όλη την Ευρώπη. Μας λένε ότι το δίλημμα είναι Μνημόνιο ή έξοδος από το Ευρώ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το δίλημμα είναι πλαστό. Οι ίδιοι έχουν ομολογήσει ότι το δικό τους κόστος θα είναι τότε πολύ μεγαλύτερο.

Αυτό που θέλουν να επιβάλουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι ένα καθεστώς περιορισμένης λαϊκής κυριαρχίας, με τα κοινοβούλια πειθήνια όργανα επικύρωσης αποφάσεων που θα λαμβάνονται αλλού, με κόμματα που εξ αρχής θα αποδέχονται να εκτελούν αποφάσεις άλλων. Εμείς δεν είμαστε πειθήνια πολιτική δύναμη. Δεν έχουμε εξαρτήσεις, δεν υπακούμε σε οικονομικά ισχυρούς και σε πολιτικούς τρομοκράτες ξένους ή ντόπιους.

Γι’ αυτό δεν αποδεχόμαστε τον εκβιασμό, δεν αποδεχόμαστε τη συρρίκνωση της λαϊκής κυριαρχίας. Η συμμαχία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με Αριστερούς Σοσιαλιστές και Ριζοσπάστες Οικολόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, θέλει να ανατρέψει τη νοσηρή πολιτική κατάσταση που επιβάλουν οι συνέταιροι του δικομματισμού και οι δορυφόροι τους. Θέλει να ανατρέψει με τις κινητοποιήσεις και με την ψήφο του λαού το καθεστώς που μας έχουν επιβάλει.

Οι δύο συνέταιροι του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προσπαθούν να μας εκφοβίσουν: «Μνημόνιο ή καταστροφή!», μας λένε. Όμως τρία χρόνια Μνημόνια μας δίδαξαν: αυτή η πολιτική οδηγεί κατευθείαν στη φτώχεια και την καταστροφή. Η Ελλάδα των Μνημονίων θα είναι σε μία δεκαετία μια χώρα με μεγάλη φτώχεια, μίζερη εκπαίδευση για τους πολλούς και ακριβά σχολεία για λίγους, κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό και απαξιωμένες γνώσεις και δεξιότητες του εργατικού δυναμικού της, υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας για τους ανθρώπους του λαού και πολυτελείς ιδιωτικές κλινικές για λίγους, με το φυσικό και το αστικό περιβάλλον στη διάθεση κάθε αετονύχη επενδυτή.

Οι πολίτες αισθάνονται ταπεινωμένοι βλέποντας τη χώρα υπό επιτήρηση και τη λαϊκή κυριαρχία να καταργείται. Για πολλούς ακόμη και η στοιχειώδης επιβίωση είναι πλέον ζητούμενο, ενώ αυτή είναι η προοπτική για τη συντριπτική πλειοψηφία. Να τι τροφοδοτεί και συσσωρεύει την οργή και τη λαχτάρα να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Η τιμωρία όμως δεν φτάνει. Χρειάζεται λύση και διέξοδος.

Η διέξοδος είναι αριστερά!

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο έχει αναλάβει δεσμεύσεις στη Βουλή, στα συνδικάτα, στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, στην τοπική αυτοδιοίκηση και στις λαϊκές κινητοποιήσεις [δεσμεύσεις]. Αυτές τις δεσμεύσεις επικυρώνουμε μπροστά στις επερχόμενες κρίσιμες εκλογές:

Δεσμευόμαστε –με την καθημερινή συμπαράσταση και κινητοποίηση του λαού- να ακυρώσουμε τα μνημόνια, τις δανειακές Συμβάσεις, το καθεστώς επιτροπείας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να ανακόψουμε την καταστροφική πορεία που εξοντώνει την κοινωνία και λεηλατεί τη χώρα.

Δεσμευόμαστε να ξεκινήσει μια νέα επίπονη αλλά αναγκαία πορεία ανάκαμψης και ανασυγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας με κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια και γνώμονα τις ανάγκες των πολλών αντί για τα συμφέροντα των λίγων.

Δεσμευόμαστε να προωθήσουμε με απόλυτη προτεραιότητα μέτρα που ανακουφίζουν τα ευάλωτα στρώματα, τους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους άστεγους, μέτρα υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών, ώστε ο λαός μας να βγει όρθιος από την κρίση.

Δεσμευόμαστε να σταματήσουμε τον αντιδημοκρατικό κατήφορο και να αποκτήσουν φωνή όσοι σήμερα δεν έχουν.

Μας λένε ότι δεν υπάρχουν πόροι. Λένε ψέματα! Πόροι μπορούν να απελευθερωθούν:

* Με αναστολή της εξυπηρέτησης του χρέους, διαπραγμάτευση για τη διαγραφή μεγάλου μέρους του και εξυπηρέτηση του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης και απασχόλησης

* Με επαρκή φορολόγηση του πλούτου, των μεγάλων περιουσιών και εισοδημάτων

* Με μείωση των εξοπλισμών

* Με πάταξη της διαφθοράς

Αυτά είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση της χώρας, ώστε να παραχθεί νέος πλούτος.

Οι δύο συνέταιροι του δικομματισμού αγκομαχούν να αποκτήσουν, και οι δύο μαζί ή με τα δορυφορικά τους σχήματα, την πλειοψηφία της επόμενης Βουλής, για να εφαρμόσουν όσα έχουν συμφωνήσει με την τρόικα. Είναι ανάγκη να αποτύχουν. «Μα, τότε θα υπάρξει χάος και ακυβερνησία!», μας λένε. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Με κάθε αποτέλεσμα θα υπάρξει κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι αν θα κυβερνήσουν οι υπαίτιοι της κρίσης, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και οι δορυφόροι τους, για να συνεχίσουν όσα έκαναν μέχρι τώρα. Εμείς λέμε όχι! Φτάνει πια!

Όλοι και όλες μαζί, με τις κινητοποιήσεις μας ήδη ρίξαμε την πρώτη κυβέρνηση του Μνημονίου. Με την ψήφο μας μπορούμε να δώσουμε λύση. Να εμποδίσουμε την πλειοψηφία των κομμάτων του Μνημονίου και των δορυφορικών σχημάτων τους, να βάλουμε στο περιθώριο τη δολοφονική νεοναζιστική ακροδεξιά και να δημιουργήσουμε μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

Αυτές οι δεσμεύσεις, αυτό το άμεσο πρόγραμμα, αυτή η χρηματοδότησή του, μπορούν να επιβληθούν ολοκληρωμένα μόνο εάν ηττηθούν τα κόμματα του Μνημονίου και οι δορυφόροι τους και εφόσον υπάρξει μια νέα πλειοψηφία που θα αναδείξει κυβέρνηση με πυρήνα και ηγετική δύναμη την Αριστερά. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο επέμεινε και θα επιμείνει να διεκδικεί τη συμπαράταξη της Αριστεράς.

Αυτή η ολοκληρωτική αλλαγή πολιτικής χρειάζεται και στηρίγματα έξω από τα σύνορα. Γι’ αυτό επιμένουμε να επιδιώκουμε τον συντονισμό και τη συνεργασία με τα μαζικά κινήματα και την Αριστερά σε όλη την Ευρώπη.

Αυτό το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα έχει αποτύχει και πρέπει να ανατραπεί!

Όλες οι υποσχέσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για ευημερία, πλήρη απασχόληση, κοινωνικό κράτος, παιδεία και υγεία υψηλού επιπέδου έχουν διαψευστεί. Εξίσου διαψεύστηκαν οι υποσχέσεις των ομοϊδεατών τους στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Όσα μέτρα πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια ήταν πάντα εις βάρος της εργασίας και προς όφελος του κεφαλαίου. Περισσότερη δουλειά για λιγότερα λεφτά, μικρότερη σύνταξη και λιγότερες κοινωνικές παροχές, αλλά μεγαλύτερα κέρδη για τις επιχειρήσεις και λιγότεροι φόροι για τους πλούσιους, αυτή ήταν, με κρίση ή δίχως κρίση, η κατεύθυνση της πολιτικής, όποιος κι αν κυβερνούσε.

Η οικονομική κρίση που συγκλονίζει τώρα τον καπιταλισμό σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν το αποκορύφωμα που διέλυσε ψευδαισθήσεις. Και αυτή η κρίση αξιοποιείται για νέα μέτρα εις βάρος της εργασίας, για την κατεδάφιση κάθε θεσμού κοινωνικής πρόνοιας, για τη μεταφορά των φορολογικών βαρών ακόμα περισσότερο στους ώμους των φτωχότερων, για την παράδοση του περιβάλλοντος στις επενδύσεις φαστ-τρακ. Ώστε η εκμετάλλευση της εργασίας και της φύσης από το κεφάλαιο να είναι ακόμα αποδοτικότερη.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν ότι η ιδιωτική καπιταλιστική πρωτοβουλία και η κερδοσκοπία είναι απάνθρωπη, αλλά και αναποτελεσματική αρχή διεύθυνσης της κοινωνίας. Βλέπουν ότι η λειτουργία ιδιωτικών τραπεζών ωφελεί μόνο τους τραπεζίτες και βλάπτει την κοινωνία. Ακόμα και οι ίδιοι οι μεγαλοβιομήχανοι και οι μεγαλοτραπεζίτες ζητούν την παρέμβαση του κράτους στην οικονομία με ενέσεις δισεκατομμυρίων που λείπουν από την Υγεία, την Παιδεία και τις συντάξεις. Αυτοί βέβαια ζητούν να παρέμβει το κράτος για να εξυγιάνει τις επιχειρήσεις τους και να τους τις ξαναδώσει εύρωστες, ώστε να κερδίσουν πριν δημιουργήσουν νέες κρίσεις. Η έξοδος από την κρίση, για να μην αφήσει πίσω της ερείπια, χρειάζεται τολμηρά βήματα και μέτρα που θα εμποδίσουν τους υπαίτιους της κρίσης και της καταστροφής να ασκούν την επιβλαβή δραστηριότητά τους. Εμείς επιδιώκουμε η παραγωγή και η διανομή του πλούτου να είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία να γίνει δημόσια και η οικονομία να διευθύνεται δημοκρατικά. Ο σοσιαλισμός με πλήρη άνθηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας είναι ο σκοπός μας.

Δεν είμαστε μόνοι μας στην Ευρώπη

Είμαστε υπερήφανοι, γιατί ανήκουμε στη μεγάλη πολιτική οικογένεια των κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς στην Ευρώπη. Η Αριστερά είναι η πολιτική δύναμη που πρώτη, και για μεγάλο διάστημα μόνη, στάθηκε αλληλέγγυα με τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της ηπείρου μας που δοκιμάζονται.

Σήμερα, σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης που πλήττονται από την κρίση και την κοινή πολιτική της Μεγάλης Συμμαχίας Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών που διαχειρίστηκαν μαζί την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι λαοί αντιστέκονται. Ριζοσπάστες της Αριστεράς, Αριστεροί Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές, Αριστεροί Οικολόγοι, εργατικά συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα οικοδομούν μέτωπα για να ανατρέψουν αυτή την πολιτική. Επιστημονικά ιδρύματα, κοινωνικές οργανώσεις, διανοούμενοι σε όλον τον κόσμο προειδοποιούν ότι η πολιτική που εφαρμόζεται οδηγεί τις οικονομίες των χωρών της Ευρώπης σε ποιο βαθιά κρίση, τη δημοκρατία στη συρρίκνωση, το περιβάλλον στην καταστροφή, την Ευρωπαϊκή Ένωση σε διάλυση και, προπάντων, τις λαϊκές τάξεις στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Κάτω από αυτή την πίεση, ακόμα και μέσα στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που στήριξαν αυτή την πολιτική, ακούγονται σήμερα φωνές που μιλούν για «ρύθμιση», για «κρατική παρέμβαση», για «μέτρα» που θα χαλιναγωγούν την ασυδοσία της κερδοσκοπίας.

Η διαπίστωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεσία της Μεγάλης Συμμαχίας Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών γίνεται όλο και περισσότερο ένας αντιδημοκρατικός μηχανισμός κυριαρχίας του κεφαλαίου κερδίζει τον νου εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών. Σήμερα είναι πια βέβαιο: η ένωση των κρατών της Ευρώπης δεν μπορεί να συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο. Η ένωση της Ευρώπης χρειάζεται νέα εκκίνηση με κοινωνική ευαισθησία, οικολογική φροντίδα, φιλειρηνική εξωτερική πολιτική και δημοκρατία. Και αυτό δεν μπορούν και δεν θέλουν να το κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν σήμερα.

Σήμερα ολόκληρη η ευρωζώνη κλονίζεται. Οι νέες συμφωνίες οδηγούν την Ε. Ε. σε όλο και σε πιο αυταρχική κατεύθυνση, και γίνεται ολοφάνερο ότι αυτή η νεοφιλελεύθερη δομή, λειτουργία και πολιτική της Ε. Ε. πρέπει να ανατραπεί. Ήδη σε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, το νέο σύμφωνο για το ευρώ αμφισβητείται, στην ίδια τη Γερμανία η κυβέρνηση δυσκολεύεται να το περάσει στο κοινοβούλιο, ενώ στην Ιρλανδία θα κληθεί ο λαός να το κρίνει με δημοψήφισμα. Αυτό πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα.

Η δική μας επιτυχία στην Ελλάδα, λοιπόν, δεν θα σημάνει απομόνωση, όπως μας λένε οι συνέταιροι του δικομματισμού και οι εκπρόσωποι της τρόικας για να μας φοβίσουν, αλλά θα γίνει θρυαλλίδα εξελίξεων και ανατροπών, θα δώσει κουράγιο και δύναμη στους άλλους λαούς της Ευρώπης και θα βρούμε συμπαραστάτες και συμμάχους.

Επιδίωξή μας είναι η ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στην Ε. Ε. και η οικοδόμηση ενός πανευρωπαϊκού μετώπου που θα παλέψει για μια διαφορετική Ευρώπη, μια Ευρώπη της ειρήνης, της εργασίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και της οικολογίας, της ισότητας ανάμεσα στα φύλα, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, μια Ευρώπη σοσιαλιστική.

Μπορούμε και πρέπει να τα αλλάξουμε όλα.

10 σημεία για την έξοδο από την κρίση

Για να βγει η χώρα μας από την κρίση χρειάζεται ριζική αλλαγή, στροφή 180 μοιρών.

1. Να απαλλαγούμε από τον βραχνά του χρέους

Μας λένε ότι το δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει στο κράτος να ασκήσει κοινωνική πολιτική και πολιτική ανάπτυξης. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ισχύει μόνο γιατί η κυβέρνηση των συνεταίρων του δικομματισμού βάζει την πληρωμή των δανειστών πάνω από τις ανάγκες του λαού. Αυτό πρέπει και μπορεί να αλλάξει.

Το δημόσιο χρέος της χώρας είναι ταξικό χρέος. Είναι οι φόροι που δεν πλήρωσαν οι πλούσιοι. Με διαρκείς απαλλαγές και ελαφρύνσεις για τα μεγάλα εισοδήματα και τα κέρδη του κεφαλαίου, ανοχή της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, μίζες της διαπλοκής, υπερβάσεις στα δημόσια έργα και λεηλασία των Δημόσιων Ταμείων, υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες και φαραωνικές διοργανώσεις σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες δημιουργήθηκαν τεράστιες περιουσίες, εξαγοράστηκαν δημόσιες επιχειρήσεις και συσσωρεύτηκε ένα δημόσιο χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Το χρέος δεν είναι ελληνική ιδιομορφία. Είναι στοιχείο της καπιταλιστικής κρίσης σε πανευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα και αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της τελευταίας εικοσαετίας. Είναι έκφραση της ανισότητας στις σχέσεις μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μαζί με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς, τα συνδικάτα και τα κινήματα αλληλεγγύης και διεκδίκησης, μπορούμε να αγωνιστούμε για μια δίκαιη πανευρωπαϊκή λύση. Διεκδικούμε πανευρωπαϊκή διάσκεψη για την αντιμετώπιση του χρέους των ευρωπαϊκών κρατών. Διεκδικούμε διαφορετικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που θα πρέπει να χρηματοδοτεί, είτε απευθείας είτε μέσω ευρωπαϊκής δημόσιας Τράπεζας, τους προϋπολογισμούς των κρατών και ευρωπαϊκά προγράμματα δημόσιων επενδύσεων. Διεκδικούμε πανευρωπαϊκή απαγόρευση των τραπεζικών κερδοσκοπικών παραγώγων. Διεκδικούμε πανευρωπαϊκή φορολόγηση των επιχειρήσεων, των χρηματιστικών πράξεων, των μεγάλων εισοδημάτων και των μεγάλων περιουσιών.

Το δημόσιο χρέος σήμερα είναι ο μοχλός για την επιβολή όλων των μέτρων που μας πνίγουν. Αυτά τα ίδια μέτρα δεν μειώνουν, αλλά διογκώνουν το χρέος. Σε δέκα χρόνια θα είναι τουλάχιστον όσο ήταν στην αρχή του Μνημονίου. Η διαγραφή μέρους του χρέους που συμφωνήθηκε συνοδεύεται από τέτοια μέτρα που αντί για όφελος υπάρχει ζημιά. Δεκάδες δισεκατομμύρια θα δοθούν στις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν τα αποθεματικά τους, Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και Νοσοκομεία την περιουσία τους. Με τη συμφωνία αυτή εκχωρείται όποια δημόσια περιουσία έχει απομείνει και οι δανειστές αποκτούν τον έλεγχο των εσόδων του κράτους. Η δική τους εξυπηρέτηση προηγείται πάντα. Οι οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και την ευρωζώνη που, ρητορικά, θέτουν ως προτεραιότητα την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, στην πραγματικότητα επιδιώκουν μόνο τη δραματική μείωση των εισοδημάτων (μισθών, συντάξεων κ.λπ.) και την κατεδάφιση των εργασιακών κατακτήσεων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Οι θυσίες που ζητούν με αφορμή το χρέος δεν αφορούν ούτε τη σωτηρία της χώρας ούτε τη βιωσιμότητα του χρέους. Τα προγράμματα «διάσωσης» είναι μολυβένια σωσίβια που αποσκοπούν στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της εξουσίας του πάνω στην εργασία και στη διαρκή αναπαραγωγή της εξάρτησης των κρατών από το διεθνές τραπεζικό σύστημα.

Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να διακοπεί. Η λύση είναι μία: επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους είτε βρίσκεται σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είτε σε κράτη, η αναστολή εξυπηρέτησης του υπόλοιπου ώσπου να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη, και η εξυπηρέτηση του με ευνοϊκότερους όρους και ρήτρα ανάπτυξης και απασχόλησης.

Για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα χρειάζεται να αξιοποιηθεί κάθε μέσο, ακόμα και η διακοπή της πληρωμής.

2. Να φορολογηθεί ο πλούτος και να καταργηθούν οι περιττές δαπάνες

Μας λένε ότι δεν υπάρχουν πόροι για μια στροφή πολιτικής σαν αυτή που χρειαζόμαστε. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Στην Ελλάδα όλοι και όλες που δουλεύουμε παράγουμε κάθε χρόνο πάνω από 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα λυμαίνονται λίγοι. Πόροι μπορούν να βρεθούν με ριζική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, την επιβάρυνση, όσο χρειάζεται, των μεγάλων εισοδημάτων και του συσσωρευμένου πλούτου και με μείωση των δαπανών που δεν εξυπηρετούν το λαϊκό συμφέρον.

* Να αλλάξει η φορολογική κλίμακα με σημαντική αύξηση των συντελεστών για τα μεγάλα εισοδήματα μέχρι 75% για εισοδήματα πάνω από 500.000 ευρώ τον χρόνο.

* Ο συντελεστής φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων πρέπει να αυξηθεί τουλάχιστον στο επίπεδο του μέσου όρου της Ευρωζώνης.

* Να θεσπιστεί φόρος χρηματοοικονομικών συναλλαγών και να επιβληθεί ειδική φορολογία στην πολυτελή και επιδεικτική κατανάλωση.

* Να καταργηθεί το ειδικό καθεστώτος φορολογικής ασυλίας των οικονομικά ισχυρών παραγόντων, όπως των εφοπλιστών και της Εκκλησίας.

* Να καταγραφεί σε περιουσιολόγιο ο συσσωρευμένος πλούτος, είτε βρίσκεται στην Ελλάδα είτε έχει τοποθετηθεί στο εξωτερικό, και να υπάρξει επαρκής φορολόγηση των μεγάλων περιουσιών άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ.

* Να αρθεί το τραπεζικό και εμπορικό απόρρητο, ώστε να υπάρξει διαφάνεια στις συναλλαγές και να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή.

* Να απαγορευθεί κάθε είδους συναλλαγής μέσω εταιριών οφ σορ.

* Να αναμορφωθούν και να εκσυγχρονιστούν οι φορολογικές και ελεγκτικές υπηρεσίες του κράτους.

Επιπλέον πόροι μπορούν να βρεθούν με την αποτελεσματική αξιοποίηση κάθε κοινοτικού ευρώ, όχι μόνο με βάση τον δείκτη απορροφητικότητας αλλά και με όρους πολλαπλασιασμού της ωφελιμότητας. Με διεκδίκηση του γερμανικού κατοχικού δανείου, των επανορθώσεων και αποζημιώσεων για τα θύματα της κατοχής. Με επανεξέταση όλων των στρατιωτικών δαπανών και κατάργηση κάθε δαπάνης που δεν είναι αναγκαία για την άμυνα της χώρας, ξεκινώντας από τις νατοϊκές δαπάνες.

Μας λένε ότι δεν μπορεί να παταχθεί η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή και δεν μπορούν να καταγραφούν οι μεγάλες περιουσίες. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αυτά δεν θέλουν και δεν μπορούν να τα κάνουν τα κόμματα της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων. Η πολιτική τους ύπαρξη βασίζεται στην εύνοια και στη χρηματοδότηση των οικονομικά ισχυρών. Ακόμα και σήμερα, στην καρδιά της κρίσης, την ώρα που κόβουν το ρεύμα στα φτωχά νοικοκυριά, υποθάλπουν την απόκρυψη εισοδημάτων, την υπεξαίρεση του ΦΠΑ και των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία και δεν εισπράττουν φόρους περασμένων ετών, ενώ δεν διστάζουν να μειώσουν κι άλλο (από 24% σε 20%) τον φορολογικό συντελεστή για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Χρειάζεται η βούληση πολιτικών δυνάμεων που δεν υπηρετούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και δεν εξαρτώνται οικονομικά από αυτά. Περιουσιολόγιο μπορεί να καταρτιστεί αμέσως με την υποχρεωτική αναγραφή στις φορολογικές δηλώσεις όλων των περιουσιακών στοιχείων, είτε βρίσκονται στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, και τη δήμευση όσων δεν δηλώνονται. Η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή μπορούν να συλληφθούν με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και της συσσωρευμένης γνώσης των εργαζόμενων στις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Με αυτά τα μέσα μπορούν να εισρεύσουν στα δημόσια ταμεία δεκάδες δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Πόροι με τους οποίους μπορούν να ανακουφιστούν οι άνθρωποι που σήμερα συνθλίβονται, να παραχθεί νέος πλούτος και η Ελλάδα να αναμορφωθεί εκ βάθρων.

3. Ασπίδα προστασίας για να βγει η κοινωνία όρθια από την κρίση

Ήδη βρισκόμαστε σε ανθρωπιστική κρίση. Άνεργοι και υποαπασχολούμενοι, μικροσυνταξιούχοι, υπερχρεωμένα νοικοκυριά, χαμηλόμισθοι, άστεγοι χρειάζονται επειγόντως μέτρα για να επιβιώσουν. Ένα πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής είναι αναγκαίο για λόγους στοιχειώδους κοινωνικής αλληλεγγύης. Όλος ο κρατικός μηχανισμός πρέπει αμέσως να τεθεί σε κινητοποίηση, ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της μαζικής εξαθλίωσης.

* Ο κατώτερος μισθός να επανέλθει αμέσως στο ύψος που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση.

* Να αξιοποιηθούν κτήρια ιδιοκτησίας του Δημοσίου, των Τραπεζών και της Εκκλησίας, να αναμορφωθούν κατάλληλα για να στεγαστούν οι άστεγοι.

* Στα δημόσια σχολεία να εφαρμοστεί αμέσως πρόγραμμα πρωινής και μεσημεριανής σίτισης των παιδιών.

* Όλες οι υπηρεσίες Υγείας να χορηγούν ιατροφαρμακευτική, οδοντιατρική και οφθαλμολογική περίθαλψη σε ανέργους, αστέγους και χαμηλοσυνταξιούχους, χωρίς καμία επιβάρυνση ή συμμετοχή του ασθενούς.

* Να ρυθμιστούν τα δάνεια των υπερχρεωμένων νοικοκυριών με περίοδο χάριτος, επέκταση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση του επιτοκίου. Η δόση να μην ξεπερνά το 30% του εισοδήματος. Διαγραφή μέρους ή του συνόλου του χρέους, εφόσον ο οφειλέτης βρίσκεται κάτω από το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης.

* Να αυξηθεί και να επεκταθεί το επίδομα ανεργίας σε όλους τους ασφαλισμένους και να χορηγείται για όλο το διάστημα της ανεργίας. Να χορηγηθεί ειδικό βοήθημα για όσους δεν έχουν εγγραφεί στο σύστημα ασφάλισης ανεργίας.

* Να ληφθούν άμεσα μέτρα για τη μείωση των τιμών των βασικών αγαθών με ανάλογη μείωση ή, όπου χρειάζεται, και μηδενισμό του ΦΠΑ. Να υπάρξουν ειδικά τιμολόγια των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας για ευάλωτες κατηγορίες πολιτών. Να καταργηθεί αμέσως το χαράτσι επί της μικρής ακίνητης περιουσίας.

* Να υπάρξει σχέδιο ώστε σταδιακά να αποκατασταθεί η αγοραστική δύναμη μισθών και συντάξεων.

4.Βιώσιμη ανάπτυξη με παραγωγική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση

Οι δύο τελευταίες δεκαετίες ήταν κρίσιμες για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ενιαία αγορά και το ενιαίο νόμισμα κατάργησαν κάθε δυνατότητα προστασίας της εγχώριας παραγωγής, είτε με δασμούς είτε με τη νομισματική πολιτική και επέβαλαν τον πιο άγριο ανταγωνισμό. Παντού υπήρξαν ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, μείωση μισθών και συντάξεων. Ιδίως στις πιο αδύναμες χώρες, σαν την Ελλάδα, η αποβιομηχάνιση και η καταστροφή ολόκληρων κλάδων παραγωγής ήταν ραγδαίες.

Στη χώρα μας, η πολιτική των Μνημονίων έδωσε την χαριστική βολή οδηγώντας σε μόνιμη και βαθιά ύφεση, ανεργία και μείωση εισοδημάτων. Η κατάσταση όχι μόνο δεν αντιστρέφεται εντός μνημονίων και των συμφωνιών που υπογράφτηκαν, αλλά θα επιδεινωθεί με ραγδαίους ρυθμούς. Η ανάπτυξη μέσα στο πλαίσιο που προτείνει ο δικομματισμός βασίζεται στην απόλυτη ελευθερία του κεφαλαίου, στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, στην ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργασίας, στην ακύρωση κάθε κοινωνικής ρήτρας, στην παράδοση του περιβάλλοντος στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Με αυτά τα μέτρα, μας λένε, η «ελληνική οικονομία θα γίνει ανταγωνιστική» και θα «έρθουν ξένες επενδύσεις». Όμως η Ελλάδα είχε πάντα πολύ χαμηλό κόστος εργασίας και είχε έλλειμμα στο εξωτερικό της εμπόριο, η εργασία και το περιβάλλον είχαν μικρή προστασία σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ξένες επενδύσεις δεν ήρθαν. Επομένως η υποβάθμιση της εργασίας και η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι η λύση.

Η λύση βρίσκεται στην επιλογή ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ώστε μέσα σε μια δεκαετία να μεταμορφωθεί η Ελλάδα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ριζική ανατροπή του πολιτικού συσχετισμού και μια νέα πλειοψηφία που θα βασίζεται στις δυνάμεις της εργασίας, της νεολαίας και του πολιτισμού, στις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας μας.

Σημαντικό εργαλείο για τη νέα πορεία είναι ένα αναμορφωμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα με τράπεζες δημόσιας ιδιοκτησίας.

Αν κάτι απέδειξε η μεγάλη κρίση που ξέσπασε το 2008, αυτό είναι ότι οι ιδιωτικές κερδοσκοπικές τράπεζες είναι επιβλαβείς για τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων. Οι συνέταιροι του δικομματισμού στην Ελλάδα μιλούσαν με υπερηφάνεια για το ιδιωτικοποιημένο τραπεζικό σύστημα, για την επέκτασή του στα Βαλκάνια, για την χορήγηση δανείων ώστε να φαίνεται πως αναπληρώνεται το εισόδημα που έχαναν οι εργαζόμενοι, για τα «νέα τραπεζικά προϊόντα». Σήμερα, αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που θα αναπλήρωνε το κενό από την αποβιομηχάνιση και τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, θα έφερνε επενδύσεις, θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας και, με τα στεγαστικά δάνεια, θα έδινε σπίτι σε όλους είναι πληγή για την κοινωνία. Όσα έχουν δοθεί στις τράπεζες σε ρευστό και εγγυήσεις από το κράτος είναι πολλαπλάσια της αξίας τους, και τώρα οι συνέταιροι του δικομματισμού σχεδιάζουν να τους δοθούν ακόμα περισσότερα.

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί και πρέπει να γίνει δημόσιο και να αναμορφωθεί εκ βάθρων σε ένα νέο σύστημα τραπεζών, με δημοκρατική και διαφανή διοίκηση και διαχείριση με συμμετοχή και ισχυρά ελεγκτικά δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτό εννοούμε με το σύνθημα: Εθνικοποίηση-Κοινωνικοποίηση των Τραπεζών. Ανάλογα με την αποστολή τους οι τράπεζες μπορούν να ανήκουν σε διαφορετικούς δημόσιους φορείς, κρατικούς και μη κρατικούς, όπως π.χ. οι Συνεταιρισμοί, με την εγγύηση και την προστασία του κράτους. Αποκλειστικό τους μέλημα θα είναι η προστασία των αποταμιεύσεων και η διοχέτευση πόρων στην ανάπτυξη με κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια και με απαγόρευση κάθε άλλης κερδοσκοπικής δραστηριότητας.

Με τη δημόσια επενδυτική δραστηριότητα, με τη συνδρομή του δημόσιου τραπεζικού συστήματος μπορούν να αναβιώσουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που σήμερα συνθλίβονται από την έλλειψη ζήτησης και ρευστότητας και από τον ανταγωνισμό του μεγάλου κεφαλαίου. Η στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων με αυστηρά κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την ανασυγκρότηση και την παραγωγή εγχώριας προστιθέμενης αξίας και καινοτομίας και για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς δημόσιες επενδύσεις και μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις δεν γίνεται. Χρειάζεται να επιστρέψουν στο Δημόσιο οι Επιχειρήσεις και Οργανισμοί που έχουν εν μέρει ή συνολικά ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς). Να παραμείνουν ή να επιστρέψουν στον έλεγχο και την ευθύνη του Δημοσίου βασικές παραγωγικές μονάδες, κρίσιμες για την ανάπτυξη της οικονομίας, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, ναυπηγεία, ορυκτός και ενεργειακός πλούτος.

Μας λένε ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί εξέθρεψαν τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις. Δεν είναι αλήθεια. Τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις τις εξέθρεψαν οι συνέταιροι του δικομματισμού. Με αυτόν τον τρόπο εδραίωσαν την εξουσία τους και κατέστρεψαν επιχειρήσεις και οργανισμούς που είχαν φτιαχτεί με πόρους και με κόπους των εργαζομένων, κατέστρεψαν τους αγροτικούς συνεταιρισμούς.

Σε αυτή την κατάσταση δεν θέλουμε να επιστρέψουμε και αυτός είναι άλλος ένας λόγος για να ηττηθούν οι συνέταιροι του δικομματισμού. Οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί, για να υπηρετήσουν τη νέα αναπτυξιακή πορεία χρειάζεται να ανασυγκροτηθούν, να διοικούνται και να λειτουργούν με δημόσιο, κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και απόλυτη διαφάνεια, ενταγμένες στον συνολικό δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας. Γνώμονας αυτής της νέας πολιτικής είναι η ανάπτυξη της δημόσιας και της συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας που μπορεί και πρέπει να επεκταθεί σε όλο το φάσμα παραγωγής και εμπορίας. Έτσι μπορούν να αναπτυχθούν νέες δομές συνεταιριστικές, κοινωνικοποιημένες, συμμετοχικές με στόχο την πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη που δεν θα στηρίζεται στην εικονική μεγέθυνση και την κερδοσκοπία, αλλά σε μια πιο ισορροπημένη και δημοκρατική διαχείριση των κοινών πόρων, σε περισσότερο συμβιωτικές σχέσεις με τη φύση.

Με αυτά τα μέσα και τα εργαλεία μπορεί να σχεδιαστεί και να πραγματοποιηθεί η παραγωγική ανασυγκρότηση. Η δική μας λογική είναι διαφορετική από εκείνη που επικράτησε τα προηγούμενα χρόνια και οδήγησε στην καταστροφή. Κριτήριο για μας δεν είναι το κέρδος των καπιταλιστών, είναι η απασχόληση και το εισόδημα των εργαζόμενων ανθρώπων, η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, τα δημόσια αγαθά. Με αυτόν τον προσανατολισμό μπορούν να αξιοποιηθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας και να παραχθεί πλούτος για τον κόσμο που ζει από τη δουλειά του, για την κοινωνική εξασφάλιση, για την Παιδεία, την Υγεία και τον Πολιτισμό.

Η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών, η δημόσια Υγεία και η Παιδεία όλων των βαθμίδων, από τον βρεφονηπιακό σταθμό ως το Πανεπιστήμιο, η ανάπτυξη του πολιτισμού, η αποκατάσταση και η προστασία του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος, η περίθαλψη και η υποστήριξη των ανήμπορων, η βοήθεια προς τους μετανάστες να ενταχθούν στην κοινωνία μας, οι υπηρεσίες πρόληψης και απεξάρτησης των ανθρώπων που εξαρτώνται από ουσίες, όλα αυτά δεν είναι μόνο δαπάνες. Είναι και παραγωγή πλούτου.

Η Ελλάδα μπορεί να παράγει, τόσο στον τομέα της γεωργίας όσο και στη βιομηχανία, με περιβαλλοντικά ήπιο τρόπο, τρόφιμα υψηλής ποιότητας για την εγχώρια κατανάλωση και για εξαγωγή. Η ανάπτυξη της βιολογικής αγροτικής παραγωγής με τη συνδρομή του κράτους, των ΑΕΙ, της Αγροτικής Τράπεζας και δημοκρατικά οργανωμένων συνεταιριστικών Τραπεζών μπορεί να ξαναζωντανέψει την ύπαιθρο, τις ορεινές και νησιωτικές περιοχές, να προστατέψει το αγροτικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί με κόπους αιώνων. Ειδικά για την οικονομία των ακριτικών νησιωτικών περιοχών είναι αναγκαία η διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ. Η χώρα μας μπορεί να αναπτύξει την τουριστική της βιομηχανία, χωρίς να καταστρέφει το περιβάλλον με γήπεδα γκολφ και τεράστια ξενοδοχεία. Η μεγάλης διάρκειας ηλιοφάνεια, ο αέρας που φυσάει στα νησιά, η γεωθερμία μπορούν να αποτελέσουν πηγές καθαρής ενέργειας και, με τον κατάλληλο σχεδιασμό, να υποκαταστήσουν τα ορυκτά καύσιμα. Η ανάθεση των ήπιων μορφών ενέργειας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, όμως, αντί να προστατεύει το περιβάλλον, το καταστρέφει με τεράστια αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, χωρίς έγνοια για τη φύση και για τις ανάγκες των ανθρώπων. Η αναζήτηση και αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των ορυκτών ενεργειακών πηγών, για όσο διάστημα και στο μέτρο που αυτές χρειάζονται, πρέπει να σχεδιαστεί από το κράτος με δημοκρατικό έλεγχο και σε συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες. Για να γίνουν αυτά χρειάζονται δημόσιοι οργανισμοί διαχείρισης του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών πηγών και δημόσια ιδρύματα ερευνών.

Αρχές απόλυτης ισχύος για μας στην αναζήτηση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων είναι η φιλικότητα προς το περιβάλλον και η ειρηνική διευθέτηση διαφορών με γειτονικές χώρες, μέσα από αμοιβαίους συμβιβασμούς με κοινό όφελος.

Το Δημόσιο, με την τεράστια ζήτηση που αναπτύσσει μπορεί να θέσει οικολογικά και κοινωνικά κριτήρια για την επιλογή των προμηθευτών του, όπως επίσης και κάθε οικονομικής δραστηριότητας που ενισχύεται ή επιδοτείται.

Η ίδια η αποκατάσταση και η προστασία του περιβάλλοντος είναι πλουτοπαραγωγική πηγή και δημιουργεί θέσεις εργασίας. Αυτό όμως δεν μπορεί να το κάνει η αγορά ούτε το κυνήγι του κέρδους. Ήδη αξιοποιούν διεθνώς την κρίση προκειμένου να μειωθούν οι πόροι που διατίθενται για το περιβάλλον και ο έλεγχος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της οικονομικής δραστηριότητας.

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και διεθνής συνεργασία, ώστε

* Να αποκατασταθεί η ισορροπία στις θάλασσές μας που νεκρώνονται από τη ρύπανση και την υπεραλίευση.

* Να ξαναγίνουν τα δάση μας που έχουν καεί ή έχουν χτιστεί και να προστατευθούν αποτελεσματικά.

* Να υπάρξει σχέδιο αντικατάστασης των ορυκτών, ρυπογόνων και θερμικών πηγών ενέργειας με μεσοπρόθεσμο σκοπό την πλήρη αντικατάστασή τους από ήπιες πηγές ενέργειας και με συγκεκριμένους βραχυπρόθεσμους μετρίσιμους στόχους.

* Να αναμορφωθεί η παραγωγή στην κατεύθυνση της εξοικονόμησης ενέργειας και πρώτων υλών, αντικατάστασης των βραχύβιων με μακρόβια αγαθά και μείωσης των μεταφορών.

* Να λυθεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των οικιακών, βιομηχανικών και αγροτικών απορριμμάτων και αποβλήτων.

5. Σταθερή εργασία με αξιοπρεπή μισθό και πλήρη ασφάλιση

Η πρωτοφανής επίθεση που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει μια εντελώς νέα κατάσταση. Η λεγόμενη αγορά εργασίας έχει μετατραπεί σε ζούγκλα όπου ισχύει στην κυριολεξία το δίκιο του εργοδότη, ο οποίος έχει, πια, την απόλυτη αρμοδιότητα για τα πάντα. Το εργατικό δίκαιο και ειδικά το δίκαιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει αποδιαρθρωθεί. Το εισόδημα από εργασία έχει δεχθεί τεράστιο πλήγμα με τις δραματικές μειώσεις, την αύξηση της φορολογίας και των χαρατσιών. Τα συνδικάτα δέχονται έναν ανηλεή πόλεμο. Το αξιόλογο εργατικό δυναμικό της χώρας απαξιώνεται με την τεράστια διεύρυνση της ανεργίας Με αυτό τον τρόπο έχει δημιουργηθεί ένα γενικευμένο μοντέλο υποβαθμισμένης, ανασφαλούς, απορυθμισμένης και κακοπληρωμένης εργασίας. Όλη η Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε μια ειδική οικονομική ζώνη στο όνομα μιας υποτιθέμενης ανταγωνιστικότητας, η οποία κρύβει την πραγματική επιδίωξη: να ξεπεραστεί η μειωμένη κερδοφορία του κεφαλαίου. Εκείνο που πραγματικά θέλουν είναι οι έλληνες μισθωτοί να ανταγωνίζονται τους συναδέλφους τους στις άλλες χώρες με όλο και χαμηλότερους μισθούς, όλο και λιγότερα δικαιώματα.

Μας λένε ότι με αυτόν τον τρόπο θα έρθουν επενδύσεις, ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Η αλήθεια είναι ότι με κάθε νέο μέτρο που παίρνουν κατά της εργασίας, με κάθε μήνα που περνάει η ανεργία αυξάνεται, η ύφεση μεγαλώνει. Επίσης όμως, η διαρκής απαξίωση της εκπαίδευσης και των δεξιοτήτων των εργαζομένων και της θέσης τους στην παραγωγική διαδικασία μειώνει την παραγωγικότητα και την ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο θεωρεί πως η συνέχιση αυτής της απαράδεκτης κατάστασης οδηγεί σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής και σε μια παγίδα αναχρονισμού και παρακμής της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Η πορεία απαξίωσης της εργασίας πρέπει να αντιστραφεί αμέσως. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα καθεστώς εργασίας δημοκρατικά ρυθμισμένο, σταθερό, καλά αμειβόμενο, με αναβαθμισμένου ρόλο των εργαζόμενων στην εργασιακή διαδικασία, με εξασφαλισμένους όρους υγιεινής και ασφάλειας. Για ένα εργασιακό πρότυπο που θα ενισχύει την κοινωνική συνοχή και θα ανταγωνίζεται με υψηλής ποιότητας εργασία και υψηλή παραγωγικότητα, το αντεργατικό και οπισθοδρομικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού.

Για το σκοπό αυτό χρειάζεται αμέσως:

* Κατάργηση της πράξης Υπουργικού Συμβουλίου στις 14/2/2012, με την οποία μειώθηκαν ο κατώτερος μισθός κατά 22% (32% για τους νέους μέχρι 25 ετών) και καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις.

* Επαναφορά όλων των διατάξεων, που ίσχυαν για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τον ΟΜΕΔ και τη διαιτησία.

* Άμεση τακτοποίηση και όχι απολύσεις των συμβασιούχων του δημόσιου τομέα.

* Δραστικός περιορισμός των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μόνο για τις περιπτώσεις κάλυψης διαπιστωμένων προσωρινών και έκτακτων αναγκών.

* Δραστικός περιορισμός της μερικής απασχόλησης με σκοπό την πλήρη κατάργησή της. Διευρυμένη εργασιακή και μισθολογική προστασία των μερικώς απασχολούμενων.

* Κατάργηση της ενοικίασης εργαζομένων και της εκ περιτροπής εργασίας και σύναψη συμβάσεων αορίστου χρόνου με όσους και όσες βρίσκονται σε αυτό το καθεστώς.

* Απαγόρευση της εργασίας με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών (μπλοκάκι) και των Συμβάσεων Έργου, όταν υποκρύπτουν σχέση μισθωτής ή γενικά εξαρτημένης εργασίας.

* Ακύρωση της ρύθμισης για συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

* Κατάργηση της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο.

* Ίσα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα για άνδρες και γυναίκες.

* Επαναφορά των ορίων που ίσχυαν για ομαδικές απολύσεις και των διατάξεων για τις αποζημιώσεις των απολυμένων. Εξομοίωση της αποζημίωσης για καταγγελία της σύμβασης εργασίας των εργατών με αυτή των υπαλλήλων.

* Διασφάλιση ίσης εργασιακής μεταχείρισης στους μετανάστες εργαζόμενους.

* Ιδιώνυμο αδίκημα για τους εργοδότες, με αυτεπάγγελτη εισαγγελική δίωξη και ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών, η χρησιμοποίηση από αυτούς παράνομης - «μαύρης εργασίας», η παραβίαση της ασφαλιστικής και της εργατικής νομοθεσίας, των συλλογικών συμβάσεων, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η παραβίαση του νόμιμου ή συμβατικού ωραρίου.

* Η ανάληψη δημόσιου έργου ή η συμμετοχή σε αυτό με οποιονδήποτε τρόπο να απαιτεί εγγυητική επιστολή για την ικανοποίηση νόμιμων μισθολογικών ή ασφαλιστικών απαιτήσεων των εργαζομένων.

* Κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας και επίσπευση του χρόνου εκδίκασης των εργατικών διαφορών με τη θέσπιση εργατοδικείων.

* Ενίσχυση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, με επαρκή στελέχωση και άρτια υλικοτεχνική υποδομή. Διεύρυνση των αρμοδιοτήτων των επιθεωρητών εργασίας (ανακριτικά καθήκοντα).

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο υποστηρίζει σθεναρά ακόμη και στην περίοδο της κρίσης ότι η σταθερή εργασία όπως αυτή συνταγματικά κατοχυρώνεται στο δημόσιο τομέα με την μονιμότητα, στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες με τους κανονισμούς εργασίας και με την σύμβαση αορίστου χρόνου παρέχουν ασφάλεια στον εργαζόμενο, περιορίζουν την εξάρτησή του από πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες και ταυτόχρονα κάνουν πιο αποδοτική την εργασία. Μόνο σε απολύτως ορισμένες, ειδικές περιπτώσεις μπορεί να δικαιολογηθεί η εποχική εργασία, η οποία χρειάζεται και αυτή αυστηρή ρύθμιση.

Ο μισθός πρέπει να επιτρέπει στον εργαζόμενο να ζει με αξιοπρέπεια. Για το ύψος του χρειάζεται να συνυπολογίζονται το κόστος διαβίωσης, η μόρφωση και η εξειδίκευση, η θέση, η οικογενειακή κατάσταση, η ανθυγιεινότητα και η επικινδυνότητα της εργασίας. Με το ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο και την ενεργοποίηση των συλλογικών συμβάσεων πρέπει μπορούμε, χωρίς ανορθολογισμούς και κατακερματισμούς να οδηγηθούμε, σε μια διετία, στο ύψος των μισθών που είχε διασφαλιστεί το 2009 και έκτοτε να λειτουργήσει ελεύθερα η συλλογική διαπραγμάτευση παντού. Το μοντέλο εργασίας που προτείνουμε απαιτεί υψηλό ποσοστό απασχόλησης που σημαίνει ότι πρώτο μέλημα, μακριά από λογιστικές αντιλήψεις, είναι η κάλυψη των τεράστιων αναγκών που υπάρχουν ιδίως στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών, στην Παιδεία και την Υγεία.

6. Ριζική αναμόρφωση του κράτους. Δημοκρατία παντού. Ίσα δικαιώματα για όλους και όλες

Η περίοδος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ υπό την πρωθυπουργία του Λουκά Παπαδήμου οδήγησε σε φθορά του δημοκρατικού πολιτεύματος, σε περιφρόνηση του Συντάγματος. Για να εφαρμοστούν οι πολιτικές επιταγές του ηγετικού κέντρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι οικονομικές επιταγές της τρόικας παραβιάστηκε το σύνταγμα, εκφυλίστηκαν οι διαδικασίες της Βουλής. Η αστυνομική καταστολή και ο αυταρχισμός του κράτους πήραν μια έκταση που δεν είχε ξαναγνωρίσει ο τόπος μετά τη δικτατορία. Τα μέσα ενημέρωσης, ιδίως τα ηλεκτρονικά, εναρμονίστηκαν σε μια εκστρατεία χειραγώγησης, τρομοκράτησης και πειθάρχησης του λαού. Μας έλεγαν ότι τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα θα είναι εργαλείο πολυφωνίας. Τώρα ξέρουμε ότι είναι το πιο σκληρό συγκρότημα κατάργησης της πολυφωνίας, διαφθοράς και εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων.

Η δημοκρατία εκφυλίζεται σε τυπική διαδικασία, σε «αδειανό πουκάμισο». Οι χειρισμοί ειδικά της ευρωπαϊκής ηγεσίας και η επιβολή των αποφάσεών της, όταν πια η ελληνική πολιτική ηγεσία ήταν ανίκανη να περάσει αυτή την πολιτική, ταπείνωσαν τον Ελληνικό λαό και πλήγωσαν την αξιοπρέπειά του.

Προηγουμένως ήδη, αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη» είχαν μεταβάλει τους θεσμούς της σε όργανα εφαρμογής κυβερνητικών προγραμματισμών και εκτέλεσης κυβερνητικών αποφάσεων. Η δυνατότητα συμμετοχής των δημοτών συρρικνώθηκε με την τεράστια έκταση των δήμων και τις μειωμένες αρμοδιότητες των κοινοτήτων.

Η ουσιαστική κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και του ρόλου των συνδικαλιστικών οργανώσεων των μισθωτών αφαίρεσε από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους τη δυνατότητα να εκλέγουν εκπροσώπους τους με αρμοδιότητες και εξουσία και να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των συνθηκών της εργασίας τους.

Παράλληλα η γραφειοκρατία, η διαφθορά και η πελατειακή λογική συνεχίζουν να διαπερνούν μεγάλα τμήματα της δημόσιας διοίκησης και δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες για την άσκηση και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των πολιτών.

Δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών, με ένα αυταρχικό σύστημα κυβέρνησης και διοίκησης, με αστυνομοκρατία, παρακολούθηση των πολιτών, καθεστώς έκτακτης ανάγκης στους δρόμους και τις πλατείες.

Αρχές ενός νέου πλαισίου οργάνωσης και λειτουργίας των θεσμών, της δημόσιας διοίκησης και της αυτοδιοίκησης οφείλουν να είναι, η ισότιμη δυνατότητα πρόσβασης των πολιτών στους θεσμούς και στη διοίκηση, η κατοχύρωση των κοινωνικών, των πολιτικών και των ατομικών δικαιωμάτων συμπεριλαμβανομένων της πραγματικής ισότητας των δύο φύλλων και ισότιμης μεταχείρισης των μεταναστών, ο δημοκρατικός προγραμματισμός και έλεγχος, η δημόσια λογοδοσία σε όλα τα επίπεδα και όλους τους τομείς, χωρίς εξαιρέσεις και «παραγραφές» που νομιμοποιούν τόσο τη διαφθορά όσο και την ανευθυνότητα. Διεκδικούμε την επέκταση των πεδίων δημοκρατικής συμμετοχής και τη διεύρυνσή της σε όλες τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Την πλήρη ελευθερία της έκφρασης. Την καταπολέμηση των πρακτικών χειραγώγησης του λαού από τα ΜΜΕ με τον περιορισμό της δικαιοδοσίας των ιδιοκτητών και την αύξηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών. Οι συχνότητες είναι κοινωνική ιδιοκτησία και δεν μπορεί να παραχωρούνται στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Διεκδικούμε τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος. Την συνταγματική κατοχύρωση και προστασία των δημόσιων αγαθών (παιδεία, υγεία, περιβάλλον, πρόνοια) και της δημόσιας περιουσίας, τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας, τη συνταγματική κατοχύρωση του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής σε όλα τα αιρετά σώματα, από τα όργανα της Αυτοδιοίκησης ως τη Βουλή των Ελλήνων. Οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί χρειάζεται να μεταρρυθμιστούν, ώστε να διευρυνθούν οι δυνατότητες αποφασιστικής συμμετοχής των πολιτών σε τοπικό επίπεδο. Για να μπορεί να παράγει ουσιαστικό έργο η Αυτοδιοίκηση χρειάζεται εγγυημένους πόρους και διοικητική ανεξαρτησία.

Η καθιέρωση της δυνατότητας να προκαλούνται με λαϊκή πρωτοβουλία δεσμευτικά δημοψηφίσματα σε όλα τα επίπεδα μπορεί να δώσει μεγαλύτερες δυνατότητες λαϊκής συμμετοχής. Ιδίως η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθιστά αναγκαία τη θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία για κρίσιμα ζητήματα συνταγματικής τάξης και λαϊκής κυριαρχίας, όπως είναι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες.

Η Βουλή χρειάζεται να αποκτήσει μεγαλύτερες αρμοδιότητες ελέγχου της κυβέρνησης και της διοίκησης.

* Να μεταφερθεί στη Βουλή η αρμοδιότητα αυτοδιάλυσης και προκήρυξης πρόωρων εκλογών.

* Να δοθούν στους βουλευτές μεγαλύτερη ευχέρεια ελέγχου της κυβέρνησης και ουσιαστική νομοθετική πρωτοβουλία.

* Να ανασυγκροτηθεί το Γραφείο παρακολούθησης της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού και να αποκτήσει την αναγκαία υποδομή, περισσότερες αρμοδιότητες και ανεξαρτησία απέναντι στην κυβερνητική πλειοψηφία και την κυβέρνηση.

* Να υπαχθούν κρίσιμες υπηρεσίες, όπως είναι η Στατιστική Αρχή, η Αστυνομία και το Λιμενικό, η ΕΥΠ στην εποπτεία διακομματικών επιτροπών της Βουλής

* Η Βουλή να έχει την αρμοδιότητα συζήτησης και έγκρισης του πλαισίου και της γενικής κατεύθυνσης των εκπροσώπων της κυβέρνησης στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

* Να καταργηθεί κάθε βουλευτικό προνόμιο που δεν σχετίζεται με την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων, ιδίως η βουλευτική σύνταξη, η ιδιαίτερη αποζημίωση για τη συμμετοχή σε Επιτροπές της Βουλής και η αστυνομική φύλαξη των βουλευτών. Οι βουλευτές πρέπει να έχουν όλα τα μέσα για να ασκούν τα καθήκοντά τους, χωρίς το αξίωμά τους να αποφέρει ιδιαίτερα οικονομικά ή άλλα οφέλη.

* Να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ιδίως η σύντομη παραγραφή, και να περιέλθει στις δικαστικές αρχές η αρμοδιότητα να ασκούν δίωξη κατά των μελών της κυβέρνησης.

Οι Υπηρεσίες Δημόσιας Τάξης και Ασφάλειας υπακούουν στη λογική της καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων, με χουντικής έμπνευσης ειδικές μονάδες, στρατιωτική δομή και εκπαίδευση και καλλιέργεια αντιδημοκρατικού φρονήματος στο προσωπικό τους. Αντί για την ανάπτυξη και εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων πρόληψης και καταστολής του εγκλήματος, εφαρμόζουν επιχειρήσεις-σκούπα εναντίον μεταναστών, αστέγων και τοξικοεξαρτημένων και παραβιάζουν τα δικαιώματα των πολιτών, παρακολουθώντας με κάμερες κάθε κίνησή τους. Η ύπαρξη νεοφασιστικών θυλάκων και η οργάνωση προκλήσεων κάνουν τη δραστηριότητά τους επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Η ένοπλη παρουσία τους σε συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, αλλά και στους δρόμους και τις πλατείες των πόλεων δεν αποσκοπούν στην καλλιέργεια αισθήματος ασφαλείας, αλλά στον εκφοβισμό.

Ο εκδημοκρατισμός των Σωμάτων Ασφαλείας με κατοχύρωση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων εκεί είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και της αποτελεσματικής πρόληψης, αποτροπής και δίωξης του εγκλήματος. Η ασφάλεια των πολιτών απαιτεί δημοκρατικά οργανωμένες υπηρεσίες με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό.

Χρειάζεται:

* Οι υπηρεσίες Δημόσιας Τάξης πρέπει να είναι πολιτικές υπηρεσίες. Να αποστρατιωτικοποιηθούν η Αστυνομία και το Λιμενικό σώμα όσον αφορά την οργάνωση, την εκπαίδευση και την εμφάνισή τους. Να πάψει η εκπαίδευση σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Να διαλυθούν οι ειδικές δυνάμεις που αποσκοπούν στην καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων. Να απαγορευθεί η οπλοφορία και η παρουσία μυστικών αστυνομικών σε διαδηλώσεις και συλλαλητήρια.

* Να πάψει η πρόσληψη αστυνομικών και λιμενικών εκτός των αποφοίτων των παραγωγικών σχολών. Σε όσες και όσους έχουν προσληφθεί διαφορετικά να δοθεί η δυνατότητα εκπαίδευσης στις παραγωγικές σχολές και, αν δεν επιτύχουν, να μετατεθούν σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Να αλλάξει ριζικά το πρόγραμμα σπουδών στις παραγωγικές σχολές των Υπηρεσιών Δημόσιας Τάξης προς όφελος των θεωρητικών μαθημάτων, όπως Δίκαιο, Ψυχολογία, Κοινωνιολογία, με έμφαση στα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι η μετανάστευση, τα ναρκωτικά και ο κοινωνικός αποκλεισμός.

Η ήττα των συνεταίρων του δικομματισμού και των δορυφόρων τους θα εμποδίσει και την αντιδραστική αλλαγή του Συντάγματος που ετοιμάζουν. Θα εμποδιστεί η συνταγματική κατοχύρωση της λιτότητας και η συνταγματική εκχώρηση στους δανειστές του εθνικού πλούτου. Αντίθετα, θα ανοίξει ο δρόμος για να δημιουργηθεί ένα λαϊκό κίνημα δημοκρατικής συνταγματικής αναθεώρησης με την οποία θα ενισχυθεί η εγγύηση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδίως των δικαιωμάτων των εργαζομένων, και των λαϊκών ελευθεριών, θα προστατευθούν η δημόσια περιουσία και τα δημόσια αγαθά.

Η περιστολή των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής των Μνημονίων. Ζώνες αυθαιρεσίας και χώροι χωρίς δικαιώματα επεκτείνονται ή δημιουργούνται. Στους χώρους εργασίας και μάθησης επιβάλλεται καθεστώς αυταρχισμού, ο αυταρχισμός στις Ένοπλες Δυνάμεις υπερβαίνει κατά πολύ την αναγκαία πειθαρχία, ενώ εξακολουθεί να υπάρχει το καθεστώς των ειδικών στρατιωτικών δικαστικών αρχών . Σε φυλακές και κρατητήρια, σε χώρους όπου ζουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, ιδιαίτερα οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, στους δρόμους όπου συχνάζουν άστεγοι ή εξαρτημένοι από τοξικές ουσίες είναι ανάγκη να αναπτυχθεί η κοινωνική φροντίδα και να επικρατήσει καθεστώς ίσων δικαιωμάτων. Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει χωρίς δικαιώματα, ιδίως οι ευπαθέστερες ομάδες του πληθυσμού.

Η μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, έτσι όπως εκφράζεται από το Σύμφωνο Μετανάστευσης και τον Κανονισμό Δουβλίνο 2, μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών. Οι αυστηροί συνοριακοί έλεγχοι, η απαγόρευση ομαδικής νομιμοποίησης/ένταξης των μεταναστών στην Ελλάδα και η σκλήρυνση της αντιμετώπισης της μετανάστευσης οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση των μεταναστών  που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα λόγω της ασφυκτικής φύλαξης των δυτικών συνόρων και της άρνησης παροχής ασύλου ή νομιμοποιητικών εγγράφων για να φύγουν. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ο συνοριοφύλακας της ΕΕ. Μόνο ρεαλιστική και ανθρωπιστική λύση είναι να επιτραπεί να συνεχίσουν το ταξίδι τους όσοι το επιθυμούν  καθώς και η ισότιμη ένταξη /νομιμοποίηση όσων ζουν κι εργάζονται εδώ. Επιδιώκουμε να δημιουργηθούν ανοιχτοί χώροι φιλοξενίας των προσφύγων, με υπηρεσίες κοινωνικής και νομικής προστασίας, αντί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ετοιμάζονται.

Επιδιώκουμε επίσης:

* Την αποσύνδεση της χορήγησης άδεις παραμονής από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων.

* Τη διευκόλυνση της οικογενειακής επανένωσης.

* Τη δίωξη αποκλειστικά του εργοδότη σε περιπτώσεις ανασφάλιστης εργασίας μεταναστών.

* Τη διευκόλυνση της πολιτογράφησης, προπάντων για παιδιά μεταναστών.

* Την κατάργηση κάθε περιορισμού πρόσβασης στους θεσμούς δημόσιας Υγείας και Παιδείας.

Σήμερα, έπειτα από ευρύτατο διεθνή διάλογο, είναι κοινός τόπος ότι πρέπει να καταργηθεί η ποινική δίωξη της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, με ασφαλιστικές δικλείδες για να καταπολεμηθεί το εμπόριο. Ωστόσο, η ελληνική πολιτεία αρνείται να εφαρμόσει οτιδήποτε πέραν της καταστολής. Το ελάχιστο που χρειάζεται και μπορεί να γίνει αμέσως είναι:

* Δημόσια θεραπευτικά καταστήματα παντού

* Γενναία χρηματοδότηση όλων των οργανισμών απεξάρτησης.

* Ανάληψη του κόστους απεξάρτησης από τα ασφαλιστικά ταμεία.

* Θέσπιση και υποχρεωτική εφαρμογή νόμων για την επανένταξη των απεξαρτημένων χρηστών.

Είναι ανάγκη να καταργηθεί η φυλάκιση των ανηλίκων. Μέχρι την πλήρη κατάργησή της χρειάζεται να χωριστούν οι ανήλικοι από τους ενήλικες κρατουμένους. Οι φυλακές δεν μπορεί να είναι άβατο. Μέλη του Κοινοβουλίου, ανεξάρτητες αρχές και κοινωνικοί φορείς πρέπει να έχουν πρόσβαση και δικαίωμα ελέγχου. Η χορήγηση αδειών, η εκπαίδευση, η ημιελεύθερη διαβίωση η υπό όρους απόλυση πρέπει να αποτελούν δικαίωμα, εφόσον υπάρχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις, και να πάψει η αυθαίρετη απόρριψη σχετικών αιτημάτων.

Η ελεύθερη σεξουαλική επιλογή, χωρίς φόβο και ντροπή είναι ανθρώπινο δικαίωμα που πρέπει να το εγγυάται η πολιτεία χωρίς διακρίσεις όσον αφορά τη συμβίωση και τη σύναψη πολιτικού γάμου ή Συμφώνου Συμβίωσης.

Η άρνηση στράτευσης πρέπει να προστατεύεται. Να καταργηθεί η επιτροπή ελέγχου συνείδησης και με δημιουργία επαρκών δυνατοτήτων για κοινωνική θητεία.

Η αναπηρία είναι μία κατάσταση πολύπλευρη και πολύπλοκη. Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν καθημερινά να αντιμετωπίσουν και άρουν εμπόδια: στην αυτοεξυπηρέτηση και αυτόνομη διαβίωση τους, στη σωματική και ψυχική τους υγεία, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στον ελεύθερο χρόνο.

Η εκπαίδευση σε ειδικές, κατάλληλα στελεχωμένες σχολικές μονάδες, αλλά και η σταδιακή ένταξη όσων ανθρώπων μπορούν στο γενικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα με την κατάλληλη υποδομή πρέπει να είναι διαρκές μέλημα της πολιτείας. Ο Γενικός Οικοδομικός Κώδικας χρειάζεται να επιβάλλει τη δυνατότητα πρόσβασης των ανθρώπων με αναπηρία σε όλα τα κτήρια, προπάντων στα δημόσια και τα νεόδμητα. Χρειάζεται να δημιουργηθεί επαρκές δίκτυο κέντρων έγκαιρης διάγνωσης της αναπηρίας και κέντρων αποκατάστασης.

7. Ισχυρό κοινωνικό κράτος. Κανένας μόνος στις δύσκολες καμπές της ζωής

Στη χώρα μας αναπτύχθηκε ένα κοινωνικό κράτος ασθενές, αποσπασματικό, και αναποτελεσματικό. Η επίθεση των δύο τελευταίων χρόνων οδήγησε στην πλήρη κατεδάφισή του. Η κοινωνική μέριμνα έχει μετατραπεί σε μίζερη φιλανθρωπία. Η κοινωνική ευθύνη του κράτους μετατρέπεται σε ατομική ευθύνη. Μας λένε ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα θέλουν να συρρικνώσουν τις κρατικές δαπάνες για το ασφαλιστικό σύστημα και το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, προκειμένου να διατηρήσουν τα φορολογικά προνόμια των λίγων, και παράλληλα να ωθήσουν, όσους το μπορούν, σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά ασφαλιστικά συστήματα.

Το σύστημα κοινωνικής προστασίας δεν είναι βάρος ή χώρος κερδοσκοπικής δραστηριότητας όπως το αντιμετωπίζει ο νεοφιλελευθερισμός. Είναι η προϋπόθεση για την ύπαρξη αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες, ώστε να μπορούν να δημιουργούν και να συμμετέχουν στην κοινωνική και πολιτική ζωή.

Το Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων χρειάζεται πράγματι να αναμορφωθεί, αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση από τη σημερινή. Κύρια προϋπόθεση για την εξυγίανση και τη βιωσιμότητά του, ωστόσο, είναι η καταπολέμηση της ανεργίας και η ασφάλιση όλων των εργαζομένων, ώστε να υπάρχει σταθερή ροή εισφορών. Η νομιμοποίηση των μεταναστών και μεταναστριών και η εξασφάλιση ότι οι εισφορές τους θα πιάνουν τόπο, ακόμα και αν φύγουν, θα συμβάλει αποφασιστικά στη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Παράλληλα χρειάζεται:

* Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.

* Να κατοχυρωθούν οι αναγκαίοι πόροι με τις εισφορές και την κρατική συμμετοχή και να υπάρξει σύστημα καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροκλοπής.

* Να εξασφαλιστεί με έναν μακρόχρονο διακανονισμό η επιστροφή των αποθεματικών του που κατασπαταλήθηκαν ή αφαιρέθηκαν, όπως πρόσφατα με το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων.

Έτσι μπορεί να λειτουργήσει ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα παρέχει πλήρεις συντάξεις στα τριανταπέντε χρόνια, στηριγμένο σε δύο πυλώνες κύριας και επικουρικής σύνταξης, που θα αποδίδουν 80% και 20% του μισθού αντίστοιχα, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις στην αναπηρία, την μητρότητα και την κηδεμονία παιδιών, στην βαριά και ανθυγιεινή εργασία.

Το σύστημα προστασίας των ανέργων χρειάζεται ριζική αναμόρφωση με μέτρα που θα εξασφαλίζουν στους άνεργους, ιδίως στους μακροχρόνια άνεργους, αξιοπρεπή ζωή. Η επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστες, ώσπου να βρουν δουλειά, και η αύξησή του σταδιακά στο 80% του τελευταίου μισθού για την πρώτη διετία, η ειδική πρόνοια για τους νέους που δεν έχουν βρει ποτέ δουλειά και τους εποχικούς ανέργους, αλλά και μέτρα ειδικής κοινωνικής πρόνοιας, όπως τα εισιτήρια των συγκοινωνιών, η είσοδος σε εκδηλώσεις πολιτισμού, η επιδότηση του ενοικίου και η απαγόρευση των εξώσεων, η αναστολή εξυπηρέτησης των δανείων είναι απαραίτητα μέτρα ιδίως σε περιόδους σαν τη σημερινή που η ανεργία απειλεί την εργατική τάξη και τη νεολαία με εξαθλίωση.

Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας χρειάζεται να εξασφαλίζει ότι οι άνθρωποι που για οποιονδήποτε λόγο βρίσκονται σε αδυναμία, δεν μένουν αβοήθητοι. Αυτό περιλαμβάνει τους ανθρώπους με αναπηρία, τις μονογονεϊκές οικογένειες, την τρίτη ηλικία, τα νοικοκυριά χωρίς εισόδημα.

Οι διάφορες αποσπασματικές ρυθμίσεις και πρόνοιες χρειάζεται να ενοποιηθούν σε ένα εθνικό σύστημα με εξασφαλισμένους πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, η στέγη με θέρμανση, φωτισμό και τηλεπικοινωνίες, η διατροφή και η ένδυση, η μεταφορά, η βοήθεια στο σπίτι, η νομική προστασία και εκπροσώπηση μπορούν έτσι να γίνουν δικαιώματα όλων των πολιτών.

Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, χρειάζεται να ενθαρρύνεται η οικοδόμηση δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης τα οποία χωρίς να υποκαθιστούν τις υποχρεώσεις του κράτους, λειτουργούν συμπληρωματικά και ενισχύουν συλλογικές μορφές δράσης.

8. Η Υγεία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλων

Η μείωση των συνολικών δημόσιων (κρατικών και κοινωνικοασφαλιστικών) δαπανών υγείας στο μισό – 3% του ΑΕΠ και παρακάτω, όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση η αντίστοιχη δαπάνη είναι υπερδιπλάσια – αποτελεί διακηρυγμένο σκοπό των συνεταίρων του δικομματισμού και της τρόικας. Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί το σύνολο των αλλαγών που εφαρμόστηκαν ή προωθούνται στο χώρο της Υγείας (συγχωνεύσεις-καταργήσεις νοσοκομείων, ΕΟΠΥΥ, φάρμακο). Την ώρα που η κρίση και η ανέχεια ωθεί τον κόσμο μαζικά στο δημόσιο σύστημα υγείας (αύξηση προσέλευσης 30%), αυτό αποδιαρθρώνεται και συρρικνώνεται δραματικά.

Με τις δραστικές περικοπές στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων και τα ανεξόφλητα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων είναι ορατός ο κίνδυνος ολοσχερούς κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος υγείας σε λίγους μήνες. Ήδη νοσοκομεία κλείνουν ή υπολειτουργούν. Τα διαθέσιμα κρεβάτια περιορίζονται. Οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υλικά, εξοπλισμό και η υπερεντατικοποίηση της εργασίας των υγειονομικών διαμορφώνουν συνθήκες επισφαλούς λειτουργίας των νοσοκομείων και της περίθαλψης των ασθενών.

Ταυτοχρόνως επιταχύνεται η μετάλλαξη του δημόσιου νοσοκομείου σε εμπορική επιχείρηση με κεντρική επιδίωξη την αύξηση των «ιδίων» εσόδων από την οικονομική του δραστηριότητα (παραχώρηση δημόσιων κλινών σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, απογευματινά ιατρεία, ανατιμολόγηση ιατρικών πράξεων, ΚΕΝ, είσοδος ιδιωτών ιατρών ), ενώ «φιλέτα» παραχωρούνται σε κερδοσκοπικά κεφάλαια. Αυτές οι πολιτικές απειλούν ευθέως την ίδια την υγεία των πολιτών, όπως έχει αποδειχθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Λεττονία, Ρουμανία κ.ά) στις οποίες όταν εφαρμόστηκαν τα ίδια μέτρα, αυξήθηκαν τα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας.

Οι συνέταιροι του δικομματισμού μας λένε ότι η συγχώνευση των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και η σύσταση του ΕΟΠΥΥ αναβαθμίζουν την πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δημιουργούν ολοκληρωμένο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Δεν είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα διαλύονται ακόμη και αυτές οι ανεπαρκείς δομές του ΙΚΑ. Εννιά εκατομμύρια ασφαλισμένοι «στριμώχνονται» σ’ ένα σύστημα με λιγότερους γιατρούς, με μειωμένες παροχές, μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση των ασθενών και ένα ελλειμματικό προϋπολογισμό, που θα οδηγήσει τον ΕΟΠΥΥ με βεβαιότητα σε χρεοκοπία και αδυναμία κάλυψης των αναγκών των ασφαλισμένων εντός του έτους.

Με πρόσχημα την πάταξη της διαφθοράς και της σπατάλης στο χώρο του φαρμάκου, μετακυλύουν το κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης στους ασθενείς. Εκατοντάδες φάρμακα εξαιρούνται από τις λίστες συνταγογράφησης, ενώ παράλληλα ως μοναδικό κριτήριο της φαρμακευτικής αγωγής αναδεικνύεται το κόστος του φαρμάκου και όχι η καταλληλότητά του. Θύμα αυτής της πολιτικής πέφτει και το μικρό φαρμακείο της γειτονιάς, το οποίο εξοντώνεται προς όφελος των μεγάλων αλυσίδων εμπορίας φαρμάκων.

Το «ξεφόρτωμα» της ευθύνης της Πρόνοιας από το υπουργείο Υγείας, η συγχώνευση και κατάργηση προνοιακών δομών, η μείωση των προνοιακών επιδομάτων, η υποχρηματοδότηση των μονάδων ψυχοκοινωνικής φροντίδας και των μονάδων απεξάρτησης, προαναγγέλλουν τα χειρότερα για τις πλέον ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Άμεσες ανάγκες και μέτωπα πάλης στον τομέα της Υγείας είναι:

* Να μη συγχωνευθεί και να μην καταργηθεί καμιά δημόσια μονάδα υγείας.

* Να έχουν όλοι, όσοι ζουν και εργάζονται στη χώρα, δωρεάν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση για εξετάσεις και νοσήλια.

* Να καλυφθούν τα κενά σε προσωπικό με προσλήψεις υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων και όχι να δημιουργηθούν περισσότερα με τις σχεδιαζόμενες απολύσεις.

* Να καταργηθεί η συμμετοχή στα φάρμακα και τις εξετάσεις αμέσως για χαμηλοσυνταξιούχους, άνεργους, φοιτητές και πάσχοντες από χρόνια νοσήματα και σταδιακά για όλους.

* Να υπάρχει πρόσβαση σε επαρκώς ελεγμένα φάρμακα με βάση την καταλληλότητα τους για τις ανάγκες της υγείας των πολιτών και όχι με βάση τη λογιστική αντίληψη του χαμηλότερου κόστους.

* Να στηριχτούν οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ( ΑμεΑ, ψυχικά πάσχοντες, ηλικιωμένοι, άποροι, τοξικοεξαρτημένοι κ.ά) με χρηματοδότηση των κοινωνικών δομών και αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών φροντίδας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο δεν αποδέχεται ούτε στηρίζει το σημερινό νοσηρό και αναποτελεσματικό ΕΣΥ που ταλαιπωρεί ασθενείς και υγειονομικούς. Διεκδικεί ένα νέο ολοκληρωμένο, καλά στελεχωμένο, δωρεάν και καθολικό σύστημα υγείας, στο οποίο θα έχει πρόσβαση κάθε άνθρωπος που το έχει ανάγκη, ανεξάρτητα από την οικονομική και κοινωνική του κατάσταση ή την εθνικότητά του.

Στην αντίληψή μας για την υγεία δεν υπάρχει χώρος για επιχειρηματική κερδοσκοπική δραστηριότητα. Ο βασικός παράγοντας που θα οδηγήσει στη συρρίκνωση και τελικά εξάλειψη της δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της υγείας θα είναι η καθολικότητα και η ποιότητα του δημόσιου τομέα.

Προϋπόθεση για την υλοποίηση αυτού του στόχου αποτελεί η επαρκής χρηματοδότηση της υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό ο οποίος πρέπει να αποτελεί τη βασική πηγή χρηματοδότησης του συστήματος, και η ορθολογική και διαφανής διαχείριση.

Κύρια στοιχεία της πρότασής μας είναι:

* Να αυξηθούν βαθμιαία και σε σύντομο χρονικό διάστημα οι δαπάνες για την Υγεία σε ποσοστό 6% του ΑΕΠ.

* Η συγκρότηση ολοκληρωμένου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και μετανοσηλευτικής αποκατάστασης, που θα αποτελεί τον βασικό πυλώνα του νέου πραγματικά δημόσιου συστήματος υγείας

* Η αναβάθμιση της νοσοκομειακής περίθαλψης με τεχνολογικό εξοπλισμό και επαρκές μόνιμο υγειονομικό προσωπικό.

* Η ολόπλευρη αναβάθμιση του ΕΟΦ, η οργάνωση εθνικής φαρμακοβιομηχανίας παραγωγής βασικών φαρμάκων και υγειονομικού υλικού, η σύσταση δημόσιου φορέα προμήθειας – αποθήκευσης και διανομής τους.

9. Προστασία της Παιδείας και του πολιτισμού από την πολιτική των Μνημονίων.

Η Παιδεία είναι η αδιάσειστη απόδειξη ότι η κρίση και το χρέος χρησιμοποιούνται ως άλλοθι από τους συνέταιρους της πολιτικής των Μνημονίων. Δεκαετίες τώρα προσπαθούν και τα δυο κόμματα να αλλοιώσουν τον δημόσιο χαρακτήρα της, να περιορίσουν την υποχρέωση του κράτους να παρέχει πλήρη και δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Σε καμία άλλη περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας δεν αμφισβητήθηκε και δεν υπονομεύτηκε τόσο η εκπαίδευση ως δημόσιο και κοινωνικό αγαθό.

Το κράτος μειώνει σε σημαντικά βαθμό τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Σε όλες τις βαθμίδες εισέρχονται ιδιώτες. Σε βασικό σκοπό της εκπαίδευσης αναγορεύεται η ικανότητα του απόφοιτου να ανταποκρίνεται στα κριτήρια της αγοράς εργασίας, δηλαδή των εργοδοτών. Μας λένε ότι έτσι συνδέεται η παιδεία με την παραγωγή και ότι έτσι εξασφαλίζεται καλύτερα η επαγγελματική αποκατάσταση των νέων ανθρώπων. Δεν είναι αλήθεια. Οι μονοσήμαντα καταρτισμένοι απόφοιτοι του σχολείου, των σχολών επαγγελματικής κατάρτισης ή των ΑΕΙ, εκπαιδευμένοι στην αποδοχή της κοινωνικής ιεραρχίας, εξυπηρετούν πρόσκαιρες ανάγκες των επιχειρήσεων και τις απαλλάσσουν ως έναν βαθμό από έξοδα εκπαίδευσης του προσωπικού τους. Αυτό όμως γίνεται εις βάρος της ευρείας μόρφωσης που μόνο αυτή δίνει τη δυνατότητα προσαρμογής και διαρκούς επιμόρφωσης. Επιπλέον, αυτό στερεί την κοινωνία από ανθρώπους υψηλού μορφωτικού επιπέδου που θα εκπαιδεύονται και θα υπάρχουν μόνο σε σχολές των πλούσιων χωρών. Η μόρφωση περιορίζεται σε μια μικρή ελίτ. Αυτό είναι οπισθοδρόμηση σε σύγκριση με το μόλις πρόσφατο παρελθόν. Στερεί τους νέους ανθρώπους από τη χαρά της γνώσης και την κοινωνία από τη δυνατότητα ανάπτυξης, καινοτομίας και πνευματικής ζωής.

Εμείς, αντίθετα, θεωρούμε ότι χωρίς μόρφωση υψηλού επιπέδου η κοινωνία απειλείται από στασιμότητα και οικονομικό και πολιτισμικό μαρασμό. Ότι γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζεται εκπαίδευση υψηλής ποιότητας για όλους και όλες και, επομένως αυτή δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Επιδιώκουμε, λοιπόν, να καταργηθεί κάθε ιδιωτική και επιχειρηματική δραστηριότητας σε όλες τις βαθμίδες της Παιδείας.

Επιδιώκουμε ένα δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα απαλλαγμένο από τα δεινά του αποκλεισμού και των κοινωνικών διακρίσεων, των ανισοτήτων και του ρατσισμού. Απορρίπτουμε εκπαιδευτικά συστήματα που αναπαράγουν τη διάκριση των «πάνω» και των «κάτω». Στοχεύουμε σε μια παιδεία που θα καταργεί τη διάκριση ανάμεσα σε χειρώνακτες και πνευματικά εργαζόμενους μέσα σ’ ένα ενιαίο εκπαιδευτικό οικοδόμημα. Απορρίπτουμε τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, που μετατρέπουν τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα σε «απασχολήσιμους» εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης, ευέλικτους και εκμεταλλεύσιμους. Οραματιζόμαστε μια παιδεία, που δεν θα είναι δέσμια των απαιτήσεων της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά θα ικανοποιεί τις ανάγκες των ανθρώπων για γνώση και πνευματική δημιουργία. Αυτό ευνοεί και την αμφίδρομη τροφοδότηση της παιδείας και της παραγωγής.

Στις δικές μας επιδιώξεις για την Παιδεία δεν χωράει η κερδοσκοπία. Μόνο το ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σύστημα Παιδείας σε όλες τις βαθμίδες, συμπεριλαμβανόμενης και της επαγγελματικής εκπαίδευσης, μπορεί να εξασφαλίσει Παιδεία και Εκπαίδευση υψηλής ποιότητας και περιορισμό των ταξικών διακρίσεων μέχρι την πλήρη εξάλειψή τους.

Ετούτη τη στιγμή προέχει η ακύρωση του σχεδίου για καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων που αυξάνει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, μεγαλώνει τις αποστάσεις από το σπίτι στο σχολείο και καταπονεί μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Μαζί με τους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας και έπειτα από διάλογο με συμμετοχή εκπαιδευτικών, γονέων, μαθητών και φοιτητών, επιστημονικών ενώσεων και ιδρυμάτων επιβάλλεται να σχεδιαστεί μια προοδευτική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με αναβαθμισμένο τον ρόλο και την θέση των εκπαιδευτικών.

Βασικό περιεχόμενό της είναι η ενιαία δεκατετράχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση (2 χρόνια προσχολική και 12 χρόνια γενική εκπαίδευση) με ευρύ πρόγραμμα μαθημάτων και δραστηριοτήτων.

Για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση επιδιώκουμε:

* Τη λειτουργία ενός ολοήμερου, καλά οργανωμένου, σχολείου.

* Την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού και της εγκατάλειψης του σχολείου.

* Την αναδιάρθρωση και εμπλουτισμό των προγραμμάτων σπουδών με μαθήματα και δραστηριότητες περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, εκπαίδευσης στην ισότητα των φύλων, αγωγής υγείας, μουσικής και άθλησης, εκπαίδευσης στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην αξία της ειρήνης, της αλληλεγγύης κλπ.

* Τη διαρκή ενσωμάτωση των επιτευγμάτων της Παιδαγωγικής στα βιβλία, στη δομή και το περιεχόμενο των μαθημάτων και των μεθόδων διδασκαλίας σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς.

Η θεσμοθέτηση του Ενιαίου Λυκείου θεωρίας και πράξης με κατάργηση του σημερινού διασπασμένου σε Γενικό Λύκειο - Επαγγελματικό Λύκειο - Επαγγελματική Σχολή είναι η προτεραιότητά μας για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμα επιδιώκουμε:

* Την αποσύνδεσή του Λυκείου από το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την κατάργηση της παραπαιδείας.

* Τη δημιουργία κύκλου αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν μεταλυκειακής Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης

* Την ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για όλους και όλες, χωρίς ταξικούς και οικονομικούς φραγμούς

* Την ουσιαστική στήριξη και αναβάθμιση των μειονοτικών σχολείων

Για μια ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση, προτείνουμε:

* Την αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών και θωράκιση των πτυχίων

*Την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού της δημοκρατικής, δωρεάν πανεπιστημιακής παιδείας.

* Την ενίσχυση του ακαδημαϊκού χαρακτήρα και της απόλυτης αυτοτέλειας των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

* Την αναστολή της εφαρμογής του νόμου 4009 μέχρι την οριστική του απόσυρση και η επανεκκίνηση του διαλόγου για την Παιδεία.

* Την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας και της ελευθερίας στην έρευνα και στη διδασκαλία, καθώς και τις αρχές της δεοντολογίας, που αφορούν στη λειτουργία των συλλογικών οργάνων, στο ρόλο και στη θέση των πανεπιστημιακών δασκάλων.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Η επικράτηση της λογικής του κέρδους, σε συνδυασμό με την ισοπεδωτική κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής της πολιτιστικής διαχείρισης, έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή απόσυρση της πολιτείας από όλους τους τομείς της πολιτισμικής παραγωγής και την εκχώρηση σε ιδιώτες της ευθύνης και του προνομίου σχεδιασμού και υλοποίησης μιας πολιτιστικής πολιτικής, η οποία έχει στραμμένο το βλέμμα της στην αγορά.

Στην Ελλάδα οι εξευτελιστικές παροχές από τον δημόσιο Προϋπολογισμό για τις τέχνες, τα γράμματα και την πολιτιστική κληρονομιά, είναι στοιχείο που διακρίνει όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, αλλά ιδιαίτερα τις κυβερνήσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών .

Για την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής πολιτιστικής πολιτικής, απαιτούνται:

* Οργανική σύνδεση της εκπαίδευσης με το πολιτιστικό γίγνεσθαι.

* Επαρκής δημόσια χρηματοδότηση.

* Εξασφάλιση των απαραίτητων υποδομών για την πολιτιστική δημιουργία.

* Πλουραλισμός και ελευθερία έκφρασης.

* Περιφερειακή πολιτιστική πολιτική.

*Αποκέντρωση των πολιτιστικών υπηρεσιών, μείωση των ανισοτήτων πρόσβασης σε αυτές, στήριξη της τοπικής καλλιτεχνικής δημιουργίας

10. Ανεξάρτητη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική

Την ίδια χρονική περίοδο που ο παλιός δυτικός κόσμος κλυδωνίζεται από κρίσεις, οι νέες δυνάμεις που εμφανίστηκαν στο διεθνές πολιτικό στερέωμα συνεχίζουν να ενισχύουν τη θέση τους. Κίνα και Ινδία αναπτύσσονται και η Ρωσία με γιγαντιαίες δαπάνες να επιβεβαιώσει τη θέση της ως δεύτερης στρατιωτικής δύναμης στον κόσμο.

Από τη μεριά των δυτικών δυνάμεων, η συμμαχία με ηγέτιδα τις ΗΠΑ επιδιώκει να επιβεβαιώσει την ηγετική της θέση στον κόσμο, που βασίζεται στην αναμφισβήτητη στρατιωτική υπεροχή, ενώ η οικονομική υπεροχή τουλάχιστον περιορίζεται. Οι πιέσεις εναντίον του Ιράν, η συνεχιζόμενη επιθετική και επεκτατική πολιτική του Ισραήλ και η ανοιχτή πληγή του Παλαιστινιακού κάνουν τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή να διατηρούν τη θέση τους ως της πιο εύφλεκτης περιοχής στον Κόσμο. Σε αυτό συμβάλλει και η διεκδίκηση εκ μέρους της Τουρκίας ηγεμονικής θέσης στην περιοχή μας, αν και τηρώντας απόσταση από την πολιτική των ΗΠΑ.

Στη ίδια περιοχή και στη Βόρεια Αφρική, οι λαϊκές εξεγέρσεις εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων άλλαξαν τα δεδομένα. Κοινό όλων αυτών των κινημάτων είναι η διεκδίκηση κοινωνικής δικαιοσύνης, δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά και εθνικών στόχων του αραβικού κόσμου, όπως είναι η απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Ο συνεχιζόμενος, και μετά τον φόνο του δικτάτορα Καντάφι, εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη δείχνει πόσο σωστή ήταν η κατηγορηματικά απορριπτική στάση της Αριστεράς απέναντι στη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση, έστω και με εντολή του ΟΗΕ, και ότι αυτή η επέμβαση, όπως και οι προηγούμενες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν αποσκοπούσε στην ειρήνη, στην απελευθέρωση του λαού της Λιβύης και στην παύση της καταπίεσης από το δικτατορικό καθεστώς. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Συρίας, χωρίς αυτό να μειώνει την ανάγκη αλληλεγγύης με τους λαούς που υποφέρουν κάτω από δικτατορικά καθεστώτα.

Η εξωτερική πολιτική διαρκούς προσαρμογής στους σχεδιασμούς των ισχυρότερων, που εφάρμοσαν μέχρι σήμερα οι ελληνικές κυβερνήσεις απέτυχε. Η οικονομική και η δημοσιονομική κρίση υποχρεώνουν σε μείωση των αξιώσεων της Ελλάδας για ηγετική θέση στην περιοχή. Παρά ταύτα και παρά τον αναγκαστικό περιορισμό των εξοπλιστικών δαπανών, η παραμονή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αλλά και η ιδιαίτερα ευπειθής στάση της μέσα στη Συμμαχία συντηρούν τον κίνδυνο της εμπλοκής σε πολεμικές περιπέτειες. Η ελληνική εξωτερική και στρατιωτική πολιτική εξακολουθεί να είναι συνένοχη για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετέχουν σε κοινά σώματα τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του ΝΑΤΟ που προορίζονται για επεμβάσεις και πολέμους. Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η στρατιωτική συμμαχία με το επεκτατικό Ισραήλ, αφενός απόρροια της προσαρμογής στις επιθυμίες των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών κέντρων και αφετέρου του τουρκοϊσραηλινού ψυχρού πολέμου, τον οποίο η ελληνικές κυβερνήσεις επιδιώκουν κοντόφθαλμα να αξιοποιήσουν.

Η δική μας πολιτική περιέχει

* Την απεμπλοκή από διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες και δραστηριότητες που συνδέονται με τον λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», οι οποίες υπηρετούν μόνο λογικές περιστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων, καταστολής κινημάτων και αντιστάσεων και τα ηγεμονικά σχέδια των ΗΠΑ και των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε.

* Την αποχώρηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από αποστολές που συνιστούν επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού σε ξένα εδάφη, ιδίως από το Αφγανιστάν, αλλά και Βαλκάνια. Για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να ισχύσει η αρχή: κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

* Την καταγγελία της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και την απεμπλοκή από κάθε σχεδιασμό στρατιωτικής επίθεσης στο Ιράν και τη Συρία. Τη στήριξη του αγώνα για τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967.

* Το κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Άμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Άκτιου. Δεν θέλουμε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνιζόμαστε για τη διάλυσή του.

*Τη σταθερή θέση εναντίον της παρουσίας με οποιονδήποτε τρόπο (εγκατάσταση, στάθμευση ή διέλευση) πυρηνικών όπλων και άλλων όπλων μαζικής καταστροφής στην Ελλάδα, αλλά και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου

* Την αρχή της πολυδιάστατης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής στη βάση της υπεράσπισης της ειρήνης. Τον αποκλεισμό του πολέμου, της χρήσης ή της απειλής χρήσης βίας από τις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Με αυτή την αρχή επιδιώκουμε την ανάπτυξη των διακρατικών σχέσεων, την καλή γειτονία και την ισότιμη συνεργασία σε όλους τους τομείς, την αμοιβαία, ισόρροπη και σταθερή αποκλιμάκωση των εξοπλισμών με ανάλογες συμφωνίες. Οι σχέσεις της Ελλάδας με όλα τα κράτη, ιδίως με τα γειτονικά μας, πρέπει να βασίζονται στον σεβασμό και την επιδίωξη του αμοιβαίου οφέλους, του απαραβίαστου των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των χωρών.

Σε αυτό το πλαίσιο υποστηρίζουμε την ανάγκη να καθοριστούν, έπειτα από διαπραγματεύσεις των όμορων κρατών, οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες στην περιοχή μας. Σε αυτό το πλαίσιο υποστηρίζουμε τον διάλογο με την Τουρκία και την προσπάθεια να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Υποστηρίζουμε την πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας για επανένωση του νησιού σε μια ενιαία διζωνική ομοσπονδία με δίκαιο διακανονισμό του εδαφικού και του περιουσιακού ζητήματος, καθώς και της επιστροφής όλων των Κυπρίων, εφόσον το θέλουν, στις εστίες τους.

Δεν θα μας εκβιάσουν, δεν θα μας φοβίσουν. Μαζί μπορούμε να τους νικήσουμε!

Όλοι και όλες μαζί, με τις κινητοποιήσεις μας ήδη ρίξαμε την πρώτη κυβέρνηση του Μνημονίου. Με την ψήφο μας μπορούμε να δώσουμε λύση. Να εμποδίσουμε να πλειοψηφήσουν τα κόμματα του Μνημονίου και τα δορυφορικά σχήματα τους και να δημιουργήσουμε μια νέα πλειοψηφία και μια νέα κυβέρνηση με πυρήνα και ηγετική δύναμη την Αριστερά.

Έχουμε δεσμευτεί –στη βουλή, στα κινήματα, στα συνδικάτα– ότι παλεύουμε για την ανατροπή των Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων. Έχουμε δεσμευτεί στην απόρριψη του νέου Συμφώνου για το Ευρώ.

Η ανατροπή στην Ελλάδα θα στείλει ηχηρό μήνυμα στην Ευρώπη ότι οι λαοί δεν εκβιάζονται. Θα είναι μήνυμα ελπίδας για τους ευρωπαίους εργαζόμενους.

Υπάρχουν ακόμα δυνάμεις στην Αριστερά και την Οικολογία που διστάζουν ή αρνούνται. Εμείς επιμένουμε:

Να ενωθούμε και να τους νικήσουμε!

Αν όχι τώρα πότε;

Αν όχι εμείς ποιος;

O ΣΥΡΙΖΑ για τα Κοινωνικά και τα Εργασιακά.

Από τον Παν. Λαφαζάνη

Θεμελιώδης προϋπόθεση για να ανασάνει η χώρα είναι η κατάργηση και ακύρωση των μνημονίων λεηλασίας και κατεδάφισης και η χάραξη μιας νέας πορείας προοδευτικής πολιτικής ανατροπής, προοδευτικής διεξόδου και ανασυγκρότησης της χώρας.

Η κατάργηση και ακύρωση των Μνημονίων στο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής προοδευτικής ανασυγκρότησης δεν είναι απλώς μια θετική πολιτική επιλογή αλλά αίτημα και ανάγκη για την επιβίωση του ελληνικού λαού. Αίτημα και ανάγκη για την επιβίωση του τόπου και την προοπτική της ελληνικής νεολαίας.

Το μεγάλο αστικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας και ειδικότερα οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ,  δεν αφήνουν πίσω τους απλώς καμένη γη αλλά κάτι πολύ χειρότερο και τραγικότερο.

Αφήνουν πίσω τους μια ρημαγμένη και κατεστραμμένη χώρα, η οποία δεν βρίσκεται πλέον στο χείλος αλλά κυριολεκτικά κατρακυλά στην άβυσσο.

Τα δημόσια ταμεία όχι απλώς είναι άδεια αλλά και το δημόσιο δεν θα μπορεί να καλύψει μετεκλογικά πελώριες «μαύρες τρύπες» και στοιχειώδεις υποχρεώσεις του.

Το έργο μιας διεξόδου της χώρας από τη σημερινή κρίση και της ανόρθωσης της, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι κάτι παραπάνω από τιτάνιο και απαιτεί την αντοχή, τη δύναμη, την υπομονή, την επιμονή, την ενότητα και τους αγώνες του ελληνικού λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα αστικό κόμμα που τάζει παροχές, δίνει πελατειακές υποσχέσεις και εξαγγέλλει ρουσφετολογικές εξυπηρετήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ περισσότερο δεν υποδεικνύει και δεν υπόσχεται ένα εύκολο και ανθόσπαρτο δρόμο διεξόδου από την κρίση.

Ο δρόμος της χώρας για μια θετική ανορθωτική διέξοδο είναι ανηφορικός και θα βγει σε πέρας με σκληρή προσπάθεια, υπεύθυνη και σοβαρή δουλειά από όλους, η οποία για να γίνει δυνατή απαιτεί πρώτα απ’ όλα πολιτικές που θα έχουν στο κέντρο και τον πυρήνα τους την κοινωνική δικαιοσύνη.

Οι κυρίαρχες άγριες νεοφιλελεύθερες επιλογές και ειδικότερα οι επιλογές των μνημονίων τα τελευταία χρόνια συσσώρευσαν γύρω μας κοινωνικά ερείπια και ένα έρημο κοινωνικό τοπίο.

Αυτές οι επιλογές οδήγησαν σε κατάρρευση τους μισθούς και τις συντάξεις.

Έφεραν τη διάλυση και την αποσύνθεση στις εργασιακές σχέσεις.

Εκτίναξαν σε πρωτοφανή εφιαλτικά ιστορικά ύψη την ανεργία, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους και τις γυναίκες.

Προκάλεσαν τεράστιες ζώνες ανασφάλειας, φτώχειας, απελπισίας και εξαθλίωσης.

Οι εκάστοτε ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν ασελγήσει βάναυσα σε βάρος του τόπου και του ελληνικού λαού.

Οι ευθύνες τους είναι κάτι παραπάνω από εγκληματικές και πρέπει να αποδοθούν στο ακέραιο.

Στη χώρα αυτήν την ώρα βασιλεύουν το κοινωνικό και εργασιακό χάος.

Κυριαρχεί ένας νέος κοινωνικός και εργασιακός μεσαίωνας.

Η χώρα εφόσον συνεχιστούν οι μνημονιακές συνταγές οδεύει ολοταχώς σε μισθούς Βουλγαρίας με τιμές Γερμανίας, ενώ οι κοινωνικές υπηρεσίες και οι εργασιακές σχέσεις θα προσομοιάζουν με τριτοκοσμικές χώρες.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα ενώσει τον ελληνικό λαό σε μια μεγάλη προοδευτική αναγεννητική προσπάθεια είναι η μόνη που μπορεί αυτήν την ώρα να ανακόψει τον εργασιακό και κοινωνικό κατήφορο και να θέσει τις βάσεις για την εργασιακή και κοινωνική ανόρθωση της χώρας, στο πλαίσιο μιας νέας προοδευτικής πορείας με στρατηγικό σοσιαλιστικό ορίζοντα.

Στρατηγικός στόχος μας είναι η εξάλειψη της ανεργίας και η πλήρης απασχόληση για όλους και όλες.

Στρατηγικός στόχος μας είναι η πλήρης, σταθερή, ασφαλισμένη, ποιοτική και ανθρώπινα αμειβόμενη εργασία, στην προοπτική της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Στρατηγική μας είναι ένα δημόσιο, καθολικό, αναβαθμισμένο, αναδιανεμητικό και καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που θα παρέχει ανθρώπινες συντάξεις και ανθρώπινες υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.

Στρατηγική μας επιδίωξη είναι η πλήρης εξάλειψη της φτώχειας και της ανέχειας και η κοινωνική δικαιοσύνη και η ανάπτυξη ενός καθολικού δημόσιου συστήματος δωρεάν και υψηλού επιπέδου κοινωνικών υπηρεσιών για όλους και όλες και πρώτα απ’ όλα στους τομείς της υγείας και της παιδείας.

Στρατηγική μας επιδίωξη είναι η πολιτιστική άνθιση της χώρας με την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και τη στήριξη της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας.

Στο πλαίσιο αυτών των θεμελιωδών στρατηγικών επιδιώξεων μας μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα άμεσων μέτρων σε όλους αυτούς τους τομείς.

Τα άμεσα αυτά μέτρα που προτείνουμε παρακάτω χωρίς να συνιστούν πλήρες άμεσο πρόγραμμα, του οποίου η επεξεργασία συνεχίζεται, δίνουν μια πρώτη εικόνα των άμεσων παρεμβάσεων και της κατεύθυνσης της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ στηριγμένη στην ενότητα του λαού και τους αγώνες του.

Στηριγμένη σε μια πλατιά εργατική λαϊκή συμμαχία στις πόλεις και την ύπαιθρο.

Στηριγμένη, επίσης, στην υποστήριξη και αλληλεγγύη των αριστερών δυνάμεων, των εργαζόμενων και των λαών της Ευρώπης θα προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα άμεσων μέτρων στο πλαίσιο των στρατηγικών της επιδιώξεων.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα

Πυρήνα της κοινωνικά βάρβαρης, μνημονιακής επιχείρησης αναδιανομής του πλούτου υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου αποτελεί η πλήρης απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η κατεδάφιση των μισθών, προκειμένου οι εργαζόμενοι να οδηγηθούν στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης και να εκτιναχθεί η κερδοφορία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών εταιρικών ομίλων.

Οι καταστροφικές για τον τόπο, κυβερνήσεις των Γ. Παπανδρέου  και των συνεταίρων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, έχουν οδηγήσει στον «καιάδα» της ανεργίας 1,5 εκατομμύριο συμπατριώτες μας. Περισσότεροι από 1 στους 2 νέους και νέες δεν έχουν δουλειά, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν απλήρωτοι, περίπου ο ένας στους δύο εργαζομένους εργάζεται με σχέση εκ περιτροπής ή μερικής απασχόλησης και ο ένας στους τρεις εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος!

Τα ποσοστά ανεργίας (21,7%), που ανακοίνωσε η  ΕΛΣΤΑΤ για τον Φεβρουάριο του 2012 έχουν σπάσει στη χώρα μας όλα τα ιστορικά ρεκόρ.Το 53,8% στους νέους μέχρι 24 χρονών είναι άνεργοι και συντηρούνται από τους γονείς τους, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι αποτελούν πλέον το 54,6% του συνόλου των ανέργων.

Η πραγματική όμως ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη αυτής που ανακοινώνει η ΕΛΣΤΑΤ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ θα κινηθεί μέσα στο 2012 πάνω από το 26% (1.500.000 ανέργους) με κύρια θύματα τους νέους και τις γυναίκες.

Τα βασικά «εργαλεία» του σφαγιασμού των εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών είναι τα εξής:

Α) Η επέκταση και η γενίκευση της εφαρμογής των ελαστικών μορφών εργασίας.

Β) Η ουσιαστική κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων Εργασίας και η αντικατάσταση τους από τις επιχειρησιακές που συνάπτονται συνήθως με απλές ενώσεις προσώπων ή κυρίως από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Η ουσιαστική αποδιοργάνωση και εξουδετώρωση του ΟΜΕΔ. Η δραστική μείωση των μισθών στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα της οικονομίας, που κυμαίνεται από 25% έως 40%.

Γ) Οι εύκολες και πάμφθηνες απολύσεις.

Δ) Η Εργασιακή εφεδρεία-προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα και οι απολύσεις στο δημόσιο.

Αποκορύφωση της βάρβαρης επίθεσης ενάντια στον κόσμο της εργασίας αποτέλεσε η πραξικοπηματική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ με αριθμό 6/ 28-2-2012, με την οποία ολοκληρώθηκε το μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα καταστροφής του κατώτερου εγγυημένου μισθού (μείωση 22% και 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών), των επιδομάτων ανεργίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας οδηγώντας τους εργαζόμενους μέσω ατομικών συμβάσεων εργασίας σε εξαθλίωση, τους νέους εργαζόμενους σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας και τους ανέργους σε ηθική, κοινωνική και οικονομική εξόντωση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι για την ίδια την επιβίωση των εργαζομένων είναι απαραίτητο εκτός από την ανατροπή των μνημονιακών (απο)ρυθμίσεων να υλοποιηθεί μια εναλλακτική πολιτική επαναρύθμισης και αναβάθμισης των εργασιακών σχέσεων με πυρήνα της την ενίσχυση της πλήρους, σταθερής ασφαλισμένης, ποιοτικής και αξιοπρεπώς αμειβόμενης εργασίας.

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ

Άμεση ανακοπή της μείωσης των μισθών, η οποία προβλέπεται με το 2ο Μνημόνιο.

Άμεση κατάργηση της πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία μειώθηκε στη βάση του 2ου Μνημονίου ο κατώτατος μισθός κατά 22% για τους παλαιότερους και κατά 32% για τους νεότερους, κάτω των 25 ετών, εργαζόμενους. Ο κατώτατος μισθός, έτσι, θα επανέλθει άμεσα στα 751 ευρώ μικτά το μήνα και μαζί με αυτόν θα επανέλθουν στην προτέρα θέση τους τα αντίστοιχα επιδόματα.

Σταδιακή αποκατάσταση μισθών στα προ του μνημονίου επίπεδα, η οποία θα γίνει δυνατή με την ανακοπή του υφεσιακού κατήφορου της χώρας και τη διασφάλιση μιας νέας πορείας αναζωογόνησης της οικονομίας και ανάπτυξης.

Άμεση επάνοδος του επιδόματος ανεργίας στα επίπεδα των 461 ευρώ, στα οποία βρισκόταν πριν την πρόσφατη μείωση του με το 2ο Μνημόνιο.      Παράλληλα άμεση χρονική επιμήκυνση της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας με ρυθμό, τρόπο και έκταση που θα αποφασίσει η κυβέρνηση της Αριστεράς ανάλογα με τις συνθήκες και τις δυνατότητες. Κεντρική προσπάθεια της κυβέρνησης της Αριστεράς θα είναι η ταχεία μείωση της ανεργίας μέσα από μια πολιτική προοδευτικής ανασυγκρότησης της οικονομίας και με στόχο την πλήρη σταθερή και ποιοτική απασχόληση.

Το επίδομα ανεργίας με το ίδιο ύψος και για το ίδιο χρονικό διάστημα θα θεσπιστεί και θα χορηγείται εφεξής και στους αυτοαπασχολούμενους που εξαιτίας της κρίσης διακόπτουν αναγκαστικά την επαγγελματική τους δραστηριότητα, χωρίς να μπορούν να βρουν άλλη απασχόληση.

Άμεση αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων, από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση μέχρι τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις. Άμεση επαναφορά της μετενέργειας και της υποχρεωτικής επεκτασιμότητας των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων.

Άμεση επαναφορά των ορίων και διατάξεων που ίσχυαν πριν την εφαρμογή των μνημονίων για τις ομαδικές απολύσεις και τις αποζημιώσεις των απολυμένων. Εξομοίωση της αποζημίωσης για καταγγελία της σύμβασης εργασίας των εργατών με αυτήν των υπαλλήλων.

Κατάργηση της εργασιακής εφεδρείας – προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας στο δημόσιο τομέα. Σταμάτημα των απολύσεων στο Δημόσιο.

Κατάργηση της ενοικίασης των εργαζομένων.

Διαμόρφωση σειράς ασφαλιστικών δικλείδων ενάντια σε όλες τις μορφές ελαστικής απασχόλησης.

Θέσπιση αυτεπάγγελτης εισαγγελικής δίωξης και ποινή φυλάκισης για τους υπεύθυνους των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν παράνομη – «μαύρη» εργασία και έχουν ανασφάλιστους εργαζόμενους. Νέες αυστηρές κυρώσεις για τους εργοδότες που παραβιάζουν συλλογικές συμβάσεις, ωράρια και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Άμεση ανασυγκρότηση, αναβάθμιση και αποτελεσματική ενεργοποίηση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας με στόχο να περιοριστούν δραστικά οι παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας.

Άμεση επανασύσταση και αναβάθμιση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας.

Κατάργηση του ειδικού τέλους ακινήτων (χαράτσι) με άμεση προτεραιότητα την κατάργηση του για τα μικρομεσαία εισοδήματα και ακίνητες περιουσίες και πρώτα απ’ όλα για τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και όσους διαβιούν στα όρια της φτώχειας.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Α. Τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα

Βασικό εργαλείο της μνημονιακής, νεοφιλελεύθερης επίθεσης σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού αποτελεί η επιχείρηση ισοπέδωσης του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, με όχημα το μνημόνιο 1 και το μνημόνιο 2.

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ με τους εφαρμοστικούς νόμους του νέου μνημονίου μείωσε δραστικά τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, ενοποίησε τα επικουρικά ταμεία για να αρπάξει τα αποθεματικά αυτών που είναι πλεονασματικά και άλλαξε το χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης από δημόσιο σε ιδιωτικό με τη θέσπιση του ατομικού λογαριασμού για κάθε ασφαλισμένο, στα πρότυπα της Χιλής του Πινοσέτ, με τελικό στόχο την πλήρη κατάργηση της επικουρικής σύνταξης. Επιπλέον, η μνημονιακή συγκυβέρνηση «ακρωτηρίασε» την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, μέσω του ληστρικού «κουρέματος» των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης στα πλαίσια του PSI+, που στοίχισε στα Ταμεία, περίπου, 13 δις ευρώ.

Των εφαρμοστικών νόμων του νέου μνημονίου προηγήθηκε ο νόμος 3863/2010 (και οι νόμοι βέβαια 3865/2010, 3996/2011, 4002/2011) με τον οποίο θεσμοθετήθηκε η μετάλλαξη του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας μας από δημόσιο-αναδιανεμητικό σε ιδιωτικό-κεφαλαιοποιητικό. Με τις διατάξεις του νόμου αυτού μειώθηκαν δραστικά οι συντάξεις και άλλαξε η δομή και ο χαρακτήρας της δημοσίας κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας με την εισαγωγή σ’ αυτή του συστήματος των τριών πυλώνων (βασική σύνταξη, αναλογική, επαγγελματική - ιδιωτική) και κατά συνέπεια τη μετάλλαξη της κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική-ιδιωτική. Επί της ουσίας, το κράτος αποσύρεται σχεδόν ολοκληρωτικά από τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, περιοριζόμενο σε μια παροχή-«φιλοδώρημα» (βασική σύνταξη, ύψους 360 ευρώ).

Οι συντάξεις μειώθηκαν δραματικά : α) μέσω της μείωσης των ετήσιων ποσοστών αναπλήρωσης, από 2% το χρόνο σε 0,8% - 1,5% (ανάλογα με τα έτη ασφάλισης). β) Με τη συνεκτίμηση για τον προσδιορισμό του συντάξιμου μισθού των αμοιβών όλου του εργάσιμου βίου αντί των ισχυόντων μέχρι τότε πέντε καλύτερων ετών των 10 τελευταίων του εργάσιμου βίου. γ) Με την επιβολή ψευδεπίγραφης εισφοράς αλληλεγγύης, τύπου ΛΑΦΚΑ  δ)Με το εξαετές (μέχρι στιγμής) πάγωμα των συντάξεων και την περικοπή από τους συνταξιούχους των δώρων Χριστουγέννων-Πάσχα και του επιδόματος αδείας. ε) Με τη δραστική περικοπή, τουλάχιστον κατά 25%, των κύριων και επικουρικών συντάξεων την τελευταία διετία στ) Με την αναπροσαρμογή των κύριων συντάξεων με βάση αναλογιστικές μελέτες, που θα γίνονται ανά διετία και οι οποίες, λόγω της «ληστείας» των αποθεματικών των Ταμείων, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα υποδεικνύουν νέες μειώσεις. Επίσης, αυξήθηκαν –κατά τρόπο βάναυσο- τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ακόμα και πάνω από 15 χρόνια!

Οι αλλεπάλληλες και βίαιες περικοπές των παροχών δεν ωφέλησαν ούτε για λίγους μήνες το ασφαλιστικό μας σύστημα, επειδή απαξιώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημόσια ασφάλιση, ενισχύουν την ύφεση καθώς και την εισφοροδιαφυγή. Η πολιτική λιτότητας επιφέρει περισσότερη λιτότητα και καθόλου “νοικοκύρεμα”. Ο «μονόδρομος» του Μνημονίου είναι αδιέξοδος για τους ασφαλισμένους.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί ένα οικονομικά βιώσιμο αναβαθμισμένο και κοινωνικά αποτελεσματικό, δημόσιο, αναδιανεμητικό και καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Στόχος μας είναι η αξιοπρεπής σύνταξη για τα γηρατειά και η περίθαλψη για όλους τους πολίτες, ώστε να μη μένει κανείς αβοήθητος στις δύσκολες στιγμές, ανεξάρτητα από τα εισοδήματα του.

Τα υπαρκτά προβλήματα               

Τα υπαρκτά προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης είναι η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της, που το κράτος τα χρησιμοποιούσε για σκοπούς άλλους από την κοινωνική ασφάλιση-με την κατάσταση να έχει φτάσει στο απροχώρητο τα τελευταία 2 χρόνια- η μεγάλη εισφοροδιαφυγή, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία (1 στους 3 εργαζόμενους), η ελλιπής κρατική χρηματοδότησή της, τα χρέη του κράτους και των ιδιωτών προς τα αυτή, η λεηλασία των κλάδων υγείας από φαρμακευτικές εταιρείες και ιδιωτικά νοσοκομεία. Η δραματική αύξηση της ανεργίας και των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η κλιμακούμενη ύφεση, οι προκλητικές εισφοροαπαλλαγές των εργοδοτών και οι μειώσεις μισθών μειώνουν δραστικά τα έσοδά της και απειλούν τα οικονομικά των Ταμείων με άμεση κατάρρευση.

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ

1- «Φρένο» στις μειώσεις των συντάξεων, κύριων και επικουρικών και σταδιακή αποκατάστασή τους, ξεκινώντας από τις πρόσφατες μειώσεις του δεύτερου μνημονίου, με προτεραιότητα στους χαμηλοσυνταξιούχους.

2- Κατάργηση της τελευταίας, απαράδεκτης ρύθμισης του κανονισμού βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και επανεξέτασή του με γνώμονα το να μην θιγούν θεμελιωμένα δικαιώματα.

3- Ανασυγκρότηση και αναβάθμιση των μηχανισμών πρόληψης της εισφοροδιαφυγής, περιφρούρηση και είσπραξη των θεσμοθετημένων πόρων της κοινωνικής ασφάλισης με χτύπημα της ανασφάλιστης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής, της εισφοροαπαλλαγής και των χαριστικών ρυθμίσεων και απόδοση των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας στα Ταμεία. Ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών (ΣΕΠΕ και υπηρεσίες Ταμείων).

Στόχος η εισφοροδιαφυγή να μειωθεί από το σημερινό 30% - 35% στα επίπεδα εισφοροδιαφυγής των ευρωπαϊκών χωρών (1-3%) με την τήρηση συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος μείωσής της.

4- Θεσμοθέτηση νέων πόρων - συμπληρωματικών στην τριμερή χρηματοδότηση- για το ασφαλιστικό σύστημα, οι οποίοι δεν θα επιβαρύνουν τα μικρομεσαία εισοδήματα. Αποκατάσταση των απωλειών των Ταμείων λόγω PSI+.

5-  Κατάργηση της τελευταίας, απαράδεκτης αλλαγής του κανονισμού βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων με την οποία εξαιρέθηκαν αυθαίρετα πολλά επαγγέλματα.

6- Αποκατάσταση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών στα προ μνημονίων επίπεδα, ώστε να τονωθούν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η Υγεία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλων

Α. Τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα

Την ώρα που η κρίση και η ανέχεια ωθεί τον κόσμο μαζικά στο δημόσιο σύστημα υγείας (αύξηση προσέλευσης 30%), αυτό αποδιαρθρώνεται και συρρικνώνεται δραματικά, λόγω των αιματηρών μνημονιακών περικοπών των δημόσιων δαπανών υγείας.

Με πετσοκομμένους τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων και ανεξόφλητα τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων είναι ορατός ο κίνδυνος ολοσχερούς κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος υγείας σε λίγους μήνες. Ήδη νοσοκομεία κλείνουν ή υπολειτουργούν. Τα διαθέσιμα κρεβάτια περιορίζονται. Οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υλικά, εξοπλισμό και η υπερεντατικοποίηση της εργασίας των υγειονομικών διαμορφώνουν συνθήκες επισφαλούς λειτουργίας των νοσοκομείων και της περίθαλψης των ασθενών.

Η συγχώνευση των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και η σύσταση του ΕΟΠΥΥ παρουσιάστηκε ως αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και δημιουργία ολοκληρωμένου δικτύου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Στην πραγματικότητα διαλύονται ακόμη και αυτές οι ανεπαρκείς δομές του ΙΚΑ. 9,5 εκατομμύρια ασφαλισμένοι «στριμώχνονται» σ’ ένα σύστημα με λιγότερους γιατρούς, με μειωμένες παροχές, μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση των ασθενών και ένα ελλειμματικό προϋπολογισμό.  Ο ΕΟΠΥΥ οδηγείται άμεσα σε χρεοκοπία και αδυναμία κάλυψης των αναγκών των ασφαλισμένων.

Με πρόσχημα την πάταξη της διαφθοράς και της σπατάλης στο χώρο του φαρμάκου, μετακυλύουν το κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης στους ασθενείς. Εκατοντάδες φάρμακα εξαιρούνται από τις λίστες συνταγογράφησης, την ίδια στιγμή που κερδοσκοπικά συμφέροντα στο χώρο του φαρμάκου οργιάζουν δημιουργώντας επικίνδυνες ελλείψεις σε απαραίτητα φάρμακα.    

                                                    Β. Ποιο είναι το όραμά μας

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο διεκδικεί ένα νέο αναβαθμισμένο, καλά στελεχωμένο, δωρεάν και καθολικό σύστημα υγείας, στο οποίο θα έχει πρόσβαση κάθε άνθρωπος που το έχει ανάγκη, ανεξάρτητα από την οικονομική και κοινωνική του κατάσταση ή την εθνικότητά του. Η ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με έμφαση στη πρόληψη, τη μετανοσοκομειακή φροντίδα, κοντά στο τόπο κατοικίας και εργασίας αποτελούν προτεραιότητά μας.

Προϋπόθεση για την υλοποίηση αυτού του στόχου αποτελεί η επαρκής χρηματοδότηση της υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, ο οποίος πρέπει να αποτελεί τη βασική πηγή χρηματοδότησης του συστήματος, και η ορθολογική και διαφανής διαχείριση.

                                                   Γ. Άμεσα μέτρα παρέμβασης

1- Ακύρωση της μνημονιακής πρόβλεψης για περαιτέρω μείωση των δημόσιων δαπανών υγείας και ταυτόχρονη πάταξη της διαφθοράς.

2-Μέτρα για την οικονομική στήριξη του ΕΟΠΥΥ προκειμένου να υπάρχει η αναγκαία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Άμεση ενίσχυση και ανάπτυξη της λειτουργίας των εργαστηριακών υποδομών του ΙΚΑ – ΕΟΠΥΥ, ώστε να σταματήσει η μεγάλη αιμορραγία πόρων προς τα μεγάλα διαγνωστικά κέντρα.

3-Εξασφάλιση των απαραίτητων φαρμάκων για τους ασθενείς σε κάθε περίπτωση. Έλεγχος των παράλληλων εξαγωγών. Δημιουργία εθνικής φαρμακαποθήκης και έναρξη μελέτης για την ανάπτυξη εθνικής φαρμακοβιομηχανίας. Επιτάχυνση της υλοποίησης λειτουργικού, πλήρους και ασφαλούς συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, προμηθειών, ιατρικού εξοπλισμού. Στήριξη της εγχώριας παραγωγής φαρμάκων.

4-Κατάργηση του 5ευρω. Δωρεάν πρόσβαση σε ανέργους, απόρους, χαμηλοσυνταξιούχους και ευπαθείς ομάδες σε ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη άμεσα και σταδιακά για όλους.

5-Κάλυψη των αναγκών σε απαραίτητο προσωπικό και εξοπλισμό για τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και ΚΥ.  Κατάργηση του Ν 4052/12 και ακύρωση των αλόγιστων συγχωνεύσεων. Αναστολή εφαρμογής των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων για τα δημόσια νοσοκομεία και περιορισμός στις συμβάσεις με τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Αποτροπή της εξελισσόμενης ιδιωτικοποίησης των νοσοκομείων Ντυνάν, Ωνασείου και άλλων.

6- Οικοδόμηση σχέσης εμπιστοσύνης με τους λειτουργούς της υγείας , με αποπληρωμή των δεδουλευμένων στους νοσοκομειακούς και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για σταδιακή εξόφληση δεδουλευμένων και χρεών προς τους συνεργαζόμενους με τα ασφαλιστικά ταμεία. Έλεγχος του χρέους προς τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας σε σχέση και με τις οφειλές τους προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και το δημόσιο.

                                                Κοινωνική Αλληλεγγύη – Φροντίδα

Οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι, οι χιλιάδες άστεγοι, τα  υψηλά ποσοστά φτώχειας που συνεχώς αυξάνονται (περίπου30% του πληθυσμού κάτω από τα όρια), η ανάγκη συσσιτίων που πολλαπλασιάζεται σε όλη τη χώρα, η αύξηση της τοξικοεξάρτησης και των νέων κρουσμάτων HIV λοίμωξης, η έκρηξη των ψυχικών νοσημάτων και των αυτοκτονιών, συνιστούν μια πραγματικότητα κοινωνικής γενοκτονίας που οδηγεί σιγά-σιγά στην εξόντωση τα πιο αδύναμα και ευάλωτα στρώματα αυτής της κοινωνίας, αποκτώντας πλέον χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης.

Σε μια περίοδο όπου οι πολίτες και ιδιαίτερα οι ευπαθείς ομάδες έχουν ανάγκη όσο ποτέ την ύπαρξη ενός διευρυμένου κράτους πρόνοιας βρίσκονται αντιμέτωποι με την ραγδαία συρρίκνωση και κατάρρευσή του.

Οι συγχωνεύσεις προνοιακών δομών, οι δραματικές μειώσεις στη χρηματοδότησή τους που φτάνει έως και 50%, η συνεχιζόμενη υποστελέχωσή τους, η αναγκαστική παρακράτηση έως και 80% στις συντάξεις των ατόμων που διαβιούν σε μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, το ξεφόρτωμα της πρόνοιας από το υπουργείο υγείας και η μεταφορά της στο υπουργείο εργασίας, η απαξίωση του προγράμματος «βοήθεια στο σπίτι» κ.λ.π είναι μερικές από τις ρυθμίσεις που νομοθετήθηκαν τον τελευταίο χρόνο.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΜΕΣΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ

Μπροστά σε αυτόν το σύγχρονο κοινωνικό Καιάδα και τον διευρυνόμενο κοινωνικό αποκλεισμό ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ απαντά με άμεσες παρεμβάσεις:

1) Καταγραφή του αριθμού των αστέγων και δημιουργία χώρων φιλοξενίας τους σε αναξιοποίητα δημόσια κτίρια με παροχή σίτισης, ρουχισμού και πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

2) Στήριξη (σίτιση, θέρμανση κ.ά) κοινωνικών ομάδων όπως ΑμεΑ, πολύτεκνες ή μονογονεϊκές οικογένειες που διαβιούν με σχεδόν μηδενικό εισόδημα.

3) Χρηματοδότηση, παράταση και επέκταση του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι» για κάθε πολίτη που το έχει ανάγκη με τις ελάχιστες προϋποθέσεις.

4) Επαρκής στελέχωση όλων των δημόσιων παιδικών σταθμών με στόχο την κάλυψη του συνόλου των αναγκών

5) Σταδιακή αποκατάσταση των δικαιωμάτων των πολυτεκνικών οικογενειών και εξομοίωση με αυτούς των τριτέκνων, σύμφωνα με τη σχετική πρόταση νόμου, που καταθέσαμε στη Βουλή.

Στόχος μας είναι η στήριξη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων (ΑμεΑ, ψυχικά πάσχοντες, ηλικιωμένοι, άποροι, τοξικοεξαρτημένοι κ.ά) με χρηματοδότηση των κοινωνικών δομών και αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών φροντίδας στην προοπτική της ένταξής τους σε ένα ενιαίο σύστημα υγείας και πρόνοιας πραγματικά δημόσιο και δωρεάν.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Η μνημονιακή,  νεοφιλελεύθερη  πολιτική  που ασκήθηκε την τελευταία διετία στο χώρο της Παιδείας και της Έρευνας, ήταν καταστροφική για την Δημόσια Εκπαίδευση όλων των βαθμίδων, πολύ περισσότερο που ήλθε ως συνέχεια των νεοφιλελεύθερων  επιλογών των κυβερνήσεων των προηγούμενων χρόνων. Το μνημόνιο, όμως, αποτέλεσε τομή. Περισσότερο από ποτέ άλλοτε αμφισβητήθηκε και υπονομεύτηκε η Παιδεία ως δημόσιο αγαθό και μετατράπηκε σε προνόμιο για λίγους, στην κατεύθυνση του «σχολείου και πανεπιστήμιου  της αγοράς». Υποβαθμίστηκε η γενική παιδεία. Καταργήθηκαν ακόμα και τα ελάχιστα προγράμματα στήριξης  των παιδιών που συναντούν δυσκολίες στο σχολείο. Υποβαθμίστηκε η ειδική αγωγή. Ιδιωτικοποιήθηκαν ή καταργήθηκαν οργανισμοί ( ΠΙ, ΟΣΚ, ΟΕΔΒ, ΙΓΜΕ,ΕΚΚΕ) με σημαντικές επιπτώσεις στην παρεχόμενη εκπαίδευση και έρευνα. Η φωτοτυπία αντικατέστησε τα βιβλία. Το 14% των σχολικών μονάδων καταργήθηκε ή συγχωνεύθηκε. Απαξιώθηκαν οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί όλων των βαθμίδων. Μειώθηκε δραματικά το ήδη πενιχρό εισόδημά τους. Εφαρμόστηκε πολιτική αυστηρής λιτότητας και αυταρχισμού στα πανεπιστημιακά και τα τεχνολογικά ιδρύματα. Με το ν.4009/11 επιχειρήθηκε η κατάργηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτοδιοίκησης και η διάλυση κάθε ίχνους δημοκρατίας στα ΑΕΙ, η διάσπαση των πτυχίων και η κατεδάφιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Νέοι επιστήμονες παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Κι ενώ η Δημόσια Παιδεία καταρρέει, με το μνημόνιο 2 αποφασίζονται νέα μέτρα ακόμα πιο δυσβάσταχτα. Περικόπτονται και άλλο οι δαπάνες για την πρόσληψη εκπαιδευτικών, ενώ ουσιαστικά καταργείται η φοιτητική μέριμνα.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στον αντίποδα της ακραίας αυτής νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Για μας η Παιδεία αποτελεί καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση ισότιμα σε όλους, με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Η άρση των ταξικών φραγμών, η απάλειψη των κάθε λογής διακρίσεων και η δωρεάν παροχή δημόσιας παιδείας υψηλού επιπέδου αποτελούν για μας αξιακές στοχεύσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από καιρό στοχεύει σε μια συνολική, ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με άξονες: την ανασυγκρότηση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, τη θέσπιση δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και 12χρονης υποχρεωτικής εκπ/σης, την αναβάθμιση του Λυκείου ως ενιαίας αυτόνομης μορφωτικής βαθμίδας, τη στήριξη της τεχνικής – επαγγελματικής εκπαίδευσης, την κατάργηση των γενικών εξετάσεων και τη μετάβαση προς την ελεύθερη πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.

Την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού της δημοκρατικής, δωρεάν πανεπιστημιακής παιδείας, την κατάργηση όλων των διδάκτρων όπου έχουν επιβληθεί. Την αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών, τη θωράκιση των πτυχίων και την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων. Την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας και της ελευθερίας στην έρευνα και στη διδασκαλία. Την ενίσχυση της έρευνας και των υποδομών της ως μοχλό ανάπτυξης της χώρας. Επισημαίνοντας ότι η ουσιαστική αναβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου θα καταστήσει περιττή την Ιδιωτική Εκπαίδευση.

ΑΜΕΣΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

1.Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων για την παιδεία. Να παγώσουν όλες οι καταργήσεις –συγχωνεύσεις. Καμία απόλυση στην εκπαίδευση Να σταματήσουν όλες οι περαιτέρω  μειώσεις των κονδυλίων για την παιδεία και την έρευνα. Καμία απόλυση, κατάργηση της «εργασιακής εφεδρείας» και όλων των ευέλικτων μορφών εργασίας στην εκπαίδευση.

2.Διασφάλιση της χρηματοδότησης για τις πιεστικές ανάγκες της εκπαίδευσης. Αναπροσαρμογή της διάθεσης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

3. Εξασφάλιση της λειτουργίας και διοίκησης όλων των τύπων δημόσιας γενικής και τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, καθώς και των ΑΕΙ, το Σεπτέμβριο. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να επιλυθούν όλα τα βασικά ζητήματα λειτουργίας τους (σχολικά βιβλία, συγγράμματα, λειτουργικές δαπάνες, επαναλειτουργία σχολικών και πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών). 25 μαθητές ανά τμήμα για την Β’βάθμια και προοπτικά 20 μαθητές για την Α’βάθμια. Προσπάθεια για κάλυψη  όλων των αναγκών σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό καθώς και διασφάλιση της βιωσιμότητας των ερευνητικών κέντρων.

4. Ιδιαίτερο μέλημά μας είναι η άμβλυνση των εκπαιδευτικών και κοινωνικών ανισοτήτων. Πρόγραμμα στήριξης των παιδιών με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες καθώς και των σχολείων που λειτουργούν στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας. Επαναφορά της ενισχυτικής διδασκαλίας. Δομές αλληλεγγύης και αντιμετώπισης της φτώχειας σε σχολεία και στα ΑΕΙ. Ανασυγκρότηση μαθητικής και φοιτητικής μέριμνας – σίτισης – στέγασης. Δωρεάν προληπτικός υγειονομικός έλεγχος των παιδιών που δεν έχουν υγειονομική περίθαλψη. Αξιοποίηση όλων των ανενεργών κονδυλίων του Υπ Παιδείας για την αντιμετώπιση του υποσιτισμού των νέων, δημιουργία κοινωνικών κυλικείων  είτε αυτοδιαχειριζόμενων κατά το παράδειγμα του ΑΠΘ, οργάνωση σχολικών συσσιτίων σε περιοχές με μεγάλα προβλήματα λόγω κρίσης.

Είναι χρέος μας να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών και να συντονίσουμε, μέσα από ένα πραγματικό διάλογο όλους τους εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς φορείς, τους μαθητές, φοιτητές και γονείς για την αναγέννηση της Παιδείας του τόπου μας, του βασικότερου επενδυτικού κεφαλαίου που διαθέτουμε.                                                                                                

                                                              ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας που επιτάθηκε με τις τελευταίες μνημονιακές πολιτικές οδήγησε στην πλήρη εμπορευματοποίηση ΚΑΙ τον  πολιτισμό, καταργώντας το αξιακό του φορτίο απαξιώνοντας τόσο την πολιτιστική μας κληρονομιά καθώς και το παραγόμενο πολιτιστικό προϊόν όσο και  τους σύγχρονους δημιουργούς, που αντιμετωπίζουν υψηλότατη ανεργία.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο ρόλος του κράτους στο σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας πολιτικής για τον πολιτισμό που θα τον ενισχύει ως κοινωνικό αγαθό είναι αναντικατάστατος.

Ως ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός πέρα από το να είναι κοινωνικό αγαθό μπορεί να αποτελέσει και στρατηγικό άξονα ανάπτυξης της χώρας, με τρόπο που δεν θα ακυρώνει τον κοινωνικό του χαρακτήρα και δεν θα ενισχύει την εμπορευματοποίηση – τυποποίηση της πολιτιστικής παραγωγής.

                                                       Άμεσες παρεμβάσεις

Άμεση κατάργηση όλων των καταστρεπτικών για το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον μνημονιακών νόμων, που αφορούν επενδυτικές δραστηριότητες με τη διαδικασία του fast track.

Ενίσχυση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας σε πόρους και προσωπικό και καταβολή των δεδουλευμένων, ώστε να λειτουργήσουν κανονικά οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μουσεία και τα νεότερα μνημεία που έχουν εγκαταλειφθεί.

Παροχή μειωμένων ή δωρεάν εισιτηρίων για θέατρα, κινηματογράφους, συναυλίες κ.λ.π. στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα και στους ανέργους

Άμεση ενεργοποίηση των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών για τη διασφάλιση από την εργοδοτική αυθαιρεσία των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στο χώρο του πολιτισμού.

Εκτός από τις πιο πάνω άμεσες παρεμβάσεις η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προωθεί και τα πιο κάτω μέτρα:

Επαρκής και αξιοκρατική χρηματοδότηση με διαφανείς διαδικασίες όλων των φορέων του σύγχρονου πολιτισμού με κριτήριο την ποιότητα, την ανάδειξη νέων δημιουργών και την επαφή με τις τοπικές κοινωνίες. Διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες  και δημοσίευσή τους στο διαδίκτυο.

Ενίσχυση  της καλλιτεχνικής, μουσικής και θεατρικής αγωγής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με επαρκές και εξειδικευμένο προσωπικό και  με την  εξασφάλιση  των απαραίτητων μέσων. Αναβάθμιση του θεσμικού πλαισίου που αφορά την καλλιτεχνική εκπαίδευση. Ίδρυση Ακαδημίας Θεάτρου, Κινηματογράφου και Μουσικής Ακαδημίας.

Πλήρης αναδιοργάνωση  μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες του θεσμικού πλαισίου για τον κινηματογράφο και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ) ώστε να στηρίζει και να προωθεί τους έλληνες δημιουργούς. Καταβολή του 1,5% του τζίρου των  τηλεοπτικών καναλιών στο ΕΚΚ, όπως ορίζει ο νόμος.

Ασφαλιστικά δικαιώματα και εργασιακές ρυθμίσεις για όλους τους εργαζομένους του πολιτισμού, ώστε να μην είναι θύματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Επίλυση του  συνταξιοδοτικού προβλήματος των καλλιτεχνών. Τιμητικές συντάξεις για δημιουργούς που έχουν προσφέρει στη χώρα

Αναβάθμιση του ρόλου του ΕΣΡ ώστε να διασφαλίζει  την αντικειμενικότητα και την ποιότητα των εκπομπών της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης. Εφαρμογή της νομοθεσίας που προβλέπει καταβολή τέλους για τη χρήση συχνοτήτων τηλεόρασης από τα ιδιωτικά κανάλια. Ποιοτική αναβάθμιση και δημοκρατική λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ

01/06/2012

Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Φίλες και Φίλοι

Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε μεγάλο μέρος του οικονομικού προγράμματός μας και κυρίως τη λογική του προγράμματος. Αυτό επιτρέπει σε μένα να σταθώ σε ορισμένα μόνο σημεία. Ακούγοντας τον κ. Σαμαρά χθες αλλά και άλλες φορές να διαβάζει μακρούς καταλόγους μέτρων, νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω τι εννοούμε εμείς όταν λέμε πρόγραμμα.  

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ

1. Για εμάς το πρόγραμμα πάει πέρα από τα συνθήματα και πέρα από τα συγκεκριμένα μέτρα, παρόλο που χρειάζονται κι αυτά. Για εμάς πρόγραμμα σημαίνει αξίες, αρχές, ξεκάθαρους προσανατολισμούς, σταθερές γραμμές. Και το δικό μας πρόγραμμα στηρίζεται ακριβώς στις αξίες της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της ισότητας, της οικολογικής υπευθυνότητας. Με αυτές τις αξίες θα διαχειριστούμε, αν χρειαστεί, ακόμα και εντελώς πεζά πράγματα.

2. Πρόγραμμα για εμάς σημαίνει, επίσης, τρόπο σκέψης, τρόπο ανάλυσης, κατανόησης του προβλήματος, ιεράρχησης των αναγκών και των προτεραιοτήτων. Για εμάς λοιπόν οι ανάγκες των ανθρώπων είναι πάνω από τα κέρδη και πάνω από κάθε ιδιοτελές ή μερικότερο συμφέρον.

3. Πρόγραμμα για μας σημαίνει διάλογο. Διάλογος επιστημονικός, κοινωνικός, πολιτικός, διάλογος με τα κινήματα, διάλογος με τους πολίτες. Θέλουμε να συνδιαμορφώνουμε το πρόγραμμά μας μέσα από τέτοιο διάλογο.

4. Πρόγραμμα ακόμα σημαίνει διαδικασία συγκρότησης κοινωνικών συμμαχιών. Συναινέσεων από τα κάτω. Το να ενώσουμε το λαό είναι και θέμα προγράμματος. Το πρόγραμμά μας λοιπόν είναι η βάση, η προγραμματική αποτύπωση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας, τον κόσμο της γνώσης, του πολιτισμού και της νεολαίας. Είναι μια κοινωνική συμμαχία για να αποτρέψουμε την περαιτέρω πτώχευση της κοινωνίας. Για να αποτρέψουμε την περαιτέρω διάλυση του παραγωγικού ιστού. Για να βρούμε το δρόμο της ανόρθωσης και της ελπίδας.

5. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, το πρόγραμμα για εμάς είναι μια διαρκής διαδικασία. Δεν είναι ένα στατικό και αιώνιο κείμενο. Είναι μια διαρκής προσπάθεια, ανοιχτή σε νέες ιδέες και καινοτόμες δράσεις.

6. Τέλος, όταν λέμε πρόγραμμα εννοούμε μια πολιτική διαδικασία. Μια διαδικασία όχι απλά διαχείρισης της συγκυρίας, αλλά ανοίγματος νέων δρόμων, και ακριβώς αυτό κάνει το πρόγραμμά μας. Προσπαθεί να ανοίξει νέους δρόμους. Προσπαθεί να προλάβει κινδύνους. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να αξιοποιήσει τις δυνατότητες.  

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΜΑΣ

Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι οι πολιτικοί στόχοι του οικονομικού μας προγράμματος. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, δική μας επιλογή δεν είναι η έξοδος από το ευρώ, ούτε όμως μπορούμε να συναινέσουμε στη συνέχιση μιας πολιτικής η οποία δεν εγγυάται την επιβίωση της κοινωνίας και της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει στον ελληνικό λαό, αλλά και στους λαούς της Ευρώπης, τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο, η οποία συνίσταται σε μια νέα έντιμη, δεσμευτική συμφωνία με τους θεσμούς και τους λαούς της ΕΕ η οποία θα επιτρέψει να εκπληρώσουμε 3 στοιχειώδεις στόχους.

Ο πρώτος είναι η ανακούφιση του κόσμου που υποφέρει, των θυμάτων της κρίσης. Ο δεύτερος είναι η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη. Και ο τρίτος είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών μέσα από τις οποίες μπορεί να υπάρξει η ουσιαστική επανένταξη της χώρας μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας.

Πώς θα επιτύχουμε αυτούς τους 3 στόχους;

Τον πρώτο στόχο θα τον επιτύχουμε με συγκεκριμένα μέτρα άμεσης υλοποίησης και άμεσης απόδοσης, με τα οποία θα επιδιώξουμε να αμβλύνουμε τον πόνο –ας το πω έτσι- όσων έχουν υποφέρει τόσο πολύ από την κρίση και την πολιτική των Μνημονίων. Και αναφέρονται στο πρόγραμμά μας τέτοια μέτρα.

Ο δεύτερος στόχος έχει να κάνει με την ανάκαμψη και τη σταθεροποίηση και είναι ζωτικής σημασίας και προϋπόθεση για να υλοποιηθούν τα άλλα μέτρα. Δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρές μεταρρυθμίσεις σε ένα περιβάλλον κατάρρευσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Την ανάκαμψη και τη σταθεροποίηση θα την επιδιώξουμε με το πάγωμα των μέτρων που αφορούν σε περαιτέρω μειώσεις μισθών και κοινωνικών δαπανών, με το σταμάτημα της βίαιης αναδιανομής σε βάρος των αδυνάτων, με δέσμη μέτρων με τα οποία θα επιδιώξουμε την ανάκαμψη των επενδύσεων, των δημόσιων καταρχήν αλλά και κάθε μορφής επένδυσης, και την ανάκαμψη της απασχόλησης, με ένα νέο δημοσιονομικό πλαίσιο για δίκαιη και βιώσιμη μείωση των ελλειμμάτων.

Σε ό,τι αφορά τον τρίτο στόχο, τον περιορισμό δηλαδή της ανασφάλειας και την αναγέννηση της ελπίδας και τις προοπτικές για ολόκληρη την κοινωνία: Αυτόν το στόχο θα τον επιδιώξουμε με την αποκατάσταση του κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού λαού να αποφασίζει για τις τύχες του. Από το μνημόνιο κρατάμε τα προβλήματα. Ναι, έχουμε πρόβλημα δημόσιου ελλείμματος, ναι, έχουμε πρόβλημα ισοζυγίου πληρωμών, ναι, έχουμε πρόβλημα διαφθοράς – δεν περιμένουμε το μνημόνιο να το μάθουμε αυτό. Ναι, έχουμε πρόβλημα διαχείρισης και λειτουργίας του κράτους. Τις λύσεις, τους στόχους, τους ρυθμούς, τα μέτρα πρέπει να τα αποφασίσει και θα τα αποφασίσει ο ελληνικός λαός. Με την αντικατάσταση του μνημονίου με ένα σχέδιο ανόρθωσης της κοινωνίας, ανασυγκρότησης της οικονομίας και δίκαιης προσαρμογής. Με τη ρύθμιση του χρέους και των όρων μελλοντικής χρηματοδότησης της ανάπτυξης της οικονομίας.

Γιατί νέου τύπου μεταρρυθμίσεις και μετασχηματισμοί;

Το τρίτο σημείο στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι γιατί μεταρρυθμίσεις; Βέβαια, εμείς εδώ μιλάμε για μεταρρυθμίσεις με εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο. Άκουσα τον κ. Σαμαρά να μιλάει για μέτρα, μέτρα, μέτρα. Βεβαίως χρειάζονται μέτρα, αλλά στη χώρα που ζούμε το πρώτο Προεδρικό Διάταγμα για να γίνει κτηματολόγιο εξεδόθη το 1831 από τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας μας, τον Καποδίστρια. Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε ολοκληρωμένο κτηματολόγιο.

Η πρώτη εξαγγελία να σχηματιστεί περιουσιολόγιο έγινε από τον Χαρίλαο Τρικούπη το 1893. Είμαστε στο 2012 και ακόμα δεν έχουμε πλήρες και καθολικό περιουσιολόγιο.

Η πρώτη σημαντική προσπάθεια διοικητικής μεταρρύθμισης έγινε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ακόμα και σήμερα ζούμε τα μπαλώματα εκείνης της μεταρρύθμισης. Η πρώτη σοβαρή συζήτηση για μια γενικότερη ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση έγινε το 1955 από τον Βαρβαρέσο, έναν αστό οικονομολόγο. Ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί η φορολογική μεταρρύθμιση που πρότεινε ο Βαρβαρέσος.

Πότε θα τα κάνουμε λοιπόν αυτά; Αν όχι τώρα, πότε;

Και ποιος θα τα κάνει αυτά, αν όχι μια κυβέρνηση της Αριστεράς;

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι απλώς μια κρίση διαχείρισης, αλλά είναι μια κρίση του ίδιου του συστήματος. Επομένως, για να εγγυηθούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων, για να εγγυηθούμε τα δικαιώματα των εργαζομένων, αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε με τη συντήρηση ή την αναστήλωση του καταρρέοντος παλιού συστήματος. Αυτό θα το κάνουμε στη βάση ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης, ενός νέου κοινωνικού μοντέλου, ενός νέου εργασιακού προτύπου, και σε αυτό αποσκοπούμε με τις μεταρρυθμίσεις που προτείνουμε.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι, μέσα από τη διακυβέρνηση της χώρας από το φαύλο δικομματικό σύστημα και μέσα από τις σκληρές και άνισες πολιτικές, η κρίση έχει πάρει και τη μορφή μιας κρίσης απονομιμοποίησης, κρίσης εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς, τη Βουλή, τα κόμματα, τα συνδικάτα. Άρα, μόνο μέσα από θεσμούς καινούργιους, δημοκρατικούς, θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του λαού σε ένα σενάριο και σε ένα σχέδιο ελπίδας.

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Και θα ήθελα να τελειώσω με ένα ακόμα ερώτημα. Από τι θα εξαρτηθεί η δυναμική, η έκβαση του προγράμματός μας;

Πρώτον, βεβαίως από εμάς τους ίδιους. Από το ρυθμό και την ικανότητα που θα δείξουμε μέσα από μια βίαιη ωρίμανση να γίνουμε εκείνο το πολιτικό υποκείμενο συλλογικής και αλληλέγγυας ευθύνης που θα ενώσει τις ευρύτερες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο.

Το δεύτερο εξαρτάται από την κοινωνία. Την ικανότητα της κοινωνίας να πολεμήσει το φόβο, την ικανότητα όλων μας να στραφούμε μπροστά προς μια θετική προοπτική, να διαμορφώσουμε μια νέα σχέση με την πολιτική πέρα από λογικές «ανάθεσης» και πελατειακών σχέσεων.

Και ο τρίτος παράγοντας είναι οι εξελίξεις στην Ευρώπη. Από την αρχή είπαμε ότι το πρόγραμμά μας, ο αγώνας μας είναι ταυτόχρονα και εθνικός και ευρωπαϊκός. Από την αρχή είπαμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε το υπόδειγμα. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ακριβώς γι’ αυτό και η δική μας νίκη στις 17 του Ιούνη θα είναι ώθηση για όλους τους λαούς της Ευρώπης προς θετικές αλλαγές. Η πορεία της Ευρώπης θα επηρεάσει αντίστοιχα το δικό μας εγχείρημα.

Τέταρτον: η δυναμική του προγράμματος μας θα εξαρτηθεί και από τη στάση άλλων δυνάμεων, πέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία, την Κίνα, τον Αραβικό κόσμο, την Λατινική Αμερική, χώρες και λαούς με τους οποίους επιδιώκουμε ισότιμες σχέσεις. Και επομένως και από την δική τους στάση θα εξαρτηθεί η δυναμική του προγράμματός μας.

Όμως ο πρώτος και ο κύριος ρόλος είναι σε εμάς, την Αριστερά, και την κοινωνία σε αυτό το συμβόλαιο ελπίδας που απεικονίζει το πρόγραμμά μας. Σε εμάς είναι η ευθύνη να το φέρουμε σε πέρας μέχρι τέλους. Είναι στο χέρι μας να κάνουμε πράξη αυτή τη ρεαλιστική ουτοπία που η ιστορία έφερε μπροστά μας.

Είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε μέσα στο βαρύ χειμώνα της κρίσης μια άνοιξη, να βάλουμε τέρμα στο μεσαίωνα στον οποίο οδηγεί ο νεοφιλελευθερισμός, να κηρύξουμε το τέλος της καταστροφής και να αρχίσει μια αναγέννηση και σε εμάς και στην Ευρώπη.

Το στοίχημα είναι μεγάλο, αλλά αξίζει να δώσουμε τη μάχη και να το κερδίσουμε ως λαός και ως κοινωνία.  

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ!

ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ  

Α. Η πολιτική των Μνημονίων και της «εσωτερικής υποτίμησης» αποδείχθηκε καταστροφική.

-- Δύο χρόνια μετά την υιοθέτηση της πολιτικής του Μνημονίου και της πολιτικής της «εσωτερικής υποτίμησης», η ύφεση όχι μόνο δεν έχει δώσει τη θέση της στην ανάκαμψη, όπως προέβλεπε το «Μνημόνιο 1», αλλά βρίσκεται εκτός ελέγχου, με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί συνολικά κατά 20%.

-- Το Δημόσιο Χρέος όχι μόνο δεν έγινε βιώσιμο, όπως προέβλεπε το «Μνημόνιο 1», αλλά και μετά το «κούρεμά» του βρίσκεται εκτός ελέγχου.

-- Η ανεργία κινείται σε πρωτοφανή για περίοδο ειρήνης επίπεδα, της τάξης του 23% για το σύνολο του πληθυσμού και πάνω από 50% για τους νέους. Το βιοτικό επίπεδο μεγάλου μέρους της κοινωνίας έχει καταρρεύσει, με τις διαστάσεις της φτώχειας να αυξάνουν απειλητικά.

-- Τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά περιπλέκονται σε έναν φαύλο κύκλο και ένα κυλιόμενο αδιέξοδο.  

Β. Επανατοποθετήσεις: Βασικές κατευθύνσεις του σχεδίου μας

Η «θεραπεία» του Μνημονίου αποδείχθηκε πιο καταστροφική από την ίδια την κρίση. Η μνημονιακή πολιτική, με πυρήνα της την «εσωτερική υποτίμηση», αποδείχθηκε ένα όπλο μαζικής κοινωνικής καταστροφής, ένα θανατηφόρο πείραμα σε βάρος του ελληνικού λαού, που πρέπει να σταματήσει τώρα, προτού οι καταστροφές γίνουν μη αναστρέψιμες.

Χρειάζεται επομένως να βάλουμε τέλος τώρα στην πολιτική της καταστροφής. Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι με ποιον τρόπο, προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούμε;

Εμείς υποστηρίζουμε ότι οι αιτίες της αποτυχίας βρίσκονται στον πυρήνα του αρχικού σχεδιασμού, στη λανθασμένη διάγνωση της κρίσης και στην ιεράρχηση των αιτιών. Γι’ αυτό και η «επιμήκυνση» της ίδιας πολιτικής δεν αρκεί. Είναι αναγκαία μια νέα διάγνωση, μια ανατοποθέτηση του προβλήματος, ένας ριζικά νέος προσανατολισμός, στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος που επιχειρήθηκε να επιβληθεί από εγχώρια και διεθνή συμφέροντα.

Εμείς με σαφήνεια διατυπώνουμε τις νέες κατευθύνσεις που εμπεριέχονται στο εναλλακτικό μας σχέδιο, κατευθύνσεις που βρίσκονται στον αντίποδα των καταστροφικών μνημονίων:

i. Αρνούμαστε τη θεωρία της «συλλογικής ενοχής» του ελληνικού λαού για τις πολιτικές που άσκησαν ελληνικές και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Αρνούμαστε αντιλήψεις που σκόπιμα κρύβουν τις ευθύνες των πολιτικών που εφαρμόσθηκαν και των συμφερόντων που ωφελήθηκαν από αυτές. Δεν είναι το DNA των Ελλήνων υπεύθυνο για το ότι δεν έχουμε σωστό φορολογικό σύστημα και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Είναι συγκεκριμένες πολιτικές και συμφέροντα που ευθύνονται γι’ αυτό. Είναι αυτές οι πολιτικές που πρέπει να ανατραπούν.

ii. Η ελληνική κρίση δεν συνιστά «εθνική ιδιαιτερότητα» αλλά μέρος μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής κρίσης, με αιτίες ενδογενείς και εξωγενείς. Μόνο σ’ ένα πλαίσιο κοινής ευρωπαϊκής λύσης μπορούν να αντιμετωπισθούν και τα υπαρκτά ιδιαίτερα προβλήματα της Ελλάδας.

iii. Η δημοσιονομική σταθεροποίηση και η βιωσιμότητα του Δημόσιου Χρέους δεν μπορούν να επιτευχθούν σε περιβάλλον λιτότητας. Μόνο σε συνθήκες οικονομικής ανάκαμψης μπορούν να επιχειρηθούν οι αναγκαίοι μετασχηματισμοί και να υπάρξουν βιώσιμες λύσεις.

iv. Η ανάπτυξη προϋποθέτει τον οικολογικό μετασχηματισμό, την αναπτυξιακή αναδιανομή, την καταπολέμηση της φτώχειας, της ανεργίας και των ανισοτήτων ως συστατικό περιεχόμενό της.

v. Οι νεοφιλελεύθερης έμπνευσης «διαρθρωτικές αλλαγές» δεν λύνουν τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά αναδιανέμουν πόρους και δικαιώματα σε βάρος των αδύναμων. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί ανατροπές, νέου τύπου διαρθρωτικές αλλαγές, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και μετασχηματισμούς στο κράτος, την οικονομία και το πολιτικό σύστημα, που να «κόβουν» τις ρίζες των προβλημάτων, να μειώνουν τις ανισότητες, να απελευθερώνουν αδρανοποιημένες δυνάμεις της κοινωνίας, να ανοίγουν νέους δρόμους και προοπτικές.

Όμως καμιά πραγματική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης, διαρκών εκβιασμών, ουσιαστικής περιστολής της δημοκρατίας και συλλογικής ενοχοποίησης της κοινωνίας.

Ιδού λοιπόν τι πραγματικά διακυβεύεται στις επικείμενες εκλογές: Θα συνεχιστεί η ίδια καταστροφική πολιτική υπό το βάρος των γνωστών εκβιασμών και της κατατρομοκράτησης της κοινωνίας ή θα ακολουθήσουμε το δρόμο της ρεαλιστικής ελπίδας, κάνοντας το άλμα προς τα μπρος, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ με το εναλλακτικό του σχέδιο;   

Γ. Οι στόχοι του εναλλακτικού μας σχεδίου

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ως επιλογή του την έξοδο από το ευρώ, ούτε όμως μπορεί να συναινέσει στη συνέχιση της ίδιας καταστροφικής πολιτικής, έστω και με παρατάσεις ή μικροδιορθώσεις, όπως όψιμα προτείνουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εφόσον αυτές δεν είναι ικανές να στηρίξουν μια προοπτική επιβίωσης.

Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει στον ελληνικό λαό και στους λαούς της Ευρώπης τη μόνη δυνατή διέξοδο, που συνίσταται σε μια νέα, έντιμη και δεσμευτική συμφωνία με τους θεσμούς και τους λαούς της Ε.Ε., η οποία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εφαρμόσει ένα σχέδιο ριζικών μετασχηματισμών και μεταρρυθμίσεων που κινείται στις εξής κατευθύνσεις:

- Την αποτροπή ακόμη πιο μαζικής πτώχευσης μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων.

- Την αποτροπή ακόμη μεγαλύτερης καταστροφής του παραγωγικού ιστού.

- Το άμεσο σταμάτημα της βίαιης αναδιανομής ενάντια στους μισθούς και το κοινωνικό κράτος.

 - Την άμεση εφαρμογή μιας διαφορετικής πολιτικής για την ανακούφιση του κόσμου της εργασίας και την ανόρθωση της κοινωνίας.

 - Την εφαρμογή ενός νέου πλαισίου πολιτικής για μια δίκαιη και βιώσιμη δημοσιονομική σταθεροποίηση.

- τη διαμόρφωση ενός νέου προτύπου κοινωνικής, οικολογικής και οικονομικής ανάπτυξης,

-την ουσιαστική «επανένταξη» της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι με τρόπο αξιόπιστο και με όρους αμοιβαίου σεβασμού, ισοτιμίας και αξιοπρέπειας.

Ο καταρρέων δικομματισμός παραδίδει άδεια ταμεία, μια καταρρέουσα οικονομία και μια κοινωνία τριχοτομημένη. Τα 2/3 δυστυχούν ή ζουν σε μεγάλη ανασφάλεια και μόλις ένα μικρό τμήμα της κοινωνίας ευημερεί. Το κάτω άκρο της κοινωνίας, που διαρκώς μεγαλώνει και υπερβαίνει ήδη το 40%, αποτελείται από τα θύματα της κρίσης και της πολιτικής του Μνημονίου, ανέργους, χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, χρεοκοπημένα νοικοκυριά, κατεστραμμένους επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες. Το αμέσως επόμενο στρώμα είναι ακόμα οικονομικά ζωντανό, όμως ζει σε καταθλιπτική ανασφάλεια. Πρόκειται κυρίως για τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, σχετικά υψηλόμισθων εργαζομένων, επαγγελματιών και μικρών επιχειρήσεων, που αντέχουν ακόμη αλλά όχι για πολύ, αν συνεχισθεί η ίδια πολιτική. Όλη η κοινωνία ζει ένα αδιέξοδο και βιώνει την έλλειψη ορατής προοπτικής.

Ενόψει αυτής της οδυνηρής και επικίνδυνης κοινωνικής πραγματικότητας, οι άμεσοι πολιτικοί στόχοι του προγράμματός μας είναι τρεις: πρώτος στόχος, η άμεση υλική ανακούφιση των θυμάτων της κρίσης και της μνημονιακής πολιτικής. Ο δεύτερος στόχος μας είναι η αποτροπή μιας ακόμη πιο μαζικής και ακόμη μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής, με την άμεση σταθεροποίηση της οικονομίας. Τρίτος στόχος μας είναι ο περιορισμός της γενικευμένης ανασφάλειας, η αναγέννηση της ελπίδας, η δημιουργία νέων, ορατών προοπτικών.

Σε ό,τι αφορά την άμεση υλική ανακούφιση όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ή κοντά σ’ αυτό, οι όποιοι διαθέσιμοι πόροι και οι όποιες υπαρκτές δυνατότητες θα διατεθούν κατά προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του στόχου αυτού, με παρεμβάσεις στο εισόδημα, τη φορολογία, την πιστωτική πολιτική, την πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, τη στήριξη μορφών αλληλέγγυας οικονομίας. (Βλ. συγκεκριμένα μέτρα στο παράρτημα.)

 Σε ό,τι αφορά το στόχο της ανάκαμψης, αυτός θα επιδιωχθεί:

--Με το πάγωμα των μέτρων που αφορούν μειώσεις μισθών και κοινωνικών δαπανών, της βίαιης αναδιανομής σε βάρος των αδυνάτων και κάθε άλλου μέτρου που επιτείνει την ύφεση.

--Με δέσμη μέτρων με τα οποία θα επιδιωχθεί η ανάκαμψη της οικονομίας, των δημόσιων επενδύσεων, της απασχόλησης και των εισοδημάτων από τα κάτω προς τα πάνω.

Σε ό,τι αφορά τον τρίτο στόχο, τον περιορισμό της ανασφάλειας και την αναγέννηση της ελπίδας ως προς τις προοπτικές, αυτός επιδιώκεται στη βάση ενός σχεδίου με αιχμές:

--την αποκατάσταση του κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού λαού να αποφασίζει ο ίδιος για τις τύχες του.

--την αντικατάσταση του Μνημονίου με ένα σχέδιο ανόρθωσης της κοινωνίας, ανασυγκρότησης της οικονομίας και δίκαιης δημοσιονομικής σταθεροποίησης.

-- Τη ρύθμιση του συσσωρευμένου χρέους και των όρων της μελλοντικής χρηματοδότησης της ανάπτυξης, με διαγραφή μεγάλου μέρους του συσσωρευμένου χρέους, με ρήτρα εξυπηρέτησης του υπόλοιπου ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης, αναστολή πληρωμής των τόκων μέχρις ότου ανακάμψει η οικονομία. Η εν λόγω ρύθμιση θα επιδιωχθεί στο πλαίσιο μιας κοινής ευρωπαϊκής λύσης για το δημόσιο χρέος όλων των κρατών και, αν αυτό δεν καταστεί δυνατό, στη βάση διμερών διαπραγματεύσεων.

-- την υλοποίηση ενός προγράμματος ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών στο κράτος, τη διοίκηση, την οικονομία, με στόχο τη διαμόρφωση ενός νέου, βιώσιμου, δίκαιου και οικολογικά συμβατού προτύπου ανάπτυξης.

Όσον αφορά ειδικότερα το κρίσιμο ζήτημα της δημοσιονομικής πολιτικής, εμείς δεσμευόμαστε σε ένα πρόγραμμα ρεαλιστικής και κοινωνικά δίκαιης δημοσιονομικής σταθεροποίησης. Η δομή του προγράμματος αυτού συνίσταται αφενός στη σταθεροποίηση των δημόσιων δαπανών γύρω στο 44% του ΑΕΠ και τον αναπροσανατολισμό τους με γνώμονα την κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα, και αφετέρου στην αύξηση των δημοσίων εσόδων, που υστερούν σημαντικά από το μέσο όρο της ευρωζώνης (41% του ΑΕΠ έναντι 45%), μέσα από τη φορολόγηση του πλούτου και των υψηλών εισοδημάτων, με στόχο την αύξηση των εσόδων από άμεσους φόρους στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα (+4% του ΑΕΠ), σε ορίζοντα τετραετίας (1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο), μέσα από μια ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώστε να εντοπίζεται το εισόδημα και η περιουσία κάθε πολίτη και να κατανέμεται δίκαια το φορολογικό βάρος. Γενικότερος στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε τον ουσιαστικό ρόλο του κρατικού προϋπολογισμού από μηχανισμό συναλλαγής ανάμεσα στις πολιτικές και οικονομικές ηγετικές ομάδες, σε εργαλείο αναδιανομής εισοδήματος, ανακατανομής των παραγωγικών πόρων και άσκησης μακροοικονομικής πολιτικής. (βλ. και στο παράρτημα).  

Δ. Η μέθοδος: ένα πρόγραμμα ριζικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών στο κράτος και το πολιτικό σύστημα, με την κοινωνία στο προσκήνιο.

Η αναστροφή της πορείας προς την υποβάθμιση και την περιθωριοποίηση είναι αδύνατη χωρίς την υλοποίηση ενός εκτεταμένου προγράμματος ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών στο κράτος, το πολιτικό σύστημα, σε όλο το «σώμα» του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού

Πρώτον, γιατί η κρίση που ζούμε είναι του ίδιου του συστήματος και όχι μόνο του τρόπου διαχείρισής του. Πρέπει να αλλάξουν όλα: το πολιτικό σύστημα, το κράτος, οι σχέσεις του πολίτη με το κράτος και την πολιτική. Η διέξοδος επομένως δεν βρίσκεται στην επιστροφή σε κάποια εκδοχή του παρελθόντος. Η διέξοδος βρίσκεται στο άνοιγμα νέων δρόμων προς νέα παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα, προς νέες μορφές πραγματικής δημοκρατίας, προς νέες κοινωνικές διευθετήσεις, βασισμένες στην ισότητα και την αλληλεγγύη, το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του περιβάλλοντος.

Δεύτερον, γιατί μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όπως του φορολογικού συστήματος, του διοικητικού μηχανισμού, του επανακαθορισμού των σχέσεων κράτους – Εκκλησίας συνιστούν μεγάλες εκκρεμότητες του παρελθόντος, ακόμη και του απώτερου. Αυτές οι εκκρεμότητες του συλλογικού ιστορικού μας βίου γίνονται σήμερα επιτακτικές ανάγκες, όρος επιβίωσης και επείγουσα προϋπόθεση για την ανάσχεση της καταστροφής.

Τρίτον, γιατί η επί χρόνια διακυβέρνηση της χώρας από ένα φαύλο δικομματικό καθεστώς, οι χρόνιες ανισότητες και αδικίες και, τέλος, η καταστροφική λιτότητα των τελευταίων ετών έχουν απονομιμοποιήσει και έχουν καταστρέψει κάθε έννοια εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς, τη Βουλή, τα κόμματα, τα συνδικάτα, ακόμη και προς το Σύνταγμα της χώρας. Είναι αναγκαίοι λοιπόν νέοι δημοκρατικοί θεσμοί και μετασχηματισμοί των υφιστάμενων που να δημιουργούν εμπιστοσύνη.

Οι μετασχηματισμοί και οι μεταρρυθμίσεις που προτείνουμε εδώ, που αποτελούν μόνιμο μέρος του συνολικού προγράμματος, συνιστούν μακρόπνοες αλλαγές. Πρέπει όμως, και μπορούν, να αρχίσουν τώρα. Μπορούν σύντομα να αποδώσουν τους πρώτους καρπούς.

Οι μετασχηματισμοί που προτείνουμε μπορούν να ενταχθούν σε τρεις μεγάλες ενότητες. Η πρώτη ενότητα (περιουσιολόγιο, φορολογία) έχει ως στόχο την αύξηση των δημόσιων εσόδων. Η δεύτερη ενότητα αφορά σε μεταρρυθμίσεις (δημόσια διοίκηση κλπ) που σχετίζονται με την ανταποδοτικότητα των πόρων. Η τρίτη ενότητα αφορά σε μετασχηματισμούς και μεταρρυθμίσεις που, μαζί με τις προηγούμενες, αποσκοπούν στην αύξηση του παραγόμενου πλούτου, στην ισχυροποίηση της κοινωνίας και της οικονομίας.   

(i) To περιουσιολόγιο  

Το Σύνταγμα της χώρας μας ορίζει ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις (άρθρο 4 παρ. 2), και ότι «… συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους» (άρθρο 1 παρ. 5). Αυτή η συνταγματική επιταγή έχει κουρελιαστεί από το φαύλο καθεστώς του δικομματισμού, με τη θεσμοθετημένη φοροασυλία των ισχυρών και τη διάχυτη φοροδιαφυγή.

Στο περιουσιολόγιο θα αποτυπώνεται η περιουσία όλων των Ελλήνων υπηκόων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε όλες τις μορφές κινητού και ακίνητου πλούτου. Αυτό θα επιτρέψει τη θέσπιση ενός ενιαίου βασικού φόρου, επί του οποίου μπορούν στη συνέχεια να θεσπίζονται εκπτώσεις ή πρόσθετες επιβαρύνσεις με πρόνοια για αποτροπή, σε κάθε περίπτωση, της διπλής φορολογίας.

Το περιουσιολόγιο θα αποτελέσει την αφετηρία για ένα ριζικά νέο φορολογικό σύστημα, δίκαιο, απλό και αποτελεσματικό. Στην πλήρη ανάπτυξή του θα επιτρέψει την ουσιαστική φορολογική ανακούφιση των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των μικροϊδιοκτητών, των μικρομετόχων και μικροομολογιούχων, με ταυτόχρονη αύξηση των συνολικών εσόδων του κράτους.   

(ii) Αντιμετώπιση της παραοικονομίας ως «διαρθρωτικό πρόβλημα»

Η λεγόμενη παραοικονομία δεν είναι αποτέλεσμα «χαμηλής φορολογικής συνείδησης». Κυρίως είναι αποτέλεσμα στρεβλής απάντησης στο πρόβλημα του ανταγωνισμού που αντιμετωπίζουν μικρές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μονοπωλιακούς ομίλους και της απουσίας κρατικής πολιτικής που να απαντά στα προβλήματα αυτά.

Έτσι η κλοπή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών υποκαθιστά συγκριτικά πλεονεκτήματα, εξασφαλίζει την επιβίωση αλλά, σε μερικές περιπτώσεις, και τον αθέμιτο πλουτισμό.

Η αντιμετώπιση συνεπώς της παραοικονομίας, τόσο με εισπρακτικά και άλλα φορολογικά μέτρα, όσο και με κλαδικές πολιτικές και προγραμματικές συμφωνίες, στο πλαίσιο μιας στοχευμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης και μιας πολιτικής αντιμετώπισης των καρτέλ και του αθέμιτου ανταγωνισμού. Στο πλαίσιο τέτοιων συμφωνιών θα αναλαμβάνονται αμοιβαίες δεσμεύσεις τόσο από το κράτος όσο και από τους φορείς των συγκεκριμένων κλάδων.  

(iii) Επανεξέταση όλων των ειδικών φορολογικών καθεστώτων και δημιουργία ενός σύγχρονου φοροεισπρακτικού μηχανισμού

Η επανεξέταση από μηδενική βάση όλων των ειδικών φορολογικών καθεστώτων που θεσπίσθηκαν μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο αποτελεί μια δεύτερη διάσταση της φορολογικής μεταρρύθμισης. Αυτά τα ειδικά καθεστώτα έχουν καταστήσει το φορολογικό σύστημα διάτρητο και αναποτελεσματικό, γι’ αυτό και πρέπει να καταργηθούν στο πλαίσιο ενός καθολικού φορολογικού συστήματος.

Πλήρης αναμόρφωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού με εκτεταμένη χρήση και ορθολογική αξιοποίηση πληροφοριακών συστημάτων. Θέσπιση καταλυτικών μέτρων ενάντια στη διαφθορά. Δημιουργία Κέντρων Μελετών για θέματα φορολογικής πολιτικής, πάταξης της φοροδιαφυγής και ιδιαίτερα της διεθνοποιημένης φοροδιαφυγής.

(vi) Μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης

Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλη «ιστορική εκκρεμότητα», μετά τη φορολογική μεταρρύθμιση.

Η διοικητική μεταρρύθμιση μπορεί να υλοποιηθεί μόνο ως μια ενδογενής διαδικασία με βάση τις αξίες της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού των δημόσιων αγαθών, και σε άμεση σύνδεση με τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Σ’ αυτήν εμπλέκονται το πολιτικό σύστημα, η διοίκηση, η κοινωνία. Απαιτούνται ταυτόχρονες και συνδυασμένες αλλαγές και στους τρεις τομείς, με στόχο τη διάκριση ανάμεσα στην πολιτική διεύθυνση και τη διοίκηση - διαχείριση. Μόνο στη βάση μιας τέτοιας συνδυασμένης αλλαγής μπορούν να κτυπηθούν ο κομματισμός, η διαπλοκή, η σπατάλη και η διαφθορά.  

Στο νέο «καταμερισμό έργου» η πολιτική δίνει το όραμα, τις κατευθύνσεις, κάνει τις επιλογές, ανοίγει νέους δρόμους. Η διοίκηση, μαζί με τους αναγκαίους επιστημονικούς, ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς θεσμούς, γίνεται ικανή όχι μόνο να διεκπεραιώνει αλλά και να προτείνει πολιτικές και εναλλακτικά σενάρια, ανάλογα με τις δυνατότητες, τις πολιτικές επιλογές και τις ανάγκες της κοινωνίας.

Στη βάση μιας τέτοιας ριζικής μεταρρύθμισης μπορούν να εισαχθούν στη δημόσια διοίκηση και να αποδώσουν θεσμοί και καινοτομίες όπως ο αναπτυξιακός δημοκρατικός προγραμματισμός, το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα, ο προϋπολογισμός προγραμμάτων, συστήματα αξιολόγησης και ελέγχου της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δαπανών, νέες τεχνολογίες και πληροφοριακά συστήματα.    

(v) Να καταργηθεί το πελατειακό σύστημα, όρος για να μεταρρυθμίσουμε την πολιτική

Το πολιτικό σύστημα του καθεστωτικού δικομματισμού εδράζεται στη διαπλοκή και πριμοδοτεί μια διάχυτη διαφθορά. Το σύστημα αυτό και οι δομές του έχουν εισχωρήσει σε όλους τους πόρους της διοίκησης και του κράτους, σε πολλούς τομείς της κοινωνίας. Οι εκλογές της 6ης του Μάη έστειλαν ένα ισχυρό μήνυμα, ότι η ελληνική κοινωνία δεν ανέχεται πλέον αυτό το σύστημα.

Η διάλυση του πελατειακού συστήματος θα είναι αποτέλεσμα συνδυασμένων ενεργειών «από τα κάτω» και «από τα πάνω». Απαιτεί τη μετάβαση από τον πολίτη – πελάτη, που παθητικά αναθέτει τις τύχες του στην εκάστοτε κυβέρνηση, στο κόμμα ή στην εξουσία γενικότερα, στον ενεργό, δημοκρατικό πολίτη που αισθάνεται και ενεργεί όχι ως μεμονωμένο άτομο αλλά ως μέλος του «Δήμου», της κοινωνίας. Αυτό προϋποθέτει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης προς την πολιτική και τους θεσμούς. Η πρότασή μας, το σχέδιό μας, διεκδικούν όχι μόνο την ψήφο αλλά κυρίως αυτή την εμπιστοσύνη. Για να αλλάξουμε το κράτος και από δυνάστης να γίνει υπηρέτης της κοινωνίας. Για να εφαρμόσουμε παντού αντικειμενικά κριτήρια, διαφανείς διαδικασίες και δημόσιους απολογισμούς, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν και να μπορούν να στηρίζουν και να ελέγχουν.

Αυτή η διαδικασία αποδόμησης, αποσύνθεσης και τελικά διάλυσης του πελατειακού συστήματος, απαιτεί τη συνδρομή της κοινωνίας, της Βουλής, της δικαιοσύνης.

-- Η δικαιοσύνη πρέπει να ανταποκριθεί στο πάνδημο αίτημα να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, στο πλαίσιο πάντα του Συντάγματος και του κράτους δικαίου.

-- Η Βουλή πρέπει να καταργήσει του νόμους που θεσμοθετούν και προστατεύουν το δικομματισμό, να ψηφίσει το νόμο για την απλή αναλογική και να βάλει τέλος στην πολυνομία, που επιτρέπει την ανομία των ιδιοτελών συμφερόντων.

-- Η κοινωνία να πιέσει για μια πολιτική ζωή δημοκρατική και μια πολιτική αντιπαράθεση με βάση αξίες, αρχές, ιδέες, προγράμματα λύσης στα προβλήματά της.

Με τον τρόπο αυτό δεν θα διαλυθεί μόνο το πελατειακό σύστημα, θα έχουν μετασχηματισθεί δημοκρατικά το πολιτικό σύστημα και οι όροι της πολιτικής ζωής.

(vi) Νέοι θεσμοί κοινωνικού και εργατικού ελέγχου

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να αναδειχθούν και να θεσμοθετηθούν νέες μορφές κοινωνικού ελέγχου.

Η διαφάνεια σε όλες τις αποφάσεις της διοίκησης και η δημόσια λογοδοσία αποτελούν μια από τις προϋποθέσεις γι’ αυτό.

Όλη η διοίκηση και ιδιαίτερα φορείς και δομές που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα είναι υπόλογοι απέναντι στην κοινωνία και τους φορολογούμενους.

Παράλληλα, πρέπει να αναδειχθούν νέες μορφές αυθεντικής έκφρασης της βούλησης των εργαζομένων και των πολιτών στη βάση της άμεσης δημοκρατίας, μακριά από πελατειακές, κομματικές, εργοδοτικές ή κρατικίστικες λογικές του παρελθόντος, που εξέθρεψε ο καθεστωτικός δικομματισμός.   

(vii) Θεσμοθέτηση της αρχής του δημοκρατικού προγραμματισμού και του μακροχρόνιου σχεδιασμού σε όλα τα επίπεδα του κράτους

Στο κράτος και τη διοίκηση πρέπει να οργανωθεί μια «εισβολή» δημοκρατίας, αξιοκρατίας και δημοκρατικού προγραμματισμού στην καθημερινή λειτουργία της. Επίσης πρέπει να αποκτηθούν γνώσεις και εμπειρίες ώστε να μπορούν να καταρτίζονται εναλλακτικά σχέδια και σενάρια εξέλιξης.

Αυτό προϋποθέτει ένα συνολικότερο σχέδιο, μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα, ενώ για κρίσιμα προβλήματα απαιτούνται προγράμματα και «εστίες» γνώσης και μελέτης γι’ αυτά σε μακροχρόνιο ορίζοντα. Τέτοια προβλήματα, μεταξύ άλλων, είναι:

-- Το ζήτημα του περιβάλλοντος και η αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.

-- Οι δημογραφικές τάσεις και οι συνέπειες από τη γήρανση του πληθυσμού

-- Η διαχείριση των υδάτων και του φυσικού πλούτου, η αντισεισμική θωράκιση.

-- Ο ενεργειακός σχεδιασμός κ.ά.

Τα σχέδια αυτά πρέπει να γίνονται υπόθεση της Βουλής, της επιστημονικής κοινότητας και της κοινωνίας και να συνοδεύονται από σαφείς πολιτικές.  

(viii) Ανασυγκρότηση της οικονομίας: μετασχηματισμός και αναβάθμιση του παραγωγικού συστήματος μαζί με τους εργαζόμενους και την κοινωνία

Για να υπάρξει διατηρήσιμη ανάκαμψη των επενδύσεων και της απασχόλησης, χρειάζεται ένας συνδυασμός μέτρων και δημόσιων πολιτικών και μια αντίστοιχη πολιτική των τραπεζών, που θα συνδυάζουν τη στήριξη και, όπου είναι δυνατό, τη διάσωση της καταρρέουσας παλιάς παραγωγικής βάσης και της αντίστοιχης απασχόλησης με μέτρα και πολιτικές που θα ενθαρρύνουν νέες παραγωγικές δραστηριότητες, με στόχο ένα νέο παραγωγικό σύστημα που θα περιορίζει την εξάρτηση από τις εισαγωγές και τον εξωτερικό δανεισμό, θα στηρίζει την απασχόληση και θα σέβεται το περιβάλλον.  

Μια τέτοια παραγωγική ανασυγκρότηση είναι αλληλένδετη με την ανασυγκρότηση του κράτους, την επαναρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την αναβάθμιση της εργασίας και του ρόλου των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων, την άμεση κατάργηση των εργασιακών νόμων που αποδυνάμωσαν την ισχύ των συμβάσεων εργασίας και την αποκατάσταση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων, καθώς επίσης και με την ανάδειξη νέων μορφών συλλογικής εκπροσώπησης των εργαζομένων, πέρα από τα παραδοσιακά, πελατειακά, κομματικά και εργοδοτικά, δίκτυα.

Η μετάβαση σ’ ένα νέο παραγωγικό υπόδειγμα δεν θα γίνει αυτόματα μέσω των αγορών, αλλά απαιτεί ένα μακρόπνοο, συγκροτημένο σχέδιο. Στην κατεύθυνση αυτή μπορούν άμεσα να τεθούν σε εφαρμογή πολιτικές και αντίστοιχα προγράμματα άμεσης απόδοσης για τη μείωση της ανεργίας για τους νέους ανέργους, τους άνεργους μηχανικούς και άλλους επιστήμονες, καθώς και κλάδους που, όπως οι οικοδόμοι, πλήττονται ιδιαίτερα από την κρίση.

 Μια από τις προτεραιότητες μιας κυβέρνησης των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων θα είναι να ανοίξει ένας ευρύς πολιτικός, κοινωνικός και επιστημονικός διάλογος για το παραγωγικό, το κοινωνικό, το εργασιακό και το οικολογικό πρότυπο που πρέπει να διαμορφώσουμε ως κοινωνία στις δεκαετίες που έρχονται, με στόχο μια κοινωνία δικαιοσύνης και πλήρους απασχόλησης, αλληλεγγύης, με αναβαθμισμένη και ισότιμη θέση στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό της εργασίας.

 Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει δραστικά σε ό,τι αφορά τα επιστημονικά, τα τεχνολογικά και τα γεωστρατηγικά δεδομένα, η διαμόρφωση ενός τέτοιου μακρόπνοου σχεδίου είναι όρος και προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των άμεσων, δραματικών, σε ορισμένες περιπτώσεις, κοινωνικών προβλημάτων.

Στην κατεύθυνση αυτή εντάσσονται όλες οι μεταρρυθμίσεις και οι μετασχηματισμοί που περιέχονται σ’ αυτό το πρόγραμμα. Πέραν αυτών θα απαιτηθεί η ενεργητική συμβολή των εργαζομένων, των τοπικών κοινωνιών και ιδιαίτερα των εργαζομένων μέσα στους θεσμούς του κράτους, καθώς και των επιστημόνων.

Επίσης, μεταξύ άλλων, είναι κεφαλαιώδους σημασίας ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου και της συμβολής όλων των μορφών της οικονομίας, δημόσιων επιχειρήσεων, μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων, μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, συνεταιρισμών, μορφών αλληλέγγυας οικονομίας στο πλαίσιο μιας μικτής οικονομίας, για τη σχεδιασμένη και στοχευμένη μετάβαση σε ένα νέο, κοινωνικά δίκαιο και οικολογικά βιώσιμο παραγωγικό σύστημα.

Στις κατευθύνσεις αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επεξεργασθεί και θα καταθέσει ακόμη πιο αναλυτικές και συγκεκριμένες προτάσεις. 

(ix) Ο Δημόσιος Τομέας μοχλός ποιοτικής και ποσοτικής αναβάθμισης και ανασυγκρότησης του παραγωγικού συστήματος

- Εντατικοποίηση των διαδικασιών για τον εκσυγχρονισμό και την ανασυγκρότηση των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών. Νέο μοντέλο οργάνωσης και διοίκησής τους, το οποίο θα διασφαλίζει την αποτελεσματική και διαφανή λειτουργία τους, την προστασία του δημόσιου συμφέροντος, τη ριζική αντιμετώπιση φαινομένων διαφθοράς, διαπλοκής ή και υποταγής δημόσιων επιχειρήσεων σε ιδιοτελή συμφέροντα.

- Δημιουργία νέων θεσμών αυθεντικής συλλογικής έκφρασης των εργαζομένων, μακριά από κομματικές, εργοδοτικές ή άλλες πελατειακές λογικές.

- Ταχεία διερεύνηση των δυνατοτήτων για σύναψη προγραμματικών συνεργασιών ανάμεσα στον δημόσιο τομέα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, εγχώριες ή και αλλοδαπές, με στόχο την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, την επέκτασή τους σε νέες δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.  

(x) Τράπεζες στην υπηρεσία της κοινωνίας, μοχλός ανάπτυξης

Άμεσοι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα των τραπεζών, όπως προκύπτουν από τη συνολικότερη πρότασή μας, είναι:

- Η με κάθε πρόσφορο τρόπο εγγύηση των καταθέσεων και η ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών και της οικονομίας

- Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με την έκδοση κοινών μετά ψήφου μετοχών, ώστε να διασφαλισθούν τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου και των Ελλήνων φορολογουμένων. Δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται με δημόσιο χρήμα.

- Διάλογο με τους εμπλεκόμενους φορείς για τη διαμόρφωση αποτελεσματικού συστήματος δημόσιου ελέγχου.

- Αναδιάρθρωση-κούρεμα στο ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών προς τις τράπεζες, με απαγόρευση κατάσχεσης στην πρώτη κατοικία για τα χαμηλά εισοδήματα και αναπροσαρμογή των μηνιαίων δόσεων ώστε να μην υπερβαίνουν το 30% του μηνιαίου εισοδήματος του οφειλέτη.

- Αναμόρφωση του «Τειρεσία» ώστε να ελαφρύνουν τα επιβαρυντικά στοιχεία φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων και να υπάρξουν ειδικές ρυθμίσεις με συνυπολογισμό των ειδικών συνθηκών που δημιούργησε η κρίση και η πιστωτική ασφυξία.

-Αναμόρφωση των κριτηρίων και των όρων λειτουργίας των τραπεζών, ώστε αυτές να καταστούν μοχλός ανάπτυξης, στήριξης της πραγματικής οικονομίας και της στοχευμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης.

- Ανάπτυξη ολοκληρωμένης δέσμης υπηρεσιών για μικρές επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέες παραγωγικές επιχειρήσεις, μορφές συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας.       

(xi) Χωροταξία και κτηματολόγιο παντού

 Το «χωροταξία παντού» αφορά τη χωροθέτηση κατοικίας, τουρισμού, βιοτεχνικές ζώνες, ανακύκλωση απορριμμάτων, ενεργειακών ανανεώσιμων υποδομών, κτηνοτροφικών, μεταλλευτικών ζωνών, ιχθυοκαλλιεργειών κ.ο.κ, καθώς και την επαναδιάταξη με αυστηρή νομοθεσία της παραθεριστικής και τουριστικής κατοικίας.

 Η χωροταξία των πόλεων, μαζί με στροφή στα μικρά έργα, αντί των μεγάλων, θα δώσει οικολογικό και οικονομικό περιεχόμενο σε τεράστιο φάσμα επαγγελμάτων και οικονομικών δραστηριοτήτων και διέξοδο στη βιώσιμη ανάπτυξη. Η χωροθέτηση της ανακύκλωσης των απορριμμάτων και η σχεδιασμένη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές θα είναι ζωτικό πεδίο κοινωνικής οικονομίας και δημοτικής επιχειρηματικότητας. Η ιδιωτικοποίηση της «Κτηματολόγιο Α.Ε.» πρέπει να αποτραπεί. Αντίθετα πρέπει να επιδιωχθεί η επιτάχυνση της ολοκλήρωσής του. 

(xii) Μια συνολική στρατηγική για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και των αναγκών της κοινωνίας

Η ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, η καταστροφή, η απαξίωση, η ανάλωση και η φυγή στο εξωτερικό μεγάλου μέρους της εγχώριας αποταμίευσης και του κινητού πλούτου, καθώς και η βαθιά και παρατεταμένη ύφεση διαμορφώνουν ένα οξύ πρόβλημα χρηματοδότησης της ανάπτυξης και των μελλοντικών αναγκών της κοινωνικής ασφάλισης για τα επόμενα έτη.

-  Προτεραιότητές μας είναι:

--> η δημιουργία συνθηκών ανακοπής της διαρροής καταθέσεων στο εξωτερικό και επιστροφής καταθέσεων στο τραπεζικό σύστημα.

--> η αύξηση των δημόσιων εσόδων μέσω της φορολογικής μεταρρύθμισης, της πάταξης της φοροδιαφυγής, της περιστολής της εισφοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.

--> η υπογραφή συμφωνιών για τη διασφάλιση της φορολόγησης των καταθέσεων στο εξωτερικό μέχρι τη λειτουργία του περιουσιολόγιου.

--> η αναστολή της πληρωμής των τόκων στο πλαίσιο μιας νέας συμφωνίας για το χρέος.

--> ο επανασχεδιασμός και επιτάχυνση της απορροφητικότητας του ΕΣΠΑ και άλλων ευρωπαϊκών κονδυλίων.

--> η πλήρης διερεύνηση και αξιοποίηση δυνατοτήτων αναπτυξιακών συνεργασιών με τρίτες χώρες, στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και άσκησης οικονομικής διπλωματίας.  

Ε. Τα υπαρκτά εμπόδια και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να τα υπερβεί.

Το άλμα που περιγράφουμε παραπάνω είναι εφικτό, όμως προσκρούει σε συγκεκριμένα εμπόδια:

--> στη σήψη του θεσμοθετημένου δικομματισμού και στη διαπλοκή των καθεστωτικών πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων, που στόχο έχουν τον έλεγχο των κοινωνικών εξελίξεων και την αποτροπή αλλαγών που θα θίξουν τα προνόμιά τους.

--> στην ουσιαστική περιστολή της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας, στην απώλεια της δυνατότητας προσδιορισμού των στόχων και των μέσων πολιτικής.

--> στην ανεξέλεγκτη ύφεση, την υποτιμητική κερδοσκοπία, το φόβο και τη διάχυτη ανασφάλεια ως προς το μέλλον και τις προοπτικές.

Με τα εμπόδια αυτά όμως μόνο ένας νέος συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, όπως αυτός που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να συγκρουσθεί και να τα υπερβεί.

-- Γιατί μόνο με τις διαχρονικές αξίες της Αριστεράς για αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία, μπορούμε να εμπνεύσουμε μια άνοιξη ελπίδας και να ανοίξουμε μια νέα προοπτική.

-- Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η Αριστερά των εργαζομένων, των μη προνομιούχων, των νέων γενεών, των κοινωνικών δυνάμεων για τις οποίες οι αλλαγές και οι μετασχηματισμοί είναι ζωτική ανάγκη. 

-- Γιατί η Αριστερά είναι μια δύναμη μετασχηματισμού της κοινωνίας και όχι απλά διαχείρισης της συγκυρίας. Θέλουμε το κράτος όχι ως λάφυρο, όπως τα κόμματα του καθεστωτικού δικομματισμού, αλλά ως μοχλό μετασχηματισμού της κοινωνίας. Γι’ αυτό πρέπει να μετασχηματίσουμε το ίδιο το κράτος.

-- Γιατί μόνο η Αριστερά μπορεί να στηρίξει μια νέα κουλτούρα ενεργητικής συμμετοχής, αγωνιστικής στάσης ενάντια σε λογικές που θέλουν τον πολίτη πολίτη-«πελάτη», σε λογικές «ανάθεσης» που θέλουν τον πολίτη παθητικό θεατή των εξελίξεων.

-- Γιατί μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει ένα εναλλακτικό σχέδιο προς εκείνο του Μνημονίου, που ανοίγει την προοπτική για δίκαιη και βιώσιμη δημοσιονομική εξυγίανση, οικονομική ανασυγκρότηση, μετασχηματισμό του κράτους και της ίδιας της πολιτικής.  

Αυτό το εναλλακτικό μας σχέδιο είναι που καλούμε τον ελληνικό λαό να του δώσει ακόμη μεγαλύτερη ισχύ και διεθνή φωνή με την ψήφο του στις 17 του Ιούνη.  

Διότι πιστεύουμε ακράδαντα ότι υπάρχει διέξοδος, υπάρχει ελπίδα.

Με το εναλλακτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ

Με τον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό

Με την κοινωνία στο προσκήνιο

Με έναν νέο, κοινωνικό και πολιτικό συνασπισμό εξουσίας  

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ 

Παράρτημα 1 

1. Κατευθύνσεις για την άμεση υλική ανακούφιση των πιο αδύναμων

Τα παρακάτω μέτρα είναι ενδεικτικά. Συμπληρώνονται με μέτρα κοινωνικής πολιτικής που αναπτύσσονται σε σχετικό κεφάλαιο.

Τα μέτρα αυτά, και άλλα συναφή, πέραν της άμεσης ανακούφισης των φτωχών στρωμάτων και των νεόπτωχων, συμβάλλουν και στη σταθεροποίηση της ανάκαμψης της οικονομίας.

(1) Θα επιδιωχθεί μέσα από αναδιαπραγμάτευση, όσο διαρκεί η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, μέρος των πόρων του ΕΣΠΑ να διατεθεί για τη χρηματοδότηση ενός ειδικού προγράμματος καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας, με τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης, την εξασφάλιση στέγης και διατροφής στους αστέγους και ένα ειδικό επίδομα στα νοικοκυριά των οποίων κανένα μέλος δεν έχει εργασία ή άλλο επαρκές εισόδημα.

(2) Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προηγούμενα επίπεδα και επέκταση του επιδόματος ανεργίας.

(3) Μέτρα άμεσης φορολογικής ανακούφισης (χαράτσι κλπ) για την πρώτη κατοικία, τους ανέργους και όσους ζουν κάτω ή γύρω από το όριο της φτώχειας.

(4) Μέτρα πιστωτικής πολιτικής με ρύθμιση δανείων, όπως προβλέπει η σχετική πρότασή μας.

(5) Εξασφάλιση της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης, σε μέσα μαζικής μεταφοράς και σε άλλα δημόσια αγαθά.  

(6) Μέτρα και πολιτικές κατά της ακρίβειας.

(7) Επανασχεδιασμός των προγραμμάτων στήριξης νέων αγροτών, καθώς και των προγραμμάτων απασχόλησης, ώστε να μεγιστοποιηθεί η κοινωνική αποτελεσματικότητά τους.

(8) Ενθάρρυνση μορφών αλληλέγγυας οικονομίας.

(9) Δυνατότητα λειτουργίας ή επαναλειτουργίας κλειστών ή υπό χρεοκοπία επιχειρήσεων από τους ίδιους τους εργαζομένους, μέσα από συνεταιρισμούς ή άλλες συλλογικές νομικές μορφές.

(10) Ενθάρρυνση μορφών άμεσου εμπορίου ανάμεσα σε παραγωγούς και καταναλωτές.

(11) Δημιουργία μιας μόνιμης διακομματικής επιτροπής στη Βουλή, η οποία θα επεξεργασθεί μια ολοκληρωμένη πολιτική για την καταπολέμηση της φτώχειας σε μεσο-μακροπρόθεσμη βάση.

Παράρτημα 2

2. Το νέο πλαίσιο για δίκαιη και βιώσιμη δημοσιονομική σταθεροποίηση

Βασική αιτία της δημοσιονομικής κρίσης της Ελλάδας είναι η ανυπαρξία ενός κρατικού μηχανισμού που να διατηρεί τη σχετική αυτονομία του απέναντι στα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα. Αυτή η πολιτική αδυναμία έχει μετατρέψει τον κρατικό προϋπολογισμό σε μηχανισμό συναλλαγής που εξασφαλίζει τη συστηματική χρηματοδότηση συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων, τα οποία ταυτόχρονα απολαμβάνουν ευνοϊκό καθεστώς φορολογικής ασυλίας. Όσο διατηρείται αυτό το σύστημα οικονομικής και πολιτικής συναλλαγής, είναι αδύνατο να επιλυθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα. Η Κυβέρνηση της Αριστεράς σκοπεύει να ανατρέψει αυτό το σύστημα διαπλοκής και να πετύχει τη δημοσιονομική σταθεροποίηση με ριζικά αντίθετο ταξικό προσανατολισμό.

Δαπάνες

Αφετηρία μας είναι ότι οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να προσφέρουν ένα επίπεδο λειτουργικής επάρκειας του κρατικού μηχανισμού, παροχής δημόσιων αγαθών και κοινωνικής πρόνοιας που εγγυώνται την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών, καθώς και χρηματοδότησης των δημόσιων επενδύσεων ώστε να εξασφαλίζεται η μακροχρόνια βιωσιμότητα της χώρας. Εκτιμούμε ότι, για να ανταποκριθεί στα παραπάνω, το ύψος των πρωτογενών δαπανών δεν μπορεί να μειωθεί περαιτέρω, αλλά πρέπει να σταθεροποιηθεί μεταξύ του 43% και του 46% του ΑΕΠ (δηλαδή με ελάχιστο τα σημερινά επίπεδα και μέγιστο τον μέσο όρο της ευρωζώνης).

 Όμως το πρόβλημα των δαπανών δεν είναι μόνο το ύψος τους αλλά και η ποιότητά τους. Οι υπηρεσίες που τελικά προσφέρονται στον πολίτη είναι δυσανάλογα χαμηλές σε σχέση με τους πόρους που δαπανώνται. Αυτό οφείλεται στις διασυνδέσεις επιχειρηματικών συμφερόντων με τις κρατικές δαπάνες, που καθιστούν βασικούς τομείς, όπως η υγεία, τα δημόσια έργα, τα επενδυτικά κίνητρα, οι μελέτες, οι υπεργολαβίες υπηρεσιών και πληθώρα άλλων δραστηριοτήτων, δέσμιους μιας εξαιρετικά δαπανηρής και αναποτελεσματικής χρήσης των δημόσιων πόρων. Συνεπώς, προκύπτει ζήτημα ανακατανομής και προσανατολισμού των δημόσιων πόρων σε περισσότερο οικονομικά και κοινωνικά αποτελεσματικές χρήσεις.

Ενδεικτικά μέτρα

• Άμεσο πάγωμα των μειώσεων σε κοινωνικές δαπάνες, μισθούς και συντάξεις, ώστε να σταματήσει η περιθωριοποίηση των χαμηλών εισοδημάτων και η υποβάθμιση των μεσαίων.

• Ριζική επανεξέταση και ανακατανομή των δημόσιων δαπανών. Εξοικονόμηση και εξορθολογισμός σε τομείς όπως η επικάλυψη υπηρεσιών, η σπατάλη πόρων, οι δαπάνες χωρίς κοινωνική αποτελεσματικότητα. Οι πόροι που θα εξοικονομηθούν θα βελτιώσουν την ποιότητα των παρεχόμενων δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών και θα διοχετεύονται σε τομείς με μεγάλη υστέρηση, όπως η υγεία και η επιστημονική έρευνα.

• Λειτουργία και ενίσχυση της κεντρικής αρχής κρατικών προμηθειών, που θα ελέγχει την κοστολόγηση των αγαθών και υπηρεσιών που αγοράζει το κράτος από τον ιδιωτικό τομέα

• Εφαρμογή και επέκταση των ρυθμίσεων που εξυπηρετούν τον άμεσο έλεγχο των δαπανών, όπως η διαύγεια, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και το πληροφοριακό σύστημα παρακολούθησης του συνόλου των δημόσιων δαπανών.

Έσοδα

Η σταθεροποίηση των δαπανών θα πρέπει να καλυφθεί από αύξηση των δημόσιων εσόδων, που υστερούν σημαντικά από το μέσο όρο της ευρωζώνης (41% του ΑΕΠ έναντι 45%). Η προσαρμογή που προτείνουμε θα προέλθει από τη φορολόγηση του πλούτου και των υψηλών εισοδημάτων, με στόχο την αύξηση των εσόδων από άμεσους φόρους στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα (+4% του ΑΕΠ) σε ορίζοντα τετραετίας (1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο) μέσα από μια ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώστε να εντοπίζεται το εισόδημα και η περιουσία κάθε πολίτη και να κατανέμεται δίκαια το φορολογικό βάρος.

Η ανάγκη ριζικής μεταρρύθμισης του φορολογικού συστήματος προκύπτει από τη διαπίστωση ότι η χαμηλή είσπραξη εσόδων οφείλεται στο σχεδιασμό και τις συνεχείς τροποποιήσεις του υπάρχοντος φορολογικού συστήματος, που, όσο πιο περίπλοκο γίνεται, τόσο λιγότερο αποτελεσματικό καταλήγει να είναι. Η βασική του αποτυχία είναι η αδυναμία φορολόγησης του πλούτου και των υψηλών εισοδημάτων (τα έσοδα από άμεσους φόρους είναι μόλις 8,3% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι 11,8% στην ευρωζώνη). Αυτό οφείλεται στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή, καθώς και στο πλέγμα φοροαπαλλαγών και ευνοϊκών καθεστώτων που αφήνουν αλώβητα τα στρώματα με τη μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα. Συνεπώς, αυτό που απαιτείται είναι ένα απλό και λειτουργικό φορολογικό σύστημα που θα δίνει τα σωστά κίνητρα, θα μπορεί να ελέγχεται η τήρησή του και θα εξασφαλίζει τη δίκαιη κατανομή των βαρών στο σύνολο των πολιτών.

Ενδεικτικά μέτρα

• Αλλαγή των φορολογικών συντελεστών και της κλίμακας των εισοδημάτων φυσικών και νομικών προσώπων (στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα), ώστε να επιτευχθεί αύξηση των εσόδων με ελάφρυνση των φτωχότερων και επιβάρυνση των πλουσιότερων.

• Σταδιακή μείωση συντελεστών ΦΠΑ και ελαχιστοποίησή τους στα διατιμημένα τρόφιμα (ψωμί, γάλα κλπ). (Αυτό και το προηγούμενο μέτρο θα έχουν θετικό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην εγχώρια ζήτηση, λόγω της υψηλότερης ροπής προς κατανάλωση των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων).

• Εκσυγχρονισμός και στελέχωση των εφοριών με ειδικευμένο προσωπικό και ενίσχυση του πληροφοριακού συστήματος για έλεγχο, διασταύρωση και διαχρονική παρακολούθηση της φορολογικής βάσης.

•  Υλοποίηση πλήρους και καθολικού περιουσιολόγιου, όπου θα αποτυπώνεται η περιουσία όλων των Ελλήνων υπηκόων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε όλες τις μορφές κινητού και ακίνητου πλούτου. Επανεξέταση όλων των ειδικών φορολογικών καθεστώτων και αντιμετώπιση της παραοικονομίας.  

Το μέγεθος του δημόσιου τομέα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι της τάξης του 45% του ΑΕΠ, ποσοστό που βρίσκεται κοντά στον μέσο όρο της ευρωζώνης και θεωρούμε ότι ανταποκρίνεται στην παροχή των απαραίτητων δημόσιων αγαθών και στις φοροδοτικές ικανότητες της ιδιωτικής οικονομίας.

Για όσο διαρκεί η κρίση και μέχρι να επιτευχθεί αυτή η σταθεροποίηση, θα ακολουθήσουμε έναν δημοσιονομικό κανόνα ειδικού σκοπού, που στοχεύει σε ισοσκελισμένο πρωτογενές αποτέλεσμα του τακτικού προϋπολογισμού (δηλαδή χωρίς τις πληρωμές τόκων και τις δημόσιες επενδύσεις. Το 2011 υπήρχε έλλειμμα μόλις 1,3 δις). Ο κανόνας αυτός προκύπτει από τη διαπίστωση ότι αποτελεί όρο βιωσιμότητας μια νέα αναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους και των τόκων αποπληρωμής του, καθώς και ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για χρηματοδοτική ενίσχυση των δημόσιων επενδύσεων που μπορούν να πετύχουν την επανεκκίνηση της οικονομίας, αυξάνοντας παράλληλα το απόθεμα φυσικού κεφαλαίου και την παραγωγικότητα.

Παράρτημα 3

Πόροι για τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας

Η ελληνική οικονομία έχει περιέλθει σε ένα αδιέξοδο χρηματοδότησης της ανάπτυξης, με αποτέλεσμα, υπό την παρούσα πολιτική, η ύφεση να επιδεινώνεται, τα εισοδήματα να μειώνονται και η ανεργία να προσεγγίζει δραματικά ύψη. Η εξεύρεση πόρων ρευστότητας για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και των κοινωνικών αναγκών είναι προτεραιότητα για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Για τη χρηματοδότηση μπορούμε να διακρίνουμε τις εσωτερικές και τις εξωτερικές πηγές.

Εσωτερικές πηγές

Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες της συγκυρίας, βασικός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανεύρεση πόρων από την εσωτερική χρηματοδότηση.

Πιο συγκεκριμένα:

1.  Δημιουργία όρων για την επιστροφή καταθέσεων και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπεί στη δημιουργία των απαραίτητων όρων για τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την ασφάλεια των καταθέσεων. Για αυτό απαραίτητοι άξονες είναι:

·  Η αντιστροφή των πολιτικών της οικονομικής καταστροφής και της κοινωνικής αποδόμησης, ώστε να δημιουργηθεί θετικό οικονομικό κλίμα και να συμβάλει στην επιστροφή των καταθέσεων.

·  Η ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών με δημόσιο έλεγχο, έτσι ώστε και να εξασφαλισθεί η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, αλλά και να γίνει αυτό με όρους υπέρ των συμφερόντων της κοινωνίας

·  Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αναλάβει πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού μηχανισμού προστασίας των καταθέσεων, που θα αποτελεί σημαντικό μοχλό για την ανάκαμψη της εμπιστοσύνης των καταθετών.

2. Αύξηση πόρων μέσω της μεταρρύθμισης του φορολογικού συστήματος για μία αναπτυξιακή αναδιανομή του πλούτου.

Μέσω της ριζικής μεταρρύθμισης του φορολογικού συστήματος, με τρόπο κοινωνικά δίκαιο και οικονομικά αποδοτικό, θα επιτευχθεί η αύξηση των εσόδων, τα οποία θα αποτελέσουν και πόρους χρηματοδότησης της οικονομίας.

Σ’ αυτό αποσκοπούν οι προτάσεις μας, που συγκροτούν μια μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση.

3. Πάταξη της εισφοροδιαφυγής και η περιστολή της παραοικονομίας

 Μια από τις πιο σημαντικές απώλειες πόρων της ελληνικής οικονομίας προέρχεται από τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, λόγω της εξάπλωσης του φαινομένου της παραοικονομίας και της «μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας». Τα ελλείμματα αυτά διογκώνονται λόγω της ύφεσης και της εκρηκτικής ανεργίας που συντείνει στην απώλεια πόρων. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών συνιστά προτεραιότητα σύμφωνα με τα μέτρα που εκτίθενται στα σχετικά κεφάλαια.

4. Αξιοποίηση ορυκτού πλούτου και υδρογονανθράκων και δημιουργία ειδικού Ταμείου που θα διαχειρίζεται τα έσοδα.

Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων, με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, μέσω αναπτυξιακών κοινοπραξιών ή άλλων πρόσφορων σχημάτων, μπορούν να αποτελέσουν πηγή εσόδων και βάση για τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι στρατηγικής σημασίας η εκπόνηση εθνικής στρατηγικής για την αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου με όρους δημόσιου συμφέροντος, η ενίσχυση του ρόλου του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ, καθώς και η αναβάθμιση του ΙΓΜΕ, σε αντιδιαστολή με τη σημερινή απαξίωσή του.

5. Ταμείο εθνικού πλούτου και κοινωνικής ασφάλισης

Όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα, καθώς και όλη η εμπορεύσιμη κινητή και ακίνητη περιουσία του κράτους, μεταφέρονται σε ειδικό, αποκλειστικά δημόσιο ταμείο που δημιουργείται για το σκοπό αυτό. Οι πόροι του ταμείου κατά προτεραιότητα θα καλύπτουν μελλοντικές ανάγκες της κοινωνικής ασφάλισης.

6.Υπογραφή Διμερούς Συμφωνίας με την Ελβετία και άλλες χώρες για φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών.

Είναι γνωστό πως στις τράπεζες της Ελβετίας και άλλων χωρών λιμνάζουν ελληνικές καταθέσεις πολλών δισεκατομμυρίων, οι οποίες δεν έχουν φορολογηθεί. Εδώ και πάρα πολύ καιρό, ο κ. Βενιζέλος είχε υποσχεθεί ότι θα προχωρήσει σε διμερή συμφωνία με την Ελβετία, αλλά μάλλον στερούνταν πολιτικής βούλησης.

Για την κυβέρνηση της Αριστεράς μια τέτοια συμφωνία αποτελεί προτεραιότητα, έτσι ώστε να δοθούν τα ονόματα των Ελλήνων καταθετών για να διασταυρωθεί το πόθεν έσχες, να φορολογηθεί αναδρομικά ο συσσωρευμένος πλούτος, αλλά και να επιβληθεί η ανάλογη φορολογία επί των τόκων των καταθέσεων.

7. Αναστολή αποπληρωμής τόκων

Αυτό αποτελεί μια πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μέσω της οποίας θα απελευθερωθούν δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία, αντί να κατευθύνονται στους δανειστές, θα χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της οικονομίας. Το χρονικό διάστημα αυτής της αναστολής –που θα είναι προϊόν διαπραγμάτευσης– θα εξαρτηθεί από την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Επιπλέον, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους, σημαντική ανακούφιση θα αποτελέσει η σύνδεση του επιτοκίου, μετά τη λήξη της αναστολής αποπληρωμής τόκων, με μια ρήτρα μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας και απασχόλησης.

Εξωτερική χρηματοδότηση

 8.  Επανασχεδιασμός του ΕΣΠΑ και αύξηση της απορροφητικότητάς του

9. Ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης επενδύσεων στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της ύφεσης

Η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας, πρέπει να ενισχυθούν είτε με άτοκη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων είτε με εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λαμβάνοντας υπόψη έναν στρατηγικό σχεδιασμό κλαδικής διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας αλλά και τις κοινωνικές ανάγκες που θα πρέπει να καλύπτουν οι χρηματοδοτούμενες επενδύσεις, για να είναι αποδοτικές.

Συμπληρωματικά, τα ευρωομόλογα μπορούν να αποτελέσουν ένα εργαλείο συγχρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.

Αναπτυξιακές συνεργασίες με τρίτες χώρες

10.  Ανάπτυξη ισότιμων σχέσεων με άλλες χώρες στα πλαίσια της ανάπτυξης της οικονομικής διπλωματίας

 Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα διεκδικήσει να αναπτυχθούν ισότιμες σχέσεις και με άλλες χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα διετίθεντο να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Ισχυρές δυνατότητες για αναπτυξιακές συνεργασίες φαίνεται να υπάρχουν με τη Ρωσία, την Κίνα, χώρες του αραβικού κόσμου και άλλες χώρες. Ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι η εξακρίβωση ακριβώς των εν λόγω δυνατοτήτων.

Σας ευχαριστώ πολύ.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος.

Από την Σοφία Σακοράφα

Η οικονομική κρίση της Eυρωζώνης μετατρέπεται σε κρίση της δημοκρατίας.
Ο εξοστρακισμός της πολιτικής από την αγορά μεταφράζεται στο γεγονός ότι το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα παύει να ικανοποιεί τις κοινωνικές ανάγκες των πολιτών.
Κυρίως μεταφράζεται στο γεγονός της συνολικής αναντιστοιχίας κράτους και κοινωνίας.
Στην Ελλάδα η πραγματικότητα αυτή έρχεται να επιβαρύνει ένα ήδη ξεπερασμένο πολιτικό σύστημα με συστατικές παθογένειες.
Οι εκτεταμένες δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης, ο κομματικός έλεγχος του κράτους που εν πολλοίς ακύρωνε ακόμη και τον πολιτικό ρόλο του κοινοβουλίου μετατρέποντάς τον σε επικυρωτικό, η αποικιοποίηση σοβαρών κρατικών δομών από την κομματική νομενκλατούρα, η πολυσυζητημένη διαφθορά, πολυσυζητημένη όμως για τη βάση της πυραμίδας και όχι για την κρίσιμη αμαρτωλή κορυφή, ήταν τα γηγενή μας χαρακτηριστικά, βαθμιαία και σταδιακά από τη μεταπολίτευση.

Σε αυτή την ακριβή περιγραφή, εάν προσθέσει κανείς το επίπεδο διακυβέρνησης των δύο τελευταίων χρόνων, το οποίο χαρακτηρίζεται από συνταγματική εκτροπή, από πλήρη απαξίωση του κοινοβουλίου, από την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, από τη διάλυση της υγείας, της παιδείας και των ασφαλιστικών ταμείων  και κυρίως από την σε απόλυτο βαθμό αναντιστοιχία ανάμεσα στη βούληση του λαού μας και τις κρισιμότατες κυβερνητικές επιλογές, οδηγούμαστε σε ένα αδιάσειστο συμπέρασμα : Το βάθος, η ποιότητα και η ένταση της κρίσης καθιστούν  απαραίτητο τον επανακαθορισμό της σχέσης της κοινωνίας με το κράτος.
Στη βάση του εκδημοκρατισμού και της διαφάνειας του πολιτικού συστήματος, της αναζωογόνησης και της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, για τη δημιουργία ενός σύγχρονου θεσμικού εποικοδομήματος.

Στο πλαίσιο αυτό θα αναπτύξω κάποιους βασικούς στρατηγικούς άξονες, οι οποίοι θα συνοδεύονται από τις πρώτες τακτικές κινήσεις της κυβέρνησής μας, της κυβέρνησης της αριστεράς.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου, μια πολύ σύντομη παρένθεση.
Βρίσκομαι στο πάνελ αυτό με πολύ άξια, έμπειρα και ικανά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά με τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής ομάδας, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει δώσει ήδη τις πρώτες έμπρακτες εγγυήσεις στο λαό μας, για το ύφος, την ποιότητα και τον προσανατολισμό της διακυβέρνησής μας, θέλω όμως να τονίσω :

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ διαθέτει ένα επιστημονικό, πολιτικό, τεχνοκρατικό αλλά και κινηματικό δυναμικό το οποίο είναι έτοιμο να αναλάβει τη διακυβέρνηση της πατρίδας μας.
Εάν σε αυτό το εξαιρετικό υλικό προσθέσει κανείς
πρώτον το στρατηγικό μας στόχο που είναι ο ριζικός κοινωνικός, πολιτικός και οικονομικός μετασχηματισμός
δεύτερον τον τρόπο που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε το άλμα αυτό, και ο τρόπος είναι η δημοκρατική διαβούλευση, η κάθετη εκπροσώπηση των κοινωνικών ομάδων,
Τότε έχουμε μπροστά μας ένα μοντέλο λαϊκής διακυβέρνησης με την εξής έννοια :
-Λαϊκής γιατί ο έλεγχος δεν θα είναι μόνον θεσμικός, αλλά αμεσοδημοκρατικός, από τα ζωντανό κίνημα το οποίο θα ελέγχει, θα διαμορφώνει προτάσεις για τους κρίσιμους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και του δημοσίου συμφέροντος και στο οποίο θα λογοδοτούμε
-Διακυβέρνησης γιατί για να φτάσει κανείς στο στρατηγικό του στόχο απαιτείται πολιτική βούληση, άξιο στελεχιακό δυναμικό που θα υπηρετεί συνεργατικά και διάφανα και επίμονα τους τακτικούς άξονες.

Ξεκινώ με δύο μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχουν ως στρατηγικό στόχο τον πλήρη επαναπροσδιορισμό του πολιτικού συστήματος σε επίπεδο κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης.

Εκδημοκρατισμός και  διαφάνεια στη δομή και λειτουργία του πολιτικού συστήματος

Αποκατάσταση αντιπροσωπευτικότητας του Κοινοβουλίου:
-  Θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής με στόχο τη συνταγματική της κατοχύρωση.
-  Αναδιαμόρφωση των εκλογικών περιφερειών - ανακατανομή των βουλευτικών εδρών, με στόχο την αντιπροσωπευτική, ισότιμη και δημοκρατική εκπροσώπηση των πολιτών.
Πλήρης αναμόρφωση του Συνταγματικού Πλαισίου Λογοδοσίας και Ποινικής Ευθύνης των μελών της Κυβέρνησης (Κατάργηση του καθεστώτος του νόμου περί ευθύνης υπουργών και ιδιαίτερα των διατάξεων που παραβιάζουν την ισονομία και την ισοπολιτεία, καθιερώνοντας  ειδικά προνόμια και σύντμηση χρόνου παραγραφής ποινικών αδικημάτων των μελών της Κυβέρνησης. Καθιέρωση θεσμικού πλαισίου που θα βάλει τέρμα στην ατιμωρησία των ποινικών αδικημάτων του πολιτικού προσωπικού)
Αναμόρφωση της διαδικασίας άρσης της βουλευτικής ασυλίας: η βουλευτική ασυλία δικαιολογείται μόνον για την προστασία των βουλευτών στην κατά συνείδηση άσκηση των καθηκόντων τους και δεν μπορεί να μετατρέπεται σε μηχανισμό υπόθαλψης για ποινικά αδικήματα.
Ενίσχυση της συνταγματικής κατοχύρωσης και προστασίας των δημοσίων αγαθών και κοινωνικών δικαιωμάτων (παιδεία, υγεία, περιβάλλον, κοινωνική πρόνοια).
Αποτελεσματική προστασία και κοινωνικά επωφελής αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και ιδιοκτησίας και των φυσικών πόρων- φυσικού και ορυκτού πλούτου.
Άμεση έναρξη διαβούλευσης για το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.
Αναμόρφωση του κανονισμού της Βουλής με διεύρυνση των ελεγκτικών αρμοδιοτήτων και δυνατοτήτων των Επιτροπών και των βουλευτών. Δικαίωμα της μειοψηφίας να προκαλεί τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών. Ενίσχυση της νομοθετικής πρωτοβουλίας των βουλευτών και των Κοινοβουλευτικών Ομάδων. Έγκριση από τη Βουλή του πλαισίου και της γενικής κατεύθυνσης για την παρουσία εκπροσώπων της κυβέρνησης στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους λοιπούς διεθνείς οργανισμούς και καθιέρωση υποχρεωτικής ενημέρωσης της Βουλής.  Κατάργηση του προνομίου της κυβέρνησης να εισάγει νομοσχέδια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος χωρίς αυξημένη πλειοψηφία.
Επανίδρυση του Γραφείου Παρακολούθησης και Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού με επαρκές προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή, με ανεξαρτησία απέναντι στην κυβέρνηση, και υπαγωγή του στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων.
Ανάθεση σε διακομματικές επιτροπές της Βουλής της εποπτείας νευραλγικής σημασίας υπηρεσιών, όπως η Ελληνική Στατιστική Αρχή, των Υπηρεσιών Δημόσιας Τάξης και Ασφάλειας, της Ε.Υ.Π. κ.α. Πρόσβαση και ενημέρωση του Κοινοβουλίου σε κάθε, εν ευρεία εννοία, δημόσια αρχή και υπηρεσία.
Τήρηση της διαδικασίας δημοσιοποίησης του «πόθεν έσχες» και  κάθε μορφής χρηματικής ή άλλης ενίσχυσης από κάθε πηγή προς υποψηφίους, κόμματα και συνδυασμούς σε οποιαδήποτε διαδικασία ανάδειξης αιρετών αντιπροσώπων σε δημόσιες θέσεις και δημόσια λειτουργήματα.
Συνολική επανεξέταση και εξορθολογισμός του πλαισίου επιστημονικής, διοικητικής και οικονομικής υποστήριξης του έργου των βουλευτών, ώστε να εξασφαλίζεται η ανεξάρτητη, απρόσκοπτη και αποτελεσματική επιτέλεση των θεσμικού τους ρόλου.
Κατάργηση της διπλής σύνταξης των βουλευτών με επιλογή ενός ασφαλιστικού  φορέα.

Εκδημοκρατισμός, διαφάνεια και πραγματική αποκέντρωση της δημόσιας διοίκησης, ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης

Καθιέρωση της απλής αναλογικής για την εκλογή δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων.
Εξασφάλιση ελάχιστων εγγυημένων σταθερών εσόδων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τη γενική φορολογία με απευθείας και αυτόματη μεταφορά τους στα ταμεία της (;*).
Οργανωτική ανασυγκρότηση προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της αναπτυξιακής λειτουργίας της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης και της αποτελεσματικής εξυπηρέτησης των αναγκών των τοπικών κοινωνιών.
Καθιέρωση συμμετοχικών διαδικασιών στην κατάρτιση, υλοποίηση και τον έλεγχο των προϋπολογισμών της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης (συμμετοχικός προϋπολογισμός).
Καθιέρωση της δυνατότητας να προκαλούνται με λαϊκή πρωτοβουλία δεσμευτικά δημοψηφίσματα σε όλα τα επίπεδα τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, για υποθέσεις μείζονος τοπικής σημασίας.

Προχωρώ με το κρίσιμο ζήτημα της Ασφάλειας.

Στρατηγικός μας στόχος ο σεβασμός του συνταγματικά προστατευόμενου δικαιώματος στην ασφάλεια κάθε ανθρώπου στην Ελληνική Επικράτεια. Η πρόληψη, η αποτροπή και η δίωξη του εγκλήματος σήμερα απαιτούν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, με σύγχρονη οργάνωση και εξοπλισμό, υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και αξιοκρατική- εξορθολογισμένη κατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων. Απαιτούν ακόμη πλήρη αξιοποίηση των ικανοτήτων, της κατάρτισης και εξειδίκευσης των ανθρώπινου δυναμικού που στελεχώνει τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Επαναπροσανατολισμός της αντεγκληματικής στρατηγικής, αξιοποίηση σύγχρονων μεθόδων πρόληψης και καταστολής της εγκληματικότητας, με σεβασμό στα συνταγματικά δικαιώματα και αποφυγή επικοινωνιακών -αναποτελεσματικών επιχειρήσεων εναντίον αδύναμων κοινωνικών ομάδων.
Εκσυγχρονισμός και εκδημοκρατισμός των Σωμάτων Ασφαλείας, με κατοχύρωση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας.
Επιλογή της Ηγεσίας των Σωμάτων Ασφαλείας με σύγχρονες, δημοκρατικές- αξιοκρατικές διαδικασίες, που θα βασίζονται στα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα τους και θα εγκρίνονται από αρμόδια διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή, που θα στηρίζει και θα ελέγχει το έργο τους.
Ενίσχυση της πραγματικής αποστολής της αστυνομίας, που είναι η προστασία του πολίτη.
Απαγόρευση της οπλοφορίας κατά την αστυνόμευση διαδηλώσεων και συλλαλητηρίων. Διάλυση των Μ.Α.Τ.- Υ.Μ.Ε.Τ. και απαγόρευση χρησιμοποίησης άλλων ειδικών δυνάμεων για την καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων.  Ένταξη των ειδικών μονάδων στα αστυνομικά τμήματα, με ταυτόχρονη δημιουργία υπηρεσιών αντιμετώπισης κρίσεων (φυσικές καταστροφές, ακραία εγκληματικότητα και βία). Άμεση απόσυρση απαγορευμένων- επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία χημικών και υλικών. 
Αξιοκρατικές διαδικασίες ένταξης- πρόσληψης σε όλους τους κλάδους των Σωμάτων Ασφαλείας. Υποχρεωτικότητα Πανελλαδικών Εξετάσεων/Α.Σ.Ε.Π.
Διαρκής θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση του προσωπικού των Σωμάτων Ασφαλείας, σύμφωνα με τις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους και τις υψηλές απαιτήσεις της ασφάλειας και της πολιτικής προστασίας.
Καθιέρωση αντικειμενικού συστήματος κρίσεων και προαγωγών, χωρίς κομματικά κριτήρια και πελατειακές σχέσεις
Διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων αστυνόμευσης από την προανακριτική λειτουργία και από την υποβοηθητική προς τη Δικαιοσύνη αρμοδιότητα. Στελέχωση της Δικαστικής Αστυνομίας.
 
Ως προς τη Δημόσια Διοίκηση και τις Σχέσεις Κράτους και Πολίτη- Κοινωνίας

Στρατηγικός μας στόχος είναι η δημόσια διοίκηση και το Δημόσιο συνολικά να υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες και το δημόσιο συμφέρον. Ταυτόχρονα η καταπολέμηση της διαφθοράς και ο κοινωνικός έλεγχος αποτελούν κρίσιμες προτεραιότητες.

Εμπέδωση κλίματος ασφάλειας και προστασίας των εργαζομένων. Καμία απόλυση στο Δημόσιο Τομέα, παρά μόνο σε περιπτώσεις βαρέων πειθαρχικών και ποινικών παραπτωμάτων, που επισύρουν την ποινή της απόλυσης κατά το Πειθαρχικό Δίκαιο.
Απομάκρυνση των εστιών διαφθοράς και πολιτικής παρέμβασης στη δημόσια διοίκηση,  που υπονομεύουν τις προσπάθειες και τις δυνατότητες της πλειονότητας όσων εργάζονται με αφοσίωση και ευσυνειδησία στον δημόσιο τομέα.  (λχ.  απομάκρυνση της στρατιάς υψηλόμισθων συμβούλων και των διορισμένων γενικών διευθυντών).
Καμία χάραξη κρατικής πολιτικής χωρίς την συμμετοχή, τόσο στο σχεδιασμό όσο και στην εκτέλεση, των ενδιαφερομένων- επηρεαζομένων- αρμόδιων φορέων ή συλλογικοτήτων.  (λχ. ρυθμίσεις για την αναπηρία χωρίς τους αντίστοιχους φορείς, μεταναστευτική πολιτική χωρίς μεταναστευτικές οργανώσεις, κινήματα στήριξης, την Ύπατη Αρμοστία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες, ασφάλεια χωρίς τους συλλογικούς φορείς των σωμάτων ασφαλείας και των κινημάτων πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών κοκ).
Διαμόρφωση - αναθεώρηση των οργανογραμμάτων με συλλογικές διαδικασίες  σε όλους του κλάδους, φορείς και επίπεδα της Δημόσιας διοίκησης και πιστή τήρησή τους. Έλεγχος όλων των διαδικασιών από εργαζόμενους και πολίτες.
Κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων που θα προκύψουν από τα νέα οργανογράμματα, για την εξασφάλιση επαρκούς πολιτιστικής, εκπαιδευτικής, ιατροφαρμακευτικής, νοσηλευτικής- νοσοκομειακής κάλυψης και ακώλυτης συγκοινωνιακής πρόσβασης σε κάθε σημείο της Επικράτειας. Καμία πρόσληψη εκτός Α.Σ.Ε.Π.
Εφαρμογή και εκτέλεση όλων των  αποφάσεων της Διοίκησης και της Δικαιοσύνης. Διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου για την κατάργηση δυνατότητας καταχρηστικής συμπεριφοράς της Διοίκησης, προς αποφυγή εφαρμογής της νομοθεσίας και των εκτελεστών αποφάσεων.
Διαρκής επιμόρφωση του ανθρώπινου δυναμικού για την εύρυθμη – αποτελεσματική και αξιοκρατική λειτουργία της κρατικής μηχανής καθώς και για την κάλυψη των αναγκών του πολίτη.
Αναλυτικό «πόθεν έσχες» ιδίως στις υπηρεσίες που διαχειρίζονται χρηματοδοτικά προγράμματα και σχέσεις με το κοινό.
Δημιουργία ειδικού τμήματος Οικονομικού Ελέγχου για τον έλεγχο και την καταπολέμηση  της «παράνομης εργασίας» και της εισφοροδιαφυγής.
Πλήρης Μηχανοργάνωση και Διασύνδεση των Δημοσίων Υπηρεσιών σε ολόκληρη την Επικράτεια.

Εν όψει της προβλεπόμενης δυνατότητας αναθεώρησης του Συντάγματος, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ θα επιδιώξει μια ουσιαστική αναθεωρητική διαδικασία με στόχο την ενίσχυση της συνταγματικής προστασίας:

Των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, της διαφάνειας στις προμήθειες, στα δημόσια έργα και στα ΜΜΕ,  του ιστορικού, αρχαιολογικού, οικιστικού και φυσικού περιβάλλοντος και του δημόσιου πλούτου.
Στα δημόσιο αγαθά  συμπεριλαμβάνονται αυτονόητα και οι  συχνότητες εκπομπής ραδιοτηλεοπτικών σταθμών. Θέσπιση  πλαισίου για την οριστική αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών. Υποχρεωτική καταβολή χρηματικής εισφοράς από ιδιώτες στους οποίους παραχωρείται η χρήση των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων. Ενίσχυση της συνταγματικής προστασίας του δικαιώματος στην αντικειμενική ενημέρωση και στην ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών σε αυτήν. Θεσμοθέτηση αντίστοιχων υποχρεώσεων των φορέων ενημέρωσης.
Των κοινωνικών δικαιωμάτων, με ιδιαίτερη έμφαση στην εξασφάλιση και προστασία της αξιοπρεπούς διαβίωσης με αξιοπρεπείς αποδοχές.  Συνταγματική κατοχύρωση των ευρωπαϊκού και διεθνούς κεκτημένου προστασίας των δικαιωμάτων αυτών. Προστασία της Εργασίας, της πλήρους απασχόλησης, των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ρυθμιστικών κανόνων.
Της αποκατάστασης του Κοινωνικού Κράτους και την καθολική δωρεάν παροχή όλων των υπηρεσιών του στους πολίτες. Ειδικότερα, την επαναρτίωση των αποθεματικών του Ασφαλιστικού Συστήματος βάσει ενός συνταγματικά δεσμευτικού σχεδίου.
Την Συνταγματική θωράκιση της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και της Διάκρισης των Εξουσιών.  Κατάργηση της διαδικασίας διορισμού της Ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την Εκτελεστική Εξουσία (άρθρο 90 Συντάγματος).
Την Συνταγματική πρόβλεψη υποχρεωτικού κοινοβουλευτικού ελέγχου σε κάθε δημόσια δαπάνη, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων απορρήτων δαπανών και ειδικών λογαριασμών

Κύριοι εκπρόσωποι των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες ,
Εάν κάνω μία σύντομη επιτομή των τελευταίων αρκετών χρόνων στη σχέση κράτους και κοινωνίας θα διαπιστώσω ότι όλες οι προσχηματικές προσπάθειες βελτίωσης, κατέληξαν σε εκτρωματικά αποτελέσματα.
Θυμίζω τον εκσυγχρονισμό της δεκαετίας του 90.
Κατέληξε σε έναν βαθιά αντιλαϊκό τεχνοκρατισμό, με αναπόσπαστο συστατικό τα τεραστίου μεγέθους σκάνδαλα και τη δαιδαλώδη διαπλοκή.

Θυμίζω την πολυδιαφημισμένη επανίδρυση του κράτους της Νέας Δημοκρατίας.
Κατέληξε  σε έναν ερασιτεχνικό τεχνοκρατισμό, με αναπόσπαστο συστατικό επίσης τα τεραστίου μεγέθους σκάνδαλα και τη μετατροπή των νταβατζήδων σε ισότιμο και απαραίτητο σύμμαχο.

Θυμίζω τέλος την τραγικότερη όλων των κυβερνήσεων, διακυβέρνηση της τελευταίας διετίας που μετέτρεψε την Ελλάδα σε προτεκτοράτο και το λαό μας σε λεηλατημένο ιθαγενή.

Είναι όλη αυτή η λιτανεία της οικογενειοκρατίας, της διαπλοκής, της μίζας, της κόμπρας, του ξεπουλήματος, της αποανάπτυξης, της φτωχοποίησης του λαού μας, που σήμερα θρασύτατα και ανερυθρίαστα διεκδικούν να σώσουν τον ελληνικό λαό από το βαθύ και λασπώδη γκρεμό που τον παράχωσαν στην κυριολεξία. 

Απέναντι σε αυτή τη γλοιώδη και δύσοσμη λιτανεία, ένας άλλος κόσμος.

Ο κόσμος της αριστεράς, της εργασίας, των κινημάτων, της δημοκρατίας, της διαφάνειας.
Ο κόσμος του μέλλοντος απέναντι σε ένα παρελθόν οδυνηρό και επονείδιστο.

Με το πρόγραμμά μας, με την πολιτική μας βούληση, με τα στελέχη μας.
Κυρίως με τον ελληνικό λαό στην πρώτη γραμμή του αγώνα, του ελέγχου και της λογοδοσίας,
Σας λέω με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μας, της πατριωτικής, της πολιτικής και της ταξικής μας ευθύνης, ότι ήρθε η ώρα της Αριστεράς.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΔΡΙΤΣΑ

Οι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ  για την εξωτερική και αμυντική πολιτική

Κυρίες και κύριοι,

καλό μήνα και από μένα. Κρίσιμος και πολυσήμαντος μήνας. Ευχαριστώ κι εγώ για την παρουσία σας.

Έχω την τιμή και την ευθύνη να παρουσιάσω εκ μέρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ε.Κ.Μ. και ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, τις προγραμματικές μας θέσεις για την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα. Οφείλω, πριν προχωρήσω στο θέμα, να σας ενημερώσω ότι πρόκειται για μια παρουσίαση επικαιροποίησης των προγραμματικών μας θέσεων που εκθέσαμε πριν τις εκλογές της 6ης Μαίου, που σημαίνει μεγαλύτερη εξειδίκευση, εμβάθυνση, στάθμιση, ιεράρχηση. Η ίδια η ελληνική κοινωνία με τη λαϊκή ετυμηγορία της μας υποχρέωσε να ανταποκριθούμε. Και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Οφείλω επίσης να σας πω ότι για το σημερινό αποτέλεσμα εργάστηκε ένας σημαντικός αριθμός στελεχών του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας.

Κυρίως όμως οφείλω να πω ότι ένας επίσης σημαντικός αριθμός ανθρώπων με ειδίκευση και εμπειρία στο θέμα προσήλθε αυθόρμητα και με ενθουσιασμό και ανιδιοτέλεια και κατέθεσε έναν πλούτο ιδεών και προτάσεων. Ένα τμήμα αυτών ενσωματώθηκε στις θέσεις μας. Τα πιεστικά όμως χρονικά περιθώρια δεν επέτρεψαν την πλήρη αξιοποίησή τους. Βγαίνουμε όμως χάρις σε αυτήν την υποστήριξη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Από καρδιάς ευχαριστούμε θερμά όλους αυτούς τους ανθρώπους, τους συγχαίρουμε και τους διαβεβαιώνουμε ότι η συνεργασία μας θα γίνει πολύ πιο δημιουργική στο επόμενο διάστημα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η εσωτερική ανασυγκρότηση και η αναγέννηση της χώρας μας συνδέεται αδιάρρηκτα και με την διεκδίκηση μιας νέας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στη βάση μιας νέας εθνικής στρατηγικής. . Μια στρατηγική που προάγει τις αδιαπραγμάτευτες αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης και της ελευθερίας. και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Σε μια περίοδο που οι διεθνείς ισορροπίες αλλάζουν και η ηγεμονία των ΗΠΑ αμφισβητείται όλο και περισσότερο, η πολιτική του ευρω-ατλαντισμού και της συμμόρφωσης με τους πολεμικούς σχεδιασμούς του Ν.Α.Τ.Ο. δεν έχει μέλλον.

Η κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα με την πολιτική των Μνημονίων ακινητοποιεί τις δυνατότητές της να αναλάβει ενεργό ρόλο υπέρ της ειρήνης και της σταθερότητας στα ταραγμένα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο.

Εμείς πιστεύουμε ότι η απαλλαγή της χώρας μας από τα μνημόνια αποτελεί προϋπόθεση και για μια νέα πολυδιάστατη ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ καταθέτει τη δική του εναλλακτική πρόταση για την εξωτερική πολιτική, η οποία έχει μονίμως ανοιχτό ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, την πατριδοκαπηλία. Εμπνέεται από τις αρχές της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανεξαρτήτως θρησκεύματος, φυλής και εθνικής καταγωγής, της ισότιμης διεθνούς συνεργασίας, της διεθνούς αλληλεγγύης. Εδράζεται στο Διεθνές Δίκαιο, αλλά και στις αρχές της Αριστεράς για ειρηνικές και φιλικές σχέσεις μεταξύ των λαών, από την απόρριψη της βίας και της απειλής άσκησης βίας. Αυτός ο προσανατολισμός συνδέεται με σταθερές αξίες και κατοχυρώνει με ασφαλή τρόπο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, χωρίς μεγαλοϊδεατισμούς και χωρίς προσαρμογή στους σχεδιασμούς των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Προτείνουμε μια νέα πολυδιάστατη ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, απαλλαγμένη από τον -ατλαντισμό, με ανάπτυξη σχέσεων ισότιμης συνεργασίας στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο, όπως και με τη Ρωσία, αλλά και με χώρες εκτός της Ευρώπης (Κίνα, Ινδία, Λατ. Αμερική). Πολιτική συνολικής αναβάθμισης της διεθνούς της θέσης, με τον ελληνικό λαό σε εγρήγορση και με την ενεργητική συμβολή του απόδημου ελληνισμού.

Θέλουμε ο ορίζοντας της διεθνούς παρουσίας της χώρας μας να μην εξαντλείται στα λεγόμενα εθνικά θέματα, αλλά να καλύπτει μεγάλα σύγχρονα ζητήματα, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η εξάλειψη της φτώχειας και γενικότερα η αλληλεγγύη με τον τρίτο κόσμο, με τον οποίο το σύνορό μας είναι η Μεσόγειος όπου χρειάζονται «γέφυρες» και μια νέα μεταναστευτική πολιτική και όχι τα «τείχη» μιας Ευρώπης - φρούριο. Και γι' αυτούς τους λόγους είμαστε αντίθετοι με κάθε συμμετοχή της Ελλάδας στον λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που χρησιμοποιείται για τον στρατιωτικό έλεγχο ολόκληρων περιοχών του πλανήτη και για την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Σήμερα οι διεθνείς ισορροπίες αλλάζουν και η κίνηση προς έναν πολυπολικό κόσμο φέρνει στο προσκήνιο ανταγωνισμούς που στην περιοχή μας εκφράζονται με πολύ έντονο τρόπο και δημιουργούν κινδύνους για την ειρήνη. Παράλληλα όμως δημιουργείται χώρος και για νέες πρωτοβουλίες περιφερειακής συνεργασίας όπως αυτές που διαφαίνονται στη Λατινική Αμερική., που έχουν σταθερή ανάπτυξη σε αντι-νεοφιλελεύθερη και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Η ίδια διαπίστωση απαιτεί την ενεργητική παρουσία της Ελλάδας σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και η ΟΥΝΕΣΚΟ, καθώς και σε διεθνείς πρωτοβουλίες εκδημοκρατισμού του συστήματος των διεθνών σχέσεων, τη διαρκή προσπάθεια μείωσης των εξοπλισμών και απαγόρευσης των όπλων μαζικής καταστροφής (πυρηνικά, χημικά, βιολογικά) και την άμεση αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής που εγκυμονεί κινδύνους για την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Ι. ΝΕΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ, ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΑ ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ελληνική εξωτερική πολιτική εδώ και χρόνια είναι μια διαδοχή ασύμμετρων προσαρμογών στους σχεδιασμούς των ισχυρών συμμάχων (Η.Π.Α.-Ν.Α.Τ.Ο.- ΙΣΡΑΗΛ ηγεμονεύουσες δυνάμεις και ισχυρά κράτη της Ε.Ε.) συνδυασμένη με αποσπασματική αναζήτηση ευκαιριών για ενίσχυση της επιρροής στα Βαλκάνια, αλλά και με βαθμιαία χαλάρωση παραδοσιακών δεσμών με χώρες του αραβικού κόσμου και της Μ. Ανατολής.

Αυτός ο προσανατολισμός πρέπει να αλλάξει.

Εξειδικεύοντας τα βασικά στοιχεία αυτής της πολιτικής θεωρούμε πως σήμερα η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να ιεραρχήσει κατά προτεραιότητα τις παρακάτω επιλογές:

1. Προαπαιτούμενο για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής είναι η απαράδεκτη επιτελική μη αξιοποίηση του δυναμικού του διπλωματικού σώματος. Η χάραξη και άσκηση χωρίς διαφανείς με κοινοβουλευτικό έλεγχο , με χρησιμοποίηση εξωυπηρεσιακών ειδικών συμβούλων που διαμόρφωσαν διαδοχικά στο ΥΠ.ΕΞ. οι διατελέσαντες τα τελευταία χρόνια Υπουργοί και Πρωθυπουργοί, πρέπει να καταργηθεί

2. Σήμερα επείγει να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα για την αποτροπή ενός νέου πολέμου στη Μ. Ανατολή με πρόσχημα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Ειδικά η Ελλάδα κινδυνεύει να εμπλακεί, άμεσα ή έμμεσα σε ενδεχόμενη επίθεση εναντίον του Ιράν ή και σε χώρες του Αραβικού κόσμου, με το σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ, αλλά και με χρήση της βάσης της Σούδας από το ΝΑΤΟ. Χρειάζεται λοιπόν και οι δύο αυτές δυνατότητες εμπλοκής να καταργηθούν.

3. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στους λεγόμενους «ανθρωπιστικούς πολέμους» και σε «πολέμους για τη δημοκρατία», και θα αρνηθούμε οποιαδήποτε συμμετοχή της χώρας μας σε ενδεχόμενη επέμβαση στη Συρία.

4. Στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας στην εξωτερική πολιτική είναι η επίλυση του Κυπριακού με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση του νησιού στο πλαίσιο μιας δικοινοτικής - διζωνικής ομοσπονδίας με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα. Για μια Κύπρο χωρίς ξένους στρατούς και ξένες βάσεις.

5. Η σταθερή θέση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Ε.Κ.Μ. είναι ότι η Ελλάδα έχει αναφαίρετο δικαίωμα στην ανακήρυξη ΑΟΖ και στην αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Για την κατοχύρωση του δικαιώματος αυτού και την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ χρειάζεται να αρχίσουν οι αναγκαίες διαδικασίες για την υπογραφή διμερών συμφωνιών με τις ενδιαφερόμενες γειτονικές χώρες.

6. Θεωρούμε ότι το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και το σχέδιο για τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» αυξάνει τον κίνδυνο πολέμου ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Η Ελλάδα πρέπει να συνεργαστεί και με άλλες χώρες για να αποτραπεί η υλοποίηση αυτών των σχεδίων.

Θα επιδιώξουμε την άμεση ανάκληση της ελληνικής δύναμης από το Αφγανιστάν, καθώς και από άλλες στρατιωτικές αποστολές του ΝΑΤΟ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. -. Σταθερή και αμετάκλητη παραμένει η στρατηγική μας θέση για την ανάγκη να αποδεσμευτούμε από το ΝΑΤΟ. Έχουμε επίγνωση των δυσκολιών αυτής της επιδίωξης. Πιστεύουμε όμως ότι, , οι διεθνείς εξελίξεις θα επιβεβαιώνουν την ορθότητα της θέσης μας.

7. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή. Η Τουρκία επιδιώκει την ανάδειξή της σε ηγεμονική δύναμη στην περιοχή, ανταγωνιζόμενη το Ισραήλ Οι εντάσεις και η αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας είναι καθημερινές και συνεχείς.

Απαιτούνται πρωτοβουλίες για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών με διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου και του αμοιβαίου σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας και του απαραβίαστου των συνόρων κανόνες καλής γειτονίας και πολύμορφης συνεργασίας.

Πέραν της συνολικής και κατηγορηματικής αντίθεσής μας για τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ που δορυφοριοποιεί τη χώρα μας, θα πρέπει να εργαστούμε αποτελεσματικά ώστε να ακυρώσουμε τη συμφωνία αυτή ώστε να μην εμπλακεί η χώρα μας άμεσα ή έμμεσα σε ενδεχόμενο πόλεμο με το Ιράν αλλά και στον Αραβικό κόσμο.

8. Διεκδικούμε την προώθηση μιας ενεργητικά φιλειρηνικής Βαλκανικής πολιτικής, μακριά από επιλογές πολέμου και εθνικιστικά μίση, με εμμονή στο απαραβίαστο των συνόρων και στον πλήρη σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από φυλή, καταγωγή και θρήσκευμα, Τασσόμαστε κατά της αναγνώρισης της παράνομης μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Υποστηρίζουμε την ανάπτυξη της διαβαλκανικής συνεργασίας στη βάση ενός σχεδίου Βαλκανικής συνανάπτυξης, με στόχο ένα αλληλέγγυο μέλλον για τους λαούς της περιοχής. Προωθούμε την ιδέα ενός Βαλκανικού Οικολογικού Χάρτη.

9. Εργαζόμαστε σταθερά υπέρ μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στη διαφορά για το όνομα της Π.Γ.Δ.Μ. στο πλαίσιο του ΟΗΕ, λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Αποκρούουμε τις εθνικιστικές εντάσεις από κάθε πλευρά των συνόρων, και υποστηρίζουμε την πολύμορφη προσέγγιση, συνεργασία και οικοδόμηση εμπιστοσύνης με τη γειτονική χώρα στη βάση του διεθνούς δικαίου και του απαραβίαστου των συνόρων.

10. Η ειρηνική συνύπαρξη των λαών που ζουν στην ιστορική Παλαιστίνη, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, μπορεί να κατοχυρωθεί σήμερα μόνο με την ύπαρξη δύο ισότιμων και ανεξάρτητων κρατών, του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Για να γίνει αυτό πρέπει να εφαρμοστούν οι σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ, να αποσυρθούν τα στρατεύματα του Ισραήλ από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και τα εδάφη της Συρίας και του Λιβάνου που κατέχει, να ιδρυθεί παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα που υπήρχαν πριν από τον πόλεμο του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και να ελευθερωθεί η Γάζα. Θα υποστηρίξουμε παράλληλα την ανάπτυξη των ελληνοϊσραηλινών και ελληνόπαλαιστινιακών σχέσεων στο εμπόριο, την επιστήμη, την έρευνα, τον πολιτισμό, τον τουρισμό.

11. Στο ασταθές διεθνές περιβάλλον, όπου οι ανταγωνισμοί όσο οξύνονται οδηγούν στη συγκρότηση κέντρων ισχύος εκτός των κανόνων διεθνούς νομιμοποίησης, είναι αναγκαία η διεκδίκηση της αποκατάστασης και της ενίσχυσης του Ο.Η.Ε. ως του κορυφαίου κέντρου διεθνούς νομιμότητας, ενότητας και ισορροπίας. Στην κατεύθυνση αυτή η ελληνική εξωτερική πολιτική μπορεί να επιδιώξει συμμαχίες με χώρες από όλον τον πλανήτη, αλλά και με τις γειτονικές χώρες, οι οποίες όπως η Ελλάδα αποσταθεροποιούνται εξαιτίας της πολυπολικότητας.

Το γεγονός ότι η αξιοπιστία του Ο.Η.Ε έχει υπονομευτεί και κλονιστεί, όχι μόνο δεν μειώνει, αλλά αντίθετα ενισχύει τη δυναμική μιας τέτοιας επιλογής. Μπορεί να αναδείξει τη χώρα μας σε περιφερειακό τουλάχιστον πρωταγωνιστή θετικών αλλαγών στις διεθνείς και διακρατικές σχέσεις και να λειτουργήσει ως ασπίδα προστασίας της ανεξαρτησίας μας και να εμποδίσει την εμπλοκής μας σε επικίνδυνους ετεροκαθοριζόμενους ανταγωνισμούς.

ΙΙ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΆΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΈΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

1. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ βασίζεται στην αρχή της διαρκούς προσπάθειας για ειρηνική επίλυση των διαφορών και αποκλεισμό της χρήσης βίας ή της απειλής χρήσης βίας. Σταθερή επιδίωξή μας είναι η μείωση των εξοπλισμών τόσο στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου ειδικά, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο γενικά. Θεωρούμε ότι οι στρατιωτικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, στρατιωτικοποιούν τις διεθνείς σχέσεις και αυξάνουν, αντί να μειώνουν, τον κίνδυνο πολέμου. Για την Ευρώπη επιδιώκουμε την αντικατάσταση του ΝΑΤΟ και των κοινών στρατιωτικών δομών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασφάλειας με βασικές αρχές την οικοδόμηση εμπιστοσύνης, τον έλεγχο και τη μείωση των εξοπλισμών. Επιδιώκουμε ακόμα την αντικατάσταση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας από έναν Ευρωπαϊκό Οργανισμό Μείωσης των Εξοπλισμών, ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να πρωτοπορήσει στην πολιτική ειρήνης.

2. Η δομή, η διάταξη και ο εξοπλισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων χρειάζεται να επανεξεταστούν με σκοπό την απεμπλοκή από τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, την αποφυγή κάθε εμπλοκής σε διεθνείς διενέξεις που δεν θίγουν την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της Ελλάδας, την κατάργηση της λεγόμενης «διπλωματίας των εξοπλισμών» και την αύξηση της αμυντικής και αποτρεπτικής ισχύος με το λιγότερο δυνατό κόστος. Αυτοί οι σκοποί απαιτούν

• Την εφαρμογή της αρχής «καμία μονάδα των Ε.Δ. σε στρατιωτική αποστολή εκτός συνόρων»

• Τη διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το επιθετικό κράτος του Ισραήλ

• Την οργανωτική ανασυγκρότηση με ενίσχυση της διακλαδικότητας σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο, τον δραστικό περιορισμό των μη επιχειρησιακών μονάδων και τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, όπως και τη μείωση περιττών λειτουργικών δαπανών που δεν σχετίζονται με μισθούς προσωπικού

• Τον επανασχεδιασμό των εξοπλιστικών προγραμμάτων με αρχές:

1. Την αύξηση της διαθεσιμότητας των υπαρχόντων συστημάτων

2. Τις διαδικασίες προμήθειας κυρίως μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών και τη διασφάλιση υποστήριξης για τον συνολικό χρόνο ζωής του κάθε συστήματος

3. Τη διασφάλιση της συνεργασίας με τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, η οποία πρέπει να βασίζεται σε μονάδες δημόσιας ιδιοκτησίας και να τελεί υπό δημόσιο έλεγχο με συνεχή βελτίωση των τεχνολογικών της δυνατοτήτων

• Την αναβάθμιση και αξιοποίηση του στελεχιακού δυναμικού των ΕΔ με

1. Νέο θεσμικό πλαίσιο για την ιεραρχία, τις προαγωγές, τις τοποθετήσεις και τις μεταθέσεις με αντικειμενικά κριτήρια και αξιολόγηση

2. Την επανεξέταση των προγραμμάτων εκπαίδευσης και του πλαισίου λειτουργίας των στρατιωτικών σχολών όλων των βαθμίδων, ώστε να διασφαλίζεται η προσαρμογή στα σύγχρονα επιστημονικά επιτεύγματα και ο συνδυασμός της άρτιας στρατιωτικής εκπαίδευσης με την εκπαίδευση σε ακαδημαϊκά γνωστικά αντικείμενα απαραίτητα για την εκπλήρωση της αποστολής των στελεχών των ΕΔ, αλλά και ο εκδημοκρατισμός και η κατάργηση στρατοκρατικών καταλοίπων στις σχολές.

3. Την αναδιοργάνωση των οικοδομικών οργανισμών με σκοπό την ταχεία επίλυση του ζητήματος της στέγασης του προσωπικού

• Την προστασία των δικαιωμάτων του προσωπικού των Ε.Δ. με

1. Αναθεώρηση του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα, ώστε η αρμοδιότητα των Στρατοδικείων να περιορίζεται σε αμιγώς στρατιωτικά αδικήματα

2. Δημοκρατική αναθεώρηση του συστήματος διοικητικών ποινών

3. Αλλαγή του νομικού και κανονιστικού πλαισίου λειτουργίας των Ε.Δ. ώστε τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των στρατευμένων και των υπόχρεων στράτευσης να εναρμονιστούν με τις επιταγές του Συντάγματος και τις υποδείξεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Διεθνούς Αμνηστίας.

4. Υποστήριξη του συνδικαλισμού στις Ένοπλες Δυνάμεις στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κανόνων και του Συντάγματος.

5. Φροντίδα για το ανθρώπινο δυναμικό και τις ανάγκες του, όλων των βαθμών και τομέων, στο πλαίσιο του κράτους πρόνοιας και του κράτους δικαίου.

6. Ανατροπή των αντι μνημονιακών νομών που εξαθλίωσαν κοινωνικά, οικονομικά, συνταξιοδοτικά τους εν-ενεργεια και τους απόστρατους