Ή ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΙ ΝΑ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΪΚΑΝΟ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ;
Πολλοί, μάλλον οι περισσότεροι, το λένε και αν δεν το λένε το υπονοούν και το έχουν στο πίσω
μέρος της σκέψης τους: Μπορεί μια
χώρα, όπως η Ελλάδα, με πολύ αδύνατη τεχνολογική και παραγωγική δομή
αλλά και σε μια εύφλεκτη περιοχή
γεμάτη απειλές και κινδύνους,
να αποτολμήσει πρωτοπόρα
μια μεγάλη προοδευτική ανατροπή;
Μπορούμε, μια μικρή
χώρα, να αμφισβητήσουμε τις εντολές της παντοδύναμης τρόικας;
Μπορούμε, χωρίς να εισέλθουμε σε μεγάλες περιπέτειες, να
αντισταθούμε στους εκβιασμούς
με μοχλό τις τροϊκανές
δόσεις χρηματοδότησης;
Μπορούμε να ακολουθήσουμε, χωρίς να καταστραφούμε,
πολιτικούς δρόμους χωρίς
την τροϊκανή χρηματοδότηση
και χωρίς μνημόνια; Ακόμα και μια πορεία διακοπής αποπληρωμής του χρέους
και εξόδου από την ευρωζώνη;
Μήπως, μια τέτοια πορεία μας «απομονώσει» και δώσει την ευκαιρία
σε κακόπιστους γείτονες ,
με ή χωρίς τον ιμπεριαλιστικό
δάκτυλο των κυρίαρχων στην ΕΕ
και τον πλανήτη, να
προβούν σε επιθετικές
σε βάρος μας κινήσεις;
Μήπως; Μήπως;
Μήπως, λοιπόν, πρέπει να «κάτσουμε ήσυχα στα αυγά μας», να κάνουμε πειθαρχικά και αγόγγυστα όσα μας προστάζουν να
περιμένουμε μήπως οι τροϊκανομνημονιακές
επιλογές κάποτε θα σταματήσουν να βουλιάζουν την Ελλάδα και την κοινωνία;
Μήπως, λοιπόν, πρέπει να ακολουθούμε τυφλά, ελπίζοντας ότι το βαρέλι κάπου κάποτε θα πιάσει πάτο;
Νομίζω ότι τα ίδια, περίπου, λέγανε σε κάποιους άλλους
παλιότερα και λιγότερο παλιά σε αυτόν τον τόπο.
Τα ίδια, περίπου, σίγουρα ακόμα πιο ζοφερά, λέγανε στους «ραγιάδες» επί τουρκοκρατίας. Που πάτε ωρέ
γκιαούρηδες μόνοι απέναντι σε μια αυτοκρατορία
και απέναντι σε όλο, σχεδόν, τον κόσμο;
Η απάντηση, τότε, του Ρήγα ήταν απλή
και μνημειώδης: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα
χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Τα ίδια, περίπου, έλεγαν στον ελληνικό λαό στην τριπλή φασιστική κατοχή. Η ηρωική απάντηση του λαού
μας ήταν το ΕΑΜ και
όχι ο φόβος και η υποταγή
με πείνα και εξαθλίωση!
Τα ίδια έλεγαν και στην
ελληνική νεολαία, τα
φοιτητικά νιάτα, στη χούντα
των συνταγματαρχών.
Που πάτε ωρέ απέναντι στα τανκς και το αμερικανο-Νατοϊκό κατεστημένο;
Και όμως πήγαν και η εθνική καταστροφή
δεν προέκυψε από την αντιδικτατορική
αντίσταση αλλά από
την «προδοσία» των χουντικών και των λακέδων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ!
Θα μας πείτε, ίδια είναι σήμερα η κατάσταση με εκείνη της
τουρκοκρατίας, της φασιστικής κατοχής, της αμερικανο-νατοϊκής χούντας;
Ασφαλώς δεν
είναι ίδια! Υπάρχουν, όμως, κάποιες αναλογίες!
Και σήμερα υπάρχει μια νέα ιδιόμορφη «κατοχή» στη χώρα. Και σήμερα
υπάρχει θέμα επιβίωσης
του τόπου και του λαού. Και σήμερα η χώρα έχει υποθηκευτεί και ξεπουλιέται! Και σήμερα ο κόσμος της εργασίας και η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία οδηγείται
σε νέο κοινωνικό μεσαίωνα!
Επομένως και σήμερα στη χώρα γίνεται αναγκαία μια μεγάλη σύγχρονη εξέγερση και ανατροπή σαν αυτή που επαγγέλθηκε
η ΕΑΜική Αντίσταση και το «Πολυτεχνείο»!
Ασφαλώς, ο δρόμος της προοδευτικής αντιμνημονιακής
ανατροπής που
εισηγούμαστε δεν είναι καθόλου
ανθόσπαρτος ούτε προδιαγεγραμμένη και ειδυλλιακή η πορεία του.
Κάθε μεγάλη ανατροπή ανιχνεύει πρωτότυπους, καινούριους και καινοτόμους δρόμους στην πορεία
μια χώρα και κοινωνίας.
Κάθε μεγάλη ανατροπή συνιστά ένα πείραμα προς την επιτυχία!
Είναι χίλιες φορές όμως προτιμότερο και ασφαλέστερο το «πείραμα» από τη βεβαιότητα της καταστροφής και
της υποδούλωσης που αντιπροσωπεύει η
μνημονιακή λεηλασία.
Μας λένε ότι ο δρόμος της εξόδου από το μνημόνιο και ίσως της παύσης πληρωμών και της εξόδου από την ευρωζώνη, ισοδυναμεί με απομόνωση!
Η απομόνωση
της χώρας, όμως, γίνεται σήμερα και είναι οδυνηρή και ταπεινωτική
και δίνει την ευκαιρία τόσο για επιβουλές
τρίτων όσο και για βέβαιη
καταστροφή σε ότι έχει απομείνει αποδοτικό στην οικονομία.
Η Ελλάδα του μνημονίου, (η οποία συνοδεύεται τώρα και
με την Κύπρο του μνημονίου),
όσο συνεχίζεται η λεηλασία,
κινδυνεύει να περάσει όχι μόνο στο
οικονομικό περιθώριο αλλά και σε περιπέτειες με τίμημα ένα νέο εθνικό ακρωτηριασμό!
Κανένα ευρώ, κανένα ΝΑΤΟ και καμία στρατηγική
πρόσδεση με το Ισραήλ
δε θα μπορέσει να αποτρέψει επιβουλές
οι οποίες τυχόν ξεσπάσουν απέναντι σε μια μνημονιακά κατεστραμμένη
και «πανταχόθεν» υβριζόμενη χώρα! Το αντίθετο! Οι «προστάτες» θα αποδειχθούν πρώτοι επίβουλοι!
Αντίθετα, μια
αντιμνημονιακή Ελλάδα είναι μάλλον βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα απομονωθεί αλλά μπορεί να
διαμορφώσει νέες περιφερειακές,
μεσογειακές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες συμμαχίες και να πυροδοτήσει ένα θετικό ντόμινο ανατροπών πρώτα απ’
όλα στη Νότια Ευρώπη,
που θα αλλάξουν ίσως την εικόνα συνολικά της ηπείρου μας.
Η Γερμανική
Ευρώπη στην οποία ούτως ή άλλως έχει υπαχθεί μέσω ΟΝΕ η χώρα μας και στην οποία
πρέπει να πειθαρχήσει
σκληρά για να
παραμείνει στο μεταμφιεσμένο
μάρκο, που
ονομάζεται ευρώ, δεν έχει κανένα
μέλλον, είναι
βαθύτατα διχασμένη
και βαίνει τάχιστα προς διάλυση!
Από την άλλη πλευρά η μονομερής έξοδος της χώρας από τα μνημόνια
και την τροϊκανή επιτήρηση και ίσως, ταυτόχρονα, η στάση πληρωμών στο χρέος και η
συγκρότηση νέου εθνικού νομίσματος
και η εφαρμογή ενός προοδευτικού
σχεδίου ανασυγκρότησης είναι αναμφίβολο
ότι κατ’ αρχάς θα φέρει μεγάλες δυσκολίες.
Οι οικονομικοκοινωνικές
δυσκολίες αυτές,
όμως, δεν έχουν σχέση με την αφόρητη
κινδυνολογική καταστροφολογία των κυρίαρχων
κύκλων περί «χρεοκοπίας»
και εξόδου από το ευρώ.
Αυτές οι δυσκολίες, αντιθέτως, θα είναι προσωρινές και αντιμετωπίσιμες και θα δώσουν την
ευκαιρία στη χώρα με μια κυβέρνηση της Αριστεράς να πραγματοποιήσει ένα νέο
ξεκίνημα με προοπτική ανασυγκρότησης
και αναγέννησης της Ελλάδας!
Η Iskra
κατά καιρούς έχει αρθρογραφήσει πάνω στα προβλήματα που θα ανακύψουν από την
ακύρωση του μνημονίου, την παύση πληρωμών και την έξοδο από την ευρωζώνη και
έχει δώσει τεκμηριωμένες σχετικά απαντήσεις επ’ αυτών.
Απαντήσεις σε όλα αυτά, οι οποίες αναμφισβήτητα χρειάζονται
ευρύτερη και με ακόμα μεγαλύτερο βάθος επεξεργασίας, έχουν επιχειρηθεί από την ιστοσελίδα της Iskra και παρατίθενται παρακάτω.
Να σπάσουμε, λοιπόν, το παραλυτικό αίσθημα
του φόβου και να
τολμήσουμε μια μεγάλη προοδευτική
ανατροπή,
σχεδιάζοντας τη όσο το δυνατόν πληρέστερα.
Όσοι τολμούν μπορούν να κερδίσουν. Οι φοβισμένοι
είναι οι σίγουρα κατεστραμμένοι και ιστορικά ηττημένοι!
Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012
ΣΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ
ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ
ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Η ΧΩΡΑ;
Είναι πολλοί, που, αρκετά καλοπροαίρετα, εκφράζουν ερωτηματικά και αμφιβολίες για το
αν και κατά πόσο η χώρα μας
μπορεί να επιβιώσει
και να έχει προοπτική εκτός ευρώ,
αφού είναι μια χώρα που έχει αδύναμη
παραγωγική βάση και εξαρτάται
πάρα πολύ από τις εισαγωγές.
Πράγματι, η Ελλάδα έχει τεράστια εμπορικά ελλείμματα και πολύ μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών,
τα οποία κατά αποκλειστικό λόγο
οφείλονται στις πολύ
μεγάλες εισαγωγές
αγαθών και στις πολύ μικρές
εξαγωγές.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΒΑΣΗ
Τα ελλείμματα,
μάλιστα, αυτά γνώρισαν μια καλπάζουσα αύξηση στα χρόνια που ακολούθησαν την ένταξη της χώρας μας στο ευρώ,
πράγμα που σημαίνει ότι το ευρώ
αποδυνάμωσε περαιτέρω και δραστικά την εγχώρια παραγωγική βάση.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ανάμεσα στα έτη 2000 (2001 εντάχθηκε η Ελλάδα στο
ευρώ) και 2008 (το
έτος πριν την κρίση) το έλλειμμα
στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών
υπερτριπλασιάστηκε (από €10,5 δις σε €35 δις) ενώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο υπερδιπλασιάστηκε (από
€21,5 δις σε €44 δις)!
Να προσθέσουμε, επίσης, ότι τα διευρυνόμενα εμπορικά ελλείμματα,
τα οποία έδειχναν ότι η κοινωνία
μας (κυρίως τα πιο εύπορα τμήματά
της) κατανάλωνε πολύ
περισσότερα απ’ όσα παρήγαγε, αποτελούν την κύρια αιτία του υπερδανεισμού της χώρας
–ιδιωτών και δημοσίου- αφού ως επί το πλείστον αυτά τα ελλείμματα καλύπτοντο με δανεισμό.
Το θέμα και το
ερώτημα που ανακύπτει είναι αν μπορεί μια τέτοια, ελλειμματική στο ισοζύγιο
πληρωμών της, χώρα να
σταθεί και να έχει προοπτική εκτός
ευρώ.
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που η έξοδος από το ευρώ θα
έχει πιθανότατα ως αναγκαίο συμπλήρωμα, τη «στάση πληρωμών» επί του χρέους και τη συνακόλουθη
μεγάλη υποτίμηση του νέου εθνικού
νομίσματος, η οποία μπορεί να φτάσει, για παράδειγμα, το 50%!
Τα ερωτήματα πράγματι είναι εύλογα και χρήζουν
πειστικής διερεύνησης.
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΘΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΙΣ
ΕΞΑΓΩΓΕΣ
Το πρώτο που
θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι ένας από τους θεμελιώδεις λόγους που προτείνουμε την έξοδο από το ευρώ , στο πλαίσιο
μιας γενικότερης αμφισβήτησης της
Ε.Ε. και των κανόνων της και μιας νέας προοδευτικής πολιτικής, αφορά
την ανάγκη να ανακόψουμε αυτή την
νοσηρή διεύρυνση των εμπορικών ελλειμμάτων της χώρας, η οποία
συνεπιφέρει καλπάζοντα δανεισμό
και για να ενισχύσουμε την εγχώρια
παραγωγική βάση και συνακόλουθα την απασχόληση.
Αν συνεχίσει η χώρα να πορεύεται ανοχύρωτη εντός του ευρώ και της ενιαίας απελευθερωμένης ευρωπαϊκής αγοράς,
όχι μόνο δεν μπορεί να βγει από την
κρίση και να ανακόψει την υπερχρέωση αλλά και θα βλέπει την παραγωγική, οικονομική και κοινωνική της θέση
να επιδεινώνεται ακόμα
περισσότερο και ταχύτατα.
Επομένως, η έξοδος
από το ευρώ, η διαμόρφωση ενός νέου εθνικού νομίσματος και η άμεση υποτίμησή του, θα
έχει ως συνέπεια να ακριβύνουν
κατά πολύ και απότομα όλα τα εισαγόμενα
προϊόντα και υπηρεσίες.
Αυτή η εξέλιξη, παρά τις όποιες αρνητικές παρενέργειές
της, δεν είναι ανεπιθύμητη.
Αντίθετα, είναι ένας από
τους επιδιωκόμενους στόχους.
Διότι η μεγάλη
αύξηση των τιμών στα εισαγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες θα τονώσει ουσιαστικά την εγχώρια οικονομική βάση,
θα ενισχύσει τη θέση της στην εσωτερική αγορά, θα τονώσει
σημαντικά τις εξαγωγές και την
απασχόληση. Πολύ περισσότερο αφού θα συνοδευτεί και με σειρά
άλλων πολιτικών στήριξης και
"προστασίας" της ελληνικής οικονομίας και των κλάδων
της.
ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ
Το δεύτερο
που πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι το νέο
εθνικό νόμισμα και η υποτίμησή
του θα επιφέρει, όπως είπαμε, μεγάλες ανατιμήσεις στα εισαγόμενα προϊόντα/υπηρεσίες,
πράγμα που σε συνθήκες στάσης πληρωμών και δυσκολίας, επομένως, σε πρώτη φάση,
τουλάχιστον, να υπάρχει συνάλλαγμα, (αφού ο δανεισμός διεθνών αγορών αλλά και
δυτικών κρατών θα είναι κλειστός), μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ελλείψεις προϊόντων και ειδικότερα πρώτων
υλών, αλλά και ένα πολύ υψηλό
πληθωρισμό, που μπορεί να εξανεμίσει τα λαϊκά εισοδήματα.
Οι κίνδυνοι
αυτοί, που προβάλλονται υπερβολικά από τους διάφορους
καταστροφολόγους, είναι αντιμετωπίσιμοι.
Όπως εξηγήσαμε, ένας δραστικός περιορισμός των εισαγόμενων προϊόντων,
ιδιαίτερα ειδών πολυτελείας και όσων εκτοπίζουν εγχώρια παραγόμενα προϊόντα,
είναι απολύτως επιθυμητός και
επιδιωκτέος.
Η χώρα δεν
έχει μέλλον με τέτοια πελώρια εμπορικά ελλείμματα, όπου οι εισαγωγές είναι υπερτριπλάσιες των εξαγωγών! Αυτός,
άλλωστε, είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η Ελλάδα δεν αντέχει εντός του ευρώ.
Επομένως, ένας δραστικός
περιορισμός των εισαγωγών και μια στροφή στην εγχώρια παραγωγική βάση, θα
είναι μια θετική εξέλιξη, αρκεί να υπάρξουν πολιτικές που θα αναβαθμίσουν στη συνέχεια την τεχνολογική, οργανωτική και παραγωγική βάση της
ελληνικής οικονομίας.
Πέραν τούτου, όμως, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα με ελλείψεις βασικών αγαθών
και ιδιαίτερα πρώτων υλών,
που εισάγονται από το εξωτερικό.
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ!
Το συνάλλαγμα
που απαιτείται για την εισαγωγή αυτών των αγαθών μπορεί να
βρίσκεται με μεγάλη άνεση, στην αρχή από τα
ευρώ που θα ανταλλαχθούν με το νέο εθνικό νόμισμα και στη
συνέχεια, κυρίως, από τρεις μεγάλες
πηγές: τις εισπράξεις
από ελληνικές εξαγωγές,
τον τουρισμό και τα εμβάσματα του εξωτερικού.
Ιδιαίτερα, πρέπει να τονίσουμε ότι την ίδια ώρα που με το
νέο εθνικό νόμισμα και την υποτίμησή
του θα ενισχυθούν οι
εξαγωγές, θα
αυξηθεί, επίσης, σημαντικά και το τουριστικό
ρεύμα και πιθανότατα
οι εισπράξεις από
αυτό σε συνάλλαγμα.
Την ίδια ώρα ο κίνδυνος
του υψηλού πληθωρισμού στη χώρα, λόγω των μεγάλων ανατιμήσεων
των εισαγόμενων, ιδιαίτερα των πρώτων υλών, μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπισθεί.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΜΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ
Και μπορεί να αντιμετωπιστεί με την επιβολή ενός γενικού αυστηρού και ουσιαστικού
ελέγχου στις τιμές των προϊόντων, σε όλες τις φάσεις της εισαγωγής, μεταποίησης,
εμπορίας, πολύ
περισσότερο όταν στην ελληνική οικονομία ευημερούν τα καρτέλ, η αισχροκέρδεια και οι εναρμονισμένες πρακτικές.
Ασφαλώς, κάθε άλλο παρά έχουμε εξαντλήσει τις απαντήσεις
στα προβλήματα που εξ' αρχής θέσαμε, αλλά νομίζουμε ότι έχουμε κάνει μια πρώτη προσπάθεια να αντικρούσουμε την
καταστροφολογία.
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ
Η έξοδος από
το ευρώ, η στάση
πληρωμών επί του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών, ως αφετηριακά μέτρα μιας νέας προοδευτικής πορείας
της χώρας, όχι μόνο είναι συμβατά με μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με υψηλά χρέη, με ισχνή παραγωγική βάση, μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών
και μεγάλες, σχετικά
με τις εξαγωγές, εισαγωγές αλλά
και είναι μέτρα απολύτως απαραίτητα για
να αντιμετωπιστούν αυτές οι καταστάσεις της υπερχρέωσης και των μεγάλων ελλειμμάτων.
Η Ελλάδα χρειάζεται τη στάση πληρωμών επί του χρέους, την έξοδο από το ευρώ κλπ, πρώτα απ’
όλα για να επιτύχει:
- Μια μεγάλη
στροφή στην εγχώρια
παραγωγική βάση για την αναζωογόνησή της
- Μια εκ
νέου ανακάλυψη με νέους όρους της ελληνικής γεωργίας, της αλιείας και κτηνοτροφίας
- Μια αναζωογόνηση
και αναβάθμιση της έρευνας και των νέων τεχνολογιών για μια νέα
δυναμική οικονομία με πρωτοποριακή αποδοτικότητα
- Μια μεγάλη ενίσχυση στρατηγικών κλάδων της οικονομίας, που
μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα αποδοτικοί και εξαγωγικοί, όπως η ενέργεια, ιδιαίτερα οι ΑΠΕ και η ναυπηγική βιομηχανία
- Μια ενδυνάμωση
της απασχόλησης με άμεσο στόχο την πλήρη απασχόληση
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ!
ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ
ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ
Όλο και περισσότεροι
πολίτες προβληματίζονται
πλέον με την παρουσία της χώρας μας
στο ευρώ. Αυτός ο προβληματισμός τείνει να γίνει κυρίαρχος.
Σήμερα όλο και περισσότεροι
εργαζόμενοι αρχίζουν να κατανοούν ότι η έξοδος από το ευρώ, στο πλαίσιο συνολικής αμφισβήτησης της Ε.Ε.
και μιας νέας προοδευτικής πορείας, ίσως να είναι αναντικατάστατη προϋπόθεση διεξόδου από την κρίση.
Την ώρα, όμως, που προσεγγίζουν αυτήν την κατεύθυνση, την
ίδια ώρα αμφιβάλλουν, διστάζουν και
φοβούνται.
ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ
ΤΟ ΕΥΡΩ!
Οι φόβοι των
πολιτών για ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ, που μεταφράζονται σε
αγωνιώδη ερωτήματα, είναι πολλοί και επιτείνονται από την καταστροφολογία των κυρίαρχων κύκλων,
συχνά και δυνάμεων της Αριστεράς.
Συγκεκριμένα, σε περίπτωση
εξόδου από το ευρώ, οι πολίτες φοβούνται για πολλά και
ειδικότερα για τις καταθέσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις τους.
Οι φόβοι αυτοί
είναι αβάσιμοι, πράγμα που μπορεί να επιχειρηματολογηθεί μόνο
και μόνο από το γεγονός ότι πάρα
πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν εθνικό νόμισμα, ακόμα και χώρες της Ε.Ε., χωρίς αυτό να
σημαίνει καταστροφή.
Αντίθετα, όλες αυτές οι χώρες, ακόμα και πιο αδύναμες οικονομικά από την Ελλάδα, παρ’ ότι ακολουθούν
νεοφιλελεύθερες, σε γενικές γραμμές, επιλογές, διανύουν την κρίση με αρκετά ηπιότερες συνέπειες από
ότι η χώρα μας ή χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης.
Κι αυτό για να μην αναφερθούμε στην προ ευρώ Ελλάδα, η οποία
ακολουθούσε τις συνταγές του νεοφιλελεύθερισμού με νόμισμα τότε τη δραχμή. Σε
αυτή την Ελλάδα δεν είχαν
εξανεμισθεί οι καταθέσεις, ούτε οι μισθοί και οι συντάξεις.
Αντίθετα, στην τότε Ελλάδα της δραχμής, παρ’ ότι νεοφιλελεύθερη, μάλλον συγκρατούνταν οι λαϊκές αποταμιεύσεις, οι μισθοί,
τα εισοδήματα και η κατανάλωση, ενώ στη νεοφιλελεύθερη Ελλάδα του ευρώ
αυτό συνέβαινε, στο βαθμό που συνέβαινε, χάρις
στον ποταμό των δανείων ιδιωτών και δημοσίου. Δάνεια από ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο
επεκτάθηκε ληστρικά και ταχύτατα χάρις
στο «σκληρό ευρώ» και τα χαμηλά επιτόκια του τελευταίου. Αυτά, όμως, ήταν που
προσέδωσαν εφιαλτικές διαστάσεις
στην ελληνική κρίση.
Κάνοντας αυτές τις επισημάνσεις, καθόλου δεν σημαίνει ότι το δίλημμά μας είναι αν ο
νεοφιλελεύθερος ελληνικός καπιταλισμός θα είναι μέσα ή έξω από το ευρώ.
Κάθε άλλο! Ο νεοφιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός είναι
σε κάθε περίπτωση βλαπτικοί
για τη χώρα.
Η δική μας
πρόταση για έξοδο από το ευρώ συνδέεται με μια νέα προοδευτική πορεία και με μια εθνικά ανεξάρτητη
και δημοκρατική Ελλάδα.
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ;
Τι θα γίνουν, λοιπόν, οι καταθέσεις των πολιτών
στο πλαίσιο της δικής μας πρότασης για έξοδο από το ευρώ;
Η έξοδος από
το ευρώ κατ’ αρχήν πρέπει να πούμε ότι συνδέεται, κατά πάσα
πιθανότητα, με τη «στάση πληρωμών»,
δηλαδή τη διακοπή αποπληρωμής του
χρέους. Και συνδέεται, τόσο γιατί το υπέρογκο χρέος είναι άδικο και μη βιώσιμο και επομένως, έτσι κι
αλλοιώς δεν μπορεί να αποπληρωθεί όσο και από το γεγονός ότι ένα εξωτερικό χρέος σε ευρώ, θα εκτιναχθεί στα ύψη σε σχέση με το
νέο εθνικό νόμισμα. Επομένως, η
διακοπή αποπληρωμής του χρέους, με στόχο τη διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου,
τουλάχιστον, μέρους του,
είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα
της εξόδου από το ευρώ για μια νέα
πολιτική διεξόδου από την κρίση.
Και οι δύο αυτές κινήσεις, έξοδος από το ευρώ και «στάση πληρωμών» είτε «στάση
πληρωμών» και έξοδος από το ευρώ, είναι αλληλένδετες θα συνοδευτούν, σχεδόν,
«αναγκαστικά» και από άλλα δύο
μέτρα:
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ - ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ
ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ!
Πρώτον, την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση
των τραπεζών και δεύτερον την υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος.
Και τα δύο αυτά μέτρα είναι απαραίτητα για την απολύτως αναγκαία ανακεφαλοποίηση από το δημόσιο,
με το νέο εθνικό νόμισμα, των τραπεζών
και τη συνολική στήριξή τους,
προκειμένου να ασκηθεί μια νέα χαμηλότοκη
χρηματοπιστωτική πολιτική ανάπτυξης, παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης.
Είναι απαραίτητα, επίσης, ιδιαίτερα σε πρώτη φάση, η υποτίμηση, για την τόνωση του εγχώριου δυναμικού και ειδικότερα των
εξαγωγών και επομένως της απασχόλησης.
Αυτή η τετράδα μέτρων: στάση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών,
γενναία υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος, είναι βέβαιον
ότι θα προσφέρουν ισχυρές ανάσες
και ένα νέο αέρα ανεξαρτησίας στη
χώρα και την οικονομία, που μπορεί να αξιοποιηθεί για τη διαμόρφωση μιας νέας προοδευτικής πορείας διεξόδου
από την κρίση και ελπιδοφόρας
προοπτικής.
ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΚΙΝΔΥΝΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ!
Οι καταθέσεις,
τώρα, των πολιτών και των
επιχειρήσεων στις τράπεζες,
όχι μόνο δεν πρόκειται να υποστούν την παραμικρή απώλεια εξαιτίας όλων των
παραπάνω και ειδικότερα από την έξοδο από το ευρώ αλλά και θα διαφυλαχθούν απολύτως, ως εθνικό κεφάλαιο, από τη φθορά και τη βέβαιη απομείωση και απώλειά
τους.
Και αυτή η βέβαιη
φθορά, απομείωση και απώλεια των καταθέσεων θα επισυμβεί , όπως
έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, αν συνεχιστεί η σημερινή ατελείωτη τροϊκανή-μνημονιακή λεηλασία, που
οδηγεί τη χώρα είτε σε
«συντεταγμένη», υπό την κηδεμονία της ΕΕ, χρεοκοπία είτε σε
ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Γιατί, είτε με «συντεταγμένη» είτε με «ανεξέλεγκτη»
χρεοκοπία οι καταθέσεις, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση, θα
εξανεμιστούν, πέραν από τον κίνδυνο
που ανά πάσα στιγμή διατρέχουν στις παρούσες συνθήκες από ένα
αιφνίδιο ''πανικό'' των καταθετών!
Στην περίπτωση εξόδου από το ευρώ οι καταθέσεις θα μετατραπούν αυτομάτως σε ισόποσα
ισοδύναμα του νέου νομίσματος, ανάλογα με την ισοτιμία
ανταλλαγής που θα επιλεγεί, ενώ τα υπάρχοντα κυκλοφορούντα ευρώ, που θα ανταλλαγούν, θα
μεταφερθούν στη νέα Κεντρική
Τράπεζα της Ελλάδας, ως συναλλαγματικά
διαθέσιμα της χώρας.
Αν το νέο νόμισμα, ας πούμε η νέα δραχμή, είναι π.χ. το ½ του
ευρώ, τότε μια κατάθεση 1.000 ευρώ
θα ισοδυναμεί και θα ανταλλαχθεί με 2.000 νέες δραχμές. Αυτές
οι καταθέσεις θα
είναι απολύτως ασφαλείς
από τις ανακεφαλαιοποιημένες από το
δημόσιο τράπεζες και απολύτως εγγυημένες, ανεξαρτήτως μεγέθους, από το κράτος, όπως άλλωστε
ίσχυε και στην προ ευρώ περίοδο.
ΑΒΑΣΙΜΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
Σε αυτή την περίπτωση προβάλλονται οι εξής
ανησυχίες για τις καταθέσεις:
Πρώτη ανησυχία είναι ότι η υποτίμηση θα υποβαθμίσει την αγοραστική αξία
του νέου νομίσματος στο εξωτερικό
και δεύτερη ανησυχία
είναι ότι το νέο νόμισμα θα χάσει
την αξία του στο εσωτερικό,
εξαιτίας του πληθωρισμού που
ενδεχομένως να επέλθει, λόγω της αύξησης
των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων.
Πράγματι, η μεγάλη
υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος θα επιφέρει σημαντική αύξηση στις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων,
αύξηση η οποία δεν είναι εν γένει ανεπιθύμητη, αφού θα ενισχύσει τα εγχώρια προϊόντα, την εγχώρια
οικονομική βάση και την απασχόληση.
Ο πληθωρισμός
που θα επέλθει λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων, μπορεί να χαλιναγωγηθεί σε πολύ
λογικά επίπεδα, αν μια προοδευτική
κυβέρνηση επιβάλλει ένα
ουσιαστικό και αυστηρό έλεγχο των τιμών, που θα πλήξει την αισχροκέρδεια και τα καρτέλ, τα
οποία ενδημούν στην ελληνική αγορά.
Τέλος, πράγματι η αγοραστική
δύναμη του νέου εθνικού νομίσματος θα πέσει, λόγω υποτίμησης,
στις αγορές του εξωτερικού,
αλλά ας μην παραβλέψουμε το γεγονός ότι θα
συμβεί και το αντίστροφο: δηλαδή θα φτηνύνουν αρκετά τα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες
για τους επισκέπτες από
το εξωτερικό, πράγμα που θα
ενισχύσει το τουριστικό ρεύμα προς τη χώρα μας.
ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ;
Να σημειώσουμε, ακόμα, ότι ο κίνδυνος, -που πολλοί επισείουν-
πως θα έλθουν από το εξωτερικό, ακόμα
και συμπατριώτες μας «αετονύχηδες» που έστειλαν έξω τις
καταθέσεις τους, κεφάλαια
για να αγοράσουν «κοψοχρονιά» τη
χώρα, μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Διότι το πρώτο που πρέπει να κάνει μια προοδευτική κυβέρνηση με την έξοδο
από το ευρώ και την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, είναι να επιβάλλει, σε πρώτη, τουλάχιστον, φάση, αυστηρό
έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων, ώστε να υποβοηθήσει νέες εθνικά συμφέρουσες τεχνολογικές και
παραγωγικές επενδύσεις από το εξωτερικό και να αποτρέψει
προερχόμενες από τα έξω κερδοσκοπικές αγορές και κερδοσκοπικές κινήσεις
κεφαλαίων.
ΜΙΑ ΝΕΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Φυσικά, δεν
θεωρούμε ότι με τα ως άνω καλύψαμε την σχετική θεματολογία αλλά
νομίζουμε ότι δώσαμε μια πρώτη ιδέα
απαντήσεων απέναντι στην κινδυνολογία και καταστροφολογία που
διασπείρεται για την έξοδο από το
ευρώ και τις καταθέσεις.
Σε επόμενο σημείωμά μας θα αντικρούσουμε τη μυθολογία ότι, τάχα, με την έξοδο από το ευρώ διατρέχουν κίνδυνο οι μισθοί και
οι συντάξεις.
Αν υπάρχει ένας τρόπος για να μην καταρρεύσουν
τελείως και απολύτως μισθοί και συντάξεις, αντίθετα, για να στηριχτούν και να γνωρίσουν
σταδιακή αναβάθμιση, τότε αυτός
είναι να ακολουθήσει η χώρα το δρόμο της στάσης πληρωμών και της εξόδου
από το ευρώ, στην κατεύθυνση μιας νέας ριζοσπαστικής προοδευτικής πολιτικής!
ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΕ ΚΑΝΕΙΣ...
ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ
Οι σκληρές αντιπαραθέσεις του σήμερα φωτίζονται, ίσως, καλύτερα
από τοποθετήσεις και συγκρούσεις
του πρόσφατου παρελθόντος.
Παραθέτω στη συνέχεια τις βασικές παρατηρήσεις που έκανα
ως Ειδικός Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ
το Δεκέμβρη του 2007 κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2008 στη Βουλή, όπως είναι καταγεγραμμένες
στο Γενικό Πρακτικό των Εισηγήσεων
της Βουλής.
Το Δεκέμβρη του 2007 κανείς δεν μίλησε στη Βουλή για την
επερχόμενη κρίση.
Όλο, σχεδόν, το πολιτικό φάσμα αιωρείτο εκτός
τόπου και χρόνου και οι εταίροι του δικομματισμού έπαιζαν μεταξύ τους
ανούσια παιχνίδια εξουσίας, θυμίζοντας του επιβάτες του Τιτανικού λίγο πριν την πρόσκρουση. Ούτε ένας από τους
οικονομικούς επιτελείς του δικομματισμού (και όχι μόνο) δεν ανέφερε στις
ομιλίες τους ούτε καν τη λέξη κρίση,
όχι μόνο στην εσωτερική της πτυχή αλλά
ούτε στην πολύ πιο προφανή επερχόμενη διεθνή
της διάσταση.
Η παρέμβαση μου τότε στη Βουλή ήταν αφιερωμένη
αποκλειστικά στην κρίση
και τις δραματικές επιπτώσεις της στη χώρα μας, με αποτέλεσμα να εισπράττω
χλευασμούς. Στην ίδια ομιλία τόνιζα στο αμέριμνο σκηνικό ότι ο προϋπολογισμός του 2008, λόγω της
επερχόμενης κρίσης, βρίσκεται στον
αέρα, ότι το 2008 θα είναι το πρώτο έτος ύφεσης για την ελληνική οικονομία, ενώ ο
προϋπολογισμός προέβλεπε ανάπτυξη
4%!!!
Στην ίδια ομιλία μου τόνιζα ότι τα κεντρικά προβλήματα
της οικονομίας ήταν τα μεγάλα
ελλείμματα στο εμπορικό
ισοζύγιο και στο
ισοζύγιο πληρωμών, τα οποία, όπως έλεγα, μπορεί να καλύπτονται
προσωρινά εντός του ευρώ (αν είχαμε έλεγα εθνικό νόμισμα θα υπήρχε η ανακούφιση
της υποτίμησης) αλλά θα ξεσπάσουν πολύ γρήγορα με πολύ επώδυνες παρενέργειες.
Τόνιζα, επίσης, ότι η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων στηριζόταν
στον υπέρμετρο δανεισμό και
δεν είχε καμμία ενδογενή αναπτυξιακή
δυναμική και για αυτό δεν ήταν καθόλου διατηρήσιμη!
Ποιός τα άκουγε; ΚΑΝΕΝΑΣ!!!
Ο ελληνικός Τιτανικός
έπλεε ακάθεκτος προς το παγόβουνο, προσέκρουσε αμέριμνος σε
αυτό, συνετρίβη και έκτοτε η τραγωδία συνεχώς
κλιμακώνεται.
Μεγαλύτερη τραγωδία συνιστά το γεγονός ότι και τώρα
ακόμα, κανένας από
το αστικό πολιτικό σκηνικό
δεν θέλει να βγάλει ούτε ίχνος
συμπεράσματος για το μέλλον.
Αντίθετα, ενώ τα προβλήματα της χώρας είναι κατ΄εξοχήν αναπτυξιακά και παραγωγικά, με κορυφαίο το θέμα
της αποδοτικότητας της οικονομίας, όλα
τα μέτρα που λαμβάνονται είναι μέτρα βάναυσης
λιτότητας, που επιτείνουν την ύφεση και επομένως το αδιέξοδο!
Αυτήν την ώρα η ελληνική οικονομία χρειάζεται δύο θεμελιώδη μέτρα, χωρίς τα οποία
δεν μπορεί να ανασάνει.
Πρώτον: Στάση
πληρωμών στο χρέος
με στόχο τη διαγραφή
του.
Δεύτερον: Στοιχειώδη προστασία από την
ασφυκτική ευρωπαϊκή και εξωτερική ανταγωνιστική πίεση για την επανεκκίνησή της,
πράγμα που πρώτα από όλα σημαίνει έξοδο
από την ευρωζώνη και συγκρότηση
εθνικού νομίσματος και
εθνικής νομισματικής πολιτικής για την προνομιακή χρηματοδότηση
του δημοσίου και της οικονομίας.
Τα μέτρα αυτά προφανώς δεν είναι εύκολα ούτε θα έχουν εύκολες παρενέργειες. Ούτε, βεβαίως, είναι
μέτρα που ανοίγουν αυτομάτως τις πόρτες διεξόδου, αν δεν συνοδευθούν με ένα
συνεκτικό σύγχρονο προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικού
προσανατολισμού.
Αν η στάση
πληρωμών για τη διαγραφή
του χρέους και το εθνικό
νόμισμα δεν ανοίγουν από μόνα τους τις πύλες της διεξόδου,
συναποτελούν, όμως, αφετηριακά μέτρα, χωρίς τα οποία δεν μπορεί η χώρα να απαλλαγεί από
το δίδυμο "τρόικα -
μνημόνια" και να κάνει ουσιαστικά βήματα μπροστά σε ένα
καινούργιο προοδευτικό
και σοσιαλιστικό δρόμο!
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007: ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ 2008
ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ
ΤΟΥ 2008 - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2007
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ - ΕΙΔΙΚΟΥ
ΕΙΣΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Πρώτη παρατήρηση:
Ως γνωστόν έχει ξεκινήσει μια διεθνής πιστωτική κρίση με αφορμή
τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια
της subprime αγοράς
των ΗΠΑ. Η κρίση
αυτή, που ξεκίνησε από τον περασμένο Ιούλη όχι μόνο δεν ανακόπτεται, αλλά συνεχώς βαθαίνει και επεκτείνεται.
Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να εκτιμά σοβαρά τη σημασία αυτής της κρίσης και τις
ενδεχόμενες επιπτώσεις της στην παγκόσμια οικονομία, αλλά και στην ανάπτυξη
στην Ελλάδα. Πολύ περισσότερο, στηρίζει τα μεγέθη του προϋπολογισμού σε εύθραυστα δεδομένα για την τιμή του πετρελαίου και τον πληθωρισμό. Είναι βέβαιο, πλέον,
ότι ο πληθωρισμός θα υπερβεί κατά
πολύ το 2,7%, που προβλέπει η κυβέρνηση για το 2008, ενώ είναι
το πιθανότερο οι τιμές του πετρελαίου να κινηθούν το ερχόμενο έτος αρκετά
υψηλότερα από το όριο των 78 δολαρίων το βαρέλι στο οποίο βασίζονται οι
προβλέψεις της κυβέρνησης.
Η διεθνής πιστωτική κρίση, παρά τις απεγνωσμένες
προσπάθειες που γίνονται διεθνώς για τη συγκράτησή της, είναι πιθανόν να λάβει
ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οι οποίες ενδεχομένως να οδηγήσουν σε ύφεση, όχι μόνο
την οικονομία των ΗΠΑ αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Η ρίζα αυτής της
διεθνούς πιστωτικής κρίσης βρίσκεται στην πρωτοφανή διεθνή υπερσυσσώρευση κεφαλαίων σε
λίγα χέρια, καθώς και στην επεκτεινόμενη,
ανεξέλεγκτη παγκόσμια κερδοσκοπία. Η πιθανότητα μιας παγκόσμιας
ύφεσης η βεβαιότητα της σημαντικής υποχώρησης των ρυθμών της παγκόσμιας
ανάπτυξης, είναι βέβαιον ότι θα έχει επιπτώσεις στη χώρα μας. Η πρόβλεψη του προϋπολογισμού του 2008 για
ανάπτυξη της τάξης του 4% είναι παρακινδυνευμένη, αν δεν βρίσκεται και εκτός
τόπου και χρόνου. Πολύ περισσότερο αν συνδυάσουμε αυτή την
εκτίμηση με την εκτόξευση του πληθωρισμού, την ραγδαία υποτίμηση του δολαρίου
και την αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Ο προϋπολογισμός του 2008 μπορεί, λόγω
αυτών των προβληματικών εκτιμήσεων, όχι μόνο να πέσει έξω, αλλά και να βρεθεί
κυριολεκτικά στον αέρα. Η υποχώρηση των ρυθμών ανάπτυξης το 2008, όχι μόνο δεν
μπορεί να αποκλειστεί, αλλά και το
ερχόμενο έτος μπορεί να αποδειχθεί αφετηρία μιας σταδιακής ύφεσης της ελληνικής
οικονομίας.
Δεύτερη παρατήρηση:
Η κυβέρνηση υποτιμά, με την πολιτική της και τον
προϋπολογισμό, τα όλο και πιο εκρηκτικά
ελλείμματα στο εμπορικό
ισοζύγιο και το
ισοζύγιο πληρωμών της χώρας. Έχουμε φτάσει στο σημείο οι εισαγωγές να είναι 3,5 φορές πάνω από τις εξαγωγές, ενώ το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών φέτος θα
προσεγγίσει το 14%
του ΑΕΠ, διεκδικώντας
τα πρωτεία στον κόσμο. Η κατάσταση
αυτή δεν φαίνεται ότι μπορεί να βελτιωθεί εντός του 2008. Τα
ελλείμματα αυτά δεν είναι διατηρήσιμα, ούτε διατηρήσιμη είναι η ανάπτυξη που
βασίζεται πάνω σε αυτά.
Αν η Ελλάδα βρισκόταν εκτός ευρώ, αυτά τα ελλείμματα θα είχαν οδηγήσει σε μεγάλη υποτίμηση του νομίσματος. Σήμερα, μπορεί μια τέτοια υποτίμηση,
η οποία θα ανακούφιζε την αποδοτικότητα της ελληνικής οικονομίας να μην είναι
δυνατή, αλλά αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι οι επιπτώσεις των εκρηκτικών
ελλειμμάτων στο εξωτερικό ισοζύγιο δεν είναι άκρως επώδυνες για την οικονομία,
ιδιαίτερα για τους μισθούς και την απασχόληση.
Τα μεγάλα αυτά εξωτερικά ελλείμματα καταδεικνύουν την
παταγώδη αποτυχία των πολιτικών που έχουν ακολουθηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια
και οι οποίες οδηγούν την οικονομία σε όλο και μικρότερη αποδοτικότητα. Η απάντηση για να αντιμετωπιστεί αυτό το έλλειμμα
αποδοτικότητας της οικονομίας, ασφαλώς δεν είναι η περαιτέρω μείωση των μισθών και
η περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, όπως εισηγούνται διεθνείς
οργανισμοί, όπως ο ΟΟΣΑ ή το ΔΝΤ, αλλά και ο Διοικητής της Τράπεζας της
Ελλάδας, εισηγήσεις που απηχούν και το πνεύμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Αντίθετα, η αύξηση της αποδοτικότητας της οικονομίας συνδέεται, πέραν των
πολλών άλλων, με ένα νέο προοδευτικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας που
δεν θα βασίζεται στις ασύδοτες αγορές, αλλά πρώτα απ' όλα στις δημόσιες
επενδύσεις, την επένδυση στην παιδεία και τη στήριξη των κοινωνικών δικαιωμάτων
των εργαζομένων.
Τρίτη παρατήρηση:
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ
παλιότερα και η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, επαίρονται για τους ρυθμούς ανάπτυξης της
χώρας, οι οποίοι κινούνται γύρω στο
4% την τελευταία δεκαετία. Η ανάπτυξη όμως αυτή δεν είναι
διατηρήσιμη διότι κυρίως στηρίζεται στην κατανάλωση με την υπερχρέωση των
νοικοκυριών και σε εξωγενείς παράγοντες. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι για το
2006, που είναι ολοκληρωμένα τα στοιχεία, είχαμε ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ κατά τα 14 δις ευρώ. Την
ίδια χρονιά, το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 11 δις ευρώ, τα δάνεια των
νοικοκυριών αυξήθηκαν 16,5 δις ευρώ,
τα δάνεια των επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 23 δις ευρώ, οι καθαρές κοινοτικές εισροές ήταν της
τάξης των 4,5 δις ευρώ
και οι εισπράξεις από τις ιδιωτικοποιήσεις, έφτασαν στο 1,6 δις ευρώ. Το σύνολο όλων αυτών
μας κάνει 52,5 δις ευρώ. Αυτό
σημαίνει ότι για ένα ευρώ αύξηση του ΑΕΠ χρειάστηκαν
4 ευρώ δανειακοί πόροι, εκποίηση δημόσιας περιουσίας και
κοινοτικές εισροές. Αυτό δείχνει ότι η ανάπτυξη της χώρας δεν έχει καμία σχεδόν
ενδογενή δυναμική, ενώ δεν μπορεί να διατηρηθεί μεσοπρόθεσμα, γιατί δεν μπορούν
να διατηρηθούν τα στοιχεία που την τροφοδοτούν. Δεν μπορεί να συνεχιστεί για
πολύ ο υπέρμετρος δανεισμός του δημοσίου και κυρίως των νοικοκυριών, που είναι υπερχρεωμένα με ληστρικά επιτόκια, όπως δεν
μπορούν να συνεχιστούν σε αυτό το ύψος οι κοινοτικές εισροές, οι οποίες άλλωστε
τελειώνουν ως το 2013, ενώ οι συνεχείς απαράδεκτες ιδιωτικοποιήσεις έχουν
ορίζοντα την συνολική εκποίηση
της Δημόσιας περιουσίας.
Τέταρτη παρατήρηση:
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., κλιμακώνοντας τις πολιτικές των
κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έχει ως δόγμα το «Πωλείται η Ελλάς». Χαρακτηριστική
είναι η επέλαση της Marfin
Investment Group (MIG) στον ΟΤΕ, την οποία απεγνωσμένα η κυβέρνηση επιχειρεί να
συγκρατήσει με τροπολογία, η οποία θέτει όριο το 20% στη συμμετοχή της MIG στο
μετοχικό κεφάλαιο του ΟΤΕ. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει ως στόχο την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, την ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, την ιδιωτικοποίηση λιμανιών, αεροδρομίων και υποδομών της χώρας. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα,
έχουν στήσει ένα τρελό «πάρτυ» τα ξένα
κερδοσκοπικά funds, τα οποία ελέγχουν το 55% περίπου της κεφαλαιοποίησης του Χρηματιστηρίου. Η ελληνική
οικονομία παραδίδεται στο έλεος των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων
και ιδιαίτερα στις πολυεθνικές εταιρείες, αλλά και στο έλεος των κερδοσκοπικών
κεφαλαίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πληρωμές για κέρδη, μερίσματα και τόκους στο εξωτερικό, ξεπέρασαν το 2007 τα 8 δις ευρώ, ενώ αυξάνονται ταχύτατα από χρόνο σε
χρόνο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αν συνυπολογίσουμε τα μυθώδη κέρδη των
επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των Τραπεζών, η κυρίαρχη πολιτική κινδυνεύει να γίνει άθυρμα στην απληστία του μεγάλου κεφαλαίου, πράγμα
που εξηγεί και την έκρηξη στη χώρα, των κοινωνικών ανισοτήτων, την υποβάθμιση
μισθών και συντάξεων και τη διεύρυνση της νέας φτώχειας.
Πέμπτη παρατήρηση:
Ο προϋπολογισμός
για το 2008, που
κατέθεσε η κυβέρνηση είναι όπως και οι προηγούμενοι, έντονα πλασματικός και ακραία αδιαφανής. Χαρακτηριστικό
για αυτό είναι η δυσανάλογα μεγάλη αύξηση του χρέους της Κεντρικής Κυβέρνησης,
έναντι του αντίστοιχου ελλείμματος του Προϋπολογισμού. Για παράδειγμα, η διαφορά το 2004 ανάμεσα στην
αύξηση του χρέους της Κεντρικής Κυβέρνησης και της αύξησης του ελλείμματος της
Κεντρικής Κυβέρνησης ήταν 6,5 δις ευρώ. Η αντίστοιχη διαφορά
για το 2005 ήταν 5,5 δις ευρώ, για το 2006 4,5 δις ευρώ, το 2007 3,5 δις ευρώ, ενώ η πρόβλεψη
για το 2008 είναι 2,5 δις ευρώ. Οι μεγάλες αυτές
διαφορές καταδεικνύουν ότι γίνονται εκτεταμένες κρυφές δαπάνες, οι οποίες
υποκρύπτονται από τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού.
Δεκέμβρης 2007
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ «ΚΑΛΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ»; ΝΑΙ, ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η iskra!
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ «ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ» ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ
PSI, ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ «ΑΤΑΚΤΗ» ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ!
ΜΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ iskra!
Οι κατεστημένες
δυνάμεις στη χώρα μας και στην ΕΕ μας λένε ότι πρέπει να
ανεχθούμε τη μνημονιακή λεηλασία
(και το παρόν δεύτερο μνημόνιο), γιατί διαφορετικά θα οδηγηθούμε στην πτώχευση ή αλλιώς χρεοκοπία.
Και γιατί θα οδηγηθούμε τότε στην πτώχευση (ή χρεοκοπία); Διότι
χωρίς μνημόνια, η τρόικα
θα πάψει να χρηματοδοτεί
τη χώρα. Θα πάψει δηλαδή να δίνει δάνεια στην Ελλάδα!
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ;
Και αν η τρόικα πάψει
να δανείζει τη χώρα μας, τότε αυτή θα υποχρεωθεί να κηρύξει στάση πληρωμών στο χρέος,
δηλ. να διακόψει την αποπληρωμή του
χρέους, αφού δεν θα έχει να πληρώσει του υπέρογκους τόκους κ αι
χρεολύσια, που πληρώνει με τα δάνεια της τρόικας.
Κηρύσσοντας, όμως, η χώρα στάση πληρωμών στο χρέος,
διακόπτοντας με δύο λόγια την αποπληρωμή
του χρέους, τότε τίθεται σε πτώχευση ή χρεοκοπεί.
Κι' αυτή η πτώχευση ή χρεωκοπία, όπως μας λένε οι κυρίαρχοι κύκλοι, είναι το απόλυτο κακό ή αλλιώς η απόλυτη καταστροφή, την οποία,
προκειμένου να αποφύγουμε, είναι προτιμότερη η σημερινή μνημονιακή λεηλασία!
Άρα ο μεγάλος «μπαμπούλας»
είναι η πτώχευση, που, για να την αποφύγουμε, πρέπει να κάνουμε αποδεκτό το
μικρό «μπαμπούλα»
που είναι τα μνημόνια!
Είναι όμως έτσι; Είναι πράγματι τα μνημόνια το μικρότερο κακό; Είναι
γενικώς η πτώχευση (ή
χρεοκοπία) καταστροφή;
Μήπως υπάρχουν διάφορα είδη
πτωχεύσεων;
Μήπως υπάρχει και η σχεδιασμένη πτώχευση (στάση πληρωμών στο χρέος ή διακοπή αποπληρωμής του χρέους),
που μπορεί να γίνει με πρωτοβουλία
του δανειζόμενου, ως αφετηρία εφαρμογής ενός σύγχρονου προοδευτικού και σοσιαλιστικού
προγράμματος;
Μήπως, επίσης, αυτού του είδους η πτώχευση δεν είναι καταστροφή
αλλά διέξοδος και
στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ελλάδας,
η μόνη διέξοδος;
ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ
"ΚΑΚΗ" ΠΤΩΧΕΥΣΗ!
Κατ' αρχάς είναι παραπλανητικό να λέγεται ότι οι επιλογές
των μνημονίων
απομακρύνουν την πτώχευση.
Κι αυτό διότι η ουσιαστική πτώχευση
της χώρας έχει επέλθει
και κυρίως έχει επέλθει η πτώχευση του ελληνικού λαού, η οποία μάλιστα πτώχευση
του λαού συνεχώς κλιμακώνεται εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών.
Από κει και πέρα. Οι μνημονιακές επιλογές, πέραν της ουσιαστικ ής, οδηγούν τον
τόπο και στην τυπική πτώχευση!
Ήδη την Παρασκευή (9/3/2012),
αργά το βράδυ, η χώρα, εξαιτίας της απόφασης για υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών
κατόχων ομολόγων στο PSI
(κούρεμα ομολόγων), τέθηκε (από την ISDA)
σε καθεστώς πτώχευσης.
Με δύο λόγια πτώχευσε ή χρεοκόπησε!
Ως εκ τούτου θα πληρωθούν τα ασφάλιστρα
στους ιδιώτες ομολογιούχους,
που είχαν ασφαλίσει τα ομόλογά τους!
"ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ"!
Οι κατεστημένες δυνάμεις, στο βαθμό που δεν αποσιωπούν αυτήν την πτώχευση,
επιχειρούν να γλυκάνουν το χάπι.
Μας λένε, ναι έχει κηρυχθεί πτώχευση (πιστωτικό
γεγονός - Credit Event) αλλά αυτού του είδους η πτώχευση είναι ανώδυνη! Και
είναι ανώδυνη, γιατί
είναι «ελεγχόμενη».
Δεν αποτελεί, δηλαδή, γενικευμένη στάση πληρωμών επί του
χρέους και
σημειώθηκε με τη «βούλα»
και την «υψηλή προστασία»
της ΕΕ και του ΔΝΤ!
Προσθέτουν ακόμα, ότι η «πολύ κακή» πτώχευση είναι η λεγόμενη «άτακτη πτώχευση». Αυτή που ξεσπά αναγκαστικά, χωρίς συμφωνία με
τους πιστωτές και χωρίς την
«ομπρέλα» των αφεντικών
του πλανήτη!
Κατ' αρχάς, η λεγόμενη «ελεγχόμενη» πτώχευση δεν είναι καθόλου ανώδυνη. Η
Ελλάδα εξαιτίας αυτής της «ελεγχόμενης»
πτώχευσης που υπέστη, θα υφίσταται για δεκαετίες οδυνηρές επιπτώσεις, αφού θα
είναι για δεκαετίες «όμηρος» για
δανεισμό (και όχι μόνο) από τους κυρίαρχους της ΕΕ και του ΔΝΤ,
ενώ θα είναι αποκλεισμένη,
επίσης, για αόριστο χρόνο από τις αγορές και κατά πάσα πιθανότητα από ξένες επενδύσεις, εκτός αν
γίνονται με όρους αποικίας και
«μπανανίας»!
Η ''ΑΤΑΚΤΗ'' ΠΤΩΧΕΥΣΗ!
Πέραν αυτού όμως, η χώρα, μας εξαιτίας της συνέχισης και
κλιμάκωσης των μνημονιακών πολιτικών
που είναι το τίμημα του PSI,
είναι πιθανό, πιθανότατο, να εξωθηθεί τους επόμενους μήνες και σε «ανεξέλεγκτη» ή «άτακτη» (κατά την
ορολογία Παπαδήμου) πτώχευση, λόγω της προκαλούμενης ανεξέλεγκτης ύφεσης και εξαθλίωσης!!!
Άρα το δίλημμα μνημόνια ή πτώχευση, έχει γίνει και μνημόνια και «ελεγχόμενη» πτώχευση
σήμερα και αύριο πιθανόν και
μνημόνια και άτακτη πτώχευση!
Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ!
Ποια είναι, λοιπόν, η διέξοδος; Η Iskra δεν ισχυρίζεται ότι μπορεί να αποφευχθεί
γενικώς η πτώχευση. Το υπέρογκο σημερινό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Δεν είναι λύση μια μερική διαγραφή του και πολύ
περισσότερο το αίσχος του PSI.
Ούτε είναι ρεαλιστικό
να πιστεύει κανείς ότι θα μπορούσε να χρηματοδοτείται
αυτό το χρέος από την τρόικα ή την
ΕΚΤ με σχεδόν μηδενικά
επιτόκια και χωρίς μνημονιακούς
όρους (αν και τότε ακόμα θα ήταν αμφίβολη η βιωσιμότητά του, εφόσον κάποτε θα
σταματούσε η προνομιακή
αυτή χρηματοδότηση).
Επομένως, η μόνη απάντηση είναι αυτή που από την
πρώτη στιγμή προτείνει η Iskra
: Η συνολική διαγραφή του χρέους!
Και επειδή μια τέτοια εξέλιξη είναι πολύ δύσκολο να
προκύψει συναινετικά, η μόνη λύση,
την οποία επίμονα προτείνει η Iskra, είναι η διακοπή αποπληρωμής του χρέους (ή
στάση πληρωμών επί του χρέους), η οποία θα συνοδεύεται με τη μη αναγνώριση του
και θα έχει μόνιμο χαρακτήρα.
Εκτός και αν στο μεταξύ, οι πιστωτές απογοητευμένοι για την τύχη των χρημάτων τους, προσέλθουν
σε συναινετική διαγραφή,
χωρίς όρους, του συντριπτικού, τουλάχιστον, μέρους
του χρέους.
Η Iskra
δεν παρασιωπά ότι μια τέτοια εξέλιξη ισοδυναμεί
με πτώχευση!
Αυτή, όμως, η πτώχευση που θα γίνει με πρωτοβουλία του
δανειζόμενου και από μια προοδευτική
αριστερή κυβέρνηση, για να
εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα προοδευτικής ανασυγκρότησης με σοσιαλιστική προοπτική
για τη χώρα, δεν είναι καταστροφή αλλά η μόνη βιώσιμη και ρεαλιστική διέξοδος.
ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ!
Το κυριότερο επιχείρημα
που φέρνουν οι αντίπαλοι
μας, όταν προτείνουμε μια αριστερή στάση πληρωμών, είναι αυτό της απομόνωσης και του αποκλεισμού της χώρας!
Δεν το υποτιμούμε ως επιχείρημα! Αν και τώρα, παρά την
μπότα της τρόικας, η χώρα είναι
θλιβερά απομονωμένη από τις «αγορές» και τους «επενδυτές», ενώ συκοφαντείται ανελέητα.
Δεν
υποτιμούμε, επίσης, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που θα προκύψουν από τις
αλληλένδετες επιλογές: στάση πληρωμών – έξοδος από την ευρωζώνη – σύγκρουση με
ΕΕ – προοδευτική και σοσιαλιστική προοπτική.
Δεν υπάρχουν πια, δρόμοι
ανθόσπαρτοι!
Θεωρούμε όμως, ότι αυτά τα προβλήματα που θα προκύψουν
από μια σχεδιασμένη αριστερή στάση
πληρωμών, παρά τις δυσκολίες, είναι αντιμετωπίσιμα!
Η επαπειλούμενη σε αυτή την περίπτωση απομόνωση, δεν μπορεί να υπάρξει,
ή και στο βαθμό που θα επιχειρηθεί, δεν
μπορεί να είναι γενική και ιδιαίτερα να διαρκέσει.
Και σε κάθε περίπτωση δεν θα είναι χειρότερη από τις σημερινές καταστάσεις!
Αντίθετα, μια
Ελλάδα που θα ανθίσταται, με όπλο τη δικαιοσύνη και την επιβίωση της, μπορεί να
προκαλέσει ένα «ντόμινο» εξελίξεων ανάλογων με των ελληνικών και ιδιαίτερα ένα
ντόμινο αλληλεγγύης σε όλη την Ευρώπη, πρώτα απ' όλα στην ευρωπεριφέρεια.
Αυτοί που θα επιχειρήσουν την απομόνωση της χώρας μας, μπορεί να πέσουν οι
ίδιοι στην παγίδα που στήνουν και τελικά να είναι αυτοί που θα απομονωθούν!
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
Τέλος, γιατί θα επανέλθουμε, σε αυτό το καίριο ζήτημα, θυμίζουμε την περίπτωση της μικρής Κύπρου με το
σχέδιο Ανάν. Ο Κυπριακός λαός απειλείτο ότι αν καταψήφιζε το σχέδιο Ανάν, θα γνώριζε τον αποκλεισμό, τον πόλεμο και την καταστροφή!
Οι ελληνοκύπριοι,
όμως, μετά το περήφανο και δυνατό
όχι, δεν
απομονώθηκαν! Αντίθετα όλοι, στον υπόλοιπο κόσμο έσπευσαν, θέλοντας
και μη, μετά το όχι,
να αναγνωρίσουν την ελεύθερη
ανεκβίαστη βούλησή τους!
Ο ελληνικός λαός αυτή την ώρα πρέπει και μπορεί να
τολμήσει!
Δεν έχει να χάσει παρά τις αλυσίδες του!
ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ!
Ας μην μας φοβίζουν γενικώς οι λέξεις «πτώχευση»
και «χρεοκοπία».
Το τρομοκρατικό φορτίο τους είναι αποτέλεσμα της
σκόπιμης προπαγάνδας των δανειστών κυρίαρχων του πλανήτη!
Υπάρχει πτώχευση και ''πτώχευση''!
Η πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου, για
νέους προοδευτικούς δρόμους είναι το μεγάλο όπλο των αδύνατων και των
καταπιεσμένων για ελπίδα και ανόρθωση.
ΑΣ ΜΗ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ! ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ!
ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΚΑΙ «ΠΤΩΧΕΥΣΗ»! ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ !
ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ
ΝΗΦΑΛΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Η τρομοκρατία της πτώχευσης καλά κρατεί εδώ και αρκετό
διάστημα.
Το Σαββατοκύριακο, μάλιστα, εν' όψη της ψήφισης του νέου Μνημονίου στη Βουλή,
προσέλαβε παραληρηματικές διαστάσεις!
Έχει κάποια βάση αυτή η τρομοκρατία της «πτώχευσης» (ή
χρεοκοπίας, που είναι το ίδιο πράγμα);
Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα;
Για ποια πτώχευση μιλάμε; Πόσων ειδών πτωχεύσεις
υπάρχουν;
Τι συνέπειες θα έχει κάθε μια απ' αυτές;
Ποια είναι η λύση που προτείνει η Iskra;
Η «ΑΤΑΚΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ» ΤΟΥ Λ.
ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ!
Ο Λ. Παπαδήμος έλεγε πως αν η Ελλάδα δεν συνομολογήσει το 2o Μνημόνιο και
τις δανειακές συμβάσεις, θα οδηγηθεί σε «άτακτη
χρεοκοπία».
Τι εννοούσε με αυτό;
Εννοούσε ότι χωρίς την ψήφιση του 2ου Μνημονίου, η τρόικα, κατά
πάσαν βεβαιότητα, θα διέκοπτε
τη χρηματοδότηση της
στη χώρα μας, πράγμα που θα είχε ως συνέπεια να μην μπορεί η Ελλάδα να
αποπληρώνει το χρέος της, δηλαδή τους τόκους
και τα χρεολύσια.
Αυτήν την αναγκαστική αδυναμία της χώρας μας να
αποπληρώσει το σύνολο του χρέους της, με δυο λόγια την εξώθηση της χώρας σε
γενική και καθολική στάση πληρωμών
επί του χρέους, την ονομάζει ο Λ. Παπαδήμος «άτακτη χρεοκοπία».
Η «ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ» ΄Η «ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ»
ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ
Η έννοια της «άτακτης
χρεοκοπίας» που επέλεξε ο Λ. Παπαδήμος (και φυσικά όχι μόνο
αυτός) για να κινδυνολογήσει,
δεν είναι καθόλου τυχαία.
Ο Λ. Παπαδήμος ουσιαστικά αντιδιέστειλε την
"καταστροφική" χρεοκοπία
που είναι η «άτακτη χρεοκοπία» ή «ασύντακτη χρεοκοπία», με την «καλή» ή «υποφερτή» χρεοκοπία, που τάχα
είναι η «συντεταγμένη» ή
«ελεγχόμενη» χρεοκοπία.
Την αντιδιαστολή αυτή ο Λ. Παπαδήμος την έκανε, χωρίς να το ομολογήσει ανοικτά, για τον εξής
απλό λόγο.
Γιατί σε λίγο η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί με εγκεκριμένο το
πακέτο «PSI – 2ο Μνημόνιο – 2η
Δανειακή Σύμβαση», σε καθεστώς «ελεγχόμενης» ή «συντεταγμένης» χρεοκοπίας.
Πώς θα γίνει αυτό;
Θα γίνει, διότι το κούρεμα
κατά 50% των ομολόγων 200δις,
που κατέχουν οι ιδιώτες, ώστε αυτά να ανταλλαγούν με νέα ομόλογα, μειωμένης κατά το
ήμισυ ονομαστικής αξίας και άλλους όρους αποπληρωμής (PSI), δεν θα πραγματοποιηθεί,
κατά πάσα πιθανότητα, εθελοντικά.
Αντίθετα, εθελοντικά
θα συμμετάσχει, μάλλον, μόνο ένα τμήμα γύρω στο 50% - 60% των κατόχων ομολόγων.
Οι υπόλοιποι ομολογιούχοι θα υποχρεωθούν να συμμετάσχουν στο «κούρεμα» με νόμο που θα ψηφίσει η
Βουλή (ρήτρα συλλογικής ευθύνης).
Αυτός ο εξαναγκασμός
ομολογιούχων να συμμετάσχουν στο κούρεμα θα προκαλέσει, μάλλον,
«πιστωτικό γεγονός»
(πτώχευση), το οποίο θα διαπιστώσουν οι οίκοι αξιολόγησης και θα ενεργοποιήσει πιθανότατα τα
ασφάλιστρα κινδύνου (CDS).
Αυτού του είδους η πτώχευση που θα αποκληθεί «επιλεκτική» ή «συντεταγμένη» ή «ελεγχόμενη», είναι η πτώχευση
που, μάλλον, θα υποστεί η χώρα μας το επόμενο
διάστημα με τις επιλογές Λ.
Παπαδήμου!
Με την "ελεγχόμενη"
πτώχευση που θα προκύψει εξαιτίας του υποχρεωτικού
"κουρέματος" (κατά 50%) του ελληνικού χρέους προς τους ιδιώτες (PSI) και όχι προς τους θεσμικούς, η χώρα θα συνεχίσει να
αποπληρώνει κανονικά το χρέος που θα απομείνει και το οποίο είναι το πολύ
μεγαλύτερο μέρος του.
Αντίθετα, στην "άτακτη"
"πτώχευση" η χώρα θα σταματήσει να αποπληρώνει το
σύνολο του χρέους.
Ο Λ. Παπαδήμος αποσιώπησε ότι οδηγεί τη χώρα σε «ελεγχόμενη» πτώχευση με τη βούλα
της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Δεν έκανε την παραμικρή αναφορά σε αυτό. Και τούτο διότι
θεωρεί «υποφερτή» εξέλιξη αυτήν και σε κάθε περίπτωση το «μικρότερο κακό», έναντι της «κατάρας» που αντιπροσωπεύει η «ασύντακτη πτώχευση»!
ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ»
ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ!
Ο Λ. Παπαδήμος θεωρεί ότι η «ελεγχόμενη» πτώχευση,
περίπου δεν θα έχει ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις
για τη χώρα, ενώ η άτακτη χρεοκοπία θα είναι το «απόλυτο κακό»!
Αυτή η διάκριση είναι λαθεμένη.
Ο Λ. Παπαδήμος σκόπιμα παραλείπει ότι για να μη γίνει,
υποτίθεται, η «άτακτη» πτώχευση και να περιοριστεί η χώρα σε «ελεγχόμενη» πτώχευση, πρέπει να
πάρει χρηματοδότηση
από την τρόικα, η
οποία δεν δίδεται άνευ όρων, αλλά με αντίτιμο ένα νέο τρισάθλιο μνημόνιο λεηλασίας και κατεδάφισης του τόπου!
Με δυο λόγια το αντίτιμο της "ελεγχόμενης" πτώχευσης, πέραν
των πολλών άλλων, είναι ακόμα καταστροφικότερες εξελίξεις στην ελληνική
οικονομία και κοινωνία.
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ» ΣΤΗΝ «ΑΤΑΚΤΗ»
ΠΤΩΧΕΥΣΗ
Ο Λ. Παπαδήμος
δεν παρέλειψε μόνο αυτές τις διαπιστώσεις.
Αποσιώπησε το κυριότερο!
Ότι εξαιτίας του νέου μνημονίου και των καταστροφικών υφεσιακών και κοινωνικών του
συνεπειών, την «ελεγχόμενη» πτώχευση,
γρήγορα μπορεί να τη διαδεχθεί και «άτακτη»
πτώχευση.
Πράγματι το πακέτο «PSI-
2ο Μνημόνιο – 2η Δανειακή Σύμβαση» δεν πρόκειται να καταστήσει
το χρέος βιώσιμο,
ενώ θα βαθύνει την ύφεση,
πράγμα που θα φέρει τη χώρα στα πρόθυρα της «άτακτης» χρεοκοπίας.
Και τότε αυτή η «άτακτη»
χρεοκοπία ή θα γίνει με την Γερμανική αιγίδα, εντός ευρώ και τη μετατροπή της χώρας σε
ένα απόλυτο πολιτικό και
οικονομικό προτεκτοράτο της
Γερμανίας, ή θα ξεσπάσει, χωρίς Γερμανική και
Ευρωπαϊκή παρέμβαση, θέτοντας τη χώρα εκτός ευρωζώνης!
Ποιες θα είναι οι συνέπειες και των δύο αυτών εκδοχών της ''άτακτης'' χρεοκοπίας;
Οι συνέπειες προφανώς θα είναι η συνέχιση και κλιμάκωση
των καταστροφικών εξελίξεων.
Για τη μετατροπή της Ελλάδας σε πτωχευμένο, προς εκποίηση, Γερμανικό προτεκτοράτο εντός της ευρωζώνης, δεν το συζητάμε
καθόλου, διότι η συμφορά
θα είναι ανεπανάληπτη.
Πολύ δύσκολα θα είναι, επίσης, τα πράγματα, αν η Ελλάδα
πάει σε ανεξέλεγκτη πτώχευση
και έξοδο από το ευρώ, με τη διαχείριση των πραγμάτων να έχουν αστικές δυνάμεις
νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού
προσανατολισμού.
Όσο κι αν, σε αυτήν την περίπτωση η έξοδος από την
ευρωζώνη και η μεγάλη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, θα προσφέρει μια
ανακούφιση, αυτή θα χαθεί εξαιτίας της αδυναμίας των αστικών διαχειριστικών επιλογών να
ασκήσουν μια σύγχρονη, ριζοσπαστική,
προοδευτική πολιτική!
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ
ΕΥΡΩ!
Απ' όλα όσα εκτέθησαν γίνεται προφανές ότι οι επιλογές που προτείνει η Iskra είναι πολύ πιο
διαφορετικές από τις παραπάνω.
Η πρόταση της
iskra δεν έχει καμία σχέση με μια ανεξέλεγκτη πτώχευση που μπορεί να
προκύψει αναγκαστικά
κάποια στιγμή λόγω αδυναμίας
της χώρας να αποπληρώνει
τα χρέη της, εξαιτίας του αδιεξόδου των μνημονιακών πολιτικών.
Η πρόταση της iskra είναι πρόταση για σχεδιασμένη στάση πληρωμών επί του χρέους (που θα
οδηγήσει στην «πτώχευση») με πρωτοβουλία της χώρας μας (του δανειζόμενου), η
οποία θα συνοδευτεί με έξοδο από την ευρωζώνη, στο πλαίσιο μιας συνολικότερης
αμφισβήτησης και σύγκρουσης με την Ε.Ε και ένα προοδευτικό πρόγραμμα
ανασυγκρότησης με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Η πρόταση αυτή δεν
απευθύνεται για υλοποίηση στις κατεστημένες δυνάμεις του μεγαλοαστικού πολιτικού τόξου.
Αντίθετα, η πρόταση
αυτή για να υλοποιηθεί προϋποθέτει μια μεγάλη προοδευτική πολιτική και
κοινωνική ανατροπή, που θα καταστήσει την Αριστερά πρωταγωνιστή μιας νέας πορείας της χώρας,
αφού συνδέεται αναπόσπαστα με την εφαρμογή ενός σύγχρονου ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος με σοσιαλιστική
προοπτική.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ISKRA
Η πρόταση της iskra για στάση πληρωμών επί του χρέους, έξοδο από το ευρώ και σύγκρουση με την ΕΕ θα προκύψει
σχεδιασμένα από μια κυβέρνηση της
Αριστεράς, ως αφετηριακό
μέρος ενός συνολικού προοδευτικού προγράμματος που εντελώς
συνοπτικά και ενδεικτικά θα συμπεριλάμβανε:
- την εθνικοποίηση
–κοινωνικοποίηση των τραπεζών, για μια νέα δημόσια
χρηματοπιστωτική πολιτική με αποκλειστικά αναπτυξιακά, κοινωνικά και οικολογικά
κριτήρια
- τη ρύθμιση
έως διαγραφή των ιδιωτικών χρεών για τις πιο ευάλωτες
κοινωνικές ομάδες
- τη διαμόρφωση
μιας προοδευτικής εθνικής νομισματικής πολιτικής για τη στήριξη
μιας ευνοϊκής επενδυτικής χρηματοδότησης του δημοσίου και της οικονομίας
- τον ουσιαστικό
έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων από και προς τη χώρα μας, για
την πάταξη της κάθε μορφής κερδοσκοπίας και την προστασία μιας νέας
αναπτυξιακής προοπτικής.
-μια μεγάλη
αναδιανομή του πλούτου
- τη ριζική
αλλαγή του δημοσίου για ένα νέο σύγχρονο, αποδοτικό και
αποτελεσματικό ρόλο του στην αναπτυξιακή, παραγωγική και κοινωνική
ανασυγκρότηση της χώρας.
Αυτές οι επιλογές
που εντελώς
συνοπτικά εκθέσαμε μπορούν να συναποτελέσουν τη θεμελιώδη βάση για ένα νέο ξεκίνημα της χώρας, που
θα ξαναφέρει στο βάθος την ελπίδα στη χώρα!
Ο δρόμος που
προτείνει η iskra δεν είναι
ανθόσπαρτος! Δεν έχει, όμως, καμία σχέση με τη βρώμικη καταστροφολογία των
κυρίαρχων κύκλων, που εμφανίζουν γενικώς και αδιακρίτως την «πτώχευση» ως επίγεια «κόλαση»!
Η iskra έχει
απαντήσει πολλές
φορές σε αυτήν την βρώμικη καταστροφολογία και για περισσότερα βλ. εδώ!
Αντίθετα, ο δρόμος της Iskra, παρά τις δυσκολίες του,
είναι ο μόνος ρεαλιστικός που μπορεί να προσφέρει διέξοδο από την κρίση και
σταδιακή ανάκαμψη, ανοίγοντας μια ελπιδοφόρα και αναζωογονητική προοπτική για
τη χώρα.
Αυτό που χρειάζεται τώρα, περισσότερο από ποτέ η Αριστερά είναι τόλμη, τόλμη και πάλι τόλμη!
Τόλμη, γνώση και ριζοσπαστισμός!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ;
Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2012
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ
...ΜΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ!*
Η Ίσκρα έχει προβάλει κατά κόρον τη ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ επί του χρέους
και την ΕΞΟΔΟ από το ΕΥΡΩ,
ως αφετηρίες εφαρμογής από μια ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ενός προοδευτικού
προγράμματος σοσιαλιστικής προοπτικής.
Ποιο, όμως, μπορεί να είναι αυτό το πρόγραμμα;
Η Ίσκρα έχει κατά καιρούς καταθέσει σχετικές προτάσεις
για το ριζοσπαστικό μετασχηματισμό
της οικονομίας και της κοινωνίας. Φυσικά δεν είναι εδώ ο χώρος
για ένα αναλυτικό εναλλακτικό πρόγραμμα. Άλλωστε δεν είναι και μια εύκολη
υπόθεση. Ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από ένα ευρύ διάλογο στο χώρο της Αριστεράς
και μέσα από τις εμπειρίες και τη
θεματολογία, που μπορούν να φέρουν στο προσκήνιο οι κοινωνικοί ταξικοί αγώνες!
Παρά τις δυσκολίες, όμως, θα επιχειρήσουμε να σκιαγραφήσουμε κάποιους άξονες θέσεων, που
μπορεί να εκληφθούν ως στοιχειώδεις υπαινιγμοί για τη διαμόρφωση ενός
συνεκτικού εναλλακτικού προγράμματος
προοδευτικής διεξόδου, παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης με
σοσιαλιστικό προσανατολισμό.
ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!
ΠΡΩΤΟΝ: Μαζί με τη στάση
πληρωμών για την, χωρίς όρους, διαγραφή του συντριπτικά
μεγαλύτερου μέρους του χρέους, απαιτείται ταυτόχρονα μια γενναία και ριζοσπαστική ευνοϊκή ρύθμιση και του
υπέρογκου και δυσβάστακτου χρέους των νοικοκυριών, των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
Αυτή η άμεση ρύθμιση, που είναι όρος διεξόδου από την
κρίση, πρέπει να φτάνει ως την πλήρη
διαγραφή των χρεών για τις πιο ευάλωτες και ασθενείς κοινωνικές κατηγορίες,
ιδίως τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Την ίδια ώρα απαιτείται να περάσει υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο,
προκειμένου να αναμορφωθεί πλήρως, ο
«ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ», με την άμεση διαγραφή όλων των μέχρι σήμερα «φακελωμένων»
και τη λειτουργία του με νέα, όχι μονομερή και απολύτως δίκαια κριτήρια, από
μηδενική βάση.
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Τόσο η στάση πληρωμών, για την
χωρίς όρους διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, όσο και η ρύθμιση των
ιδιωτικών χρεών, καθιστά απόλυτη ανάγκη την άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση όλων των τραπεζών.
Αυτή η εθνικοποίηση- κοινωνικοποίηση του τραπεζικού
συστήματος γίνεται, έτσι κι αλλιώς, αναγκαία, κυρίως, για την άσκηση μιας νέας προοδευτικής χρηματοπιστωτικής
πολιτικής, αναντικατάστατο εργαλείο για τη νέα προοδευτική
πορεία σοσιαλιστικού προσανατολισμού της χώρας.
Αυτή η νέα χρηματοπιστωτική πολιτική η οποία θα πρέπει να
υποστηρίζεται από μια νέα εθνική
νομισματική πολιτική, θα ασκείται αποκλειστικά με αναπτυξιακά, παραγωγικά και κοινωνικά κριτήρια και
θα συνιστά τον κεντρικό μοχλό ενός σχεδιασμένου προγράμματος επενδυτικής
άνοιξης, τεχνολογικής και παραγωγικής απογείωσης της χώρας.
Ο νέος εθνικοποιημένος κοινωνικοποιημένος
χρηματοπιστωτικός τομέας θα εγκαταλείψει πλήρως τις κερδοσκοπικές, ληστρικές,
τοκογλυφικές πρακτικές και θα εφαρμόσει μια νέα πιστωτική πολιτική προγραμματισμένων και ευνοϊκών χρηματοδοτήσεων
στην οικονομία και την κοινωνία, οι οποίες θα αποσκοπούν στην παραγωγική αναδιάρθρωση, την οικολογική
ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.
ΝΕΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ
ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
ΤΡΙΤΟΝ: Στο πλαίσιο του νέου εθνικού νομίσματος θα
οικοδομηθεί μια καινούργια Κεντρική
Τράπεζα υπό εθνικό πολιτικό και κοινωνικό έλεγχο, η οποία θα
ασκήσει μια προοδευτική νομισματική
πολιτική, με αποκλειστικά κριτήρια την υποβοήθηση της διεξόδου
από την κρίση, την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Θεμελιώδες μέλημα της νέας Κεντρικής Τράπεζας θα είναι η
άκρως ευνοϊκή χαμηλότοκη
χρηματοδότηση (αν χρειάζεται και με τη σχεδιασμένη, μελετημένη εκτύπωση χρήματος), πρώτα απ’ όλα
του δημοσίου αλλά
και του δημόσιου χρηματοπιστωτικού
συστήματος, χωρίς την οποία είναι αδύνατη οποιαδήποτε προοπτική
διεξόδου και ανασυγκρότησης της χώρας.
Στο πλαίσιο της νέας προοδευτικής νομισματικής πολιτικής,
θα συνιστά κεντρική προτεραιότητα η χαμηλότοκη
ρευστότητα στην οικονομία, με στόχο ένα μεγάλο σύγχρονο επενδυτικό παραγωγικό, τεχνολογικό πρόγραμμα
και την ενίσχυση της απασχόλησης.
ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ!
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Στο πλαίσιο του προοδευτικού
προγράμματος ανασυγκρότησης και του νέου εθνικού νομίσματος, θα επιβληθεί στη
χώρα ένας ουσιαστικός έλεγχος στην
κίνηση των κεφαλαίων, πρώτα απ' όλα, όταν δεν κατευθύνονται σε παραγωγικές επενδύσεις
και ο οποίος θα αποβλέπει στον έλεγχο
της κερδοσκοπίας και των κερδοσκοπικών τοποθετήσεων εξαγορών,
με γνώμονα την υπεράσπιση της
οικονομίας και του δημόσιου συμφέροντος.
ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΕΜΠΤΟΝ: Κεντρικό ζήτημα μιας νέας
προοδευτικής πορείας είναι η ριζική
μεταρρύθμιση και ανασυγκρότηση του κράτους, η οποία ισοδυναμεί
με την επανοικοδόμησή του σε νέες
εντελώς βάσεις, θέτοντας οριστικά τέρμα στην αναξιοκρατία, τη
ρουσφετολογία, το νεποτισμό, τη γραφειοκρατική παραλυσία, τις
ανευθυνοϋπευθυνότητες, τα πελατειακά δίκτυα, τις κομματικές εξαρτήσεις, τη
διαφθορά, τις μεσιτείες, την αδιαφάνεια και κυρίως τις διαπλεκόμενες σχέσεις
εξυπηρέτησης με ποικιλώνυμα ιδιωτικά συμφέροντα, μικρά και κυρίως μεγάλα.
Το τιτάνιο αυτό έργο, που θα φέρει στο προσκήνιο ένα νέο σύγχρονο δημοκρατικό, αξιοκρατικό, διαφανές
και άκρως αποτελεσματικό κράτος και ευρύτερο δημόσιο τομέα,
είναι η καρδιά κάθε προοδευτικού πειράματος, από το οποίο θα εξαρτηθεί, εν
πολλοίς, και η τύχη του!
Ένα νέο κράτος
και ένας νέος ευρύτερος δημόσιος τομέας με αυτά τα χαρακτηριστικά,
υπό τον έλεγχο της κοινωνίας και τη συμμετοχή της στη λειτουργία του, θα
αναλάβουν το ρόλο της ατμομηχανής για μια νέα πορεία της χώρας που θα αλλάξει
ριζικά την οικονομική και κοινωνική όψη της χώρας.
Το μέγα στοίχημα είναι ο νέος δημόσιος τομέας, με την οργάνωσή του, την εργασιακή ευθύνη και εξαιρετική
συνεισφορά των εργαζομένων σε αυτόν, να καταξιωθεί στην κοινωνία
και να αποδείξει την συντριπτική υπεροχή του έναντι του «ιδιωτικού» τομέα,
ανοίγοντας πρωτοπόρους δρόμους οργάνωσης, καινοτομίας, προσφοράς και
αποδοτικότητας!
Αν το νέο προοδευτικό πείραμα δεν καταφέρει να επιτύχει
αυτούς τους στόχους στο δημόσιο, τότε θα είναι καταδικασμένο στην αποτυχία και
στην ήττα.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΤΟΜΕΩΝ!
ΕΚΤΟΝ: Το ανασυγκροτημένο
δημόσιο, θα αναλάβει υπό την ιδιοκτησία, τον
έλεγχο και τη διαχείρισή
του, όλους τους στρατηγικούς τομείς,
κλάδους και επιχειρήσεις της
ελληνικής οικονομίας.
Πέραν από το χρηματοπιστωτικό τομέα, το δημόσιο πρέπει να
πάρει άμεσα και πλήρως υπό την ιδιοκτησία του και να θέσει υπό κοινωνικό έλεγχο τους τομείς της ενέργειας
(ηλεκτρισμός, πετρέλαιο, φυσικό αέριο), των
τηλεπικοινωνιών, των υποδομών, των μαζικών μεταφορών, των δικτύων, των λιμανιών
κλπ.
Η δημόσια
ιδιοκτησία και έλεγχος των στρατηγικών τομέων θα καταργήσει τις ψευδεπίγραφα
λεγόμενες «απελευθερωμένες» αγορές
και θα θέσει τις αντίστοιχες επιχειρήσεις υπό ουσιαστικό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο με
βασικό μέλημα την ανάδειξή τους ως πρωτοπόρα εργαλεία καινοτομίας και αποδοτικότητας, με πρωτοπόρα
αναπτυξιακή, παραγωγική, κοινωνική και οικολογική συνεισφορά.
Η διεύρυνση
και ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα και ο δημόσιος ιδιοκτησιακός και κοινωνικός έλεγχος
στρατηγικών κλάδων και επιχειρήσεων, δεν σημαίνει προστασία
αυτών των επιχειρήσεων από τον δήθεν ανταγωνισμό και δήθεν προνόμια των
εργαζομένων σε αυτές αλλά προσπάθεια ανάδειξής τους σε προωθημένους μοχλούς εργασιακής ευθύνης,
εργασιακής προσφοράς, παραγωγικότητας, τεχνολογικής προόδου και αποδοτικότητας.
Ένας διευρυμένος ανασυγκροτημένος δημόσιος τομέας μπορεί να
καταστεί πεδίο μιας μεγάλης
κερδοφόρας επενδυτικής ανθοφορίας για την παραγωγική και τεχνολογική ανάταση της χώρας.
ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΠΛΟΥΤΟΥ - ΔΙΚΑΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΕΒΔΟΜΟΝ: Κεντρικό, άμεσο θέμα μιας νέας προοδευτικής
πορείας θα είναι η λήψη
ριζοσπαστικών έκτακτων μέτρων για
μια μεγάλη δίκαιη αναδιανομή του
πλούτου, η οποία θα δώσει τη δυνατότητα στο δημόσιο να αντλήσει
πόρους που θα
στηρίξουν ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης
της οικονομίας, επενδύσεων και κοινωνικής πολιτικής.
Την ίδια ώρα, θα προωθηθεί μια μεγάλη μεταρρύθμιση που θα
καθιστά απλό, εύχρηστο,
αποτελεσματικό και δίκαιο το φορολογικό σύστημα, καταργώντας τη φορολογική ασυλία του μεγάλου
πλούτου, των μεγάλων επιχειρήσεων, των μεγάλων εισοδημάτων και
των περιουσιών.
Ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, όμως, όσο και αν
είναι αναγκαίο, δεν μπορεί από μόνο του να προωθήσει και να εμπεδώσει την
κοινωνική δικαιοσύνη και πολύ περισσότερο να εξαλείψει την καπιταλιστική εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο στόχος της νέας προοδευτικής πορείας ασφαλώς δεν θα
έχει σχέση με όλα όσα διατείνεται ότι επιδιώκει η «αριστερή» σοσιαλδημοκρατία, η
οποία επιχειρεί, απλώς, να διορθώσει την άνιση
παραγωγή εισοδημάτων και πλούτου στην οικονομία, εκ των
υστέρων, μέσω ενός σχετικά «δίκαιου»
φορολογικού συστήματος. Κι αυτό διότι, πέραν των πολλών άλλων,
ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό στη
κατεύθυνσης της δικαιοσύνης και –ακόμα χειρότερα- δεν είναι βιώσιμο, αφού οι «υψηλοί» φόροι στα μεγάλα
εισοδήματα συνήθως πλήττονται ως κρατική «ληστεία» επί των εισοδημάτων και εύκολα ακυρώνονται.
Το κεντρικό θέμα, επομένως, είναι η διαμόρφωση ενός νέου οικονομικού και παραγωγικού
προτύπου, το οποίο θα καταπολεμά στην «πηγή» τις ανισότητες και θα κατανέμει
εξαρχής δίκαια τον εθνικό πλούτο, στο πλαίσιο της μετάβασης στο
σοσιαλισμό και τη συνολικά κοινωνικοποιημένη οικονομία.
ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
ΟΓΔΟΟΝ: Η ελληνική
καπιταλιστική οικονομία, στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων
απορρυθμίσεων και της παράδοσής της στους κανόνες της Ε.Ε. και στη νεοφιλελεύθερη
παγκοσμιοποίηση, μετατράπηκε σταδιακά σε οικονομία, όπου τον κεντρικό ρόλο έχουν οι τράπεζες.
Σε οικονομία, επίσης, υπηρεσιών και
μάλιστα κακής ποιότητας
και προσανατολισμού.
Σε οικονομία, τέλος, μεγάλης
παραγωγικής υποβάθμισης με δραστικό περιορισμό, έως εξαφάνιση, της μεταποίησης και ιδιαίτερα της πρωτογενούς παραγωγής (γεωργίας και κτηνοτροφίας).
Η εικόνα αυτή της ελληνικής οικονομίας πρέπει να
αλλάξει ριζικά.
Η οικονομία πρέπει να διαμορφώσει ένα νέο
πρότυπο, να αποκτήσει καινούργια
απόδοση και προσανατολισμό. Να ενισχύσει τον σύγχρονο παραγωγικό και τεχνολογικό της ρόλο,
να ενδυναμώσει την παραγωγικότητά της και να αποκτήσει ένα σοσιαλιστικό προσανατολισμό.
Και οι τρεις αυτές κατευθύνσεις είναι αναγκαίες
και αλληλένδετες για μια νέα αναπτυξιακή δυναμική και ένα νέο οικονομικό - κοινωνικό πρότυπο πλήρους
απασχόλησης.
Η παραγωγική ανασυγκρότηση θα στηριχτεί από ένα γιγάντιο για τα ελληνικά δεδομένα
και σχεδιασμένο πρόγραμμα δημοσίων
παραγωγικών επενδύσεων, από το νέο νόμισμα, την νέα νομισματική πολιτική, το δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα,
από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
και την εφαρμογή για μικρότερο ή
μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, κανόνων προστασίας αναπτυσσόμενων παραγωγικών
κλάδων και τομέων της οικονομίας, των οποίων η ανάπτυξη είναι
απαραίτητη και ιδιαίτερα ευνοϊκή για τα ελληνικά δεδομένα.
ΜΙΑ ΝΕΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΛΑΔΟΙ!
ΕΝΑΤΟΝ: Μια νέα
πολιτική βιομηχανικής
και σύγχρονης τεχνολογικής ανασυγκρότησης της χώρας απαιτεί την
εκπόνηση ειδικών μελετών πάνω
στις οποίες θα σχεδιαστεί, θα βασιστεί και διαμορφωθεί, λαμβάνοντας υπόψιν τις υπάρχουσες παραγωγικές
δομές, την ιστορική εμπειρία,
τα συγκριτικά πλεονεκτήματα
και τις ιδιομορφίες της χώρας.
Στη βάση αυτών υπογραμμίζουμε, ενδεικτικά, τις
συγκριτικές δυνατότητες της χώρας στην ανάπτυξη
της ναυπηγικής και ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, ως ένα θεμελιώδη μεγάλο βιομηχανικό πυλώνα της χώρας,
ο οποίος μπορεί να συμβάλλει στην
απασχόληση πολλών δεκάδων
χιλιάδων εργαζομένων.
Στο πλαίσιο μιας νέας προοδευτικής πορείας, η ναυπηγική
και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας θα πρέπει να περάσει άμεσα υπό την πλήρη δημόσια ιδιοκτησία
και έλεγχο, ενώ θα πρέπει ο κλάδος
να απαλλαγεί για ένα μεγάλο, τουλάχιστον, χρονικό διάστημα, από
τους κανόνες απαγόρευσης
κάθε κρατικού «προστατευτικού μέτρου» που του έχει επιβάλλει η Ε.Ε.
Αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία προκειμένου να εφαρμοστεί
στον ναυπηγικό χώρο
ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης,
επενδύσεων, εκσυγχρονισμού, εκπαίδευσης, αναβάθμισης και εξειδίκευσης,
το οποίο μπορεί να προωθείται σε συνεργασία με άλλες χώρες αλλά και στη βάση
ισοτιμίας και αμοιβαίου οφέλους, με ξένες φερέγγυες εταιρείες του κλάδου.
Η Ελλάδα, στη βάση
σχεδίου, με τη στήριξη
του Πολεμικού Ναυτικού και ειδικότερα τη στήριξη της δημόσιας ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας,
των δημόσιων θαλάσσιων εμπορικών
μεταφορών, της αλιείας
και των σκαφών θαλάσσιας αναψυχής, μπορεί να προωθήσει ένα εκτεταμένο σχέδιο ναυπηγικών δραστηριοτήτων,
που θα καταστεί το θεμέλιο για την αναζήτηση τομέων ναυπηγικής εξειδίκευσης.
* Οι προγραμματικές κατευθύνσεις που
παρουσιάζονται στο κείμενο αυτό είναι ακόμα ημιτελείς και βρίσκονται σε διαρκή
επεξεργασία.
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011.
15:55
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ 'Η ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ “ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ”
ΤΗΣ ΕE!
Όσο η ευρωζώνη καταρρέει
και αποσυντίθεται τόσο
οι κυρίαρχοι κύκλοι στην Ελλάδα
αντιτάσσονται όλο και πιο λυσσωδώς στην
έξοδο της χώρας από το ευρώ αλλά και στη στάση πληρωμών επί του χρέους. Στάση πληρωμών που θα έχει ως
στόχο τη χωρίς όρους διαγραφή του
πολύ μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πράγμα που αν δεν επιτευχθεί, τότε η στάση
πληρωμών θα γίνει μόνιμη και οριστική.
Και όμως την έξοδο
από το ευρώ (αλλά και τη συνακόλουθη στάση πληρωμών) που μανιασμένα πολεμούν τα εγχώρια κατεστημένα, δεν την
υποστηρίζει ως άμεσο αίτημα καμμία
από τις δυνάμεις της
Αριστεράς (και
αναφέρομαι στην ηγετική πλειοψηφία τους).
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΑΜΕΣΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ !
Αντίθετα, μάλιστα, ορισμένα τμήματα της Αριστεράς, αν δεν
καταστροφολογούν
(και αυτά) για την έξοδο από το ευρώ, αντιτίθενται σφόδρα σε μια τέτοια
εξέλιξη, ενώ άλλα ισχυρά τμήματα της
Αριστεράς (βλ. ΚΚΕ) θεωρούν περίπου το δίλημμα ''ευρώ ή εθνικό νόμισμα'' ως
αποπροσανατολιστικό.
Ειδικότερα, δυνάμεις όπως το ΚΚΕ, συχνά αναφέρουν ότι
συνιστά ψευτοδίλημμα
το ''ευρώ ή εθνικό νόμισμα'' και
ότι ο στόχος θα όφειλε να είναι ''αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία''.
Είναι, όμως, ο στόχος της εξόδου από το ευρώ, σε σύνδεση με ένα πρόγραμμα
προοδευτικής διεξόδου από την κρίση με σοσιαλιστικό προσανατολισμό, αποπροσανατολιστικός; Έρχεται σε
αντίθεση αυτός ο στόχος με την προσπάθεια για ''αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία''.
Κατ΄αρχάς το αίτημα
της εξόδου από το
ευρώ έχει κεντρική και θεμελιώδη αφετηριακή σημασία, όχι μόνο
γιατί εντός του ευρώ δεν είναι δυνατόν να υπάρξει καμία διέξοδος από την κρίση, αλλά
και διότι εντός της ''φυλακής'' της
ευρωζώνης δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ένα βήμα προοδευτικών
αλλαγών στη χώρα.
Αυτό, άλλωστε, γίνεται κάτι παραπάνω από φανερό από τη
στάση των κυρίαρχων δυνάμεων, οι οποίες θεωρούν και σωστά, το ευρωνόμισμα ως
την καρδιά και την ατμομηχανή του νεοφιλελεύθερου μονεταριστικού ευρωσυστήματος.
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ
ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ;
Μήπως, όμως, όλοι εμείς, που προτάσσουμε την έξοδο από το ευρώ, το κάνουμε γιατί θέλουμε να
υπερασπιστούμε την ΕΕ ή
γιατί θέλουμε μια ΕΕ
απλώς χωρίς ευρώ είτε γιατί επιδιώκουμε να εμποδίσουμε την αποδέσμευση από την ΕΕ;
Κάθε άλλο!
Η ΕΕ
εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε ένα αντιδραστικό, σχεδόν, ολοκληρωτικό μόρφωμα, το οποίο δεν μεταρρυθμίζεται προς θετική κατεύθυνση.
Η ΕΕ ως αντιδραστική συμμαχία του ευρωπαϊκού πολυεθνικού
κεφαλαίου, υπό την ηγεμονία του Γερμανικού
μεγάλου κεφαλαίου, είναι αμείλικτος εχθρός των εργαζομένων της
ηπείρου και επομένως μια προοδευτική
πορεία μετασχηματισμών στην Ευρώπη θα σημειωθεί ενάντια στην ΕΕ, με την υπέρβαση και τη διάλυσή της!
Η έξοδος από το ευρώ ως αναγκαίο και αναντικατάστατο
βήμα και αφετηριακό
σημείο ενός προοδευτικού δρόμου, δεν συνιστά ένα εξωραϊσμό της ΕΕ αλλά ένα καίριο πλήγμα στην ίδια την καρδιά της!
Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ
ΤΟ ΕΥΡΩ, ΤΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
Γιατί το ευρώ,
βασισμένο στη Συνθήκη του Μάαστριχτ,
συνιστά θεμέλιο της ΕΕ,
χωρίς το οποίο θα κλονισθεί συθέμελα
η ίδια και η προοπτική της.
Αν μια χώρα ή
ομάδα χωρών φύγει
από το ευρώ, το πιθανότερο, αν όχι βέβαιον, είναι ότι θα ακυρωθεί η ευρωζώνη,
και ίσως συμπαρασυρθεί στη διάλυση η
ίδια η ΕΕ.
Και στην περίπτωση, όμως, όπου η αποχώρηση της Ελλάδας ή μιας οποιασδήποτε άλλης χώρας ή ομάδας χωρών, από το
ευρώ, δεν επιφέρει τη διάλυση της ΕΕ,
τότε είναι προφανές ότι η χώρα ή οι χώρες που βαθαίνουν -εκτός ευρώ- τους προοδευτικούς μετασχηματισμούς του,
θα οδηγηθούν εκ των πραγμάτων και σωστά, εκτός της κλονισμένης ΕΕ!
Αυτή είναι η διαλεκτική σύνδεση της εξόδου από το ευρώ, των προοδευτικών μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα και της εξόδου από την ΕΕ.
Ακόμα, όμως, και αν δυνάμεις της Αριστεράς παρακάμπτουν ως επίπλαστο το στόχο για νέο εθνικό νόμισμα και προκρίνουν την αποδέσμευση από την ΕΕ και πάλι δεν θα αποφύγουν να αντιμετωπίσουν
την κινδυνολογία της ''δραχμής''. Κι
αυτό διότι, σε σχέση με το στόχο της αποδέσμευσης από την Ε.Ε., οι δυνάμεις της
αντίδρασης και πάλι θα ξεχωρίσουν την υποχρεωτική διαμόρφωση, σε αυτή την
περίπτωση, εθνικού νομίσματος, για να εξαπολύσουν με βάση αυτό την
''τρομοκρατική'' κινδυνολογία τους!
Επιτέλους, ας ανοίξει στο χώρο της Αριστεράς η συζήτηση για το ευρώ, συζήτηση που είναι
“απαγορευμένη” από το αστικό μπλοκ και τα κυρίαρχα ΜΜΕ!
ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ…Ο «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ»!!!
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ Ή ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ;
Πολλοί και από πολλές πλευρές επιχειρούν να διακωμωδήσουν
την επιμονή μας για
έξοδο από το ευρώ και περίπου μας κατηγορούν
πως παρουσιάζουμε αυτή την έξοδο ότι, τάχα, ανοίγει το δρόμο για το… σοσιαλισμό - αν δεν τον εγκαθιδρύει κιόλας!
Φυσικά, η παραποίηση
και διαστρέβλωση
είναι κάτι παραπάνω από χονδροειδής
και μάλλον υποτιμά αυτούς που την επιχειρούν.
Δεν είναι δυνατόν να ισχυρισθεί
κανένας με στοιχειώδη
κοινή λογική ότι αν βγει η Ελλάδα, για παράδειγμα, από το ευρώ, τότε αυτόματα θα βαδίσει πλησίστια
νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους.
Άλλωστε, ο πλανήτης είναι γεμάτος από χώρες με εθνικά νομίσματα, στις οποίες
«ανθεί» ο καπιταλισμός και μάλιστα, σε πολλές, στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του!
Ακόμα και στην ίδια την ΕΕ, όλες οι χώρες – μέλη της που
είναι εκτός ευρωζώνης,
έχουν νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά συστήματα.
Οφείλουμε, όμως, να πούμε ότι οι περισσότερες από αυτές τις
καπιταλιστικές χώρες – μέλη της ΕΕ που είναι εκτός Ευρωζώνης, αν και υφίστανται
τις οδυνηρές συνέπειες της καπιταλιστικής
κρίσης και των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις
τους, δεν ζουν τον εφιάλτη των
κατεδαφίσεων που γνωρίζουν
χώρες και λαοί της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα της περιφέρειας της!
Επομένως, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι
καθόλου ταυτόσημη με νέους, προοδευτικούς δρόμους, ενώ θεωρητικά – και λέμε θεωρητικά,
γιατί στην πράξη μάλλον δεν υφίσταται τέτοια πιθανότητα – υπέρ της εξόδου από
το ευρώ θα μπορούσαν να ταχθούν ισχυρές
μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού κόσμου,
οι οποίες θα αναζητούσαν για τον ελληνικό καπιταλισμό δρόμους διεξόδου από την κρίση και μιας
πιο ανεξάρτητης πορείας.
ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ
Αν όμως η έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει αυτόματα και προοδευτικές αλλαγές,
τότε γιατί η «Iskra»
επιμένει τόσο πολύ και προτάσσει
την ανάγκη εξόδου από το ευρώ;
Ο λόγος είναι απλός.
Διότι μπορεί μεν η έξοδος από το ευρώ να μην σηματοδοτεί έτσι κι
αλλιώς προοδευτικούς δρόμους, αλλά χωρίς αυτήν την έξοδο δεν μπορεί να γίνει ούτε ένα πραγματικό βήμα προς τα
εμπρός.
Με δύο λόγια, όσο η Ελλάδα είναι εντός του ευρώ, με το
νόμισμα της κλειδωμένο
εντός μιας ενιαίας «απελευθερωμένης»
ευρωπαϊκής αγοράς και με τη νομισματική
χρηματοδοτική πολιτική της να καθορίζεται με γερμανικά μονεταριστικά κριτήρια,
είναι αδύνατη μια
θετική προσπάθεια διεξόδου από την κρίση - και πολύ περισσότερο οποιοιδήποτε προοδευτικοί μετασχηματισμοί
- αφού το Δημόσιο είναι αφοπλισμένο
από κάθε μορφής χρηματοδοτικά
εργαλεία και από κάθε είδους μέσα στοχειώδους προστασίας και ενίσχυσης
μιας αδύναμης οικονομίας και παραγωγικής βάσης.
Άρα, η έξοδος από το ευρώ, παρά τα προβλήματα που θα προκαλέσει,
είναι απαραίτητη προϋπόθεση στα χέρια μιας προοδευτικής κυβέρνησης, για να
σχεδιάσει και να υλοποιήσει αποτελεσματικά η τελευταία μια πολιτική διεξόδου από την κρίση και προοδευτικών μετασχηματισμών!
Από εδώ και η δική μας επιμονή για να φύγουμε από αυτή
την ιδιόμορφη νομισματική «φυλακή»
της ευρωζώνης, το οποίο θα είναι το πρώτο,
μεγάλο, αναγκαίο και τολμηρό βήμα μιας νέας προοδευτικής και ελπιδοφόρας περιπέτειας!
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΜΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ;
Στις συνθήκες που διαμορφώνονται από στιγμή σε στιγμή
στην Ελλάδα και στην ΕΕ,
είναι δυνατόν να προκύψει είτε, εκ των πραγμάτων, από μια ανεξέλεγκτη πτώχευση της χώρας
είτε – και κυρίως –
από μια διάλυση της Ευρωζώνης,
λόγω και των ιταλικών εξελίξεων,
η έξοδος από το ευρώ.
Μια τέτοια έξοδος είναι πιθανό, ίσως το πιθανότερο αν δεν
έχουν ανατραπεί οι συσχετισμοί, να τη διαχειριστεί
μια αστική κυβέρνηση.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ασφαλώς, δεν πρέπει να
περιμένουμε ελπιδοφόρες εξελίξεις· αντίθετα μπορεί να αντιμετωπίσουμε επώδυνες
και περίπλοκες καταστάσεις, αφού ο αστικός κόσμος θα προσπαθεί, πάνω από όλα,
να διατηρήσει την επικυριαρχία του κεφαλαίου
και των αγορών στη
χώρα.
Η μόνη περίπτωση η έξοδος από το ευρώ να σηματοδοτήσει
σίγουρα θετικές εξελίξεις είναι αν γίνει από
μια προοδευτική κυβέρνηση, ως πρώτο βήμα για προοδευτικούς μετασχηματισμούς!
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΕ;
Τίθενται συχνά τα ερωτήματα «η έξοδος από το ευρώ θα σηματοδοτήσει στη συνέχεια
και έξοδο από την ΕΕ;» και «γιατί διαχωρίζουμε το ευρώ από την ΕΕ;».
Ο διαχωρισμός γίνεται διότι η θέσπιση του ευρώ σφράγισε
αρνητικά κάθε δυνατότητα ανεξάρτητης
οικονομικής πορείας.
Το ευρώ είναι το μέγα
εμπόδιο, προκειμένου μια προοδευτική κυβέρνηση να αποκτήσει, σε
μια χώρα, μέσα
άσκησης πολιτικής διεξόδου
και προοδευτικών μέτρων!
Επομένως, ο «γόρδιος δεσμός» του ευρώ πρέπει να κοπεί πρώτος και είναι καθοριστικός.
Φυσικά, η έξοδος από το ευρώ μιας χώρας ή ομάδας χωρών για προοδευτικές
αλλαγές, μπορεί να ανατρέψει συνολικά
την ΕΕ – πράγμα πιθανότερο – και να επιφέρει σε αυτήν διαλυτικές εξελίξεις.
Σε κάθε περίπτωση, αν μια χώρα ή μια μικρή ομάδα χωρών
μένει εκτός ευρώ, με
όρθια την υπόλοιπη ΕΕ και
βαθαίνει τους προοδευτικούς
μετασχηματισμούς, τότε η σύγκρουση αυτής της χώρας ή της ομάδας
χωρών με την ίδια την ΕΕ και
η έξοδος τους από
αυτήν θα γίνει, σχεδόν, αναπόφευκτη!
Αυτή, ίσως, σε γενικές γραμμές και εξαιρετικά συνοπτικά,
μπορεί να είναι η διαλεκτική ανέλιξη
προοδευτικών και σοσιαλιστικών μετατροπών σε μια χώρα της
Ευρωζώνης και η σχέση της με την ΕΕ.
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011.
16:30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου